กี่ร้อยพันความดี กตัญญูกตเวที มาเป็นที่หนึ่ง

เห็นคลิปนี้ครั้งแรกแล้วคิดถึงแม่ ยิ่งดูยิ่งนำ้ตาไหล ดูหลายครั้งก็น้ำตาไหลทุกครั้ง สะท้อนใจเหลือเกิน เพราะก่อนแม่ตาย เราไม่ได้ทำหน้าที่ลูกที่สมบูรณ์ ความรู้สึกผิดมันอยู่ที่ใจ มันไม่หายไป ดูแล้วอยากบอกคนที่ยังมีแม่มีพ่ออยู่ว่า เต็มใจดูแลแม่พ่อให้ดีเถอะ ตอนมีพวกเขาอยู่ เราไม่ค่อยรู้ซึ้งหรอก เพราะอยู่ด้วยกันจนเคยชิน แต่พอวันที่เสียเขาไปนั่นแหละ เรียกร้องอะไรกลับมาไม่ได้แล้ว ความว้าเหว่ เคว้งคว้าง คิดถึง มันเกิดขึ้นชนิดหาอะไรมาทดแทนไม่ได้เลย ใครมีโอกาสเลี้ยงดูพ่อแม่ยามแก่ชรา ยามป่วยไข้ ถือเป็นโชคดีอย่างที่สุดในชีวิตแล้ว มีโอกาสตอบแทนคุณใครก็ทำเอถะ ไม่ว่าจะเป็นครูบาอาจารย์ แผ่นดิน ผู้มีพระคุณต่าง ๆ ทำแล้วไม่เสียหาย ก็เต็มใจทำเถอะ ไม่ต้องมาเสียใจภายหลังที่ไม่ได้ทำหรือทำได้ไม่เต็มที่