รู้สึกสงสารแฟน

ตอนคบกันแรกๆ เราคิดว่าเขาก็น่าจะมีฐานะพอตัว แตเราก็ทำงานนะ เขาพามาอยู่ด้วยแต่ก็มีพ่อแม่เขาอยู่ด้วย แรกๆมันก็โอเคเราก็ย้ายมาทำงานที่เดียวกับแฟนแต่เราทำไปสักพักมันไม่ใช่พาร์ทที่เราเรียนจบมาเลยออก ยังหางานไม่ได้ แต่เรากับแฟนไม่ได้มีภาระอะไรเลย มีแค่ผ่อนแอร์ แรกๆถ้าเงินออกเรายังพอทีจะไปหาอะไรกินกันที่ร้านอาหารบ้างแต่ก็หมดมื้อไม่ถึง4-500 แต่พอมาช่วงนี้เหมือนแฟนไม่ค่อยพาออกไปไหนแรกๆเรานอยนะ เหมือนชีวิตคู่ไม่มีสีสัน แต่เราก็ไม่เคยขอเงินเขาใช้เป็นกิจวัตรเลยนะแบบวิกนี้ออกต้องให้เท่านั้น ไม่เคยเลยแล้วแต่ว่าเขาจะพาเราไปกินอะไร ไปไหนมั้ยแค่นั้น เพราะเราก็มีธุรกิจเล็กๆที่บ้านยังพอขอแม่เราได้ แม่เราใจดีมากเราว่างงานมาหลายเดือนแถมมาอยู่บ้านแฟนแม่ก็เข้าใจเรานะเค้าคงคิดว่าเราโตแล้ว แต่แม่แฟนนี่สิ เราเข้าใจว่าแกมีเงินนะแกหน้าใหญ่มาก พูดจนเราเชื่อว่าเค้ามีเงินเยอะ จนแฟนเรามาบอกว่าทุกวิกที่เงินออก ต้องให้แม่เค้าวิกละ2-3000พัน ซึ่งมันเยอะนะสำหรับเราว่าบางทีเหมือนแฟนไม่มีเงินเลยแต่ไม่กล้าบอกเรา แม่แฟนบางทีเหมือนดีนะแต่พอแฟนไม่ให้ก็จะไม่คุยกับแฟนบึ้งตึงใส่ มีคำพูดใส่แล้วแฟนเราเค้าเป็นคนซื่อๆอะ หน้าตามันซื่อๆ เดินไปซื้อของกลับมาคุยกับใครก็ไม่มีใครคุยด้วย ตอนนี้เราพยายามหางานอยากช่วยนางอยากให้แบ่งให้เวลาไม่มีใช้ ใครเคยเจอประสบการณ์นี้บ้างคะ บางทีเราอยากให้แฟนเห็นแก่ตัวแล้วไปอยู่ที่อื่นเลย เราก็จะกลับบ้านไปทำงานจริงจัง แต่ก็นั่นแหละ แม่เค้าอะเนอะ