สวัสดีค่ะ ตอนนี้ฉันอายุ 15 และเหลือเวลาอีกเดือนเดียวจะ 16
จะขอเริ่มเรื่องจากตั้งแต่เด็กๆเลยนะคะ แต่ก่อนก็ดูปกกติเหมือนเพื่อนๆทั่วไป
เรื่องแรกเลย ไม่รู้ว่าแปลกรึเปล่า อันนี้แม่เล่าให้ฟังค่ะ ยังไม่เกี่ยวกับหัข้อกระทู้เท่าไหร่55555555 ตอนนั้นเราประมาณ 5 ขวบ
น่าจะได้ ไม่ก็เกิน5555
ปล.เราเล่าไม่ยาวนะคะ เล่าให้ได้อรรถรสไม่เป็นหง่าาา5555555 เสียใจ
เรานอนกับแม่ค่ะ ปกติเหมือนทุกคืน แม่กล่อม เรานอนหลับ พอแม่หลับ แม่ฝันว่าถูกเชิญไปงานบุญแห่งหนึ่ง ของใครก็ไม่รู้
ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ในความฝันแม่รู้สึกว่าคล้ายจะเป็นเพื่อนเชิญ แม่ก็ไปค่ะ แล้วก็พาเราไปด้วย สถานที่จัดงานเป็นเรือนไทยค่ะ
ไม่แน่ใจว่าขึ้นบ้านใหม่ มงคลสมรส หรืองานบวช แล้วก็มีคนขอพาเราไปหาขนมกินค่ะ แม่ก็ปล่อยให้เราไปกับคนที่มาขอเรา
หลังจากนั้น แม่รู้สึกไม่ดี เลยหันหลังกลับมามองเรา ปรากฏว่าคนคนนั้นกำลังจะพาเราลงจากบ้านค่ะ แต่ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น
คือ เค้าจะพาเราลงประตูที่ไม่มีบันได !!! พอจะนึกบ้านทรงไทยออกไหมคะ ที่ข้างบนบ้านจะมีประตูอยู่ประตูหนึ่ง ซึ่งเป็นปะตู
ที่เปิดไปเจอแต่ความเวิ้งว้างไม่มีอะไรเลย แล้เหมือนกับคนนั้นเคาหันมามองอะค่ะ หันแค่พอเหลือบมอง เค้ายังคงมุ่งหน้าไป
ที่ประตูนั่น แล้วในฝันเหมือนกับแม่ก้าวขาไม่ออก T--T แล้วแม่เลยเรียกชื่อเรา แบบตะโกนรั้งอะค่ะ แล้วแม่ก็ตื่น แม่เห็นเรายัง
คงนอนอยู่ข้างๆเช่นเคยเลยจะอุ้มเรามากอด แต่พอแม่จับโดนตัวเราแม่ต้องรีบชักมือกลับค่ะ แม่บอกตัวเราร้อนจี๋เหมือนกาต้ม
น้ำร้อน แม่ต้องรีบไปหาผ้าเช็ดตัวมา ไข้เราขึน 39.5 ค่ะ แล้วแม่ก็ไม่อนหลับอีกเลยคืนนั้น อยู่ดูเราทั้งคืน จนตอนเช้าไข้าเรา
ซาลงจนเกือบปกติ ก็ไม่มีอะไรก็ผ่านไป แค่จะสื่อถึงว่า แม่เราก็มีเซ้นส์บ้าง จบล่ะะะะเรื่องแรก
อะต่อๆเรื่องต่อปายยย.....
ถึงเวลาเราขึ้นประถมแล้วล่ะ5555555
ตอนป.1 ก็ไม่มีอะไรค่ะ ข้าม5555
ตอนป.2 จะพูดถึงห้องน้ำที่รร.เราห้องน้ำค่อนข้างเก่าค่ะ มีอยู่ 4 ที่ แต่ตรงที่เราเรียนมันใกล้ที่นี้ที่สุด ที่ที่เก่าและไม่มีคนเข้า - -*
แม้กระทั่งครูยังไม่เข้าเลยค่ะ เราก็กลัวผีนะคะ ตอนนั้นเรายังไม่เคยเจอผีสางนางไม้ เลยยังไม่ค่อยเชื่อว่ามี แต่ก็ถือคำเก่าอะค่ะ
ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ เราก็แบบ ไปเข้าตรงนั้นแหละ เดินไกลเดี๋ยวมาช้าครูว่า คือห้องน้ำตรงนั้นนไม่มีใครกล้าเข้าเลยจริงๆนะคะ
ห้องน้ำผนังปูนสีขาวเก่าๆ มีห้องน้ำกว้างห้องละเกือบเมตรครึ่งคูณเมตรครึ่งนึกตามนะคะ ใหญ่จริงๆค่ะ แทบจะเอาที่นอนมาปูนอน
ได้แล้วมียังงี้ 15ห้อง สรุปเรือนห้องน้ำนี้ยาวมากค่ะ5555555 เลือกใช้ตามใจชอบเลย พื้นและผนังห้องน้ำเป็นกระเบื้องสีน้ำเงิน
