เพ็ชรคีรี โฮมสเตย์ เป็นสถานที่พักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติ ที่หมู่บ้านคีรีวง นครศรีธรรมราช
ท่ามกลางความวุ่นวายของสังคมเมือง วันที่ 18 กรกฎาคม 2558 ได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยือน หมู่บ้านคีรีวงอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็มีโอกาสไปอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัสบรรยากาศยามเย็น ค่ำตืนและตอนเช้า ที่เค้าร่ำลือกันว่า เป็นแหล่งโอโซน หรืออากาศที่ดีที่สุดในประเทศไทย ทริปนี้ไปแบบไม่ได้ตั้งใจ ไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีเครื่องอาบน้ำ ไม่มีกล้องถ่ายภาพ ด้วยเพราะแค่ไปหาทุเรียนบ้านทานก่อนกลับ แต่ได้พบกับพี่แหนม เจ้าของโฮมสเตย์ พี่เชษฐ์ ได้ได้รู้จักกันตอนที่ไปเป็นวิทยากรบรรยาย เรื่อง Digital Content ของโครงการ NEC ได้คะยั้นคะยอ ให้นอนพักที่โฮมสเตย์ สักคืน เพื่อได้สัมผัสบรรยายกาศเต็มรูปแบบของหมู่บ้านที่ได้ชื่อว่าอากาศที่ดีที่สุดในประเทศ ได้อาบน้ำคลอง ได้กินอาหารพื้นเมือง ได้สัมผัสโอซอนตอนเช้า ได้กินผลไม้สด ๆ จากต้น ทั้ง มังคุด ทุเรียน โดยเฉพาะทุเรียนเรียกได้ว่า รอให้หล่นจากต้น แล้วไปเก็บมากินได้ทันใด เรียกได้ว่าบรรยายกาศแบบนี้ เคยสัมผัสครั้งสุดท้ายก็เมื่อกว่า 25 ปีที่แล้ว จำได้ว่าครั้งสุดท้ายได้อาบน้ำคลองเมื่อตอนเรียน ป.6 (พ.ศ. 2530) การมาสัมผัสโอโซนครั้งได้ ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากพี่แหนม และพี่เชษฐ์ ทั้งการจัดการเรื่องที่พัก เรื่องพาไปสัมผัสสถานที่ต่าง โดยเฉพาะพี่เชษฐ์ ที่คอยหาทุเรียนให้ แม้ยามค่ำคืนก่อนนอนยังหามาให้ทาน และดูแลเอาใส่ใจเป็นอย่างดี ของคุณอีกครั้งสำหรับทริปนี้ ประทับใจสุด ๆ และขอนำทุกท่านเข้าสู่การเล่าเรื่องด้วยภาพ ณ บัดนี้...
[SR] เล่นน้ำคลอง ลองอาหารพื้นบ้าน ทานผลไม้สด
ท่ามกลางความวุ่นวายของสังคมเมือง วันที่ 18 กรกฎาคม 2558 ได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยือน หมู่บ้านคีรีวงอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็มีโอกาสไปอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัสบรรยากาศยามเย็น ค่ำตืนและตอนเช้า ที่เค้าร่ำลือกันว่า เป็นแหล่งโอโซน หรืออากาศที่ดีที่สุดในประเทศไทย ทริปนี้ไปแบบไม่ได้ตั้งใจ ไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีเครื่องอาบน้ำ ไม่มีกล้องถ่ายภาพ ด้วยเพราะแค่ไปหาทุเรียนบ้านทานก่อนกลับ แต่ได้พบกับพี่แหนม เจ้าของโฮมสเตย์ พี่เชษฐ์ ได้ได้รู้จักกันตอนที่ไปเป็นวิทยากรบรรยาย เรื่อง Digital Content ของโครงการ NEC ได้คะยั้นคะยอ ให้นอนพักที่โฮมสเตย์ สักคืน เพื่อได้สัมผัสบรรยายกาศเต็มรูปแบบของหมู่บ้านที่ได้ชื่อว่าอากาศที่ดีที่สุดในประเทศ ได้อาบน้ำคลอง ได้กินอาหารพื้นเมือง ได้สัมผัสโอซอนตอนเช้า ได้กินผลไม้สด ๆ จากต้น ทั้ง มังคุด ทุเรียน โดยเฉพาะทุเรียนเรียกได้ว่า รอให้หล่นจากต้น แล้วไปเก็บมากินได้ทันใด เรียกได้ว่าบรรยายกาศแบบนี้ เคยสัมผัสครั้งสุดท้ายก็เมื่อกว่า 25 ปีที่แล้ว จำได้ว่าครั้งสุดท้ายได้อาบน้ำคลองเมื่อตอนเรียน ป.6 (พ.ศ. 2530) การมาสัมผัสโอโซนครั้งได้ ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากพี่แหนม และพี่เชษฐ์ ทั้งการจัดการเรื่องที่พัก เรื่องพาไปสัมผัสสถานที่ต่าง โดยเฉพาะพี่เชษฐ์ ที่คอยหาทุเรียนให้ แม้ยามค่ำคืนก่อนนอนยังหามาให้ทาน และดูแลเอาใส่ใจเป็นอย่างดี ของคุณอีกครั้งสำหรับทริปนี้ ประทับใจสุด ๆ และขอนำทุกท่านเข้าสู่การเล่าเรื่องด้วยภาพ ณ บัดนี้...