ตัวเราเองเพิ่งจะเริ่มทำงานในบ.ญี่ปุ่นเมื่อกลางเดือน ก่อนหน้านี้ทำงานใน บ.คนไทยมาตลอด รู้สึกว่าเครียดมาก ทุกอย่างต้องเป๊ะ เข้างานแต่เช้า เลิกงานดึกๆ ไม่มี O.T. งานหนักไม่เท่าไหร่ แต่เครียดกับ style การทำงานที่เคร่งเครียด ทุกอย่างจะต้องเร็ว และ high performance ซึ่งหัวหน้าคนญี่ปุ่นและเพื่อนร่วมงานวาดหวังไว้ว่าเราจะต้องทำได้เร็วเป๊ะๆ แต่ว่าด้วยความที่เราไม่มีประสบการณ์ทางด้านธุรกิจนี้ทำให้เราช้า และเป็นตำแหน่งที่เราไม่เคยทำ ฉีกแนวจากงานเก่าโดยสิ้นเชิง จึงทำให้เรามีการผิดพลาดบ่อยๆ จึงทำให้โดนตำหนิเรื่อยๆจากหัวหน้า และเพื่อนร่วมงานที่คอยguideงานให้ ซึ่งบางครั้งเพื่อนร่วมงานถึงขนาดทำหน้าเบื่อ และเหวี่ยงใส่บ่อยๆ เวลาถามเกี่ยวกับงาน แต่เราถือคติว่าไม่ถาม คือเราไม่สามารถรู้ด้วยตัวเองได้ จึงต้องหน้าด้านถามต่อไป ทุกครั้งทำเราเครียดและโทษตัวเอง เหมือนเป็นคนโง่ในที่ทำงานให้เค้าเซ็งเอา
อีกอย่างที่เราต้องปรับตัวอย่างมากคือ culture shock ตัวเราเคยทำงานแบบว่า ทำอย่างไรก็ได้ให้งานเสร็จไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ซึ่งเรามีอิสระเสรีในการคิด แต่บ.ญี่ปุ่น ต้องทำตามแบบแผนที่เค้าวางไว้ ห้ามฉีกแนว อาทิตย์แรกที่เข้าไปเหยียบ บอกได้เลยว่า ในใจคิดแต่ที่นี่ไม่ใช่ อยากจะลาออกทุกวัน เช้าๆตื่นมามีความรู้สึกไม่อยากไปทำงาน ไมเกรนเพื่อนเก่าก็กลับมาจ๊ะเอ๋กันอีกรอบ
ปกติทำงานที่เก่า เสาร์อาทิตย์ก็ต้องไปทำงาน เงินเดือนน้อยกว่า แต่สุขใจที่ได้ทำงาน จะกลับไปก็ไม่ได้ เพราะบ.เกือบไม่รอดแล้ว
แต่ที่นี่นายเก่า และผู้จัดการทุกแผนก ทำงานเข้าขากับเราทุกคน ถึงขนาดตลอด 10 ปีที่ผ่านมา เราเขียนใบลาออกตั้ง 3 รอบ ยื้อเราไว้ทุกรอบ
ตอนนี้ทำได้แค่บอกตัวเองว่าอยู่ที่ใหม่สู้ต่อ ปรับตัวให้ได้ไวๆ พยามเรียนรู้ให้เต็มที่ ไม่ว่าจะเจอแรงกดดันแค่ไหนก็ต้องทน แต่ตอนนี้กลัวที่สุดกลัวไม่ผ่านโปร ถ้าเพื่อนร่วมงานและหัวหน้าไม่โอเคกับเรา ก็คงจะต้องตกงานแน่ๆ เพราะอายุก็เลข 3 แล้วกลัวจะงานลำบาก เป็นครั้งแรกที่กลับบ้านมาน้ำตาซึมทุกวัน
เราบอกกับที่บ้านว่า เราพยามเต็มที่ ถ้าไม่ผ่านโปร ขอให้เข้าใจเราด้วย
ใครเจอรูปแบบไหน ปรับตัวกันยังไง เค้ามาแชร์กันหน่อยค่ะ
อยากให้แชร์ประสบการณ์การทำงานในการย้ายงานไปบริษัทใหม่หน่อยค่ะ
อีกอย่างที่เราต้องปรับตัวอย่างมากคือ culture shock ตัวเราเคยทำงานแบบว่า ทำอย่างไรก็ได้ให้งานเสร็จไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ซึ่งเรามีอิสระเสรีในการคิด แต่บ.ญี่ปุ่น ต้องทำตามแบบแผนที่เค้าวางไว้ ห้ามฉีกแนว อาทิตย์แรกที่เข้าไปเหยียบ บอกได้เลยว่า ในใจคิดแต่ที่นี่ไม่ใช่ อยากจะลาออกทุกวัน เช้าๆตื่นมามีความรู้สึกไม่อยากไปทำงาน ไมเกรนเพื่อนเก่าก็กลับมาจ๊ะเอ๋กันอีกรอบ
ปกติทำงานที่เก่า เสาร์อาทิตย์ก็ต้องไปทำงาน เงินเดือนน้อยกว่า แต่สุขใจที่ได้ทำงาน จะกลับไปก็ไม่ได้ เพราะบ.เกือบไม่รอดแล้ว
แต่ที่นี่นายเก่า และผู้จัดการทุกแผนก ทำงานเข้าขากับเราทุกคน ถึงขนาดตลอด 10 ปีที่ผ่านมา เราเขียนใบลาออกตั้ง 3 รอบ ยื้อเราไว้ทุกรอบ
ตอนนี้ทำได้แค่บอกตัวเองว่าอยู่ที่ใหม่สู้ต่อ ปรับตัวให้ได้ไวๆ พยามเรียนรู้ให้เต็มที่ ไม่ว่าจะเจอแรงกดดันแค่ไหนก็ต้องทน แต่ตอนนี้กลัวที่สุดกลัวไม่ผ่านโปร ถ้าเพื่อนร่วมงานและหัวหน้าไม่โอเคกับเรา ก็คงจะต้องตกงานแน่ๆ เพราะอายุก็เลข 3 แล้วกลัวจะงานลำบาก เป็นครั้งแรกที่กลับบ้านมาน้ำตาซึมทุกวัน
เราบอกกับที่บ้านว่า เราพยามเต็มที่ ถ้าไม่ผ่านโปร ขอให้เข้าใจเราด้วย
ใครเจอรูปแบบไหน ปรับตัวกันยังไง เค้ามาแชร์กันหน่อยค่ะ