สมพรบอก  "...​ขอให้ทุกคนทำหน้าที่ให้เต็มที่ สุดกำลัง ตามวัฒนธรรมทีมของเรา เล่นให้สนุก ยิ้มแย้มแจ่มใส มีสัมมาคารวะ มีการไหว้ อะไรพวกเนียะ เพราะว่า นี่ก็เป็นเสน่ห์ของทีมเรา ก็ขอให้รักษาสิ่งต่างไปเหล่านี้ไว้ ตั้งแต่วินาทีแรกที่ลงสนาม จนกระทั่งเสียงนกหวีด เสียงสุดท้าย...จะเลื่อนชั้นหรือตกชั้นไม่เป็นไร ..."

บางทีก็รู้สึกว่า โฟกัสและวิธีบริหารจัดการความเครียดของทีมไทย มันดูเหลาะแหละ แก้ปัญหาไม่ตรงจุด สร้างความเชื่อที่สุดโต่งเกินไป เช่น ทีมเราจะเล่นได้ดีถ้าไม่ซีเรียสไม่เครียด  

แทนที่จะหาตรรกะที่มันโอเคเพื่อลดความเครียด ​ดีกว่าการหลอกตัวเอง สะกดจิตตัวเอง ฉันเครียดไม่ได้ๆๆๆ

โฟกัสให้ตรงกับปัญหาของตัวเอง ยอมรับความจริงว่าฉันเครียดอยู่ มันเป็นธรรมดาของการแข่งขัน แต่ฉันจะมีสมาธิสติทำให้ดีที่สุดทุกลูก ลูกนี้ฉันพลาดเพราะอะไร คราวหน้าเจอลูกแบบนี้จะแก้ไขยังไง ทักษะไหนฉันอ่อน ฉันจะพัฒนาตรงนั้น เพื่อลดความเครียดลง

การมีความเชื่อแปลกๆ เอาไว้จัดการความเครียด มันทำให้คนมองหรือทั่วโลกมองว่าทีมไทยไม่จริงจัง ไม่เอาจริง ยูเป็นอะไร ยิ้มอยู่ได้ จะตกชั้นอยู่แล้ว ยูมาในนามทีมชาติใช้งบประมาณชาติไปแข่งอยู่นะ

บางทีวัฒนธรรมเล่นๆ ไม่ซีเรียส มันเป็น  culture shock สำหรับคนต่างชาติมากนะคะ ​ไม่ได้หมายความว่าเราดูดีหรือมีวัฒนธรรม ดูเป็นพวกไม่เอาจริง เรื่องซีเรียสทำเป็นเล่นๆไป ไม่มีความรับผิดชอบ มันไม่มีเ​สน่ห์อะไรทั้งนั้นค่ะ


มันมีเส้นบางๆระหว่าง ยิ้มแย้มกับการไม่จริงจัง ไม่รู้กาลเทศะ จริงอยู่เรายิ้มได้ผ่อนคลายได้ แต่ระหว่างแข่ง ควร take it seriously

https://youtu.be/vHsxkizfVdA?si=NibSFH5kfg5lIWbd