Kingsman: The Secret Service - fan fiction
The Parting Glass : http://pantip.com/topic/33501949
The Ghost Ship : http://pantip.com/topic/33553578
Last Tango in London : http://pantip.com/topic/33634213
Long Lost Lullaby (ต้น) : http://pantip.com/topic/33840527
Long Lost Lullaby (จบ) : http://pantip.com/topic/33854781
They Can’t Take That Away From Me (ต้น) : http://pantip.com/topic/34043689

หมายเหตุ: Fan fiction คือ เรื่องที่เขียนขึ้นโดยอาศัยตัวละครและเค้าโครงเรื่องจากหนัง หนังสือ หรือการ์ตูนมาต่อยอดออกมาเป็นอีกเรื่องหนึ่ง  สำหรับเรื่องนี้ พูดถึงความสัมพันธ์ของตัวละครที่เป็นผู้ชายด้วยกัน ถ้าไม่ชอบแนวนี้ แนะนำให้หลีกเลี่ยงที่จะอ่าน ขอบคุณมากค่ะ  




(4)

โอลด์คอมพ์ตันสตรีท อาจไม่ถึงกับเป็นสวรรค์สำหรับคนที่รักเพศเดียวกันหรือกลุ่มคนที่มีความหลากหลายทางเพศ แต่ก็เป็นพื้นที่เล็ก ๆ ที่ปลอดภัยและเปิดกว้างสำหรับพวกเขาและคนที่เปิดใจยอมรับ ทว่าในค่ำคืนวันนั้น มันแปรสภาพกลายเป็นเหมือนนรกหรือสมรภูมินองเลือด เมื่อผู้คนที่นั่งดื่มกินและใช้วันหยุดอันสงบสุขของตนเองในผับแอดไมรัลดันแคนร่วมร้อยต้องประสบเคราะห์กรรมจากเหตุระเบิดที่เกิดขึ้นอย่างไม่มีใครคาดคิด  


ถึงจะเคยผ่านสถานการณ์ที่เลวร้ายยิ่งกว่าในตะวันออกกลางมาแล้ว แต่ภาพที่ปรากฏต่อหน้าต่อตาของลานซล็อตหรือเพอร์ซิวาลก็สะเทือนขวัญไม่น้อยไปกว่ากัน... ประตูสีน้ำเงินของผับพังยับเยิน เศษไม้และกระจกกระจัดกระจายไปทั่ว เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเหยื่อ ภาพของผู้บาดเจ็บจากสะเก็ดระเบิดซึ่งถูกพาออกมาปฐมพยาบาลที่นอกถนนคนแล้วคนเล่า แสงวาบจากไฟที่ติดเหนือหลังคารถตำรวจ และเสียงหวอจากรถพยาบาลที่มุ่งตรงมายังที่เกิดเหตุ


ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีเหตุการณ์นองเลือดรุนแรงถึงขั้นนี้เกิดขึ้นใจกลางกรุงลอนดอน


เนลบอมบ์… ระเบิดตะปู… คำดังกล่าวแวบเข้ามาในความคิดทันทีที่ได้เห็นอาการบาดเจ็บของผู้เคราะห์ร้ายหลายคนที่ถูกนำตัวออกมาภายนอก ชายคนหนึ่งเลือดอาบตั้งแต่หัวจรดเท้า ของเหลวสีแดงเข้มหลั่งไหลออกมาจากบาดแผลถูกสะเก็ดระเบิดทั่วตัว ระเบิดตะปูเป็นระเบิดสังหารบุคคลที่สามารถทำเองได้ง่าย ๆ โดยบรรจุเศษตะปูหรือโลหะเอาไว้ภายในเพื่อให้กลายเป็นสะเก็ดระเบิด เพิ่มอานุภาพในการทำอันตรายเหยื่อให้รุนแรงยิ่งขึ้น


สถานที่ซึ่งเหตุระเบิดที่เกิดขึ้นคับแคบและอัดแน่นไปด้วยผู้คน ประกอบกับผลของแรงระเบิดซึ่งทำให้ด้านหน้าของผับกลายเป็นซากปรักหักพังที่เห็นอยู่ตรงหน้า ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ผู้กระทำหมายเอาชีวิตผู้คนไม่เลือกหน้ามากกว่าจะตั้งใจเพียงแค่ขู่ให้กลัว


