เรากับแฟนเป็นคู่แบบ ญญ มาประมาณเกือบ3ปีค่ะตอนนี้เขาอยู่ม.ต้นเราม.ปลาย เป็นความรักทางไกลเรากับเขาก็อยู่ไกลกัน
เราเจอกับเขาตอนนั้นเราเป็นรองแอดในไลน์อยู่แล้วทีนี้ก็เป็นช่วงเพิ่งเลิกกับแฟนคนแรกแล้วเราเป็นคนนิสัยไม่ดีแบบว่าบางทีก็แกล้งคนอื่นโดยการไปหยอดนิดๆเป็นนิสัยซนๆหน่อยๆของเรา(เฉพาะตอนโสดเท่านั้น) ต่อมาเรากับนางก็ได้แลกไลน์กันแล้วคุยกันต่อเราก็จะแกล้งเรียกเขาว่า เตง แต่ก็กลายเป็นแฟนกันโดยปริยายเลยก็งงทั้งคู่แหละว่าคบได้ไงวันไหนครบรอบยังลืมกันอยู่เลยแต่ก็ไม่ซี้รียสเท่าไหร่เรื่องวันครบรอบ
ทีนี้เรากับนางก็คบกันต่อแล้วทีนี้ไลน์มันมีสิ่งที่เรียกว่าไลฟ์ทอล์กที่สามารถเปิดให้ลูกกลุ่มมาคุยกันได้ เราก็เปิดเพราะไม่อยากให้กลุ่มเงียบเกินแล้วทีนี้เหมือนว่าเขาก็ได้คนที่อยู่ด้อมเดียวกันคุยด้วยเราก็เข้าใจแหละว่าเขาเป็นคนเอ็กโทรเวิร์ดคุยกับคนอื่นได้เข้ากับคนง่ายเราก็เป็นอินโทรเวิร์ดส่วนใหญ่ปิดไมค์บางทีก็ติดงานต้องดูแลหน้าร้านเพราะบ้านเราเปิดร้านขายของต้องลงไปช่วยทุกครั้งเพราะปิดเทอม
ทีนี้เราก็เปิดไลฟ์ทอล์กให้นางเรื่อยๆเพราะนางอยากคุยแลเวทีนี้ก็มีประชุมแอดว่าจะให้ใครเป็นแอดเพิ่มดีเพราะแอดคนนึงเขาถอนตัวออก เราก็เสนอชื่อแฟนเพราะว่านางมีส่วนร่วมบ่อยสุดแล้วทีนี้นางก็เริ่มเปิดไลฟ์ทอล์กเองแต่ตอนแรกเราต้องสอน(ความจริงเราไม่ได้อยากสอนนางเปิดเท่าไหร่)
ทีนี้พอนางเปิดได้นางก็เปิดบ่อยขึ้นเรื่อยๆเพราะนางรู้ล่ะนางเลยคุยกับลูกกลุ่มเราก็อยากเข้าไปคุยนะแต่แบบเราไม่ว่างจริงๆเราก็กังวลว่าเราจะมีเวลาให้แฟนน้อยไปรึเปล่ามันจะซ้ำรอยกับคนเก่ามั้ยที่เราไม่มีเวลาให้เขามากพอ
แล้วพอนางเอาเพื่อนสาวมาคุยก็แอบหึงนิดๆเพราะนางชอบเล่าตอนที่ว่าสารภาพรักกับเพื่อนคนนี้บ่อยมากจนเราจำได้แต่เราก็ปล่อยเพราะเพื่อนนางก็คุยกับเราดีนะนิสัยดีเราเลยไม่อะไรมากล่ะไม่หึงตอนทั้งคู่คุยกัน
ทีนี้มีรุ่นพี่คนนึงแกเรียนมหาลัยแล้วทีนี้แกคุยกับแฟนเราถูกคอมากเราที่เข้าไปก็รู้สึกแอบอึดอัดจัง อารมณ์เสีย ไม่ชอบ เพราะตอนเค้าคุยกันคือคุยแบบไม่เห็นหัวเราเลยแล้วเราก็แบบอารมณ์ทั้งเหงาทั้งดิ่ง เราไม่ชอบที่โดนมองข้ามแบบเหมือนเราเป็นแค่อากาศที่ไม่มีตัวตน อย่างน้อยชวนเราคุยซักคำถามเดียวก็ดีจนเราโมโหและเผลอตัวคุยกับทั้งคู่ด้วยน้ำเสียงที่ดูก็รู้ว่าหงุดหงิดแน่ๆแล้วมารู้สึกผิดทีหลัง
