เราอยู่กับสามีมานาน 27 ปี มีลูก 2 คนเท่าที่จำได้ทะเลาะกันมาตลอด แฟนเป็นคนขี้น้อยใจ เอาแต่ใจ เราก็มีบ้างแฟนทำอะไรไม่ทนไม่สู้งานไม่ว่าจะทำอะไรเราต้องเป็นผู้นำตลอดเรื่องลูก เรื่องงานทั้งเครื่องครอบครัวเขพ่อแม่พี่น้องเขา มีปัญหาอะไรเราจะจัดการให้ทุกคนได้หมด พ่อแม่พี่น้องเขารักเราทุกคน เพราะเขารู้นิสัยลูกชายอยู่กันมา 27 ปี ไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่ 3 เลยทำอาชีพค้าขายจนมีเงินมีทองขึ้นมา ซื้อบ้านซื้อรถ พอมาเจอพิษโควิดเราก็ล้ม ค้าขายไม่ดีเหมือนเดิมเราต้องต่อสู้ ทุกอย่างเพื่อให้มีเงินผ่อนบ้าน รถ 2 คันก็ต้องเอาไปเข้าไฟแนนซ์ใหม่ แฟนไม่ได้กะตือรือร้นที่จะหาอาชีพเลยต้องคอยให้เราจัดการทุกอย่างเหมือนเดิม ช่วงหลังทะเลาะกันบ่อยและรุนแรง แฟนโทษว่าเราสร้างหนี้สินพวกนี้ขึ้นมา ตะโกนใส่หน้าเรา ซึ่งทุกอย่างสร้างมาด้วยกันเลือกด้วยกัน พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ทำให้เห็นซึ่งความเห็นแก่ตัวของแฟน มากขึ้นๆ ทุกครั้งที่ทะเลาะจะไม่เคยง้อ ไม่แคร์เราเลย เคยถึงขั้นไล่เราออกจากบ้านต่อหน้าลูกสาว 10 ขวบ เราเสียใจและแค้นใจมากกพจะเก็บเสื้อผ้า พาลูกออกไปตายเอาดาบหน้า แต่เขามาห้ามไว้ เราเห็นแก่ลูกเราก็ใช้ชีวิตกับเขาต่อ ออ ลืมบอกว่าเมื่อก่อนเราหาเงินได้เยอะ พอตอนหลังรายได้เราน้อย กว่าเขาอาชีพที่เขาทำเราเป็นคนหาให้จัดการวางแผนให้หมด เหมือนพอหาเงินได้ก็ปีกกล้าขาแข็งกล้าที่จะ ด่าจะไล่เราออกจากบ้านแต่เราคิดว่าเราออกไปตอนนี้ก็พาลูกไปลำบากมีหนี้สินติดตัวเกือบ10 ล้าน ตัวเขาก็ลอยตัวไปเรารู้นิสัยเขาว่าเขาจะไม่สนใจที่จะช่วยใช้หนี้หรือเลี้ยงลูกเเน่เพราะทุกอย่างคือชื่อเราเลยอดทน พยายามทำตัวให้เหมือนเดิม เหมือนรักกันแต่ในใจเราแค้นและหาทางที่จะทำให้มีอาชีพที่มั่นคงพอจะเลี้ยงลูกเองได้ เราประกาศขายบ้านถ้าขายได้เราโปะหนี้ เราก็จะตัดสินใจได้ง่ายขึ้น แต่ในช่วงนี้เรามีคนมาชอบ แอบมีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่เว้นระยะห่างเพราะเรายังมีสามี ทั้งที่27 ปีที่ผ่านมาเราไม่เคยที่จะคิด มีความรู้สึกนี้กับใครเลยเพราะรักสามีมาก ทั้งที่เราเป็นคนค่อนข้างสวย นิสัยดีคนนึง คุยเก่ง ตลก แต่เพราะเราหมดศรัทธาในตัวสามี ตอนล้มไม่เคยคิดจะหาทางอะไรเลย ตอนเราเศร้า ท้อ ก็ไม่เคยมีกำลังใจดีๆ แม้แต่คำพูดดีๆ เราป่วยก็ทำเฉยเมย เราเหนื่อยเราเครียด ก็ทำอารมณ์หงุดหงิดใส่เรา ไม่เคยฮีลใจเลย เขาทำงานเขาหยุดเสาร์ ทิต แต่เราบางทีทำ2 เดือนต่อกันยาวๆไม่ได้หยุด เราไม่เคยหยุดทำเพราะเราต้องเคลียทุกอย่าง หมุนทุกอย่างให้ทันบ้างไม่ทันบ้าง เราดิ้นรนทุกทางบางทีอยากหนีอยากฆ่าตัวตายแต่ติดที่ลูก คนเล็ก เราฮึดสู้ตลอด  บางทีเราก็อยากจะเลิกๆ ให้มันจบๆไป แต่ติดที่บอกแหละคนที่มาชอบเราเขาค่อนข้างมีฐานะ บางทีแค่ยิ้มให้กันก็ทำให้รู้สึกดีมากๆ  เหมือนเป็นกำลังใจให้เรา ซึ่งเราต้องการจากแฟนเรา มันแทบจะไม่มีเลย คำพูดคำจาก็ขัดกันตลอด เราจะจัดการยังไงกับชีวิตดีใครมีสถานะแบบเรามาแชร์์กันนะคะ
ปล. ตอนนี้แฟนไม่มีใครเลยพ่อแม่เค้าก็เสียไปแล้วน้องสาวก็เสียไปแล้วเค้ามีแค่เรากับลูกแค่นั้นถ้าเราเลิกกับเขาเราก็สงสารเขาตัวคนเดียวเลย  แต่อยู่ด้วยกันก็ทรมานจิตใจกัน ทุกวันนี้เครียดมากไหนจะ ปัญหาหนี้สินในจัปัญหาครอบครัว