สวัดดีครับ. 25ปีมีรักกี่ทีก็ผิดหวัง. คืออะไร เป็นนิยายหรือเรื่องจริง. ตอบครับ. ความจริงในชีวิตของคนอย่างผมคนธรรมดา ทั่วๆไปไม่โดดเด่น. แต่อยากหยิบยกเรื่องราวต่างๆในชีวิตจริงมาตีแผ่. ให้ได้อ่านแล้วใช้เป็นแนวทางดำเนินชีวิต. จะได้ไม่พลาดเหมือนกับผม. อาจจะไม่หน้าอ่านภาษาไม่สวยงาม
แต่มาจากใจ. ที่อยากให้คุณได้รับรู้ ในบางตอนอาจใช้ชื่อจริงมั่งปลอมมั่งเพื่อให้เกียรติบุกคลที่อ้างถึง
เริ่มกันเลยนะครับ
บทที่1
ผมเกิดในครอบครัวข้าราชการ แถวๆบ้านนอกชีวิตมีความสุขครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา ในดินแดนด้ามขวาน ดินแดนที่มีเหมืองแร่ และเป็นเมืองแสนสุขชุ่มช่ำที่สุดในประเทศ ตังแต่จำความได้จนเรียนหนังสือ ครอบครัวมีความสุขมากพร้อมหน้าพร้อมตามีพ่อ มีแม่ มีน้อง มีพี่ป้าน้า อาๆที่อยู่ด้วยกันชีวิตไม่ได้(โลดโผนอะไรมากมายในช่วงนั้น. เท่าที่จำความได้นะ
แต่รักครั้งแรกของผมที่มีจากพ่อและแม่ มันเริ่มมีปัญหาเท่าที่เด็กแปดขวบคนหนึ่งพอจะจำความได้. ออ ลืมบอกไป ผมอายุ35ปี แต่เรื่องราวที่เกิดรักที่เศร้ามันเกิดตอน สิบขวบ
กลับมาต่อ. เด็กแปดขวบในตอนนั้นเริ่มรับรู้ปัญหาได้แต่ไม่ชัดเจนเท่าไหร. เมื่อทางพ่อและแม่เริ่มมีปากเสียงกันมากยิ่งขึ้น
ผมต้องย้ายที่เรียนครั้งแรกตอนสิบขวบนั้นคือ รักแรกที่ผิดหวังมันเกิดกับครอบครั้วผม ผมรักครอบครัวผมแล้วผมต้องแยกจากครอบครัวผมไปอยู่ต่างจังหวัด พ่อกับแม่หมดรักกัน เค้าไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้อีก. ครั้งแรกที่ทำเอาผมถึงกับ ใช้คำว่า งง นะครับสำหรับเด็กสิบขวบ ทำไมพ่อต้องพาเราไปอยู่ที่อื่นแล้วพ่อกลับอยู่ที่เดิม. เลยถามพ่อ. พ่อตอบให้ผมฟังแบบหน้าตานิ่งๆแล้วผมก็ยื่นแหงนมองจ่องหน้าพ่อ พ่อตอบว่า แม่ไม่รักพ่อแล้ว พ่อไม่ให้ลูกอยู่กับแม่ พ่อกลัวลูกลำบาก. ผมทำกน้าตา งงๆเพราะ มาแบบไม่ตั้งตัว. ผมกับน้องมากับพ่อ เค้าเอาผมมาอยู่ที่. อำเภอ ลานสกา. จังหวัดนครศรีธรรมราช. หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่มีอากาศ ดีที่สุดในโลก ซึ่งเป็นบ้านของญาตพ่อ
ชีวิตเริ่มต้น บทที่หนึ่ง ในวัยสิบขวบกับน้องชาย บ้าน(ญาติพ่อ ผมมาอยู่กับเป็นพี่สาวพ่อ ชีวิตเปลี่ยนซิครับ อยู่บ้านนะสบายที่สุดพ่อแม่ทำให้หมด แต่ที่นี้ไม่ใช่ ผมกับน้องมีหน้าทีมีงานตัองทำ เสื้อผ้าซักเองรีดเอง เด็กสิบขวบนะ อะไรกันนี่ งานผมเช้าผมต้องเอาจานข้าวที่กินไว้เมื่อวานไปล่างในคลองหน้าบ้านผม คลองคีรีวง สมัยก่อน. ใครเคยไปคงนึกออก ปลาเยอะมากเวลาล้างจานมันจะมีเศษอาหาร ใช้ปาว ผมเทมันลงในคลอง เพื่อล่อปลา. มากินเศษอาหาร. เข้าทางผมสิครับ วันละเจ็ดแปดตัว เป็นอาหาร เย็นที่ชอบที่สุด คุณคงคิดว่ามันผิดหวังอะไรกับชีวิต. ก็เห็นมันมีความสุขดี. ใช่ครับแต่ มันไม่สบายอย่างที่คิดเลย เด็กต่างจังหวัด มาอยู่ต่างถิ่น. เป็นธรรมดาที่จะโดนเจ้าถิ่นรังแก. ชีวิตวัยเรียนของผมไม่สนุกอย่างที่คุณคิด เป็นปกติผมจะโดนแกล้งเป็นประจำทุกๆวัน. ง่ายๆคือเป็นเบ้เพื่อนนะครับ ให้เข้าใจชัดๆเป็นลูกน้องเด็กถิ่นนะครับ. โดนสารพัด ลุง ป้า ก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะ ถ้าผมฟ้องผมก็โดนอัด. จนวันหนึ่งผมเริ่มทนไม่ไหว จึงได้ทำการใหญ่ ด้วยความโมโหถึงขีดสุด. จำได้เลย. ตอนนั้นข้างบ้านมี หมากหลอด หลายคนคงสงสัยมันคืออะไร. มันเป็นพืชชนิดหนึ่งที่มีผลเป็นเมล็ด ที่มีคุณสมบัติ ในการเป็นยาระบาย โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์. เด็กวัยสิบขวบด้วยความโมโห ผมก็นำเอาเมล็ด หมากหลอด มาบทให้ละเอียดโดยใช้ครกที่บ้านโขลก. แล้วจัดการเอาใส่ถุงไปที่โรงเรียน
ด้วยความแค้น โรงเรียนประถม. เค้าจะมี ถังน้ำให้นักเรียนกิน
ใส่เลยครับไม่คิดอะไรเลย. สะใจครับ. แอบนั้งยิ้มเวลาใครมาดื่มน้ำ คือในตอนนั้นทุกคนไม่ใช่เพื่อนผม. สนุกครับสนุกโดนกันระนาวเลย ยาระบายชั้นดีทำงานแล้ว. ชั่วปาวไม่รู้ผมแอบเนียนเข้าห้องน้ำด้วย. จนหมดไปหนึ่งวัน. กลับถึงบ้านด้วยความสุข. ลุงกับป้าอยู่บ้าน ทำกับข้าวไว้น่ากินมาก จัดซิครับสองจานเต็มๆแกงส้ม. ปลาที่หาได้ตอนเช้า กับหมูทอดน้ำปลา
น้ำฟริกกะปิ อร่อยครับอร่อย. กินอย่างมีความสุข. เวลาผ่านไปสองชั่วโมง. งานเข้าครับ. ท้องเสียทั้งบ้านเลยครับ มันเกิดอะไรขื้นๆ. จบ. โปรดติดตามตอนต่อไป. #น้ำตาสีน้ำเงิน#
25ปีมีรักกี่ทีก็มีแต่ผิดหวัง
แต่มาจากใจ. ที่อยากให้คุณได้รับรู้ ในบางตอนอาจใช้ชื่อจริงมั่งปลอมมั่งเพื่อให้เกียรติบุกคลที่อ้างถึง
เริ่มกันเลยนะครับ
บทที่1
ผมเกิดในครอบครัวข้าราชการ แถวๆบ้านนอกชีวิตมีความสุขครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา ในดินแดนด้ามขวาน ดินแดนที่มีเหมืองแร่ และเป็นเมืองแสนสุขชุ่มช่ำที่สุดในประเทศ ตังแต่จำความได้จนเรียนหนังสือ ครอบครัวมีความสุขมากพร้อมหน้าพร้อมตามีพ่อ มีแม่ มีน้อง มีพี่ป้าน้า อาๆที่อยู่ด้วยกันชีวิตไม่ได้(โลดโผนอะไรมากมายในช่วงนั้น. เท่าที่จำความได้นะ
แต่รักครั้งแรกของผมที่มีจากพ่อและแม่ มันเริ่มมีปัญหาเท่าที่เด็กแปดขวบคนหนึ่งพอจะจำความได้. ออ ลืมบอกไป ผมอายุ35ปี แต่เรื่องราวที่เกิดรักที่เศร้ามันเกิดตอน สิบขวบ
กลับมาต่อ. เด็กแปดขวบในตอนนั้นเริ่มรับรู้ปัญหาได้แต่ไม่ชัดเจนเท่าไหร. เมื่อทางพ่อและแม่เริ่มมีปากเสียงกันมากยิ่งขึ้น