กรมท่าค่ะ ทะหทึงกันเลยทีเดียว ทำให้ดูน่ากลัวมากขึ้นอีก + กับไฟที่ถูกร้อยสายเหมือนบ้านตามภูเขา ร้อยเข้ามาพาดติดอยู่
กับเพดานที่แค่เราชูมือขึ้นแล้วกระโดดก็ถึงเพดานทางเดินไปห้องน้ำแต่ละห้องนั้นแคบค่ะ เดินได้ค่ะเดียว เดินคู่ไม่ได้นอกจากคน
ที่ตัวเล็กกันจริงๆ คิดสภาพผนังสีขาว แล้วเข้าห้องน้ำผนังกรระเบื้องสีน้ำเงินกรมท่า ไปนีออนห้องละดวง ตรงทางเดินไม่มีไฟนีออน
ทางแคบๆ ยาวๆ แสงแดดเข้าได้เพียง 2 ทางคือต้นเรือน กับท้ายเรือน แ่เหตุผลหลักที่คนไ่เข้ากันดันไม่ใ่สภาพค่ะ ดันเป็นต้นไทร
ที่อยู่ใกล้ๆแล้วนั้น ตั้งอยู่หน้าห้องน้ำ แต่ไม่ได้ประชิดตวเรือนมากนะคะ ก็ตั้งในบริเวณที่เหมาะที่ควร ห่างจากห้องน้ำบ้าง แต่พอ
เป็นร่มเงาให้เรือนห้องน้ำนิดนึงค่ะ ทั้งเพื่อนทั้งครูไม่กล้าไปเข้าเพราะว่าเคยมีคนนึง มองที่ต้นไทรแล้วเป็นรูปทรงของผู้หญิงค่ะ
เปลือยด้วยแ่ดูท่าทางน่ากลัว เราก็พยามมองอยู่ 2 วัน ไม่เห็น จับรูปร่างไม่ถูก จนวันที่สามที่เรามาเข้าห้องน้ำนี้ เรามองอกค่ะ เป็น
รูปผู้หญิงจริงๆ มีหน้ามีตา แต่ที่ตาเธอดูมีจุดมุ่งหมายค่ะ เธอมองมาแถวๆห้องน้ำ รูป่างส่วนสูงเหมือนคนจริงๆเป๊ะเลยค่ะ ส่วนสูง
พอๆกับคนที่โตเต็มัยอย่างสมบูรณ์แบบ เราก็อ๋อ ไม่มาเข้าเพราะรูปนี้แน่ๆเลย(เป็นรูปนูนจากต้นไม้นะคะ) หลังจากนั้น พอเรามาเข้า
เราเลยไหว้ต้นไทรก่อนเข้าทุกวันค่ะ ในใจพลางภาวนาหนูแค่มาเข้าห้องน้ำ ก็เข้าอย่างนี้จนจบปอสองค่ะ ขึ้นปอสาม เราก็มาอีก
แต่ไม่ค่อยมา นานๆครั้งจะมาที จนวันนึงเรามาเข้าตามปกติ ตาดันเหลือบไปเห็นหลังห้องน้ำค่ะ (มีช่องให้มองออกไปพอมีแสงรำไร
เข้ามา) เห็นผู้หญิงปล่อยผมยาวผ่านไปอย่างรดเร็วค่ะ ไม่มีจังหวะขึ้นลงเหมือนท่วงท่าการเดินปลอยผมยาวสลวยค่ะ แต่ด้วยขนาด
ช่องที่เล็ก ทำให้เราเห็นแค่ช่วงหัวของเธอค่ะ เราช็อคมาก รร.เราไม่มีครูปล่อยผมค่ะ5555555 และเด็กก็คงไม่สูงเท่านี้ แล้วเราก็นึก
ขึ้นได้ใหม่คะเราลืมไหว้ต้นไทรที่หน้าห้องน้ำ T.T... เราเลยแบบโอ้ยยย มีจริงๆหรอเนี้ยยย หนูขอโทษ หนูลืม เราก็เลยรีบเข้าให้
เสร็จแล้วรีบออกไปไหว้ แปลกที่พอเราไหว้เสร็จเราขนลุกค่ะ บริเวณนั้นมันกลับไม่มีลมพัดเหมือนปกติ ทุกอย่างนิ่ง สงบ เงีบย แต่
น่าลัวค่ะ นิ่งจนเราเรู้สึกว่าอยู่แถวนี้นานๆไม่โอเคแน่ๆเราเลยรีบไปเรียนต่อแล้วไม่กล้ามาอีกเลย
ปล.ชวนเพื่อนมาเพื่อนไม่มีใครยอมมาด้วยสักคนค่ะ
ตอนป.3 ถัดจากเื่องห้องน้ำก็เป็นเรื่องของเรากับเพื่อนซี้อีกสองคน ซี้ปึ้กเลยตอนปอสาม ซี้กันอยู่ปีเดียวค่ะ -.- เราเรียนด้วยกันอยู่
ห้องคิง ทำงานส่งครูเสร็จก็ว่าง เลยหันมานั่งคุยกันตามปะสาเด็กค่ะ แล้วเพื่อนเราคนนึง ขอย่อว่า ชพ. นะคะ ชพ.พูดขึ้นมาว่า แก
เราเล่นตามหาขุมทรัพย์กันดีมั้ย เราก็ตอบเอาสิๆ น่าสนุก เล่นในห้องเรียนหรอ? นางบอกทั่วรร.ค่ะ !!!! เพื่อนเราอีกคน ย่อว่า ป.
