ใครเคยฝันแล้วไม่อยากตื่นขึ้นมาพบความจริงบ้างครับ?
คือ ผมชอบฝันเห็นพ่อกับแม่ที่จากผมไปแล้ว ฝันว่าท่านยังอยู่ โดยเฉพาะแม่ที่ผมมักฝันถึงมากกว่า
อย่างเช่น ผมฝันว่ากลับบ้าน ทุกอย่างในบ้านที่ผมและพ่อแม่เคยอยู่กันอบอุ่นตอนเด็กๆ เป็นบ้านหลังเล็กเป็นร้านขายของชำในชนบทแห่งหนึ่งในภาคอีสาน
ผมฝันว่าผมได้กลับไปเจอแม่ แม่ผมจากไปด้วยวัยเพียง 37 ปี พ่อก็เช่นกัน แต่พ่อจากผมไปตั้งแต่ผมอยู่ ป.2 ส่วนแม่ก็มาด่วนจากไปอีกตอนกำลังจะขึ้น ม.1 ผมอยู่กับตา ยาย มาจน ม.3 ตาผมก็เสียไปอีก เหลือแค่ยาย ผมมีพี่สาว 1 คน และในครอบครัวจะมีน้าและลูกๆเค้าอีก 3 คน ต่อมาน้าก็มาอยู่ด้วยกันหลังจากแม่ผมเสียน้าก็กลับจากเกาหลีมาอยู่บ้าน ผ่านไปอีก 8 ปี น้าผมก็เสียชีวิตอีก ด้วยวัย 37 ปีเช่นกัน คืออะไร? ทำไมผมต้องมาเจอการจากลาของคนที่ผมรักและเคารพแบบนี้อีก นี่ไม่รวมย่าและยายทวดผมอีกนะ เฮ้อ ได้แต่คิดว่าชีวิตเรามันอาภัพนัก แต่ก็ตั้งใจเรียนไม่เคยเกเรา จนเรียนจบมหาลัยจนตอนนี้ทำงานเป็นวิศวกรแล้ว 2 ปี
แต่ความทรงจำของผมยังคงจดจำใบหน้าของแม่ที่งดงามได้เสมอ บ้านที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่แทบจะร้างปิดตายมาหลายปี แต่ในตความฝันผมยังรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากที่ได้กลับบ้านไปเจอหน้าแม่อีกครั้ง ผมเคยคิดนะว่าถ้าแม่ถ้าพ่อผมยังอยู่ ผมคงจะมีความสุขมากๆเลย แต่ผมก็ได้แต่คิดนั้นแหล่ะครับ และทุกครั้งที่อยู่ในฝัน ผมอยากเข้าไปกอดแม่ อยากอยู่กับแม่นานๆจนบางครั้งที่ผมจะต้องตื่น น้ำตาผมแทบไหล หรือบ้างครั้งก็น้ำตาไหลเลยจริงๆ เมื่อรู้ว่าความจริง คือ แม่จากผมไปนานแล้ว ตั้งแต่ปี 2546 นี่ก็จะ 12 ปีกว่าแล้ว ถ้าแม่ยังอยู่โคตรอยากกลับไปกราบเท้าแม่เลย พ่อด้วย ตอนเด็กๆเคยน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตตัวเองเอามากๆทำไมเราไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบเหมือนใครเขา ทำไมๆๆๆ มีหลายครั้งที่ร้องไห้คนเดียว ในวันที่ท้อแท้และสิ้นหว้ง ยิ่งคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่ ขนาดเรียนมหาลัย ผมเหลือเงิน 17 บาท ในชีวิต กับการใช้ชีวิตอีก 1 วันผ่านพ้นไป ยังดีที่พี่สาวเรียนจบก่อนทำ
านช่วยส่งมาให้ประทังชีวิต เฮ้อ ใครเคยมีชีวิต แต่มานึกถึงหลายๆเรื่องที่ผ่านมาในชีวิต อย่างน้อยมันก็ทำให้เราแข็งเกร่งขึ้น เข้มแข็งขึ้น และคิดว่า คนที่ลำบากกว่าผมยังมีอีกเยอะ เพราะฉะนั้นบอกตัวเองไว้ สู้ต่อไป ทาเคชิ!!!!
