ผมเหมือนคนบ้าหรอครับ?

ผมตกหลุมรักผู้หญิงคนนึงครับ แต่เราอยู่ไกลกันมาก ผมอยู่กรุงเทพ ส่วนเธออยู่สงขลา โน่นแหนะ  แรกๆเราก็ไปกันได้ดีนะครับ ความสัมพันธ์ไปได้สวยเลยแหละ  ไปกันได้ดีจนอยากจะมาหากัน ผมไม่เคยคิดนอกใจเธอ ไม่สนใจผู้หญิงคนไหนต่อให้จะสวยแค่ไหนก็ตาม ก็สู้เธอคนนี้ไม่ได้อยู่ดี เวลาเธอเศร้าผมก็อยู่ข้างๆเสมอ คอยปลอบคอยดูแลเท่าที่คนไกลคนนี้จะทำได้ คอยร้องเพลงให้ฟังเวลาเธอเหงา เป็นห่วงเวลาเธอป่วย ช่วยสอนงานสอนการบ้าน ผมรักเธอมากครับ ผ่านอะไรร้ายๆมาตั้งมากมาย แต่ก็ต้องทะเลาะกันเพราะไม่ได้เจอกันนี่แหละครับ คือวันๆก็ได้แต่แชทกัน โทรหา บางทีก็ คอลวิดีโอกัน ผมอยากไปหาเธอแต่เวลามันไม่อำนวยน่ะครับ ผมได้แต่บอกว่า จะไปหาเธอตอนนี้เวลานี้ ซึ่งผมก็อดทนที่จะได้เจอเธอมากๆ อีกแค่ไม่กี่เดือนเอง ผมบอกให้เธออดทนหน่อย แต่ความงี่เง่าก็ได้เกิดขึ้นแบบทำให้เราทะเลาะกันน่ะครับ ผมอยากรู้ว่า ผมบ้ารึป่าว ทำไมผมถึงทำขนาดนี้ เธอไล่ผมผมก็ไม่ไป เธออยากเลิกผมผมก็ตื้อตามง้อจนเธอกลับมา มันคือความรักหรอครับ ผมรอรอวันที่ได้พบเธอ ผมนั่งนับวันรอที่เราจะได้พบกัน ผมมีความเชื่ออยู่ว่า ถ้าใจคนเรามั่นคง ระยะทางก็ทำอะไรความรักเราไม่ได้ จะไปหาแล้วนะ