เลยแจมขึ้นมา แค่ในอาคารเรียนนี้ก็อพอมั้ง หาทั่วรร ไม่เจอหรอก เหนื่อย ชพ.เลยบอกว่า เราจะไม่ซ่อนของบนอาคาร พวกแกจะ
ได้ไม่ตองวิ่งขึ้นให้เหนื่อยไง เราก็แบบ เอางั้นเหรอ ก็ได้ 555555555 ชพ.กับป.เลยเป็นคนซ่อนของและทำแผนที่ วันต่อมาเราต้อง
ไปหาค่ะ เพื่อนบอกว่าเป็นจดหมายนะ กระดาษสมุดสีขาว เราเขียนข้อความไ้ข้างใน ละมันก็ให้แผนที่มา เราสามคนขี้กลัวค่ะ เลย
ตกลงกันว่า เราจะไปไหนมาไหนด้วยกัน มันบอกว่าจะไปกับเราด้วย เดินด้วยตลอดแต่เราต้องหาเอง แน่นอนค่ะพักกลางวันกินข้าว
เสร็จรีบเปิดแผนที่แจ้นไปยังเป้าหมาย555555 โดยมีสองซี้ไปด้วย เราหาเจอค่ะ อันนี้เจอตรงไหนจำไม่ได้ ในกระดาาเขียนว่า ถ้าหา
เจอจะเลี้ยงน้ำแก้วละ 5 บาทในรร. เลือกรสเองได้ ดีใจสิคะตอนนั้นป.3 อะไรฟรีคือดีมากๆ เริ่มสนุกค่ะ เรากับป.เลยทำให้ชพ.หาบ้าง
ดันเอาจดหมายไปซ่อนหน้าศาลตายาย ป.ไม่รู้สึกอะไรแต่เรารู้สึกไม่ดีค่ะ เหมือนท่านมองยังไงยังงั้น เราเลยไปแอบเอาออกตอนเย็น
วันต่อมาชพ.หาค่ะ หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ แหงล่ะเราเอาออกไปแล้วนี่ -.-* เราก็ไม่กล้าสารภาพว่าเราทำเกมเฟล เราเลยแถๆไปว่า
มันคงปลิวหายไปแล้วล่ะมั้ง มันเลยแบบ คงงั้น เออเลิกหา คราวนี้เรากับชพ.เป็นคนทให้ป.หาบ้างค่ะ แต่ตอนกลางวันเราไม่ว่างพอที่จะ
ไปซ่อนของกับชพ.เพราะโดนครูเรียก จำไม่ได่าเรียกไปทอะ ไม่ได้โดนดุน่า5555 ไปช่วยงาน ชพ.นางกจัดค่ะ ซ่อนตรงไหนไม่ซ่อซ่อน
กลางสนามหญ้าฟุตบอลที่รร!!!! สนามหญ้าขนาด 100*200 เมตร -.- เจริญล่ะ ป. จะหาเจอมั้ย วันรุ่งขึ้น พักเที่ยงป.เลยรีบมาหาที่
สนาม หากันทั่วค่ะ มาเจอตอนออดดังอยู่ในหลุม เป็นรูเล็กๆเอง ป.ก็หยิบขึ้นมาเปิดอ่านตามปกติ ชพ.ก็ดูป.อ่าน แต่เราสิคะ ดันเหลือบ
ไปเห็นในหลุมนั้น มีกกธูปอยู่ค่ะ!!! ะรรมดาที่ไหน ไม่ใช่เพียง 1 แต่มีถึง 12 ดอก T0T เราเลยเห้ยยยย !!! ไอชพ.แกเอาจม.มาซ่อนแก
ไม่เห็นไอนี่เลยหรอว้ะ มันบอกไม่ทันมอง เราก็แบบ ออดก็ดัง+ไม่อยากจะอยู่ตรงรูนี่นาน ไม่ชอบ กลัวเราเลยแบบ ขึ้นห้องกันแก ต่อ
ไปนี้อย่าเล่นอะไรแบบนี้อีกเยเรา่าไม่โอเค มันก้แบบ เออไม่เล่นล้ะๆ แล้วเราเป็นมนูษย์คิดมากรุ่นี่เคยเล่าว่า บริเวณนี่เป็นที่เก่าแก่ นาน
มาแล้วเป็นสนามรบ เราก็แบบ เหรอ -_- ไม่ค่อยเชื่อแต่ก็กลัวบ้าง แล้วหลังจากสนามรบก็เป็นรพ. !!! สะดุ้งเฮือกเลยค่ะ เราเลยไปสืบ
ประวัติรร.มา ปารกฏเป็นที่บริจาคจริงๆค่ะ สอบถามครูครูบอกมางี้แต่ไม่ยอมบอกว่าบริจาคจากอะไรมาก่อน หาจากเน็ต รุ้ซึ้งเลยค่ะ จากรพ.
จริงๆ = =* แล้ไอธูปนั่นอะไรกัน ไหนจะห้องน้ำอีก ไม่ไหวๆ ก็ไม่มีอะไร -*- แค่มันน่ากลัวง่ะ เราก็เลยแบบ เล่าๆ
ป.4 เราไปกินดินเนอร์กับพ่อแม่และเพื่อนพ่อ ที่โรงแรแห่งนึง ใกล้บ้านค่ะ ดินเนอร์ดาดฟ้า เป็นคล้ายคาเฟ่ แต่ไม่มหลังคา มีเวลาทีนักร้อง
ร้องเพลงเราก็กินไปค่ะ กินอิ่มก็นอนเอนสบายๆ มองท้องฟ้า แล้วก็หันมองไปรอบๆเล่น พอหันกลับมาทางซ้าย สายตาเจ้ากรรมเห็นภาพซ่าๆค่ะ
เป้นเส้นๆอ่า สีเทาๆดำๆก่อนท่จะปรกฎภาพแรกในชีวิตที่ไม่ต้องการเลย ผู้หญิงชุดสีขาว ไม่มีเท้า นอนลอยอยู่กลางอากาศค่ะ ย้ำว่านอน
ลอยนี่ระดับสายตาพอดีเลย หน้ามีค่ะ มีจมูกมีปาก มีเบ้าตาค่ะ แต่ไม่มีลูกกะตา TT เพียงเสี้ยววินาที เธอมองมาทางเาค่ะึงเธอจะไม่มีตา
แต่เรารู้สึกค่ะว่าเธอกำลังมองเรา แต่เรามีควมรู้สึกว่าทั้งเธอและเราต่างตกใจเมื่อเราเห็นกัน แล้ก็เกิดภาพซ่าเป็นเส้นๆอีกค่ะ หลังากนั้นเรา
ก็ปกติ แต่ร้องไห้หนักเลยร้องไห้เป็นัน ไม่มีอะไรตาฝาด ถึงขั้นต้องไปถวายสังฆทานทำบุญถึงหยุดร้องเลยย -*-
ป.5 ไม่มีอะไร.