ผมต้องย้ายที่เรียนครั้งแรกตอนสิบขวบนั้นคือ รักแรกที่ผิดหวังมันเกิดกับครอบครั้วผม ผมรักครอบครัวผมแล้วผมต้องแยกจากครอบครัวผมไปอยู่ต่างจังหวัด พ่อกับแม่หมดรักกัน เค้าไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้อีก. ครั้งแรกที่ทำเอาผมถึงกับ ใช้คำว่า งง นะครับสำหรับเด็กสิบขวบ ทำไมพ่อต้องพาเราไปอยู่ที่อื่นแล้วพ่อกลับอยู่ที่เดิม. เลยถามพ่อ. พ่อตอบให้ผมฟังแบบหน้าตานิ่งๆแล้วผมก็ยื่นแหงนมองจ่องหน้าพ่อ พ่อตอบว่า แม่ไม่รักพ่อแล้ว พ่อไม่ให้ลูกอยู่กับแม่ พ่อกลัวลูกลำบาก. ผมทำกน้าตา งงๆเพราะ มาแบบไม่ตั้งตัว. ผมกับน้องมากับพ่อ เค้าเอาผมมาอยู่ที่. อำเภอ ลานสกา. จังหวัดนครศรีธรรมราช. หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่มีอากาศ ดีที่สุดในโลก ซึ่งเป็นบ้านของญาตพ่อ
ชีวิตเริ่มต้น บทที่หนึ่ง ในวัยสิบขวบกับน้องชาย บ้าน(ญาติพ่อ ผมมาอยู่กับเป็นพี่สาวพ่อ ชีวิตเปลี่ยนซิครับ อยู่บ้านนะสบายที่สุดพ่อแม่ทำให้หมด แต่ที่นี้ไม่ใช่ ผมกับน้องมีหน้าทีมีงานตัองทำ เสื้อผ้าซักเองรีดเอง เด็กสิบขวบนะ อะไรกันนี่ งานผมเช้าผมต้องเอาจานข้าวที่กินไว้เมื่อวานไปล่างในคลองหน้าบ้านผม คลองคีรีวง สมัยก่อน. ใครเคยไปคงนึกออก ปลาเยอะมากเวลาล้างจานมันจะมีเศษอาหาร ใช้ปาว ผมเทมันลงในคลอง เพื่อล่อปลา. มากินเศษอาหาร. เข้าทางผมสิครับ วันละเจ็ดแปดตัว เป็นอาหาร เย็นที่ชอบที่สุด คุณคงคิดว่ามันผิดหวังอะไรกับชีวิต. ก็เห็นมันมีความสุขดี. ใช่ครับแต่ มันไม่สบายอย่างที่คิดเลย เด็กต่างจังหวัด มาอยู่ต่างถิ่น. เป็นธรรมดาที่จะโดนเจ้าถิ่นรังแก. ชีวิตวัยเรียนของผมไม่สนุกอย่างที่คุณคิด เป็นปกติผมจะโดนแกล้งเป็นประจำทุกๆวัน. ง่ายๆคือเป็นเบ้เพื่อนนะครับ ให้เข้าใจชัดๆเป็นลูกน้องเด็กถิ่นนะครับ. โดนสารพัด ลุง ป้า ก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะ ถ้าผมฟ้องผมก็โดนอัด. จนวันหนึ่งผมเริ่มทนไม่ไหว จึงได้ทำการใหญ่ ด้วยความโมโหถึงขีดสุด. จำได้เลย. ตอนนั้นข้างบ้านมี หมากหลอด หลายคนคงสงสัยมันคืออะไร. มันเป็นพืชชนิดหนึ่งที่มีผลเป็นเมล็ด ที่มีคุณสมบัติ ในการเป็นยาระบาย โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์. เด็กวัยสิบขวบด้วยความโมโห ผมก็นำเอาเมล็ด หมากหลอด มาบทให้ละเอียดโดยใช้ครกที่บ้านโขลก. แล้วจัดการเอาใส่ถุงไปที่โรงเรียน
ด้วยความแค้น โรงเรียนประถม. เค้าจะมี ถังน้ำให้นักเรียนกิน
ใส่เลยครับไม่คิดอะไรเลย. สะใจครับ. แอบนั้งยิ้มเวลาใครมาดื่มน้ำ คือในตอนนั้นทุกคนไม่ใช่เพื่อนผม. สนุกครับสนุกโดนกันระนาวเลย ยาระบายชั้นดีทำงานแล้ว. ชั่วปาวไม่รู้ผมแอบเนียนเข้าห้องน้ำด้วย. จนหมดไปหนึ่งวัน. กลับถึงบ้านด้วยความสุข. ลุงกับป้าอยู่บ้าน ทำกับข้าวไว้น่ากินมาก จัดซิครับสองจานเต็มๆแกงส้ม. ปลาที่หาได้ตอนเช้า กับหมูทอดน้ำปลา
น้ำฟริกกะปิ อร่อยครับอร่อย. กินอย่างมีความสุข. เวลาผ่านไปสองชั่วโมง. งานเข้าครับ. ท้องเสียทั้งบ้านเลยครับ มันเกิดอะไรขื้นๆ. จบ. โปรดติดตามตอนต่อไป. #น้ำตาสีน้ำเงิน#