เรารู้สึกงี่เง่าและพยายามไม่คิดอะไรได้พักใหญ่ เราก็พึ่งรู้ตอนช่วงม.4ว่าแลกไลน์กันไปนานแล้วเราไม่รู้เลยเขาไม่บอกเราเลยจนเรามานั่งฟังพวกเขาคุยกันในหัวเราแบบ อย่างนี้ไปคับกันเองเลยดีมั้ย เห็นอยู่ด้วยกันมีความสุขดีนิ เราเกือบพูดออกไปแล้ว
เราร้องไห้กับเขารอบนึงที่เราว่างตรงกันแล้วได้คุยกันซักทีแต่เราใจอ่อนยอมเขาและก็คบกันต่อ(ยังไม่นับนอกรอบที่ร้องไห้คนเดียว)
ถ้าถามว่าทั้งคู่ยังคุยกันอยู่มั้ยก็คุยนะคะแถมบ่อยกว่าคุยกับเราอีกแถมทุกวันและเกือบทุกคืนบางทีก็เจ็บใจนะที่ตื่นมาเปิดโทรศัพท์แล้วเห็นสองคนนั้นคุยกันทำเอาเราโมโหหรือเศร้าตั้งแต่หัววันเลย
แล้วจนมาถึงตอนนี้เราก็คบกันอยู่เราไปปรึกษาเพื่อนสนิทเราบ้างว่าเป็นแบบนี้ทำไงดีเพื่อนก็ให้เราเลิกเราก็ยังไม่อยากเลิกเราก็คิดถึงใจเขาแถมพึ่งเป็นแฟนคนแรกของเขาด้วยเราเลยเข้าใจว่าถ้าเลิกไปจะเป็นไง
แฟนคุยกับรุ่นพี่คนนึงแบบไม่เห็นหัวเราแปลกมั้ยคะ?
เราเจอกับเขาตอนนั้นเราเป็นรองแอดในไลน์อยู่แล้วทีนี้ก็เป็นช่วงเพิ่งเลิกกับแฟนคนแรกแล้วเราเป็นคนนิสัยไม่ดีแบบว่าบางทีก็แกล้งคนอื่นโดยการไปหยอดนิดๆเป็นนิสัยซนๆหน่อยๆของเรา(เฉพาะตอนโสดเท่านั้น) ต่อมาเรากับนางก็ได้แลกไลน์กันแล้วคุยกันต่อเราก็จะแกล้งเรียกเขาว่า เตง แต่ก็กลายเป็นแฟนกันโดยปริยายเลยก็งงทั้งคู่แหละว่าคบได้ไงวันไหนครบรอบยังลืมกันอยู่เลยแต่ก็ไม่ซี้รียสเท่าไหร่เรื่องวันครบรอบ
ทีนี้เรากับนางก็คบกันต่อแล้วทีนี้ไลน์มันมีสิ่งที่เรียกว่าไลฟ์ทอล์กที่สามารถเปิดให้ลูกกลุ่มมาคุยกันได้ เราก็เปิดเพราะไม่อยากให้กลุ่มเงียบเกินแล้วทีนี้เหมือนว่าเขาก็ได้คนที่อยู่ด้อมเดียวกันคุยด้วยเราก็เข้าใจแหละว่าเขาเป็นคนเอ็กโทรเวิร์ดคุยกับคนอื่นได้เข้ากับคนง่ายเราก็เป็นอินโทรเวิร์ดส่วนใหญ่ปิดไมค์บางทีก็ติดงานต้องดูแลหน้าร้านเพราะบ้านเราเปิดร้านขายของต้องลงไปช่วยทุกครั้งเพราะปิดเทอม
