ตามหัวข้อครับ
ไม่ใช่ว่าไม่รักนะครับ
แต่บางครั้งไม่อยากทนเห็นแฟนลำบากเพราะความไม่พร้อมของเรา ถึงแม้แฟนไม่พูด แต่เราคิดว่าคงแอบร้องไห้แน่ๆ
เราก็แอบบเสียใจ ว่าบางทีเราพยายามเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังทำให้เธอเสียใจ ทำให้เธอลำบาก แต่เธอก็ยอมทนเพื่อเรา
แต่เธอก็ปากแข็ง บอกว่าไม่เป็นไรมาตลอดและบอกว่า รักเรามาก
แต่ผมคิดว่าความรักมันมีหลายด้าน ด้านของผมกับด้านของเขาอาจจะต่างกันเล็กน้อย ผมคิดว่าความรักมันคือการ "ให้" มากกว่าการ "ครอบครอง"
เราอยากให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้น ถึงแม้ว่าเรารักเขาแต่ก็ไม่อาจทนเห็นเขาลำบากเพราะเราเหมือนกัน
แฟนเราก็ยังอายุน้อยด้วย ยังมีโอกาสเจอคนใหม่อีกเยอะ เราก็อายุมากแล้ว พอคิดถึงอนาคตถ้าแฟนไปเจอคนที่พร้อมกว่าเรา
หรือ ทำได้ดีกว่าเราก็คงดีไม่น้อย เพราะเราอยากเห็นแฟนมีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับเราตอนนี้ (ถ้ามีคนที่ทำได้ดีกว่าเรา เราก็อยากให้เขาดูแลแทนเรา) มันอาจจะเป็นความคิดบ้าๆ แต่อยากจะขอความเห็นว่าเพื่อนๆ มีความเห็นยังงัยบ้างครับ ขอคำแนะนำดีๆ ด้วยครับ
รักแฟนมาก บางครั้งเราอยากให้เขาเปิดใจไปเจอคนใหม่บ้าง อย่างนี้เขาเรียกว่า "รัก" รึเปล่าครับ
ไม่ใช่ว่าไม่รักนะครับ
แต่บางครั้งไม่อยากทนเห็นแฟนลำบากเพราะความไม่พร้อมของเรา ถึงแม้แฟนไม่พูด แต่เราคิดว่าคงแอบร้องไห้แน่ๆ
เราก็แอบบเสียใจ ว่าบางทีเราพยายามเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังทำให้เธอเสียใจ ทำให้เธอลำบาก แต่เธอก็ยอมทนเพื่อเรา
แต่เธอก็ปากแข็ง บอกว่าไม่เป็นไรมาตลอดและบอกว่า รักเรามาก
แต่ผมคิดว่าความรักมันมีหลายด้าน ด้านของผมกับด้านของเขาอาจจะต่างกันเล็กน้อย ผมคิดว่าความรักมันคือการ "ให้" มากกว่าการ "ครอบครอง"
เราอยากให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้น ถึงแม้ว่าเรารักเขาแต่ก็ไม่อาจทนเห็นเขาลำบากเพราะเราเหมือนกัน
แฟนเราก็ยังอายุน้อยด้วย ยังมีโอกาสเจอคนใหม่อีกเยอะ เราก็อายุมากแล้ว พอคิดถึงอนาคตถ้าแฟนไปเจอคนที่พร้อมกว่าเรา
หรือ ทำได้ดีกว่าเราก็คงดีไม่น้อย เพราะเราอยากเห็นแฟนมีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับเราตอนนี้ (ถ้ามีคนที่ทำได้ดีกว่าเรา เราก็อยากให้เขาดูแลแทนเรา) มันอาจจะเป็นความคิดบ้าๆ แต่อยากจะขอความเห็นว่าเพื่อนๆ มีความเห็นยังงัยบ้างครับ ขอคำแนะนำดีๆ ด้วยครับ