หยาดฝนเดือนหก,,เทกระหน่ำท่วมนองหัวใจฉัน
ความรักนั้นคืออะไรหรอ??
ฉันไม่เคยตอบตัวเองได้เลยสักครั้ง สำหรับ 21 ปีที่ผ่านมา
ฉันเคยร้องไห้กับความรู้สึกของตัวเองที่ให้กับใครหลายคนมาหลายครั้งหลายหน
ร้องไห้ให้กับความรักที่ยังไม่ได้เริ่มแต่มันกลับจบลง 55555 ตลกดี นี่หรอชีวิตวัยรุ่นที่หลายคนปรารถนา
ฉันเป็นคนอารมณ์ดีนะ ร่าเริง แจ่มใส อัธยาศัยดี,,งั้นมั้ง
แต่ก็กล้าพูดว่า "ไม่ได้รักใครง่ายๆ",,เต็มปากเต็มคำ ส่วนมากก็ดันไปชอบคนมีเจ้าของแล้ว5555 ก็เลยไม่เคยสร้างความทรงจำดีดีไว้กับใครมากมายเลย อีโมติคอนkiki
,,แต่ก็ไม่รู้นะ ความรู้สึกดีครั้งนี้ก่อเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน และบ่มเพราะด้วยความอบอุ่น ทั้งหมดของชีวิตฉัน
มันมีทุกความรู้สึกตั้งแต่แรกเริ่ม
กลัว กล้า เหงา เศร้า และมีความสุข...
จะพูดยังไงดี,,กับความรู้สึกที่อยากจะดูแลคนคนหนึ่งให้เขายิ้มและมีความสุขที่สุด โดยไม่คาดหวังอะไรตอบแทน..
ตอนแรกมันก็ดีนะ ควบคุม บังคับ สร้างขอบเขตให้กับตัวเอง5555
แต่รักครั้งนี้แย่หน่อยตรงที่มีคู่แข่งสะงั้น5555 ทั้งๆที่เป็นความรู้สึกดีครั้งแรกที่เกิดกับคนที่ไม่มีแฟน 555555 สนุกสิ
ความเป็นตัวของตัวเองก็ลดลง
ความมีเหตุผลก็ลดลง
ความเห็นแก่ตัวก็มากขึ้น
,,เมื่อเห็นเขาอยู่ด้วยกัน
อะไรเป็นจุดเปลี่ยนของความรักครั้งนี้หรอ...
ความเป็นไปไม่ได้
สังคม
เพื่อน
ครอบครัว
และเขา
ดีอยู่อย่างนึงที่ไม่มีตัวเองในจุดเปลี่ยนนั้น อิอิ
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ก็คงมีคำว่าตัวเองด้วย,,แต่ตอนนี้ไม่แล้วหละ
เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่ฉันตัดคำว่าไม่พร้อมออกจากตัวเอง
เป็นครั้งแรกที่ฉันตัดคำว่าไม่ดีพอออกจากตัวเอง
ไม่ใช่ฉันพร้อมและดีพอนะ,,แต่เป็นเพราะฉันอยากจะพร้อมและดีพอให้กับเขาคนนี้เท่านั้นเอง...
มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นใกล้ๆ จากคำว่าเพื่อน
เรามีความทรงจำดีดีด้วยกันมากมาย555ก็นะ เป็นความทรงจำที่ฉันพยายามสร้างขึ้นเองแหละ
ไม่ว่าจะเที่ยว ดูหนัง จับมือ ซบไหล่ ของเล่น ต้นไม้ ผลไม้ ขนม และรูปภาพ...
ทุกอย่าง ฉันตั้งใจ พยายาม ยินดี ที่จะสร้างมันขึ้นมา,,เป็นครั้งแรก และบอกไม่ได้ว่าจะมีครั้งต่อไปเมื่อไหร่ แต่คงไม่ใช่เร็วๆนี้...
วันนี้,,รู้สึก อยากจะบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองกับรักครั้งนี้ให้ใครสักคนรับรู้
ไม่รู้ดิ แค่อยากให้มีคน เห็นด้วยและยินดีกับความรักของฉันบ้างละมั้ง เพราะในชีวิตจริง มันบอกใครไม่ได้จริงๆ
เห้อ เพ้อไปงั้นแหละค่ะ อยากจะลองเล่าทุกๆรายละเอียดนะ จะมาเริ่มเขียนแน่นอน เพราะจะไม่ลืมความรักครั้งนี้จริงๆ
ก็เหมือนมานั่งเขียนหนังสือให้ตัวเองอ่านละมั้ง,,ค่อยๆเดินนะ ค่อยๆก้าวออกมา ค่อยๆเติบโต ถ้าเราเก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำที่ดีได้แล้ว
หวังว่าวั้นนั้น ฉันจะไม่มีน้ำตา,,,บอกตัวเอง ^_^
ความรักครั้งนี้จะจบลงยังไง ความสับสนภายในตัวเอง ความกดดันของสังคม จะเป็นยังไง?? แล้วเราควรทำยังไงดี
ความรักนั้นคืออะไรหรอ??
