100,000 สาหัส

กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!  เสียงกรีดร้องที่บ่งบอกถึงเจ้าของเสียงว่าเจอ
เรื่องน่ากลัวอย่างแน่นอน ชายหนุ่มกระหาย
ตัญหา วิ่งตามหาตัวหญิงสาวเนื้อมีลอยขีดขวน
เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งเพราะไปเกี่ยวกับต้นไม้ในป่าทึบ
ในที่สุดก็เจอตัวหญิงสาวที่หลบซ้อนอยู่ในพุ่มไม้
"อยู่นี่เอง คิดว่าเมิงจะหนีกูพ้นหรอ
คืนนี้เสร็จกูแน่"
สิ้นคำของชายหนุ่มเขากระชากร่างอันบอบบาง
ออกมาจากพุ่มไม้ต่อยท้องไปอีก2ที
ทำให้หญิงสาวสลบไป พวกมัน2คนช่วยกันยกตัว
ผู้หญิงออกจากป่าตรงไปที่รถเก๋งที่จอดอยู่อีก
ฝั่ง เจอคนยืนรออยู่ที่รถ หน้าตาซีดเซียว
"่อ่าวไง เมิงมาได้แล้วหรอ ไปเปิดกระโปรงหลังรถดิ"
และช่วยกันเอาผู้หญิงใส่ไปในหลังรถเก๋งสีน้ำเงิน
พวกมันขี่รถไปเรื่อยๆจนเจอบ้านร้างหลังหนึ่ง
รีบขี่รถเข้าไปจอดในบ้านทันที
"เฮ้ยไอ้เก่งเมิงเอามันเข้าไปในบ้านก่อน กูหากล้องแปบเดียวเดี๋ยวตามไป"
เก่งรีบทำตามที่ลูกพี่สั่ง

เมื่อเข้ามาในบ้าน
เก่งกระชากเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนหมด
รอลูกพี่มาถ่ายวีดีโอเริ่มเรื่อง มาแล้วๆเสียงเอก
ดังมาแต่ไกลในมือถือถือกล้องที่กำลังถ่ายวีดีโอ
แต่มีอีกคนเดินตามหลังเอกมา
หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวมองเห็นตัวเองไม่มีเสื้อผ้า
สักชิ้นส่งเสียงร้องไห้โวยวาย
"ฮื้อๆๆ.. อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ปล่อยฉันไปเถอะ"
" เมิงมาได้จังหวะพอดี อ่ะถือกล้อง
เมิงถ่ายไว้ อย่าให้ขาดตอนเด็ดขาด"
สายตาหญิงสาวมองคนที่เอกพามาด้วย
เธอแทบขาดใจ
สิ้นคำสั่ง เอกและเก่งรุมข่มขืนหญิงสาวอย่าง
โหดเหี้ยม โดยให้คนที่ตามมาเป็นคนบันทึกวีดีโอ
ไว้ทุกอย่าง
................................................  

