คือแต่ก่อนก็เลี้ยงง่ายนะคะ เป็นเด็กอารมณ์ดี แบบตื่นมาก็อารมณ์ดีเล่น ร่าเริง ให้ทำอะไรก็ทำ กินก็ง่าย แต่พอเดี๋ยวนี้เหมือนคนล่ะคนหน้ามือเป็นหลังมือ ตื่นมาตอนเช้าร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ คือเค้าไม่ได้เจ็บหรือป่วยอะไร แต่เค้าจะต้องร้องเอาไว้ก่อน ร้องเฉยๆไม่เท่าไหร่นี่แบบแหกปากกรี๊ดเหมือนแบบเจ็บปวดมาก คือถ้าเค้าจะเอาอะไรเค้าจะต้องเอาให้ได้ตลอด ทั้งๆที่เค้ารู้กฎนะคะ เช่น จุกนมจะใช้ได้เฉพาะเวลานอนเท่านั้น ตื่นปุ๊ปต้องถอดเค้ารู้ทำมาเป็นปีเค้าทำได้ดีมาตลอด นอกจากเวลาป่วย เราจะให้เค้าดูดจุกซึ่งเค้ารู้ดี แต่เดี๋ยวนี้อยากดูดตลอดเวลา บางทีไม่ได้ป่วยก็จะต้องเอาให้ได้ ไม่ได้ปุ๊ปจะดราม่าร้องแหกปากสียงดัง คือถ้าเราอยู่เลี้ยงเค้าเราจะไม่สนใจ ก็ปล่อยเค้าร้องให้พอเพราะเค้าไม่ได้เป็นอะไรแค่อยากเอาชนะ เราก็เบี่ยงประเด็นไปเล่นของเล่นซักพักเค้าลืมแล้ว แต่แม่เค้าแบบว่าพูดว่าไม่ได้แต่สุดท้ายก็ให้หลายครั้งแล้ว เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว
เรื่องกินข้าว แต่ก่อนกินง่าย ทำแซนวิช จับนั่งโต๊ะก็กินได้จนหมด เดี๋ยวนี้ต้องแบบหาลูกเล่นมาทำให้หลานกินเช่นแบบตัวตัดรูปน่ารักๆมาตัดขนมปัง คือเค้าก็ชอบนะตื่นเต้นแต่ไม่กิน ข้าวเย็นนี่บางทีแทบไม่แตะ คือกินยากมาก คือเราป้อนก็ไม่กินนะ แม่ป้อนไม่กินร้องไห้ แม่ก็แบบไม่กินก็ไม่กิน บางวันก็กินไปนิดเดียวจริงๆ ดีที่ก่อนนอนยังได้กินนม คือไม่รู้จะทำไง เพราะเหมือนแม่เค้าก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องนี้
เรื่องอาบน้ำไม่เคยมีปัญหา ถ้าบอกให้อาบน้ำเมื่อไหร่รีบมาทันที ชอบเล่นน้ำมากๆ อยู่ในอ่างเล่นได้นาน เรียกให้ขึ้นไม่ขึ้น ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาตรงกันข้ามทุกอย่าง บอกให้อาบน้ำนี่ดราม่ามาเลย เค้าบอกเค้าไม่อยากอาบ พูดซ้ำไปซ้ำมา ร้องไห้แหกปาก แต่ครั้งล่าสุดนี่มาแหกปากใส่เรา เราดุบอกให้หยุดเดี๋ยวนี้ ไม่ชอบ เพราะเห็นว่าแกล้งร้องน้ำตาไม่มีซักหยด จะมาแหกปากใส่ทำไมพูดกันดีๆ เค้าก็หยุดนะ เราก็บอกไม่อยากอาบไม่เป็นไร แต่ต้องเช็ดตัวนะเพราะไปเล่นมาทั้งวันสกปรก ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เค้าจะร้องไห้แต่ก็ยอมให้เราเช็ดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็อารมณ์ดี แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีดราม่าช่วงนี้ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆไม่อยากอาบน้ำ แล้วลุงแม่อาคนอื่นมาปลอบกันใหญ่ ไม่หยุดแหกปาก ก็ไม่ดูนะว่าเค้าแกล้งร้องไห้ คือเค้าแค่อยากเอาชนะน่ะ
เรื่องขี้เกียจ เดี๋ยวนี้นะ ทำของตกเอง แต่เรียกให้คนอื่นเก็บ ไม่รู้เอานิสัยนี้มาจากไหน ถ้าเราอยู่ เราไม่เก็บ บอกเธอทำตกต้องเก็บเอง เค้าก็ไม่เก็บนะ แต่ถ้าเป็นแม่หรืออาคนอื่นในบ้านทุกคนจะเก็บให้ไง แบบหลานน่ารัก อะไรแบบเนี่ย แบบบางทีเราว่าเค้าขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกะเด็กอายุเท่านี้ คือตกก็เก็บไม่ได้ยากอะไร แต่เราคิดว่ามันไม่ถูก อายุเท่านี้ก็มีความรับผิดชอบได้ แต่เค้าบางทีก็สอนจริงจัง บางทีก็ปล่อย จนเราก็ทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่ลูกเรา ไปสอนเกินหน้าเกินตาเค้าเดี๋ยวจะโดนด่าเอา
