...น้อย ไป อีก หรือ ...

O ตรู่เช้าเมื่อหม่นหมอก-ถูกหยอกยั่ว ลมโรยตัว .. ลูบไล้ก็ไหวสั่น แถบผ้าขาวป่ายริ้ว-ห่มผิวพรรณ พร้อมด้วยข้าวในขัน .. มุ่งมั่นรอ O แล้วพิมพ์ภาพงดงาม .. แห่งยามเช้า ค่อยทอดเงาเคียงหมู่ท่านผู้ขอ ศรัทธาของร

โปรยรอยยิ้มพิมพ์ละไมหทัยชื่น เย็นระรื่นรวยระรินกลิ่นบุปผา ลมละม้ายคล้ายจะชอบจึ่งลอบมา อาบผกากะให้คลุ้งฟุ้งกระจาย ปลิวละล่องฟองเรณูดูประหนึ่ง อึงคะนึง ณ บัดนั้นจะพลันฉาย ให้ทั้งทุ่งรุ่งอรุณกระชุ่นกาย

เจ้า อ่อน แรง โรย ลา ล้า รัน ทด น้ำ ตา หยด รด ริน สิ้น ความ หวัง โหย หา ความ รัก มอบ ตอบ จริง จัง เจ้า วาด หวัง อ้อม ฝัน ผ่าน วัน วาน สะ เทิ้น ร้าว หวั่น ไหว ใจ อ้าง ว้าง สิ้น ไร้ ทาง ทน ทุกข์ รุก ไข

น้ำตารินไหลหล่นบนใบหน้า แสนเหว่ว้าเดียวดายใจหวั่นไหว ต่อแต่นี้เหินห่างแยกทางไกล เส้นขานจะโยงใยไปสุดทาง ใจมันท้ออ่อนล้าคราเธอจาก เหมือนดั่งซากวิญญ์สิ้นจินต์หม่นหมาง หัวใจร้าวหนาวเหน็บเจ็บครวญคราง เส้น

ระหกเหเร่ไกลใจรอนร้าวเวหาหาวกว้างใหญ่ที่ใดหนาได้พักพิงอิงคอนผ่อนกายาหลุบปีกล้าระโหยอ่อนโรยแรง ค่ำคืนหวาดวิตกสะทกสะท้านรัตติกาลกลืนกลบเลือนลบแสงสายลมหวีดกรีดผ่านม่านไม้แปลงคล้ายเสียงแสร้งปีศาจแทรกบาดทร

เช้าตรู่รีบฝ่าฟ้าไกล ฝันยังไม่จางไปจากตา รถติดใจติดตามเวลา ค่าข้าวค่าชาแพงเกินใจ มือจับเมาส์ใจเราจับงาน ความหวานไม่มีให้ได้ บอสเรียกบ่อยเหมือนใจจะตาย น้ำลายแทบกลืนไม่ลง เดือนชนเดือนเงินเดือนยังขาด เ

เตือนครั้งสุดท้าย....ให้โอกาส.....เจ้าหนีไป....ก็ตอนนี้! . . . ...อย่าหวั่นไหว ไยพี่เอ่ย คล้ายคำขู่ เจ้าจะหนี หรือไม่นะ...หรี่ตาดู โอ้พธู ไม่ขัดข้อง ถ้าต้องการ หากเจ้าหนี พี่คงตาม ทุกเส้นทาง แม้แหว