ธุรกิจร้านอาหารปี58-59

จ้างคนให้น้อยที่สุดครับ ผมใช้หลักแบบนี้ ข้อสำคัญอ่านกลุ่มลูกค้าให้ขาด เอากลุ่มที่มีเยอะที่สุด กำลังซื้อสูงสุด และมีพฤติกรรมทานข้าวนอกบ้านมากที่สุด  หาจุดขายให้ได้ คือจุดเด่นที่คุณได้เปรียบเจ้าอื่นในกรณีสินค้าเหมือนกัน  เช่นเส้นหมี่ทำเอง มีสมุนไพรปลูกเอง ปลอดสารพิษ ก็กถ้ามีระดับหรือคนดังเคยมาร้านตั้งแต่รุ่นก๋ง อะไรๆก็เอามาชูให้หมดครับ
ต้นทุนอาหารไม่ควรแปรปันมาก เพราะตั้งราคาแล้วปรับขึ้นยาก
ตวามสะอาด ลูกค้าบางคนดมแก้วเลยนะ ว่าเห็นคาวไหม
แม่ครัวต้องเป็นคนละเอียด ไม่ดื่ม ลิ้นจะได้ไม่เพี้ยน ถ้าทำเองได้จะดีที่สุด
เมื่อได้ทำเล และทีมงานคร่าวๆ ลองคำนวนต้นทุนดูครับ ว่าต้องขายได้เท่าไรต่อวัน
ร้านกาแฟเพื่อนผมจ้างเขาทั้งหมด ที่เช่าด้วยในกรุงเทพ ต้องขายได้วันละไม่ต่ำกว่าหกสิบถ้วยต่อวัน แต่ยอดยังต่ำกว่าเส้นที่กำหนด ขาดทุนตลอด
แถบที่ผมอยู่ มีร้านเกาเหลาเนื้อเจ้าดังของชลบุรี ขายดีมาก คนแถวนี้ชอบทานเนื้อ แต่ก็ไม่มีไครขายแข่ง เพราะเนื้อแพงครับ เจ้าใหญ่เขาสั่งตรงจากสระบุรีเป็นตัว ใช้ทุกส่วน ซื้อเนื้อแพคจากห้างมาทำเองยังแพงกว่าเลยครับ
เรื่องจุกจิกในการทำร้านให้รอดมีเยอะ ผมมำร้านอาหารมาตั้งแต่อายุ28 จน53 ย้ายร้านมาสองครั้ง เปลี่ยนรูปแบบ สองหน ตอนนี้แม้สภาวะจะดูแย่ๆ แต่ก็ไปได้อยู่ ตัวเลขยังเป็นบวกทุกวันครับ
ไม่ได้เรียนสายอาหาร แต่เห็นแม่ทำตั้งแต่เด็ก
ทั้งนี้ ทำเลสำคัญที่สุดครับ จอดรถง่าย  เห็นชัด ขายของแปลก หรือไม่ก็ขายครอบคลุม สร้างสายสัมพันธ์กับกลุ่มลูกค้า มีโปรโมชั่น
และสายป่านพอสมควร
สูตรสำเร็จไม่มีครับ แถวๆร้านผมเจ้งไปก็หลายราย ทำเลเดียวกันแท้ๆ