ความในใจของคนนึงที่อยากเก็บไว้เป็น 'Present Prefect'

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วย
__________________________________________

    เราเป็นผญ.คนนึงที่ค่อนข้างเชื่อในความรักยากมาก การคบกันได้ถือว่าเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา การคุยกันเป็นการแสดงออกอย่างหนึ่งที่จะบอกอีกฝ่ายได้ว่าเราพอใจหรือไม่พอใจยังไง การแสดงความเป็นตัวของตัวเองออกมาให้อีกฝ่ายได้รู้ทำให้รู้ว่าเป็นแบบนี้นะ รับได้หรือเปล่าแต่น้อยคนนะคะที่จะพิสูจน์
ความรู้สึกตัวเองได้ เราเป็นคนนึงที่จะคุยกับคนที่จริงใจจริงๆ

เราคุยกับคนๆ นึงปีกว่านิดๆ เขาเป็นคนที่นิสัยดีค่ะ ตอนแรกบอกได้เลยว่าสเป็ควางไว้สูง555555 ไม่สูงเท่าไหร่หรอกค่ะ -..- แต่บวกกับวัยรุ่นมุ้งมิ้งที่กำลังติ่งศลป.ต่างชาติแบบนี้ก็คาดหวังยากนะคะว่าจะได้เจอคนในสเป็คที่ตั้งไว้หรือเปล่า-3- 555555 ออกแนวมโนนิดนึง เราชอบคนตี๋หน่อยๆ ผิวไม่ขาวมากสูง170+ ยิ้มน่ารักยิ้มเก่งคือรวมๆ แล้วจะดูสดใสเวลามองแล้วเอ้อ แฮปปี้ชอบบ555 ^^

   แต่คนนี้นิสัยดีค่ะไม่เก เรียนดีหน้าตาก็ขัดกันสเป็คที่วางไว้เลยล่ะนะ -...- เขาจะออกอ้วนไม่มากแต่ก็กินเก่งพอได้ สูงกว่าเรานะ170+ แต่ทำไมเรามองว่าเขาเตี้ยนะ เป็นเพราะมันอ้วนด้วยล่ะมั้ง55555 เขานิสัยดีน่ารัก เขาแคร์เราทุกอย่าง ใส่ใจทุกคำพูดหลังจากที่คุยกับเกือบปี เขาพยายามขอเราคบแต่แบบเราก็ตัดบทประมาณว่า หื้อออไม่ตลกนะอย่ามาล้อเล่น55555 ประมาณไม่อยากให้คำตอบอะไรทั้งนั้นพอมาสักพักอีกเขาขอเราคบค่ะแต่แบบ ตอนนั้นเราก็ตัดสินใจละว่าเอ้อ มันก็นิสัยดีนะถึงหน้าตาจะไม่ใช่แต่ชอบไปแล้วนี่เนาะ เรานี่ลืมเรื่องสเป็คไปเลยค่ะ 555555 เขากะเวลาขอคบเป็นช่วงๆ ค่ะคือหวังว่าเราอาจจะใจอ่อนตอบมันบ้างแต่ไหงนี่เนาะจะจีบติ่งนี่ ความพยามต้องมานะ55555

แต่ใครจะไปรู้ว่าวันหนึ่ง
การที่เราจะต้องห่างกันไกล ใครจะทนความเหงาได้มากกว่ากัน..
ไม่มีใครรู้เลย เพราะต่างคนต้องเลือกอนาคตของตัวเองแล้วก้าวต่อไป

