เราจะไม่มีทางได้รู้เลยว่าโลกอีกใบมันน่าอยู่หรือน่าเอ็นดูขนาดไหนถ้าไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง
ซึ่งครั้งหนึ่งเราได้สัมผัสแล้ว.....
กระทู้นี้สร้างขึ้นมาเพื่อระลึกความหลังช่วงหนึ่งของชีวิตกับชีวิตจิตอาสาในรั้วมหาวิทยาลัย หากข้อความใดไม่พึงประสงค์หรือขาดตกบกพร่องประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
"มหาวิทยาลัยพะเยา" มหาลัยแห่งหุบเขาและธรรมชาติ ขอใช้ภาษาพูดในการเล่าเรื่องละกันนะคะเพื่อเพิ่มอรรถรส
เราเข้ามาเรียนที่นี่ในรหัส 54 มาเรียนแบบไม่ได้ตั้งใจ พอมาถึงรุ่นพี่ก็จะอำนู่นนี่นั่น เรื่องผีบ้างล่ะ เรื่องไม่เคารพรุ่นพี่บ้างล่ะ แต่สิ่งที่เรากลัวที่สุดคือ ถ้าชั่วโมงกิจกรรมไม่ครบตามมอกำหนดก็จะถือว่าเรียนไม่จบ เราจึงเริ่มต้นชีวิตนิสิตด้วยการล่าชั่วโมงกิจกรรม มีกิจกรรมอะไรที่ไหนเข้าร่วมทุกอย่าง..
จนกระทั่งได้เข้ามาเป็นสมาชิกของชมรมกระดานดำที่รุ่นพี่ต่างพูดว่าชมรมนี้คนเยอะ สบาย เข้าๆไปเถอะ ไม่ได้ทำอะไรหรอก ปีๆนึงมีออกค่ายแค่ครั้งสองครั้งอยากไปก็ไป ไม่อยากก็ไม่ต้องไป
ชมรมกระดานดำ เป็นชมรมออกค่ายอาสาโดยเน้นทางด้านการสอน สื่อการเรียนการสอน ซ่อมแซมทะนุบำรุงบางส่วนค่ะ
มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า Volunteer Development Education Group อักษรย่อ VDEG อ่านว่า วีเดก แต่เดิมเป็นค่ายของสาขาภาษาอังกฤษ ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2546 เก่าแกแน่นอนมากๆค่ะ
ค่ายแรกของเราน่ะ เป็นค่ายที่ 14ของชมรมค่ะ "ค่ายครูดอยครั้งที่ 7 หวนคืนสู่ความทรงจำบนผืนดินที่เคยสร้าง ระหว่างวันที่ 4-14 มีนาคม 2555 "
แค่ชื่อค่ายก็ตื่นเต้นแล้ว เราไปคนเดียวไม่มีเพื่อนไปด้วยเพราะเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ใครๆก็กลับบ้าน เรานี่แบบว่าสันโดษสุดๆ แต่เหนือสิ่งอื่นใดที่ตื่นเต้นมากๆคือราคาค่าย ค่าค่ายแค่คนละ 300 กับค่าย 10 วัน เสื้อค่ายอีก 1 ตัว โหหหหห !!! จะคุ้มไปไหน
ไปค่ายแรกกันเลย
เริ่มต้นการเดินทางด้วยรถบัสมุ่งหน้าสู่อำเภอแม่สรวย จ.เชียงรายเจ้า มีชาวค่ายประมาณ 35คนเท่านั้น บรรยากาศบนรถก็จะเงียบๆเพราะไม่รู้จักใคร แต่ก็มีพี่ค่ายที่ใจดีและพยายามสร้างบรรยากาศตลอดการเดินทางเลยค่ะ ดูแลน้องค่ายอย่างดี เดินทางมาได้ 3ชม.ก็มาถึงจุดเปลี่ยนรถ จากรถบัสเป็นรถกระบะ เพราะรถบัสขึ้นเขาไม่ได้
งานเข้าสินะขนถ่ายสัมภาระกันล่ะสิ
เอ้ายกกกกก
เส้นทางไปโรงเรียนบ้านขุนสรวยนี่โหดมาก 20 กิโลกับเวลา1ชม. คือแบบว่าจากหัวดำกลายเป็นหัวแดงเลยทีเดียว
ถึงแล้วววววววววว โรงเรียนบ้านขุนสรวย ต.ยาวี อ.แม่สรวย จ.เชียงราย ซึ่งที่นี่มีตั้งแต่ ป.1-ป.6 มีนักเรียนทั้งหมดประมาณ 70 คน ประกอบด้วย ชนเผ่าม้ง มูเซอ กระเหรี่ยง และอาข่า บรรยากาศเย็นสบายมากๆ หนาวมากค่ะ ตอนนั้นคิดหนักมากเพราะไม่ได้เตรียมผ่าห่มแบบหนาวมาเลย
เริ่มงานในค่ายกัน ประธานค่ายก็จะมาแจงรายละเอียดค่าย แนะนำตัวบลาๆๆ ในค่ายก็จะแบ่งการทำงานเป็นฝ่ายๆ ด้วยความที่เป็นหญิงจึงเลือกอยู่ฝ่ายสอนค่ะ กลายร่างเป็นครูดอยทันที
ครั้งหนึ่งเมื่อฉันเป็นผู้ให้
ซึ่งครั้งหนึ่งเราได้สัมผัสแล้ว.....