ฉันไม่เคยตอบตัวเองได้เลยสักครั้ง สำหรับ 21 ปีที่ผ่านมา
ฉันเคยร้องไห้กับความรู้สึกของตัวเองที่ให้กับใครหลายคนมาหลายครั้งหลายหน
ร้องไห้ให้กับความรักที่ยังไม่ได้เริ่มแต่มันกลับจบลง 55555 ตลกดี นี่หรอชีวิตวัยรุ่นที่หลายคนปรารถนา
ฉันเป็นคนอารมณ์ดีนะ ร่าเริง แจ่มใส อัธยาศัยดี,,งั้นมั้ง
แต่ก็กล้าพูดว่า "ไม่ได้รักใครง่ายๆ",,เต็มปากเต็มคำ ส่วนมากก็ดันไปชอบคนมีเจ้าของแล้ว5555 ก็เลยไม่เคยสร้างความทรงจำดีดีไว้กับใครมากมายเลย อีโมติคอนkiki
,,แต่ก็ไม่รู้นะ ความรู้สึกดีครั้งนี้ก่อเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน และบ่มเพราะด้วยความอบอุ่น ทั้งหมดของชีวิตฉัน
มันมีทุกความรู้สึกตั้งแต่แรกเริ่ม
กลัว กล้า เหงา เศร้า และมีความสุข...
จะพูดยังไงดี,,กับความรู้สึกที่อยากจะดูแลคนคนหนึ่งให้เขายิ้มและมีความสุขที่สุด โดยไม่คาดหวังอะไรตอบแทน..
ตอนแรกมันก็ดีนะ ควบคุม บังคับ สร้างขอบเขตให้กับตัวเอง5555
แต่รักครั้งนี้แย่หน่อยตรงที่มีคู่แข่งสะงั้น5555 ทั้งๆที่เป็นความรู้สึกดีครั้งแรกที่เกิดกับคนที่ไม่มีแฟน 555555 สนุกสิ
ความเป็นตัวของตัวเองก็ลดลง
ความมีเหตุผลก็ลดลง
ความเห็นแก่ตัวก็มากขึ้น
,,เมื่อเห็นเขาอยู่ด้วยกัน
อะไรเป็นจุดเปลี่ยนของความรักครั้งนี้หรอ...
ความเป็นไปไม่ได้
สังคม
เพื่อน
ครอบครัว
และเขา
ดีอยู่อย่างนึงที่ไม่มีตัวเองในจุดเปลี่ยนนั้น อิอิ
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ก็คงมีคำว่าตัวเองด้วย,,แต่ตอนนี้ไม่แล้วหละ
เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่ฉันตัดคำว่าไม่พร้อมออกจากตัวเอง
เป็นครั้งแรกที่ฉันตัดคำว่าไม่ดีพอออกจากตัวเอง
ไม่ใช่ฉันพร้อมและดีพอนะ,,แต่เป็นเพราะฉันอยากจะพร้อมและดีพอให้กับเขาคนนี้เท่านั้นเอง...
มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นใกล้ๆ จากคำว่าเพื่อน
เรามีความทรงจำดีดีด้วยกันมากมาย555ก็นะ เป็นความทรงจำที่ฉันพยายามสร้างขึ้นเองแหละ
ไม่ว่าจะเที่ยว ดูหนัง จับมือ ซบไหล่ ของเล่น ต้นไม้ ผลไม้ ขนม และรูปภาพ...
ทุกอย่าง ฉันตั้งใจ พยายาม ยินดี ที่จะสร้างมันขึ้นมา,,เป็นครั้งแรก และบอกไม่ได้ว่าจะมีครั้งต่อไปเมื่อไหร่ แต่คงไม่ใช่เร็วๆนี้...
วันนี้,,รู้สึก อยากจะบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองกับรักครั้งนี้ให้ใครสักคนรับรู้
ไม่รู้ดิ แค่อยากให้มีคน เห็นด้วยและยินดีกับความรักของฉันบ้างละมั้ง เพราะในชีวิตจริง มันบอกใครไม่ได้จริงๆ
เห้อ เพ้อไปงั้นแหละค่ะ อยากจะลองเล่าทุกๆรายละเอียดนะ จะมาเริ่มเขียนแน่นอน เพราะจะไม่ลืมความรักครั้งนี้จริงๆ
ก็เหมือนมานั่งเขียนหนังสือให้ตัวเองอ่านละมั้ง,,ค่อยๆเดินนะ ค่อยๆก้าวออกมา ค่อยๆเติบโต ถ้าเราเก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำที่ดีได้แล้ว
หวังว่าวั้นนั้น ฉันจะไม่มีน้ำตา,,,บอกตัวเอง ^_^