เราเป็นเด็กมัธยมคนนึงค่ะ ตอนนี้จบม.ปลายกำลังก้าวสู่รั้วมหาวิทยาลัย เราว่าการเพ้อถึงคนหนึ่งคนไม่ใช่เรื่องไร้สาระนะ คนเราต้องมีพื้นที่ความรู้สึกในเรื่องต่างๆ อยู่แล้วแต่แค่เราต้องควรแยกแยะให้ออกไม่มากเกินไปจนดูเพ้อเจ้อ เขาต้องอยู่คนละที่กับเรา
  การรู้สึกแบบมิตรภาพก็ผุดขึ้นมาค่ะ ไม่ได้อยากจะคบต่อไปเพื่อสงสารนะ เมื่อเราไม่รู้สึกอะไรเราควรรีบบอกไม่อยากทำร้ายความรู้สึกรวมถึงการเรียนที่ต้องอยู่คนละที่ใครจะไปรู้ว่าวันนึงเราหรือเขาอาจจะต้องมีสักคนที่เปลี่ยนไป แต่การรู้สึกแบบเพื่อนอาจทำให้เราได้คุยได้ปรึกษามากกว่าต้องมาระแวงกันเวลาต้องห่างกันแบบนี้

เราคิดว่าเราไม่ได้ทำผิดหรือทำถูกแต่ในเมื่อจุดอิ่มตัวของความรู้สึกมันหมดลงเราควรรีบบอกมันก่อนจะทำร้ายความรู้สึกเขาด้วยการคบต่อเพื่อยื้อเวลาในนานออกไป..

เชื่อว่าทุกคนมีความรู้สึกหลายอารมณ์กับความรัก แอบชอบ รักข้างเดียว หรืออะไรมากมาย ทุกอย่างล้วนมี กำลังใจแอบแฝงอยู่เสมอ แอบชอบ รักข้างเดียว แอบมอง เรามีความรู้สึกเป็นห่วงเขาไม่มากก็น้อย ถึงจะต้องเลิกความสัมพันธ์กันไม่ว่าอีกคนจะเปลี่ยนไปหรือหมดความรู้สึกต่อกัน กำลังใจที่คอยเป็นห่วงอยู่ห่างๆ ขอให้เก็บไว้เถอะค่ะ

ให้มันเป็น..
Present perfect กำลังใจตอนนั้นที่ให้แก ถึงแม้วันนี้เราจะไม่ได้อยู่ข้างๆ แกตามที่บอกแต่เราจะคอยอยู่ห่างๆ ให้กำลังใจแกตลอดระยะทางที่แกก้าวเดินนะ
    ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะกระทู้นี้ เราแค่อยากระบาย
ไม่ว่าคนที่เลิกกันไปจะเลิกกันด้วยวิธีไหน แต่วิธีที่เลิกกันโดยอีกฝ่ายยังไม่หมดเยื่อใยต่างคนอาจยังเป็นห่วงกันหรือใครสักคนที่ยังลืมไม่ได้

อย่าเอาอดีตมาโทษตัวเองว่าไม่ดีพอหรอทำไมถึงเลิกกันไป เขาอาจจะไม่ได้ทิ้งคุณกลางทาง เขาอาจจะมองทางออกว่าจุดๆนี้มันไปถึงปลายทางไม่ได้เขาแค่พยายามบอกคุณว่าถ้าไม่มีเราแกต้องเดินไปให้ได้นะ

- สเป็คที่ตั้งไว้อะไรๆ ก็ไม่แน่นอนค่ะ ชอบคือชอบชอบไปแล้วนี่เนาะ -0-
- คำพูดคำสัญญาอย่าหวังมากเกินไป อะไรที่แน่นอนอาจไม่แน่นอนเสมอไป
- เอาความเป็นห่วงกำลังใจ มาเป็น present perfect ดีกว่าเนาะ วันนี้อาจจะรักอยู่ วันต่อๆไปอาจจะรักมากขึ้นขอแค่เห็นคนที่เรารักมีรอยยิ้มในวันที่เราไม่ได้ยืนอยู่จุดนั้น

ps. เราเกริ่นมั่วไปหมดเนาะ ขอโทษด้วยนะคะ55555555555
       
- ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ จากความในใจของคนคนนึง -

pss. มีใครเคยอยากกลับไปจุดเดิมบ้างไหมคะแต่เราทำได้แค่อยู่ตรงนี้ให้กำลังใจเขา เราไม่ได้อยากไปหรอกนะถ้าวันไหนแกเหนื่อยก็ลองหันหลังดูเราอาจจะไม่ใช่คนตรงหน้าแต่เราเป็นคนคอยดูอยู่ห่างๆ นะ^^
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่