ชมพูหญิงสาวน่ารักเรียบร้อยพึ่งสอบติดใน
มหาวิทยาลัยในกทม. กำลังนั่งรถตรงมาที่หอพัก
ในคิดถึงแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดแต่อีกใจก็อยาก
เจอเพื่อนใหม่เร็วๆอยากเจอสีสันที่ตัวเองไม่เคย
เจอในชีวิตนักเรียนม.ปลาย. เมื่อถึงหอเดินดูสภาพ
ภายนอกมีต้นไม้ร่มรื่น เดินไปเดินมาเพลินจริงๆ
เลย อุ้ย!!!  ชมพูเดินเพลินจนชนกับผู้ชายคนนึง
แฟ้มงานที่เขาถือตกกระจายเต็มไปหมด
ชมพูขอโทษขอโพยเขาชุดใหญ่คิดว่าเขาจะด่า
ซะแล้ว รีบไปที่ห้องดีกว่า
หอนี้แม่เป็นจัดการให้ทุกอย่างชมพูรีบหยิบ
โทรศัพท์โทรหาผู้เป็นแม่  ตู๊ดๆๆ
"แม่คะ ชมพูถึงหอแล้ว ห้อง203
วิวสวยอากาศดีมากเลย แม่ไม่ต้องห่วงชมพูนะคะ
จะดูแลตัวเองอย่างดี ตั้งใจเรียนอีก4ปี จะรีบกลับ
ไปหาแม่ค่ะ รักแม่มากที่สุดนะคะ"
แก๊กๆเสียงไขกุนแจดังขึ้นที่ประตู ตามด้วยเสียงทุบประตูแทบพัง ตุบๆๆๆๆ
"เฮ้ย!!! ใครอยู่ในห้องเข้าไปได้ไง เปิดเดี๋ยวนี้"
ชมพูวางสายจากแม่กลัวว่าจะได้เป็นห่วง
รีบเดินไปที่ประตู ในใจคิดว่าคงเป็นเจ้าของหอ
แก๊ก.. เสียงลูกบิดถูกเปิด ชมพูโผล่ออกไปแค่หน้า
ไม่อยากออกไปทั้งตัวเผื่อว่าจะเป็นพวกโรคจิต
"คุณเป็นใคร เข้าห้องผมได้ไงออกมาเดี๋ยวนี้
ผู้ชายหัวยุ่งๆยืนทำตาโตใส่ชมพู ทั้ง2มองหน้ากัน
แบบงงๆก่อนที่ชมพูจะพูดขึ้นมา
"คุณเป็นใครคะ นี่ห้อง203 ฉันพึ่งย้ายเข้ามา
คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ"
ชายหนุ่มมองเลขที่ประตูห้อง หน้าจ๋อยในทันที
"เอ่อ ขอโทษครับผมเข้าห้องผิด"
แล้วก็วิ่งกลับไปยืนหน้าห้อง202 ไขกุนแจอย่าง
รวดเร็ว ก่อนจะเข้าห้องยังทิ้งท้ายขอโทษครับๆ
ทิ้งให้ชมพูยืนงงอยู่คนเดียว...

หลังจากนั้นชายหนุ่มคอยแอบมองชมพูอยู่ตลอด
บางครั้งก็เอาขนมหวานหรือข้าวกล่องมาแขวนไว้
ให้หน้าประตู ชมพูเริ่มพูดคุยกับเขาบ้างเวลา
เจอหน้ากันแต่ก็ไม่เคยถามชื่อกันสักที
ี ชมพูเริ่มซื้อขนมเค้กไปแขวนให้เขา ตอบแทน
ที่เขาคอยส่งข้าวส่งน้ำให้ตัวเอง
เป็นแบบนี้อยู่นานจนหัวใจของทั้งคู่เริ่ม
หวั่นไหว ชมพูเองก็ไม่กล้าบอกความในใจ
รอให้ชายหนุ่มคนนั้นมาบอกเองจะดีกว่า...
จนวันนึงเขามาเคาะประตูห้อง พร้อมกับยื่นดอกไม้
สีขาวให้ชมพู1ดอก "ผมชื่อแทนเป็นแฟนกับผมนะ" แค่คำสั้นๆ
ทำให้ชมพูแทบอยากจะกระโดดกอดเขาไว้
แต่ก็ทำได้แค่หน้าแดงบิดตัวไปมาเล็กน้อยเท่านั้น
ก่อนจะตอบตกลง ทั้งคู่คบกันด้วยความจริงใจต่อกัน
แทนดูแลชมพูอย่างดีให้เกีรยติชมพูมากๆ
จนผ่านมาสักพักแทนเริ่มพาเพื่อนมาให้ชมพู
รู้จัก เพื่อนๆของแทนดีกับชมพูเหมือนเป็นเพื่อน
ของชมพูเอง  

(กรี๊งงงงง กรี๊งงงงง เสียงโทรศัทพ์ดัง)
น้องพู เป็นไงบ้างลูก สบายดีไหมคะ ไม่ค่อยโทรหาแม่เลยนะ
ชมพู:  ขอโทษนะคะแม่ พูจะไม่ทำแบบนี้แล้วค่ะ
พูสบายดีค่ะแม่ ชมพูมีเพื่อนบ้านดีๆด้วยนะคะ
อยู่ห้อง202ติดกับห้องพูเลย แม่เป็นยังไงบ้างคะ
แม่:  แม่สบายดีลูก แต่ช่วงนี้แม่ฝันไม่ค่อยดี
แม่อยากให้ลูกระวังตัวมากๆ โทรหาแม่บ่อยๆ
ลูกอยู่ไกลแม่ แม่กังวลเหลือเกิน
ชมพู:  หนูจะระวังตัวมากๆ จะโทรหาแม่บ่อยๆนะ
รักแม่มากๆค่ะ
ชมพูไม่กล้าบอกแม่เรื่องตัวเองมีแฟนกลัว
แม่จะเป็นห่วงแต่ตัวเธอเองก็ไม่ได้ทำเรื่องไม่ดี เอา
ไว้ค่อยบอกตอนกลับบ้านช่วงปิดเทอมค่อยบอกดีกว่า