ป.6 มีแน่ๆค่ะ อายุ 12 ขวบ -......- แม่เราทำงงานเป็นสำนักงานค่ะ ที่สนง.ก็จะมีจัดไปเที่ยวพักผ่อนบ้างอย่างมาก็ปีละ 2 ครั้ง ตอนปีนั้น
เราก็ไปกับแม่ค่ะ ที่นครนายกกกก พักแถวเขื่อนขุนด่านปราการชลนี่พูดเลยยย5555555 ใต้เขื่อนคะ เราจำชื่อที่พักได้ด้วย55555 อยากรู้
inbox มานะคะ55555 เราไปพักค่ะ ข้ามตอนเที่ยวตอนกลางวันไปละกันนนน ที่พักนี้โดนแนวเขาล้อมรอบค่ะลักษณะเป็นลานกว้างๆขนาด
50*200เมตรแล้วรอบลานก็อเป็นถนนเล็กอ่ะค่ะ ถนนกรวด แบบแค่พอขับวนในสอร์ทแล้วติดตัวพื้นกรวดนี้ก็เป็นบ้านพักค่ะ ตั้งล้อมรอบไอ
สนามนี่เลย ตกเย็น เลี้ยงสังสรรค์ผู้ใหญ่ตามปกติค่ะ มีดินเนอร์บุฟเฟ่ต์ มีคาราโอเกะตามประสาผู้ใหญ่เนอะ เราก็แบบ ไม่ชอบเสียงดัง
เลยบอกแม่ แม่หนูขอไปนั่งเล่นสงบๆล่ะกัน หรือไม่ก็คงขี่จักรยานรอบที่พักน่ะแหละ แม่ก็บอกโอเคๆ ระวังยุงกับเวลาข่จักรยานนะลูก อย่า
ประมาท เราก็ค่ะๆ แต่เรากลัวเหงาไป เลยชวนน้องไปด้วย น้องก็ประมาณ 8 ขวบได้ พูดรู้เรื่อง เป็นผู้ชาย แทนชื่อว่า p ละกัน เราก็ น้อง p ไป
นั่งเล่นกับพี่หน่อยมั้ย เดะพี่ดูแลเอง อยากกินอะไรบอก เดะหามาให้5555 น้องเขาก็มาค่ะ มานั่งเล่นด้วยกัน เราก็ถามน้องขึ้นป1 เป็นไง
มั่งเอย คุยกันได้ไม่ถึง 3 นาที นายเจ้าปัญหาก็มาค่ะ เป็นรุ่นน้องเราห่างกัน 2 ปี แทนชื่อว่า ing ละกัน พี่จะบอกว่าพี่เคยชอบน้องนะ55555
ถ้าน้องผ่านมาแถวนี้ก็รู้ตัวได้แล้ว แหนลูกอมสีชมพุใสที่เป้นรูปเพชรที่ ing เคยให้มาพี่ยังจำได้แม่นเลยนะ ตอนนั้น ing เล่นกับพี่อยู่ฉากนึง
เขินมากหวังว่า ing คงจจะจำได้ จำไม่ได้พี่ก็ไม่ว่าอะไร พี่ยังเก็บรูปถ่ายที่เราถ่ายด้วยกันตอนเราสนิทกันนะ อะเล่าต่อๆ -3- ตอนนั้นเรา
กับ ing ไม่สนิกันแล้วค่ะ เราเหมือนเดิม แต่น้องเขาชอบพูดว่าจำเราไมไ่ด้ ลืมเราไปแล้ว ทั้งที่เรารู้วาน้องจำชื่อเราได้ แต่ไม่รู้ความทรงจำ
น้องหายไปหมดรึยัง อยากให้จำได้นะ ถึงตอนนี้น้องจะไม่ชอบเล่นกับพี่แล้วก็ตาม พี่จาบอกวาพี่แอบเสียใจนะที่ ing บอกว่าไม่รู้จักพี่ ทั้งยัง
เราทำเหมือนไม่รู้จักพี่ ต่อๆ -3- ing เดินมา ชวน p ไปขี่จักรยาน p ไม่ฟังเราเลยค่ะ เราบอกมันมืดแล้ว เดี๋ยวจะขับรถคว่ำเอาี่ไม่ให้ไป
ยิ่งทางเป็นกรวดด้วยเราห่วงจับใจเลย เราก็ตะโกนบอก ing พี่ไม่ให้ p ไป ing อยากไป ing ไปคนเดียวสิ อย่าพอน้องไป ing ไม่ฟังค่ะ
p ก็เช่นกัน ทำไมเด็กผู้ชายมันดื้อยังงี้เนี้ย เราเลยจำใจต้องไปขบด้วย ขับคุมน้อง p กลัวน้องบาดเจ็บ ปัญกาคือเราไม่เคยขี่จักรยานกับ
ทางกรวดแบบนี้ !!! + ไม่เคยขี่จักรยานภูเขา คือเราทรมาณมาก รถไหลไปตามทางไม่เรียบ ก้นเด้งกระแทกอานไม่เว้นนาที แล้วเจ้าเด็ก
สองคนนี้ขี่จักรยานกันเร็วอย่างกับลม เราก็พยามตามให้ทัน ไม่ทันค่ะ เราเหนื่อยเราเลยจอดพัก แล้วแบบ เออทางมันวนรอบอยู่แล้ว
ดักรอมันตรงนี้ละกัน ตรงที่เราจอดเป็นหัวโค้งพอดีหันหน้าเข้าไปทางภูเขา เราก็แหงนหน้ามองท้องฟ้า ดูดาว สายตาคู่เดิม เหลือบไป
เห็นแสงไฟดวงๆแวบๆที่ยอดเขา สีเขียวๆเหลืองๆ แวบเป็นจังหวะ ลอยเหนือยอดไม้ ระดับไม่สูงจากยอไม้เท่าไหร่ ลอยไปหลังเขาค่ะ..