ทีนี้เราก็เปิดไลฟ์ทอล์กให้นางเรื่อยๆเพราะนางอยากคุยแลเวทีนี้ก็มีประชุมแอดว่าจะให้ใครเป็นแอดเพิ่มดีเพราะแอดคนนึงเขาถอนตัวออก เราก็เสนอชื่อแฟนเพราะว่านางมีส่วนร่วมบ่อยสุดแล้วทีนี้นางก็เริ่มเปิดไลฟ์ทอล์กเองแต่ตอนแรกเราต้องสอน(ความจริงเราไม่ได้อยากสอนนางเปิดเท่าไหร่)
ทีนี้พอนางเปิดได้นางก็เปิดบ่อยขึ้นเรื่อยๆเพราะนางรู้ล่ะนางเลยคุยกับลูกกลุ่มเราก็อยากเข้าไปคุยนะแต่แบบเราไม่ว่างจริงๆเราก็กังวลว่าเราจะมีเวลาให้แฟนน้อยไปรึเปล่ามันจะซ้ำรอยกับคนเก่ามั้ยที่เราไม่มีเวลาให้เขามากพอ
แล้วพอนางเอาเพื่อนสาวมาคุยก็แอบหึงนิดๆเพราะนางชอบเล่าตอนที่ว่าสารภาพรักกับเพื่อนคนนี้บ่อยมากจนเราจำได้แต่เราก็ปล่อยเพราะเพื่อนนางก็คุยกับเราดีนะนิสัยดีเราเลยไม่อะไรมากล่ะไม่หึงตอนทั้งคู่คุยกัน
ทีนี้มีรุ่นพี่คนนึงแกเรียนมหาลัยแล้วทีนี้แกคุยกับแฟนเราถูกคอมากเราที่เข้าไปก็รู้สึกแอบอึดอัดจัง อารมณ์เสีย ไม่ชอบ เพราะตอนเค้าคุยกันคือคุยแบบไม่เห็นหัวเราเลยแล้วเราก็แบบอารมณ์ทั้งเหงาทั้งดิ่ง เราไม่ชอบที่โดนมองข้ามแบบเหมือนเราเป็นแค่อากาศที่ไม่มีตัวตน อย่างน้อยชวนเราคุยซักคำถามเดียวก็ดีจนเราโมโหและเผลอตัวคุยกับทั้งคู่ด้วยน้ำเสียงที่ดูก็รู้ว่าหงุดหงิดแน่ๆแล้วมารู้สึกผิดทีหลัง
เรารู้สึกงี่เง่าและพยายามไม่คิดอะไรได้พักใหญ่ เราก็พึ่งรู้ตอนช่วงม.4ว่าแลกไลน์กันไปนานแล้วเราไม่รู้เลยเขาไม่บอกเราเลยจนเรามานั่งฟังพวกเขาคุยกันในหัวเราแบบ อย่างนี้ไปคับกันเองเลยดีมั้ย เห็นอยู่ด้วยกันมีความสุขดีนิ เราเกือบพูดออกไปแล้ว
เราร้องไห้กับเขารอบนึงที่เราว่างตรงกันแล้วได้คุยกันซักทีแต่เราใจอ่อนยอมเขาและก็คบกันต่อ(ยังไม่นับนอกรอบที่ร้องไห้คนเดียว)
ถ้าถามว่าทั้งคู่ยังคุยกันอยู่มั้ยก็คุยนะคะแถมบ่อยกว่าคุยกับเราอีกแถมทุกวันและเกือบทุกคืนบางทีก็เจ็บใจนะที่ตื่นมาเปิดโทรศัพท์แล้วเห็นสองคนนั้นคุยกันทำเอาเราโมโหหรือเศร้าตั้งแต่หัววันเลย
แล้วจนมาถึงตอนนี้เราก็คบกันอยู่เราไปปรึกษาเพื่อนสนิทเราบ้างว่าเป็นแบบนี้ทำไงดีเพื่อนก็ให้เราเลิกเราก็ยังไม่อยากเลิกเราก็คิดถึงใจเขาแถมพึ่งเป็นแฟนคนแรกของเขาด้วยเราเลยเข้าใจว่าถ้าเลิกไปจะเป็นไง