ใครเคยฝันแล้วไม่อยากตื่นขึ้นมาพบความจริงบ้างครับ?
คือ ผมชอบฝันเห็นพ่อกับแม่ที่จากผมไปแล้ว ฝันว่าท่านยังอยู่ โดยเฉพาะแม่ที่ผมมักฝันถึงมากกว่า
อย่างเช่น ผมฝันว่ากลับบ้าน ทุกอย่างในบ้านที่ผมและพ่อแม่เคยอยู่กันอบอุ่นตอนเด็กๆ เป็นบ้านหลังเล็กเป็นร้านขายของชำในชนบทแห่งหนึ่งในภาคอีสาน
ผมฝันว่าผมได้กลับไปเจอแม่ แม่ผมจากไปด้วยวัยเพียง 37 ปี พ่อก็เช่นกัน แต่พ่อจากผมไปตั้งแต่ผมอยู่ ป.2 ส่วนแม่ก็มาด่วนจากไปอีกตอนกำลังจะขึ้น ม.1 ผมอยู่กับตา ยาย มาจน ม.3 ตาผมก็เสียไปอีก เหลือแค่ยาย ผมมีพี่สาว 1 คน และในครอบครัวจะมีน้าและลูกๆเค้าอีก 3 คน ต่อมาน้าก็มาอยู่ด้วยกันหลังจากแม่ผมเสียน้าก็กลับจากเกาหลีมาอยู่บ้าน ผ่านไปอีก 8 ปี น้าผมก็เสียชีวิตอีก ด้วยวัย 37 ปีเช่นกัน คืออะไร? ทำไมผมต้องมาเจอการจากลาของคนที่ผมรักและเคารพแบบนี้อีก นี่ไม่รวมย่าและยายทวดผมอีกนะ เฮ้อ ได้แต่คิดว่าชีวิตเรามันอาภัพนัก แต่ก็ตั้งใจเรียนไม่เคยเกเรา จนเรียนจบมหาลัยจนตอนนี้ทำงานเป็นวิศวกรแล้ว 2 ปี
แต่ความทรงจำของผมยังคงจดจำใบหน้าของแม่ที่งดงามได้เสมอ บ้านที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่แทบจะร้างปิดตายมาหลายปี แต่ในตความฝันผมยังรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากที่ได้กลับบ้านไปเจอหน้าแม่อีกครั้ง ผมเคยคิดนะว่าถ้าแม่ถ้าพ่อผมยังอยู่ ผมคงจะมีความสุขมากๆเลย แต่ผมก็ได้แต่คิดนั้นแหล่ะครับ และทุกครั้งที่อยู่ในฝัน ผมอยากเข้าไปกอดแม่ อยากอยู่กับแม่นานๆจนบางครั้งที่ผมจะต้องตื่น น้ำตาผมแทบไหล หรือบ้างครั้งก็น้ำตาไหลเลยจริงๆ เมื่อรู้ว่าความจริง คือ แม่จากผมไปนานแล้ว ตั้งแต่ปี 2546 นี่ก็จะ 12 ปีกว่าแล้ว ถ้าแม่ยังอยู่โคตรอยากกลับไปกราบเท้าแม่เลย พ่อด้วย ตอนเด็กๆเคยน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตตัวเองเอามากๆทำไมเราไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบเหมือนใครเขา ทำไมๆๆๆ มีหลายครั้งที่ร้องไห้คนเดียว ในวันที่ท้อแท้และสิ้นหว้ง ยิ่งคิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่ ขนาดเรียนมหาลัย ผมเหลือเงิน 17 บาท ในชีวิต กับการใช้ชีวิตอีก 1 วันผ่านพ้นไป ยังดีที่พี่สาวเรียนจบก่อนทำ
านช่วยส่งมาให้ประทังชีวิต เฮ้อ ใครเคยมีชีวิต แต่มานึกถึงหลายๆเรื่องที่ผ่านมาในชีวิต อย่างน้อยมันก็ทำให้เราแข็งเกร่งขึ้น เข้มแข็งขึ้น และคิดว่า คนที่ลำบากกว่าผมยังมีอีกเยอะ เพราะฉะนั้นบอกตัวเองไว้ สู้ต่อไป ทาเคชิ!!!!