จนผ่านไป1ปี แทนเริ่มเปลี่ยนไปไม่ค่อยอยู่ห้อง
2-3วันจะกลับห้องที โทรไปก็ปิดเครื่อง
มหาลัยก็ไม่ไปชมพูเลยไปตามแทนที่บ้านเพื่อนของเขา
ทุกคนแต่ก็ไม่มีใครเจอแทนเช่นกัน
หลังจากนั้นไม่นานแทนกลับมาที่หอตอนดึกๆ
เคาะประตูห้องชมพูบอกว่ามีเรื่องอยากให้ช่วย
ชมพูให้แทนเข้ามาในห้องหาน้ำหาข้าวให้แทน
กินก่อน สภาพแทนดูไม่ได้เหมือนคนติดยา
พอกินเสร็จแทนเริ่มเอ่ยปากพูด
"ชมพู ผมเดือดร้อนมากเลย เราไปยืมเงินพี่คนนึง
มา แต่ผมไม่มีคืนเขา เขาเลยไม่ยอมปล่อยให้ผม
กลับออกมาจากบ้านเขา ชมพูช่วยผมด้วยนะ"
ชมพู:  แทนติดหนี้เขาเท่าไหร่ บ้านเขาอยู่ไหน
แทน:  100, 000บาท บอกให้ผมเอาเงินไปคืนใน
อีก3วัน ไม่งั้นมันจะฆ่าผม
ชมพู:  ได้ๆ ชมพูจะคุยกับแม่ให้ แทนไม่ต้องกลัวนะ
ชมพูช่วยแทนได้ จนถึงวันที่แทนต้องเอาเงินไปให้พวกนั้น
ชมพูเอาเงิน100,000 ใส่กระเป๋าสีน้ำตาลมาให้แทน แทนดีใจ
มากรีบวิ่งออกจากห้องไปโทรหาคนที่ จะเอาเงินไปคืน
แทน: พี่ครับๆ ได้แล้วนะครับ ครับได้ครับแลกกันตามนี้  
แทน:  ชมพูไปคนเดียวได้ไหมเรากลัวโดนทำร้าย
มันมาคนเดียว ยื่นเงินเสร็จแล้วกลับมาเลยนะ
ด้วยความสงสารชมพูจึงยอมออกไปคนเดียว
สถานที่รับเงินคือริมคลองแห่งหนึ่งไม่บ้านเรือน
ถนนมีแค่เส้นเดียวอีกฝั่งเป็นป่า มองตรงไป
ข้างหน้ามีคนผู้ชาย2คนยืนรออยู่ นี่ก็6โมงกว่าแล้ว ในใจชมพูคิด
ว่าไหนแทนบอกมีแค่ผู้ชายคนเดียว
ตัดสินใจเอาเงินออกไปให้ชาย2คนนั้น
ชมพู:  นี่เงิน100, 000 ฉันเอามาคืน ห้ามยุ่งกับแทนอีกไม่งั้นฉันแจ้งตำรวจแน่
ระหว่างที่ชมพูกำลังหันหลังกลับมีมือหยาบๆมาจิก
เส้นผมของเธอไว้ "โอ้ย พวกแกจะทำอะไร ปล่อยนะ ได้เงินแล้วก็ไปสิ"  
ชาย2คนอุ้มชมพูเข้าไปในป่าฝั่งตงข้าม ก่อนจะทุ้มลงบนพื้นที่มีแต่หิน ตุบ!!!