เดี๋ยวมาต่อนะคะ มันใหม่ไม่เกิน 10000 ตัวอักษรอ่า -3-
เซ้นส์ที่ไม่ต้องการ
จะขอเริ่มเรื่องจากตั้งแต่เด็กๆเลยนะคะ แต่ก่อนก็ดูปกกติเหมือนเพื่อนๆทั่วไป
เรื่องแรกเลย ไม่รู้ว่าแปลกรึเปล่า อันนี้แม่เล่าให้ฟังค่ะ ยังไม่เกี่ยวกับหัข้อกระทู้เท่าไหร่55555555 ตอนนั้นเราประมาณ 5 ขวบ
น่าจะได้ ไม่ก็เกิน5555
ปล.เราเล่าไม่ยาวนะคะ เล่าให้ได้อรรถรสไม่เป็นหง่าาา5555555 เสียใจ
เรานอนกับแม่ค่ะ ปกติเหมือนทุกคืน แม่กล่อม เรานอนหลับ พอแม่หลับ แม่ฝันว่าถูกเชิญไปงานบุญแห่งหนึ่ง ของใครก็ไม่รู้
ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ในความฝันแม่รู้สึกว่าคล้ายจะเป็นเพื่อนเชิญ แม่ก็ไปค่ะ แล้วก็พาเราไปด้วย สถานที่จัดงานเป็นเรือนไทยค่ะ
ไม่แน่ใจว่าขึ้นบ้านใหม่ มงคลสมรส หรืองานบวช แล้วก็มีคนขอพาเราไปหาขนมกินค่ะ แม่ก็ปล่อยให้เราไปกับคนที่มาขอเรา
หลังจากนั้น แม่รู้สึกไม่ดี เลยหันหลังกลับมามองเรา ปรากฏว่าคนคนนั้นกำลังจะพาเราลงจากบ้านค่ะ แต่ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น
คือ เค้าจะพาเราลงประตูที่ไม่มีบันได !!! พอจะนึกบ้านทรงไทยออกไหมคะ ที่ข้างบนบ้านจะมีประตูอยู่ประตูหนึ่ง ซึ่งเป็นปะตู
ที่เปิดไปเจอแต่ความเวิ้งว้างไม่มีอะไรเลย แล้เหมือนกับคนนั้นเคาหันมามองอะค่ะ หันแค่พอเหลือบมอง เค้ายังคงมุ่งหน้าไป
ที่ประตูนั่น แล้วในฝันเหมือนกับแม่ก้าวขาไม่ออก T--T แล้วแม่เลยเรียกชื่อเรา แบบตะโกนรั้งอะค่ะ แล้วแม่ก็ตื่น แม่เห็นเรายัง
คงนอนอยู่ข้างๆเช่นเคยเลยจะอุ้มเรามากอด แต่พอแม่จับโดนตัวเราแม่ต้องรีบชักมือกลับค่ะ แม่บอกตัวเราร้อนจี๋เหมือนกาต้ม
น้ำร้อน แม่ต้องรีบไปหาผ้าเช็ดตัวมา ไข้เราขึน 39.5 ค่ะ แล้วแม่ก็ไม่อนหลับอีกเลยคืนนั้น อยู่ดูเราทั้งคืน จนตอนเช้าไข้าเรา
ซาลงจนเกือบปกติ ก็ไม่มีอะไรก็ผ่านไป แค่จะสื่อถึงว่า แม่เราก็มีเซ้นส์บ้าง จบล่ะะะะเรื่องแรก
อะต่อๆเรื่องต่อปายยย.....
ถึงเวลาเราขึ้นประถมแล้วล่ะ5555555
ตอนป.1 ก็ไม่มีอะไรค่ะ ข้าม5555
ตอนป.2 จะพูดถึงห้องน้ำที่รร.เราห้องน้ำค่อนข้างเก่าค่ะ มีอยู่ 4 ที่ แต่ตรงที่เราเรียนมันใกล้ที่นี้ที่สุด ที่ที่เก่าและไม่มีคนเข้า - -*
แม้กระทั่งครูยังไม่เข้าเลยค่ะ เราก็กลัวผีนะคะ ตอนนั้นเรายังไม่เคยเจอผีสางนางไม้ เลยยังไม่ค่อยเชื่อว่ามี แต่ก็ถือคำเก่าอะค่ะ
ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ เราก็แบบ ไปเข้าตรงนั้นแหละ เดินไกลเดี๋ยวมาช้าครูว่า คือห้องน้ำตรงนั้นนไม่มีใครกล้าเข้าเลยจริงๆนะคะ
ห้องน้ำผนังปูนสีขาวเก่าๆ มีห้องน้ำกว้างห้องละเกือบเมตรครึ่งคูณเมตรครึ่งนึกตามนะคะ ใหญ่จริงๆค่ะ แทบจะเอาที่นอนมาปูนอน
ได้แล้วมียังงี้ 15ห้อง สรุปเรือนห้องน้ำนี้ยาวมากค่ะ5555555 เลือกใช้ตามใจชอบเลย พื้นและผนังห้องน้ำเป็นกระเบื้องสีน้ำเงิน