ลานซล็อตรู้สึกเหมือนเลือดในร่างของเขาจับตัวเป็นน้ำแข็ง และได้แต่ยืนตะลึงกับภาพตรงหน้า หัวใจของเขาเต้นถี่และแรงรัวจนแน่นหน้าอกเหมือนจะหายใจไม่ออก


เหตุระเบิดที่เกิดขึ้นปลุกเอาความหวาดกลัวที่ฝังลึกอยู่ในความทรงจำให้ฟื้นคืนกลับมาอีกครั้ง และเปิดแผลเก่าที่เคยมี… ลี อันวิน เพื่อนและคู่แข่งเข้าชิงชื่อรหัสลานซล็อตของเขาใช้ร่างของตนโถมทับใส่ผู้ก่อการร้ายที่กำลังจะชุดชนวนระเบิด เพื่อช่วยให้ทุกคนในที่นั้นรอด ลีตาย และเขากลับกลายเป็นผู้ที่ได้รับรางวัลจากการกระทำอันกล้าหาญของเพื่อน


“เจมส์ นายโอเคอยู่นะ” เสียงของเพอร์ซิวาลเรียกสติของเขาให้กลับคืนมาอีกครั้ง เสียงนั้นเต็มไปด้วยความห่วงใย เช่นเดียวกับความรู้สึกที่ส่งผ่านแรงบีบเบา ๆ จากมืออบอุ่นและแห้งสะอาดของอีกฝ่ายซึ่งสัมผัสมือที่เย็นเฉียบและชื้นเหงื่อของเขา


“หน้านายซีดมาก” เพื่อนร่วมงานของเขาเอ่ย และดึงมือของเขาให้เดินตามขึ้นมายังทางเท้า เพื่อหลีกทางให้แก่รถสายตรวจของตำรวจนครบาลลอนดอนที่เลี้ยวเข้ามาในที่เกิดเหตุอีกคันหนึ่ง


“ฉันไม่เป็นไร ขอบใจ” เขาพยายามปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ สองปีผ่านไปแล้ว ความรู้สึกหวาดหวั่นที่เคยมีต่อเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นบรรเทาลงไปมาก แต่ไม่ถึงกับหายสนิททีเดียวนัก


“นี่เป็นรายที่สามแล้ว ในช่วงเวลาแค่เดือนเดียว”


แม้จะไม่ได้หันมามอง แต่ลานซล็อตรู้ว่า คู่หูกำลังพูดกับเขา ในขณะที่ประเมินสถานการณ์ตรงหน้าไปด้วย นั่นเป็นครั้งแรกที่เสียงของเพอร์ซิวาลที่เขาได้ยินแข็งกร้าวและขุ่นเคืองอย่างไม่พยายามปิดบังความรู้สึกของตนเองอีกต่อไป


“เริ่มจากบริกซ์ตัน ต่อมาก็บริกเลน แล้วก็โอลด์คอมพ์ตันสตรีท” คู่หูที่กลับมาทำงานด้วยกันอีกครั้งเอ่ยออกมาอีก และพาเขาลัดเลาะเข้าไปใกล้ที่เกิดเหตุมากขึ้น ทั้งกลิ่นควัน กลิ่นเลือด และฝุ่นผงที่หลงเหลือจากการระเบิด “สก็อตแลนด์ยาร์ดแจ้งเตือนแล้ว แต่มันลงมืออีกจนได้”


นี่ไม่ใช่ภารกิจใหม่ที่เขาได้รับมอบหมายให้ทำร่วมกับเพอร์ซิวาล แต่ลานซล็อตรู้สึกได้ว่า เพื่อนร่วมงานของเขารู้รายละเอียดเกี่ยวกับคดีเหล่านี้มากพอสมควร ทว่าเขายังไม่แน่ใจว่า การที่อีกฝ่ายชวนเขามาดื่มในถนนใกล้ ๆ ย่านเดียวกัน จะมีวัตถุประสงค์เพื่อสืบหาความจริงในเรื่องดังกล่าวหรือไม่ แต่จากปฏิกิริยาตอนที่พวกเขาได้ยินเสียงระเบิด เขาคิดว่าฝ่ายหลังไม่คาดคิดว่าจะมีเรื่องดังกล่าวเกิดขึ้นเช่นกัน


