หมดเวลา

ไม่เคยรู้ เหตุผล ดลพันผูก ต้นรักปลูกแตกหน่อ รอวันหวาน หากเมื่อใด มีดอก ออกผลิบาน คงเหมือนอยู่ ทิพย์สถาน สำราญรมย์ เฝ้าครุ่นคิด พิศวัน ที่หวานฉ่ำ ระรินร่ำ คำร้อย คอยสุขสม โอ้รักเอย...เอ่ยรอ ขอชื่นชม จ

ในที่สุดก็ถึงวันที่ฉันต้อง น้ำตานองหลั่งท้นสุดทนไหว เมื่อพี่เอ่ยวาจาอำลาไป มิรู้อีกคราใดได้พบกัน อย่าลืมคำสัญญาก่อนลาห่าง จะมิร้างเลือนลบจบสิ้นฝัน ว่ายังคงเชื่อมในสายสัมพันธ์ ตราบนิรันดร์ มีเราแนบเน

ปิดประตูหัวใจใส่กลอนเศร้า ยามดายเดียวเปลี่ยวเหงาเฝ้าหม่นหมอง แหงนหน้ามองฟากฟ้าน้ำตานอง ขาดเขาครองเคลียเคล้าปวดร้าวใจ ปิดประตูลงกลอนยากถอนถอด อยากอ้อนออดพลอดคำให้หวามไหว แต่ก็สุดพร่ำเผยเอื้อนเอ่ยไป หา

เงาโต๊ะเก่าเงียบงันในเช้าว่าง ที่เคยนั่งเคียงข้างกลับอ้างว้าง คำแนะนำเคยก้องดังกังวานกลาง กลับเงียบพรางเหลือเพียงเสียงหัวใจ ปากกาวางทับแฟ้มที่เธอเคยเปิด กลิ่นกาแฟยังเลอะโต๊ะเหมือนเคยไว้ เธอไม่อยู่แต่

ชุ่มฉ่ำใจ ราวกับนั่งจิบเบียร์เย็นเย็น ขณะความคิดถึง เดินทางไปหาใครบางคน ณ ห้วงฝันอันไกลโพ้น ภาพอดีตบิดม้วนในมโนนึก เราพบกันในคืนค่ำหนาวเหน็บ ฟังหมอลำเรื่องต่อกลอน งานบุญผ้าป่า กระซิบกระซาบคำรักข้

ค่ำคืนที่ดวงดาวพราวพร่างพร้อย เรไรร้อยบรรเลงบทเพลงฝัน ระรินร่ายจำเรียงเสียงจำนรรจ์ เพลินฟังทั้งโศกศัลย์เคล้ารัญจวน เพียงเดียวดายซานซมกลางลมหนาว เหม่อมองดาวเลือนลับไม่กลับหวน น้ำตารินหลั่งแต้มสองแก้ม

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู

https://www.youtube.com/watch?v=rB0BaA14Vkg    Cr. Net & Youtube    วันของฝัน หายลับ มิกลับหลัง    หัวใจเธอ พังสลาย มิคลายเศร้า    น้ำ