กรมท่าค่ะ ทะหทึงกันเลยทีเดียว ทำให้ดูน่ากลัวมากขึ้นอีก + กับไฟที่ถูกร้อยสายเหมือนบ้านตามภูเขา ร้อยเข้ามาพาดติดอยู่
กับเพดานที่แค่เราชูมือขึ้นแล้วกระโดดก็ถึงเพดานทางเดินไปห้องน้ำแต่ละห้องนั้นแคบค่ะ เดินได้ค่ะเดียว เดินคู่ไม่ได้นอกจากคน
ที่ตัวเล็กกันจริงๆ คิดสภาพผนังสีขาว แล้วเข้าห้องน้ำผนังกรระเบื้องสีน้ำเงินกรมท่า ไปนีออนห้องละดวง ตรงทางเดินไม่มีไฟนีออน
ทางแคบๆ ยาวๆ แสงแดดเข้าได้เพียง 2 ทางคือต้นเรือน กับท้ายเรือน แ่เหตุผลหลักที่คนไ่เข้ากันดันไม่ใ่สภาพค่ะ ดันเป็นต้นไทร
ที่อยู่ใกล้ๆแล้วนั้น ตั้งอยู่หน้าห้องน้ำ แต่ไม่ได้ประชิดตวเรือนมากนะคะ ก็ตั้งในบริเวณที่เหมาะที่ควร ห่างจากห้องน้ำบ้าง แต่พอ
เป็นร่มเงาให้เรือนห้องน้ำนิดนึงค่ะ ทั้งเพื่อนทั้งครูไม่กล้าไปเข้าเพราะว่าเคยมีคนนึง มองที่ต้นไทรแล้วเป็นรูปทรงของผู้หญิงค่ะ
เปลือยด้วยแ่ดูท่าทางน่ากลัว เราก็พยามมองอยู่ 2 วัน ไม่เห็น จับรูปร่างไม่ถูก จนวันที่สามที่เรามาเข้าห้องน้ำนี้ เรามองอกค่ะ เป็น
รูปผู้หญิงจริงๆ มีหน้ามีตา แต่ที่ตาเธอดูมีจุดมุ่งหมายค่ะ เธอมองมาแถวๆห้องน้ำ รูป่างส่วนสูงเหมือนคนจริงๆเป๊ะเลยค่ะ ส่วนสูง
พอๆกับคนที่โตเต็มัยอย่างสมบูรณ์แบบ เราก็อ๋อ ไม่มาเข้าเพราะรูปนี้แน่ๆเลย(เป็นรูปนูนจากต้นไม้นะคะ) หลังจากนั้น พอเรามาเข้า
เราเลยไหว้ต้นไทรก่อนเข้าทุกวันค่ะ ในใจพลางภาวนาหนูแค่มาเข้าห้องน้ำ ก็เข้าอย่างนี้จนจบปอสองค่ะ ขึ้นปอสาม เราก็มาอีก
แต่ไม่ค่อยมา นานๆครั้งจะมาที จนวันนึงเรามาเข้าตามปกติ ตาดันเหลือบไปเห็นหลังห้องน้ำค่ะ (มีช่องให้มองออกไปพอมีแสงรำไร
เข้ามา) เห็นผู้หญิงปล่อยผมยาวผ่านไปอย่างรดเร็วค่ะ ไม่มีจังหวะขึ้นลงเหมือนท่วงท่าการเดินปลอยผมยาวสลวยค่ะ แต่ด้วยขนาด
ช่องที่เล็ก ทำให้เราเห็นแค่ช่วงหัวของเธอค่ะ เราช็อคมาก รร.เราไม่มีครูปล่อยผมค่ะ5555555 และเด็กก็คงไม่สูงเท่านี้ แล้วเราก็นึก
ขึ้นได้ใหม่คะเราลืมไหว้ต้นไทรที่หน้าห้องน้ำ T.T... เราเลยแบบโอ้ยยย มีจริงๆหรอเนี้ยยย หนูขอโทษ หนูลืม เราก็เลยรีบเข้าให้
เสร็จแล้วรีบออกไปไหว้ แปลกที่พอเราไหว้เสร็จเราขนลุกค่ะ บริเวณนั้นมันกลับไม่มีลมพัดเหมือนปกติ ทุกอย่างนิ่ง สงบ เงีบย แต่
น่าลัวค่ะ นิ่งจนเราเรู้สึกว่าอยู่แถวนี้นานๆไม่โอเคแน่ๆเราเลยรีบไปเรียนต่อแล้วไม่กล้ามาอีกเลย
ปล.ชวนเพื่อนมาเพื่อนไม่มีใครยอมมาด้วยสักคนค่ะ
ตอนป.3 ถัดจากเื่องห้องน้ำก็เป็นเรื่องของเรากับเพื่อนซี้อีกสองคน ซี้ปึ้กเลยตอนปอสาม ซี้กันอยู่ปีเดียวค่ะ -.- เราเรียนด้วยกันอยู่
ห้องคิง ทำงานส่งครูเสร็จก็ว่าง เลยหันมานั่งคุยกันตามปะสาเด็กค่ะ แล้วเพื่อนเราคนนึง ขอย่อว่า ชพ. นะคะ ชพ.พูดขึ้นมาว่า แก
เราเล่นตามหาขุมทรัพย์กันดีมั้ย เราก็ตอบเอาสิๆ น่าสนุก เล่นในห้องเรียนหรอ? นางบอกทั่วรร.ค่ะ !!!! เพื่อนเราอีกคน ย่อว่า ป.
