เราเป็นคนหนึ่งที่ป่วยจนต้องออกงานมาได้เกือบสามปีแล้วค่ะ สถานภาพโสด ตอนนี้อายุปาจะเข้าเลขสี่แล้ว เพราะเราป่วยเป็นโรคที่ไม่เหมือนใคร
เราผ่านการรักษาตัวเยอะแยะมากมาย สุดท้ายชีวิตก็หันเหเดินทางสายบุญ แต่ชีวิตก็ยังเจอมรสุมเจอวิบากกรรมตามหลอกหลอน ยากที่จะเล่าให้ใครฟังได้อย่างเข้าใจจริง ๆ
เราไม่เดือดร้อนเรื่องเงินค่ะ แต่เราเดือดร้อนเรื่องกำลังใจที่นับวันก็แห้งแล้งเหลือเกิน
ชีวิตพบแต่ความเหงา เคว้งคว้าง ไม่รู้จะวางแผนชีวิตไปอย่างไรดี ด้วยสภาพร่างกายเราไม่แข็งแรงเหมือนคนอื่น (อย่าแนะนำให้บวชไม่สึกนะคะ) เบื่อเราก็ไปโน่นนี่บ้าง สุดท้ายชีวิตเราก็จมกับความรู้สึกเดิม ๆ คือรู้สึกเคว้งคว้าง เดียวดายเหลือเกิน
ถึงจะมีพ่อแม่อยู่ข้าง ๆ แต่ไม่มีใครเข้าใจเราเลย เรารู้สึกว่าชีวิตเรามันแย่ ที่เราเล่ามานี่เพื่อจะถามว่า มีใครบ้างที่มีชีวิตเหมือนเรา ที่ไม่สามารถทำงานได้เหมือนคนทั่วไป ที่ชีวิตไม่รู้จะไปทางใหนดี แชร์ประสบการณ์ เล่าสู่กันฟังนะคะ