คืออาการแบบนี้เป็นเรื่องปกติของเด็กอายุเท่านี้หรอคะ ที่แบบดื้อกะทุกอย่าง เริ่มกินยาก สอนไรไม่ทำตาม อะไรแบบเนี้ย บางทีเราก็รำคาญนะบอกตรงๆ แต่เราทำอะไรไม่ได้ สมมติถ้าเรากะแม่เค้าอยู่ด้วยกันเราห้ามลูกเค้าแต่เค้าบอกเราว่าให้ไปเถอะ เราก็ต้องให้ใช่ป่ะ ก็ลูกเค้า แต่เด็กจะกลายเป็นเด็กขี้แยเอาแต่ใจ เราก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นจะทำไงดี
หลานอายุ 2 ขวบครึ่ง ช่วงนี้ขี้แยมาก ร้องไห้และปฎิเสธทุกอย่าง จะเอาชนะอย่างเดียว
เรื่องกินข้าว แต่ก่อนกินง่าย ทำแซนวิช จับนั่งโต๊ะก็กินได้จนหมด เดี๋ยวนี้ต้องแบบหาลูกเล่นมาทำให้หลานกินเช่นแบบตัวตัดรูปน่ารักๆมาตัดขนมปัง คือเค้าก็ชอบนะตื่นเต้นแต่ไม่กิน ข้าวเย็นนี่บางทีแทบไม่แตะ คือกินยากมาก คือเราป้อนก็ไม่กินนะ แม่ป้อนไม่กินร้องไห้ แม่ก็แบบไม่กินก็ไม่กิน บางวันก็กินไปนิดเดียวจริงๆ ดีที่ก่อนนอนยังได้กินนม คือไม่รู้จะทำไง เพราะเหมือนแม่เค้าก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องนี้
เรื่องอาบน้ำไม่เคยมีปัญหา ถ้าบอกให้อาบน้ำเมื่อไหร่รีบมาทันที ชอบเล่นน้ำมากๆ อยู่ในอ่างเล่นได้นาน เรียกให้ขึ้นไม่ขึ้น ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาตรงกันข้ามทุกอย่าง บอกให้อาบน้ำนี่ดราม่ามาเลย เค้าบอกเค้าไม่อยากอาบ พูดซ้ำไปซ้ำมา ร้องไห้แหกปาก แต่ครั้งล่าสุดนี่มาแหกปากใส่เรา เราดุบอกให้หยุดเดี๋ยวนี้ ไม่ชอบ เพราะเห็นว่าแกล้งร้องน้ำตาไม่มีซักหยด จะมาแหกปากใส่ทำไมพูดกันดีๆ เค้าก็หยุดนะ เราก็บอกไม่อยากอาบไม่เป็นไร แต่ต้องเช็ดตัวนะเพราะไปเล่นมาทั้งวันสกปรก ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เค้าจะร้องไห้แต่ก็ยอมให้เราเช็ดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็อารมณ์ดี แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีดราม่าช่วงนี้ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆไม่อยากอาบน้ำ แล้วลุงแม่อาคนอื่นมาปลอบกันใหญ่ ไม่หยุดแหกปาก ก็ไม่ดูนะว่าเค้าแกล้งร้องไห้ คือเค้าแค่อยากเอาชนะน่ะ
เรื่องขี้เกียจ เดี๋ยวนี้นะ ทำของตกเอง แต่เรียกให้คนอื่นเก็บ ไม่รู้เอานิสัยนี้มาจากไหน ถ้าเราอยู่ เราไม่เก็บ บอกเธอทำตกต้องเก็บเอง เค้าก็ไม่เก็บนะ แต่ถ้าเป็นแม่หรืออาคนอื่นในบ้านทุกคนจะเก็บให้ไง แบบหลานน่ารัก อะไรแบบเนี่ย แบบบางทีเราว่าเค้าขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกะเด็กอายุเท่านี้ คือตกก็เก็บไม่ได้ยากอะไร แต่เราคิดว่ามันไม่ถูก อายุเท่านี้ก็มีความรับผิดชอบได้ แต่เค้าบางทีก็สอนจริงจัง บางทีก็ปล่อย จนเราก็ทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่ลูกเรา ไปสอนเกินหน้าเกินตาเค้าเดี๋ยวจะโดนด่าเอา
คืออาการแบบนี้เป็นเรื่องปกติของเด็กอายุเท่านี้หรอคะ ที่แบบดื้อกะทุกอย่าง เริ่มกินยาก สอนไรไม่ทำตาม อะไรแบบเนี้ย บางทีเราก็รำคาญนะบอกตรงๆ แต่เราทำอะไรไม่ได้ สมมติถ้าเรากะแม่เค้าอยู่ด้วยกันเราห้ามลูกเค้าแต่เค้าบอกเราว่าให้ไปเถอะ เราก็ต้องให้ใช่ป่ะ ก็ลูกเค้า แต่เด็กจะกลายเป็นเด็กขี้แยเอาแต่ใจ เราก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นจะทำไงดี