เอก: ไอ้เ_ยนั้น มันจะมาไหมว่ะ เมิงมัดตีนมัดมือมันไว้ดิ
เดี๋ยวมันก็หนีหรอก ถ้ามันไม่มาเมิงเป็นคนอัดวีดีโอ
ก็แล้วกัน
เก่ง:  ได้ไงล่ะพี่ ทำพร้อมกันดิพี่โทรหามันสิ จะได้เริ่มสักที
ถึงไหนแล้ว  ระหว่างที่2คนกำลังเถียงกัน
ชมพู พยุงตัวให้ลุกขึ้นวิ่งหนีไม่คิดชีวิตในใจขอให้ใครก็ได้มาช่วยที แม่จ๋า แทนช่วยพูด้วย
ชาย2คนตกใจที่เหยื่อหนี รีบวิ่งตามกันมาติดๆ ส่งเสียงโวยวายในป่ากันใหญ่


จับมันมาไว้ให้ได้ ชายหนุ่มวิ่งเต็มแรงจนจะคว้าตัว
ชมพูไว้ได้ ชมพูส่งเสียงกรี๊ด สายตามองหาสิ่งของ
ป้องกันตัวเจอไม้ท่อนใหญ่อยู่ห่างจากตัวเองไม่มากนักรีบก้าวขาไปหยิบ
ไม้มาและฟาดไปที่หัวของชายคนหนึ่ง ตุบ!!! และวิ่งหนีไป
ชายหนุ่มอีกคนวิ่งตามมาดูลูกพี่ตัวเองนอนสลบอยู่
"เฮ้ย พี่เป็นไงบ้าง อ้าวมันหายไปไหนทำไงดีเนี่ย"
เขาตัดสินใจทิ้งลูกพี่วิ่งตามหญิงสาวไปแต่ก็ไม่เจอ
จนฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดำ ยังหาไม่เจอตัดสินใจเดิน
กลับไปหาลูกพี่ตัวเองที่ยังไม่ฟื้นสักที
"พี่ๆตื่นได้แล้ว พี่เอกจะทำไงเนี่ยถ้ามันหนีไปหาตำรวจกูแย่แน่"
(กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น)
เก่งควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของเอก
ที่นอนสลบอยู่ เบอร์ที่คุ้นเคยเขารีบกดรับในทันที
"โหล อยู่ไหน ถ้ายังไม่มาตายแน่
เมิงรู้ไหมถ้ามันหนีออกไปจากป่านี้ได้พวกเราจะ
เดือดร้อน เมิงรีบมาช่วยกันหาตัวมันเลยนะ"
โอ้ยยยยยย เสียงของเอกที่นอนสลบอยู่เริ่ม
โวยวายขึ้น เขาค่อยๆลุกนั้งเอามือจับหัวสายตา
มองไปรอบๆ ค่อยๆปะติดปะต่อเรื่องราว
เอก:  มันอยู่ไหน นี่กี่ทุ่มแล้วเมิงนั้งทำอะไร
เก่ง:  ผมหามันไม่เจอ รอพี่ตื่นไปช่วยหาอยู่เนี่ย
มันไปทางนู้นเร็วพี่ ตามผมมา
ชายหนุ่ม2คนวิ่งตามรอยเท้าไปเรื่อยแต่มันมืดมากแล้วเริ่มมองไม่เห็นทาง
จึงแยกย้ายกันตามหาเอกเดินเส้นทางเดิมไปเรื่อยๆ
ก็อบ!!! เสียงดังมาจากพุ่มไม้ข้างหน้า เอกค่อยๆ
เดินเข้าไปดูได้ยินเสียงหายใจเบาๆ พร้อมกับเสียง
ร้องไห้เบาๆ

กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!
เสียงกรีดร้องที่บ่งบอกถึงเจ้าของเสียงว่าเจอ
เรื่องน่ากลัวอย่างแน่นอน ชายหนุ่มกระหาย
ตัญหาส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ย
ในที่สุดก็เจอตัวหญิงสาวที่หลบซ้อนอยู่ในพุ่มไม้
"อยู่นี่เอง คิดว่าพวกเมิงจะหนีกูพ้นหรอ
คืนนี้เสร็จกูแน่"
สิ้นคำของชายหนุ่มเขากระชากร่างอันบอบบาง
ออกมาจากพุ่มไม้ต่อยท้องไปอีก2ที
ทำให้หญิงสาวสลบไป พวกมัน2คนช่วยกันยกตัว
ผู้หญิงออกจากป่าตรงไปที่รถเก๋งที่จอดอยู่อีก
ฝั่ง เจอคนยืนรออยู่ที่รถ หน้าตาซีดเซียว
"่อ่าวไง เมิงมาได้แล้วหรอ ไปเปิดกระโปรงหลังดิ"
และช่วยกันเอาผู้หญิงใส่ไปในหลังรถเก๋งสีน้ำเงิน
พวกมันขี่รถไปเรื่อยๆจนเจอบ้านร้างหลังหนึ่ง
รีบขี่รถเข้าไปจอดในบ้านทันที
"เฮ้ยไอ้เก่งเมิงเอามันเข้าไปในบ้านก่อน กูหากล้องแปบเดียวเดี๋ยวตามไป"
เก่งรีบทำตามที่ลูกพี่สั่ง

เมื่อเข้ามาในบ้าน
เก่งกระชากเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนหมด
รอลูกพี่มาถ่ายวีดีโอเริ่มเรื่อง มาแล้วๆเสียงเอก
ดังมาแต่ไกลในมือถือถือกล้องที่กำลังถ่ายวีดีโอ
แต่มีอีกคนเดินตามหลังเอกมา
หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวมองเห็นตัวเองไม่มีเสื้อผ้า
สักชิ้นส่งเสียงร้องไห้โวยวาย
"ฮื้อๆๆ.. อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ปล่อยฉันไปเถอะ"
" เมิงมาได้จังหวะพอดี อ่ะถือกล้อง
เมิงถ่ายไว้ อย่าให้ขาดตอนเด็ดขาด"
สายตาหญิงสาวมองคนที่เอกพามาด้วย
เธอแทบขาดใจ
สิ้นคำสั่ง เอกและเก่งรุมข่มขืนหญิงสาวอย่าง
โหดเหี้ยม โดยให้คนที่ตามมาเป็นคนบันทึกวีดีโอ
ไว้ทุกอย่าง ในใจเขาสั่นไหว นึกสงสารแต่เพราะ
เขามีเหตุจำเป็นเลยต้องทำนี่หน่า ชมพูขัดขืนสุดแรง
ร้องไห้กราบขอชีวิต ดวงใจนั้นแหลกสลายน้ำตาไหล
แทบเป็นสายเลือดทำไมถึงทำกับเธอแบบนี้ คนที่เธอรักและไว้ใจ
หลอกให้เธอมาโดนข่มขืนและยังถือกล้องถ่ายเธอตอนโดนกระทำ
ไม่เข้ามาช่วยเธอแม้แต่น้อย คิดถึงแม่จังเลยแม่จ๋า
พวกมันเหมือนตายอดตายอยากมานับสิบปี ชมพูหายใจโรยรินดวงตา
เป็นสีเลือดมองหน้าคนที่ทำเธอให้เจ็บปวดและหมดลมหายใจไป
3คนนั้นเห็นชมพูแน่นิ่งไป เขย่าตัวชมพูเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น
เกิดกลัวความผิดขึ้นมาในทันที ช่วยกันหาวิธีทำลายศพของชมพู จอบเสียมก็ไม่ได้พกมา
จึงเอาศพใส่ท้ายรถและกลับไปเอาเสียมที่บ้านของนายเอก
นายเก่งและแทนไปซื้อโลงศพราคาถูกมาเตรียมไว้ที่บ้านนายเอกเช่นกัน
เมื่อโลงศพมาถึงบ้านทั้ง3คนช่วยกันเอาศพใส่โลงตอกตะปูอย่างแน่นหนา
และยกโลงใส่ท้ายรถกระบะสีดำ รีบเอาโลงไปหาที่ฝังก่อนจะบวม แต่ไม่ใช่ที่เดิมที่ชมพูตาย
"เฮ้ย ตรงนั้นได้ไหมว่ะ คนไม่ค่อยมีเมิงจอดรถรอเลย คนหมดเมื่อไหร่เตรียมตัว
ฝังศพฆ่าคนมันง่ายแบบนี้นี่เอง5555555555 สนุกไหมว่ะไอ้แทน"
เสียงหัวเราะครั้งสุดท้ายของนายเอกได้เกิดขึ้นแล้ว