เรากับแฟนอายุ22แล้วค่ะ แต่แม่แฟนเราดูเหมือนจะยังไม่ปล่อยลูกชาซักที แฟนเราเป็นคนรักครอบครัวมาก แอบติดแม่เล็กน้อย ส่วนเราเป็นคนชอบอยู่บ้าน ตลอดเวลาที่เราคบกันมา3ปีเรา2คนเลยไม่ค่อยได้มีเวลาส่วนตัว เราเจอกันทุกวัน แต่เกือบทุกครั้งที่เราเจอกันคือเราไปนั่งเล่นบ้านแฟนอยู่กับครอบครัวแฟน ไปเที่ยวกับครอบครัวแฟน นับครั้งได้เลยค่ะที่เราจะได้เที่ยวด้วยกัน แรกๆเราก็ไม่ได้เป็นไรมากหรอกค่ะ เพราะเข้าใจแล้วก็สงสารแม่เค้าด้วยที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว บางทีแฟนเราอกว่าวันนี้ไปเที่ยวด้วยกัน แต่เราก็สงสารแม่เค้าเลยบอกให้พาแม่แฟนไปด้วย แล้วการที่เราอยู่กับผู้ใหญ่ทุกวันมันเลยทำให้เราไม่ค่อยได้มีมุมหวานๆหรือจับมือกันเลย เราเลยดูห่างกันออกไปเรื่อยๆ เวลาเรากับแฟนอยากไปเที่ยวด้วยกันแม่แฟนก็จะให้ไปแต่กลับเร็วๆ วันไหนเจอกันเที่ยง บ่าย4-5โมงก็ต้องรีบกลับแล้ววันไหนที่แฟนมาส่งเราแล้วจะแวะห้าง แม่แฟนก็จะบอกว่าไปอีกแล้วหรอ รีบไปรีบกลับ อย่าไปนาน แต่ถ้าแฟนเราไปกับเพื่อนแม่เค้าจอนุญาติให้ไปนานๆได้ แต่พอเริ่ม6โมงแม่เค้าก็จะโทรตามแล้ว พอแฟนเราถึงบ้าน วันไหนที่เราคุยโทรศัพท์กันนานๆ แม่ก็จะบ่นว่าเจอกันทั้งวันแล้วยังมีอะไรจะคุยอีก แต่หลังๆมา เราเจอกันน้อยลง แต่ได้มีเวลาอยู่2คนคือตอนที่ได้ไปเรียนพิเศษด้วยกันแค่2ชม พอเสร็จก็ต้องรีบกลับเพราะแม่แฟนโทรตาม แต่ไแม่แฟนไม่ได้ไม่ชอบเรานะคะ ตอนอยู่ด้วยเค้าก็เฮฮากับเรา แต่แฟนเราบอกว่าแม่เค้าคิดว่าเรายังไม่ได้แต่งงานกัน จะอยู่ด้วยกันเยอะๆทำไม เอาเวลาไปทำมาหากินดีกว่า(ก็ถูกนะคะ แต่เราแค่ขอเวลาอยู่กับแฟนบ้าง)เรา2คนทะเลาะกับเพราะเรื่องไม่มีเวลาที่อยู่2คนมาก็หลายครั้งนะคะหลังๆนี้ แต่แฟนเราก็บอกทำไรไม่ได้ แม่แฟนเราชอบบ่นว่าแฟนเราไม่ช่วยแม่ทำงานบ้าน ไม่ช่วยไรแม่เลยทั้งๆที่แฟนเราดูแลเกือบทุกคนในบ้าน ในขณะที่พี่ชายแฟนเราไม่ทำไรเลย แต่แม่แฟนไม่ว่า แฟนเราจะเครียดประจำ บางทีก็ร้องไห้ เพราะเครียดมาก ไม่ว่าแฟนเราทำไรแม่แฟนก็ด่า ขนาดแค่ถามว่าพี่ชายอยู่ไหนแม่แฟนเราก็ด่าแฟนเรา เราก็เลยไม่ค่อยอยากพูดกับเค้ามาก บางทีเราก็จะเก็บไว้ เพราะแฟนเราเครียดเรื่องที่บ้านกับเรื่องเรียนพอแล้ว เราไม่อยากทำให้เค้าเครียดอีกคน แต่เราไม่รู้ว่าเราควรทำไง ตอนนี้บางวันเราก็ซึมๆ