กระทู้นี้สร้างขึ้นมาเพื่อระลึกความหลังช่วงหนึ่งของชีวิตกับชีวิตจิตอาสาในรั้วมหาวิทยาลัย หากข้อความใดไม่พึงประสงค์หรือขาดตกบกพร่องประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
"มหาวิทยาลัยพะเยา" มหาลัยแห่งหุบเขาและธรรมชาติ ขอใช้ภาษาพูดในการเล่าเรื่องละกันนะคะเพื่อเพิ่มอรรถรส
เราเข้ามาเรียนที่นี่ในรหัส 54 มาเรียนแบบไม่ได้ตั้งใจ พอมาถึงรุ่นพี่ก็จะอำนู่นนี่นั่น เรื่องผีบ้างล่ะ เรื่องไม่เคารพรุ่นพี่บ้างล่ะ แต่สิ่งที่เรากลัวที่สุดคือ ถ้าชั่วโมงกิจกรรมไม่ครบตามมอกำหนดก็จะถือว่าเรียนไม่จบ เราจึงเริ่มต้นชีวิตนิสิตด้วยการล่าชั่วโมงกิจกรรม มีกิจกรรมอะไรที่ไหนเข้าร่วมทุกอย่าง..
จนกระทั่งได้เข้ามาเป็นสมาชิกของชมรมกระดานดำที่รุ่นพี่ต่างพูดว่าชมรมนี้คนเยอะ สบาย เข้าๆไปเถอะ ไม่ได้ทำอะไรหรอก ปีๆนึงมีออกค่ายแค่ครั้งสองครั้งอยากไปก็ไป ไม่อยากก็ไม่ต้องไป
ชมรมกระดานดำ เป็นชมรมออกค่ายอาสาโดยเน้นทางด้านการสอน สื่อการเรียนการสอน ซ่อมแซมทะนุบำรุงบางส่วนค่ะ
มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า Volunteer Development Education Group อักษรย่อ VDEG อ่านว่า วีเดก แต่เดิมเป็นค่ายของสาขาภาษาอังกฤษ ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2546 เก่าแกแน่นอนมากๆค่ะ
ค่ายแรกของเราน่ะ เป็นค่ายที่ 14ของชมรมค่ะ "ค่ายครูดอยครั้งที่ 7 หวนคืนสู่ความทรงจำบนผืนดินที่เคยสร้าง ระหว่างวันที่ 4-14 มีนาคม 2555 "
แค่ชื่อค่ายก็ตื่นเต้นแล้ว เราไปคนเดียวไม่มีเพื่อนไปด้วยเพราะเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ใครๆก็กลับบ้าน เรานี่แบบว่าสันโดษสุดๆ แต่เหนือสิ่งอื่นใดที่ตื่นเต้นมากๆคือราคาค่าย ค่าค่ายแค่คนละ 300 กับค่าย 10 วัน เสื้อค่ายอีก 1 ตัว โหหหหห !!! จะคุ้มไปไหน
ไปค่ายแรกกันเลย
เริ่มต้นการเดินทางด้วยรถบัสมุ่งหน้าสู่อำเภอแม่สรวย จ.เชียงรายเจ้า มีชาวค่ายประมาณ 35คนเท่านั้น บรรยากาศบนรถก็จะเงียบๆเพราะไม่รู้จักใคร แต่ก็มีพี่ค่ายที่ใจดีและพยายามสร้างบรรยากาศตลอดการเดินทางเลยค่ะ ดูแลน้องค่ายอย่างดี เดินทางมาได้ 3ชม.ก็มาถึงจุดเปลี่ยนรถ จากรถบัสเป็นรถกระบะ เพราะรถบัสขึ้นเขาไม่ได้
งานเข้าสินะขนถ่ายสัมภาระกันล่ะสิ
เอ้ายกกกกก
เส้นทางไปโรงเรียนบ้านขุนสรวยนี่โหดมาก 20 กิโลกับเวลา1ชม. คือแบบว่าจากหัวดำกลายเป็นหัวแดงเลยทีเดียว
ถึงแล้วววววววววว โรงเรียนบ้านขุนสรวย ต.ยาวี อ.แม่สรวย จ.เชียงราย ซึ่งที่นี่มีตั้งแต่ ป.1-ป.6 มีนักเรียนทั้งหมดประมาณ 70 คน ประกอบด้วย ชนเผ่าม้ง มูเซอ กระเหรี่ยง และอาข่า บรรยากาศเย็นสบายมากๆ หนาวมากค่ะ ตอนนั้นคิดหนักมากเพราะไม่ได้เตรียมผ่าห่มแบบหนาวมาเลย
เริ่มงานในค่ายกัน ประธานค่ายก็จะมาแจงรายละเอียดค่าย แนะนำตัวบลาๆๆ ในค่ายก็จะแบ่งการทำงานเป็นฝ่ายๆ ด้วยความที่เป็นหญิงจึงเลือกอยู่ฝ่ายสอนค่ะ กลายร่างเป็นครูดอยทันที