“นี่คืองานหนึ่งที่นายได้รับมอบหมายให้ทำใช่ไหม”


“ก็ไม่เชิง” เพอร์ซิวาลตอบ ไม่ได้ใช้เวลานิ่งนึกนานนัก แต่ก็มีความกังวลแฝงอยู่ในน้ำเสียงลึก ๆ “เรียกว่าได้รับมอบหมายให้ประเมินสถานการณ์ดีกว่า เพราะถ้ามันเป็นการก่อการร้ายขององค์กรและทางตำรวจเริ่มรับมือไม่ได้ งานนี้จะเป็นของเรา”


“แต่ถ้ามันไม่ใช่การก่อการร้ายโดยองค์กรล่ะ”


“ถ้ามันเป็นการกระทำของบุคคลเพียงคนเดียว วางแผนคนเดียว ไม่เกี่ยวกับองค์กรใด ๆ ไม่มีใครออกมาแสดงความรับผิดชอบในเหตุระเบิดที่เกิดขึ้น ตำรวจหรือรัฐบาลยังรับมือได้ อาเธอร์จะสั่งให้จำหน่ายภารกิจนี้ออกจากสารบบทันที"


“มีแนวโน้มว่าจะเป็นอย่างนั้นสินะ”


ฝีเท้าที่ก้าวอย่างสม่ำเสมอของอีกฝ่ายหนึ่งชะลอลง เจ้าของฝีเท้านั้นหันกลับมาหาดึงแขนของเจ้าของคำถามให้เข้าไปหลบในช่องว่างระหว่างอาคาร เพื่อที่จะสนทนากันตามลำพังไม่ให้ใครได้ยิน และเพื่อไม่ให้กีดขวางเจ้าหน้าที่กู้ภัย ตำรวจ และคนเจ็บที่ทยอยพากันออกมาจากที่เกิดเหตุ ตอนนี้ ยังไม่มีอะไรที่พวกเขาควรยื่นมือเข้าไปช่วยหรือเกี่ยวข้อง เว้นแต่ ไม่เข้าไปรบกวนการทำงานของเจ้าหน้าที่ เว้นแต่ได้รับการร้องขอ


“ใช่ เรื่องนี้น่าจะจบที่สก็อตแลนด์ยาร์ด ตำรวจได้ภาพผู้ต้องสงสัยจากกล้องวงจรปิดที่บริกซ์ตันมาแล้ว กำลังกระจายภาพออกไป รอแค่พยานยืนยันตัว ให้ได้ชื่อกับที่อยู่ ก็พร้อมตามจับมาดำเนินคดีได้ทันที และจากลักษณะระเบิดที่ทำแต่ละครั้ง อานุภาพการทำลายล้างไม่สม่ำเสมอ คนมีความรู้เรื่องการประดิษฐ์พอสมควร แต่ดูไม่มีความชำนาญในเรื่องประกอบระเบิดเท่าไหร่ น่าจะศึกษาและหัดทำเอาเองมากกว่าจะได้รับการฝึกฝนอย่างเป็นระบบ ไม่น่าจะเป็นสมาชิกกลุ่มก่อการร้าย” เพอร์ซิวาลอธิบาย “พื้นที่ที่เกิดเหตุเป็นย่านคนผิวดำ ชาวเอเชียใต้ และต่อมาคือเกย์ แสดงว่า หมอนี่เป็นพวกเหยียดผิว เหยียดเชื้อชาติ และเกลียดกลุ่มคนที่ชอบเพศเดียวกัน”