เลยแจมขึ้นมา แค่ในอาคารเรียนนี้ก็อพอมั้ง หาทั่วรร ไม่เจอหรอก เหนื่อย ชพ.เลยบอกว่า เราจะไม่ซ่อนของบนอาคาร พวกแกจะ
ได้ไม่ตองวิ่งขึ้นให้เหนื่อยไง เราก็แบบ เอางั้นเหรอ ก็ได้ 555555555 ชพ.กับป.เลยเป็นคนซ่อนของและทำแผนที่ วันต่อมาเราต้อง
ไปหาค่ะ เพื่อนบอกว่าเป็นจดหมายนะ กระดาษสมุดสีขาว เราเขียนข้อความไ้ข้างใน ละมันก็ให้แผนที่มา เราสามคนขี้กลัวค่ะ เลย
ตกลงกันว่า เราจะไปไหนมาไหนด้วยกัน มันบอกว่าจะไปกับเราด้วย เดินด้วยตลอดแต่เราต้องหาเอง แน่นอนค่ะพักกลางวันกินข้าว
เสร็จรีบเปิดแผนที่แจ้นไปยังเป้าหมาย555555 โดยมีสองซี้ไปด้วย เราหาเจอค่ะ อันนี้เจอตรงไหนจำไม่ได้ ในกระดาาเขียนว่า ถ้าหา
เจอจะเลี้ยงน้ำแก้วละ 5 บาทในรร. เลือกรสเองได้ ดีใจสิคะตอนนั้นป.3 อะไรฟรีคือดีมากๆ เริ่มสนุกค่ะ เรากับป.เลยทำให้ชพ.หาบ้าง
ดันเอาจดหมายไปซ่อนหน้าศาลตายาย ป.ไม่รู้สึกอะไรแต่เรารู้สึกไม่ดีค่ะ เหมือนท่านมองยังไงยังงั้น เราเลยไปแอบเอาออกตอนเย็น
วันต่อมาชพ.หาค่ะ หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ แหงล่ะเราเอาออกไปแล้วนี่ -.-* เราก็ไม่กล้าสารภาพว่าเราทำเกมเฟล เราเลยแถๆไปว่า
มันคงปลิวหายไปแล้วล่ะมั้ง มันเลยแบบ คงงั้น เออเลิกหา คราวนี้เรากับชพ.เป็นคนทให้ป.หาบ้างค่ะ แต่ตอนกลางวันเราไม่ว่างพอที่จะ
ไปซ่อนของกับชพ.เพราะโดนครูเรียก จำไม่ได่าเรียกไปทอะ ไม่ได้โดนดุน่า5555 ไปช่วยงาน ชพ.นางกจัดค่ะ ซ่อนตรงไหนไม่ซ่อซ่อน
กลางสนามหญ้าฟุตบอลที่รร!!!! สนามหญ้าขนาด 100*200 เมตร -.- เจริญล่ะ ป. จะหาเจอมั้ย วันรุ่งขึ้น พักเที่ยงป.เลยรีบมาหาที่
สนาม หากันทั่วค่ะ มาเจอตอนออดดังอยู่ในหลุม เป็นรูเล็กๆเอง ป.ก็หยิบขึ้นมาเปิดอ่านตามปกติ ชพ.ก็ดูป.อ่าน แต่เราสิคะ ดันเหลือบ
ไปเห็นในหลุมนั้น มีกกธูปอยู่ค่ะ!!! ะรรมดาที่ไหน ไม่ใช่เพียง 1 แต่มีถึง 12 ดอก T0T เราเลยเห้ยยยย !!! ไอชพ.แกเอาจม.มาซ่อนแก
ไม่เห็นไอนี่เลยหรอว้ะ มันบอกไม่ทันมอง เราก็แบบ ออดก็ดัง+ไม่อยากจะอยู่ตรงรูนี่นาน ไม่ชอบ กลัวเราเลยแบบ ขึ้นห้องกันแก ต่อ
ไปนี้อย่าเล่นอะไรแบบนี้อีกเยเรา่าไม่โอเค มันก้แบบ เออไม่เล่นล้ะๆ แล้วเราเป็นมนูษย์คิดมากรุ่นี่เคยเล่าว่า บริเวณนี่เป็นที่เก่าแก่ นาน
มาแล้วเป็นสนามรบ เราก็แบบ เหรอ -_- ไม่ค่อยเชื่อแต่ก็กลัวบ้าง แล้วหลังจากสนามรบก็เป็นรพ. !!! สะดุ้งเฮือกเลยค่ะ เราเลยไปสืบ
ประวัติรร.มา ปารกฏเป็นที่บริจาคจริงๆค่ะ สอบถามครูครูบอกมางี้แต่ไม่ยอมบอกว่าบริจาคจากอะไรมาก่อน หาจากเน็ต รุ้ซึ้งเลยค่ะ จากรพ.
จริงๆ = =* แล้ไอธูปนั่นอะไรกัน ไหนจะห้องน้ำอีก ไม่ไหวๆ ก็ไม่มีอะไร -*- แค่มันน่ากลัวง่ะ เราก็เลยแบบ เล่าๆ
ป.4 เราไปกินดินเนอร์กับพ่อแม่และเพื่อนพ่อ ที่โรงแรแห่งนึง ใกล้บ้านค่ะ ดินเนอร์ดาดฟ้า เป็นคล้ายคาเฟ่ แต่ไม่มหลังคา มีเวลาทีนักร้อง
ร้องเพลงเราก็กินไปค่ะ กินอิ่มก็นอนเอนสบายๆ มองท้องฟ้า แล้วก็หันมองไปรอบๆเล่น พอหันกลับมาทางซ้าย สายตาเจ้ากรรมเห็นภาพซ่าๆค่ะ
เป้นเส้นๆอ่า สีเทาๆดำๆก่อนท่จะปรกฎภาพแรกในชีวิตที่ไม่ต้องการเลย ผู้หญิงชุดสีขาว ไม่มีเท้า นอนลอยอยู่กลางอากาศค่ะ ย้ำว่านอน
ลอยนี่ระดับสายตาพอดีเลย หน้ามีค่ะ มีจมูกมีปาก มีเบ้าตาค่ะ แต่ไม่มีลูกกะตา TT เพียงเสี้ยววินาที เธอมองมาทางเาค่ะึงเธอจะไม่มีตา
แต่เรารู้สึกค่ะว่าเธอกำลังมองเรา แต่เรามีควมรู้สึกว่าทั้งเธอและเราต่างตกใจเมื่อเราเห็นกัน แล้ก็เกิดภาพซ่าเป็นเส้นๆอีกค่ะ หลังากนั้นเรา
ก็ปกติ แต่ร้องไห้หนักเลยร้องไห้เป็นัน ไม่มีอะไรตาฝาด ถึงขั้นต้องไปถวายสังฆทานทำบุญถึงหยุดร้องเลยย -*-
ป.5 ไม่มีอะไร.
ป.6 มีแน่ๆค่ะ อายุ 12 ขวบ -......- แม่เราทำงงานเป็นสำนักงานค่ะ ที่สนง.ก็จะมีจัดไปเที่ยวพักผ่อนบ้างอย่างมาก็ปีละ 2 ครั้ง ตอนปีนั้น
เราก็ไปกับแม่ค่ะ ที่นครนายกกกก พักแถวเขื่อนขุนด่านปราการชลนี่พูดเลยยย5555555 ใต้เขื่อนคะ เราจำชื่อที่พักได้ด้วย55555 อยากรู้
inbox มานะคะ55555 เราไปพักค่ะ ข้ามตอนเที่ยวตอนกลางวันไปละกันนนน ที่พักนี้โดนแนวเขาล้อมรอบค่ะลักษณะเป็นลานกว้างๆขนาด
50*200เมตรแล้วรอบลานก็อเป็นถนนเล็กอ่ะค่ะ ถนนกรวด แบบแค่พอขับวนในสอร์ทแล้วติดตัวพื้นกรวดนี้ก็เป็นบ้านพักค่ะ ตั้งล้อมรอบไอ
สนามนี่เลย ตกเย็น เลี้ยงสังสรรค์ผู้ใหญ่ตามปกติค่ะ มีดินเนอร์บุฟเฟ่ต์ มีคาราโอเกะตามประสาผู้ใหญ่เนอะ เราก็แบบ ไม่ชอบเสียงดัง
เลยบอกแม่ แม่หนูขอไปนั่งเล่นสงบๆล่ะกัน หรือไม่ก็คงขี่จักรยานรอบที่พักน่ะแหละ แม่ก็บอกโอเคๆ ระวังยุงกับเวลาข่จักรยานนะลูก อย่า
ประมาท เราก็ค่ะๆ แต่เรากลัวเหงาไป เลยชวนน้องไปด้วย น้องก็ประมาณ 8 ขวบได้ พูดรู้เรื่อง เป็นผู้ชาย แทนชื่อว่า p ละกัน เราก็ น้อง p ไป
นั่งเล่นกับพี่หน่อยมั้ย เดะพี่ดูแลเอง อยากกินอะไรบอก เดะหามาให้5555 น้องเขาก็มาค่ะ มานั่งเล่นด้วยกัน เราก็ถามน้องขึ้นป1 เป็นไง
มั่งเอย คุยกันได้ไม่ถึง 3 นาที นายเจ้าปัญหาก็มาค่ะ เป็นรุ่นน้องเราห่างกัน 2 ปี แทนชื่อว่า ing ละกัน พี่จะบอกว่าพี่เคยชอบน้องนะ55555
ถ้าน้องผ่านมาแถวนี้ก็รู้ตัวได้แล้ว แหนลูกอมสีชมพุใสที่เป้นรูปเพชรที่ ing เคยให้มาพี่ยังจำได้แม่นเลยนะ ตอนนั้น ing เล่นกับพี่อยู่ฉากนึง
เขินมากหวังว่า ing คงจจะจำได้ จำไม่ได้พี่ก็ไม่ว่าอะไร พี่ยังเก็บรูปถ่ายที่เราถ่ายด้วยกันตอนเราสนิทกันนะ อะเล่าต่อๆ -3- ตอนนั้นเรา
กับ ing ไม่สนิกันแล้วค่ะ เราเหมือนเดิม แต่น้องเขาชอบพูดว่าจำเราไมไ่ด้ ลืมเราไปแล้ว ทั้งที่เรารู้วาน้องจำชื่อเราได้ แต่ไม่รู้ความทรงจำ
น้องหายไปหมดรึยัง อยากให้จำได้นะ ถึงตอนนี้น้องจะไม่ชอบเล่นกับพี่แล้วก็ตาม พี่จาบอกวาพี่แอบเสียใจนะที่ ing บอกว่าไม่รู้จักพี่ ทั้งยัง
เราทำเหมือนไม่รู้จักพี่ ต่อๆ -3- ing เดินมา ชวน p ไปขี่จักรยาน p ไม่ฟังเราเลยค่ะ เราบอกมันมืดแล้ว เดี๋ยวจะขับรถคว่ำเอาี่ไม่ให้ไป
ยิ่งทางเป็นกรวดด้วยเราห่วงจับใจเลย เราก็ตะโกนบอก ing พี่ไม่ให้ p ไป ing อยากไป ing ไปคนเดียวสิ อย่าพอน้องไป ing ไม่ฟังค่ะ
p ก็เช่นกัน ทำไมเด็กผู้ชายมันดื้อยังงี้เนี้ย เราเลยจำใจต้องไปขบด้วย ขับคุมน้อง p กลัวน้องบาดเจ็บ ปัญกาคือเราไม่เคยขี่จักรยานกับ
ทางกรวดแบบนี้ !!! + ไม่เคยขี่จักรยานภูเขา คือเราทรมาณมาก รถไหลไปตามทางไม่เรียบ ก้นเด้งกระแทกอานไม่เว้นนาที แล้วเจ้าเด็ก
สองคนนี้ขี่จักรยานกันเร็วอย่างกับลม เราก็พยามตามให้ทัน ไม่ทันค่ะ เราเหนื่อยเราเลยจอดพัก แล้วแบบ เออทางมันวนรอบอยู่แล้ว
ดักรอมันตรงนี้ละกัน ตรงที่เราจอดเป็นหัวโค้งพอดีหันหน้าเข้าไปทางภูเขา เราก็แหงนหน้ามองท้องฟ้า ดูดาว สายตาคู่เดิม เหลือบไป
เห็นแสงไฟดวงๆแวบๆที่ยอดเขา สีเขียวๆเหลืองๆ แวบเป็นจังหวะ ลอยเหนือยอดไม้ ระดับไม่สูงจากยอไม้เท่าไหร่ ลอยไปหลังเขาค่ะ..
เดี๋ยวมาต่อนะคะ มันใหม่ไม่เกิน 10000 ตัวอักษรอ่า -3-