“ดูท่าหมอนั่นจะเป็นพวกขวาตกขอบหรือนีโอนาซีสินะ” ลานซล็อตออกปาก และจากสิ่งที่คู่หูพูด เขาเริ่มมองเห็นภาพความกังวลของอีกฝ่ายชัดเจนยิ่งขึ้น
สายลับหนุ่มแน่ใจว่า เขาชอบผู้หญิง แต่กับเพอร์ซิวาล เพียงคนเดียวที่เป็นข้อยกเว้น เขาไม่ได้รู้สึกอย่างนี้กับผู้ชายคนอื่น และไม่เคยคิดว่าตัวเองจะชอบผู้ชายเหมือนกันด้วยซ้ำไป หากถามว่าเขาสับสนกับสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่หรือไม่ คำตอบของเขาก็คือไม่ และเขาไม่รังเกียจหรือเดือดร้อนเลย ถ้าจะมีใครบอกว่าเขาเป็นคนที่รักเพศเดียวกัน ทว่าสังคมภายนอกและคนอื่น ๆ ที่ไม่ใช่เขา ซับซ้อนกว่านั้น


ถึงสังคมอังกฤษในภาคของสื่อจะเปิดกว้างสำหรับกลุ่มคนรักเพศเดียวกันมากขึ้น และสื่อโทรทัศน์อย่างบีบีซีมีรายการเพื่อกลุ่มคนรักเพศเดียวกันออกฉายด้วยซ้ำไป แต่ภายใต้พื้นผิวที่ดูสงบราบรื่น ยังมีคนอีกหลายกลุ่มที่จำใจต้องยอมรับอย่างไม่มีทางเลือก มีอีกหลายคนที่อย่างไรก็ไม่ยอมรับ มีทั้งคนที่กังวลใจไปจนถึงเกลียดชังคนกลุ่มนี้ที่เริ่มมีพื้นที่ในการแสดงออกมาขึ้น และกฎหมายของสภานิติบัญญัติที่ออกโดยรัฐบาลพรรคอนุรักษ์นิยมในสมัยที่แล้วและมีลักษณะจำกัดไม่ให้หน่วยงานท้องถิ่นส่งเสริมการแสดงออกของคนรักเพศเดียวกันในสื่อก็ยังคงมีผลบังคับใช้อยู่จนถึงทุกวันนี้


คนที่ไม่ชอบ บางคนก็เลือกที่จะอยู่นิ่งเฉย ไม่วิสาสะด้วยโดยไม่จำเป็น หรือบางคนอาจจะออกปากแสดงความคิดเห็นในทางลบหรือแสดงความไม่ชอบใจ เรื่องเหล่าตราบใดที่ยังอยู่ในขอบเขตการใช้สิทธิในการแสดงออกของตัวเอง ลานซล็อตก็ยังพอยอมรับได้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าและได้รับรู้เพิ่มเติมจากเพอร์ซิวาล มันโหดร้ายเกินไป


ก่อนที่จะทันถามว่า จะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อไป เขาถึงกับชะงัก เมื่อได้ยินคำหยาบคายหลุดออกมาจากปากของเพอร์ซิวาลที่เป็นคนสุภาพมาโดยตลอด และเมื่อหันไปตามทิศทางที่อีกฝ่ายจับจ้องนิ่งอยู่ เขาก็เผลอสบถออกมาด้วยอารมณ์แทบไม่ต่างกัน


ผู้ได้รับบาดเจ็บที่เพิ่งถูกหากออกมาจากภายในร้านรายล่าสุดขาขาดหายไปข้างหนึ่ง และแม้จะได้รับการพยาบาลในเบื้องต้น เลือดก็ยังไหลซึมผ่านผ้าห่มที่คลุมร่างอยู่ออกมาไม่หยุด และในเสียงของความวุ่นวายที่ยังคงดังอยู่รอบตัว พวกเขาได้ยินชัดเจนเต็มสองหูว่า มีคนตายเพราะแรงระเบิดอยู่ภายในอีกอย่างน้อยสองหรือสามศพ


ข่าวที่ปรากฏต่อมาในภายหลัง เป็นความจริงที่น่าสะเทือนใจมากยิ่งขึ้น เมื่อผู้ที่เสียชีวิตไปในครั้งนั้น คือ หญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ได้สี่เดือน เพื่อนสนิทของเธอ และเพื่อนเจ้าบ่าวในงานแต่งงานของเธอเองที่มาฉลองข่าวดีเรื่องที่เธอกำลังจะมีลูก ในขณะที่สามีของเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขามาจากเมืองอื่นในได้รู้ว่าต่างคนต่างอยู่ในลอนดอนเวลาเดียวกัน และนัดพบกันในสถานที่แห่งนั้นโดยไม่คาดหมายมาก่อนว่า ที่นั่งซึ่งติดกับเคาน์เตอร์บาร์ของพวกเขาจะใกล้กับจุดที่ฆาตกรเอากระเป๋าใส่ระเบิดมาวางทิ้งเอาไว้ แม้ผู้จัดการจะพบความผิดปกติ แต่ก็ช้าเกินไปเสียแล้ว


การกระทำครั้งนี้เป็นการกระทำที่เลวร้ายที่สุดที่เคยเกิดขึ้น ไม่ใช่เพียงเพราะมีผู้คนล้มตายและบาดเจ็บอีกจำนวนมาก แต่เพราะมันเป็นการกระทำที่เกิดขึ้นจากเจตนาเอาชีวิตผู้คนอย่างไม่เลือกหน้า เพียงเพราะว่าคนเหล่านั้นมีทางเลือกที่แตกต่าง หรือเพราะแค่ตนเองเกลียดชังอีกฝ่ายหนึ่งเท่านั้นเอง


ในยามนี้ ความอัดอั้นเพราะจำใจต้องวางมือตามคำสั่งแต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ปรารถนาจะวางเฉยต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ก่อตัวในใจและสะท้อนผ่ายสายตาของเพอร์ซิวาลออกมากำลังเกิดขึ้นในใจเขาเช่นกัน แต่ในความสับสนวุ่นวายทั้งในจิตใจและความเป็นไปเบื้องหน้า มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาใจหายวาบ


ท่ามกลางกลุ่มควันและผู้คน ร่างหนึ่งที่เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่ากำลังยืนอยู่ริมทางเท้าไม่ห่างออกไปมากนักคุ้นตาอย่างที่สุด และเขาแน่ใจว่า ตนเองไม่ได้ตาฝาด


“พระเจ้าช่วย” เขาครางออกมา “แม่…”


โดยไม่ตั้งคิดหรือตัดสินใจ ชายหนุ่มถลันออกจากที่ซ่อน แต่ดูเหมือนจะช้ากว่าใครอีกคนที่ยืนอยู่ด้วยกันด้วยซ้ำไป เพราะเพอร์ซิวาลไม่เพียงแต่ก้าวออกมาพร้อมกัน แต่ยังคว้าแขนเขาให้รุดตรงไปยังจุดที่แม่ของเขายืนอยู่อีกด้วย


อาจเป็นความโชคดีในความโชคร้าย แม่ของเขาไม่เป็นอะไร และเพื่อนของแม่ได้รับบาดเจ็บเพียงแค่เล็กน้อยจากเศษกระจกที่ปลิวมาบาดเข้าเท่านั้น ถ้าหากแม่กับเพื่อน ๆ มาถึงแอดไมรัลดันแคนผับเร็วกว่านั้นอีกเพียงไม่กี่นาทีและทันเข้าไปในร้าน สิ่งที่เลวร้ายที่สุดเกินกว่าที่จินตนาการของเขาจะนึกได้อาจเกิดขึ้น


พวกเขาไม่ต้องตัดสินใจและไม่ต้องรู้สึกผิดเกี่ยวกับการที่จะปล่อยให้ตำรวจดำเนินการเองอีกต่อไป เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทำให้พวกเขาต้องเข้าไปช่วยแม่ของลานซล็อตดูแลเพื่อนของเธอที่ได้รับบาดเจ็บไปส่งที่โรงพยาบาลเซนต์โทมัสซึ่งอยู่ไม่ไกลนักเป็นอันดับแรก และลงเอยด้วยการที่ชายหนุ่มทั้งสองต้องพาผู้สูงวัยกว่าทั้งหลายไปส่งที่บ้านทีละคน


เป็นครั้งแรกที่แม่ของเขาได้พบกับเพอร์ซิวาล และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้รับรู้เรื่องส่วนตัวของคู่หูของตนเองมากยิ่งกว่าครั้งใด


(มีต่อนะคะ)