ขอเกิ่นนำก่อนเลยนะคะว่า เราเป็นผู้หญิงค่ะแต่ชอบผู้หญิงด้วยกันหรือเลสนั่นแหละค่ะ
เราสองคนอายุห่างกัน 12 ปี พี่เขาอายุเลขสามแล้ว
เราเจอกันเพราะความบังเอิญแต่ขอเก็บไว้เป็นความลับนะคะ ก่อนหน้าที่เราจะมาสนิทกันเราเคยทำงานให้กับพี่เขามาก่อน สมมติว่าชื่อพี่เอนะคะ
พี่เอทำงานอยู่แวดวงฟรีแลนซ์และมีหุ้นส่วนร้านอาหารชื่อดังในหมู่พวกเด็กแนวอยู่หลายที่เลยค่ะ
ส่วนเราเด็กก๊อกแก๊กธรรมดา เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยตั้งแต่เด็กๆ และได้มีโอกาสมารู้จักกับพี่เอ ซึ่งพี่เอเป็นคนนัดเจอเราไปสัมภาษณ์งานร้านอาหารตอนนั้น วันแรกที่เจอ ผิดกับที่เราจินตนาการพี่เอไว้เลย อายุเลขสาม ผมสั้น ตัวเล็กซึ่งเราคิดว่าเตี้ยด้วยซ้ำ ฮ่าๆ ผิวขาว มาดขรึม แต่ตัวจริงพี่เอสวยมากสวยจนเราไม่รู้ว่านี่คือพี่เอนะ แถมยังไม่ถามเขาอีกว่า ขอโทษนะคะพี่เอคนไหนคะ ซึ่งเจ้าตัวก็ขำแล้วบอกว่า พี่เอง เราก็ตกใจ ขอโทษไป เขาก็ถามเราว่าทำไม พี่ไม่เหมือนที่คิดไว้เหรอ เราก็ตอบไปแบบเขินๆว่า พี่สวยกว่าที่คิดไว้เยอะ ขออธิบายเป็นการพิมพ์นะคะ หุ่นดี สูงและขาว ผมสั้นดูมีสไตล์มาก เสียงหวาน แต่งตัวเท่ห์ด้วย ไม่คิดว่าจะอายุเท่านี้แล้ว โอ่ยยนอกเรื่องซะนานเข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ เราได้ตกลงคุยกันเรามาทำพาร์ททามเสาร์อาทิตย์ที่ร้านของพี่เอ ซึ่งพี่เอชวนมาเพราะอยากช่วยเรา เห็นว่าเราส่งเสียตัวเองและครอบครัว เราก็ตกลง แต่ทำได้ไม่นานเราก็ออก เพราะทางที่ทำงานที่ทำอยู่ปกติเขาไม่ยอมให้เราหยุดเสาร์อาทิตย์ เราจึงต้องออกจากพี่เอ มาทำที่ทำอยู่(เราเรียนเช้าถึงเย็นส่วนเย็นถึงดึกเราทำงาน) พี่เอก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่เขาก็บอกว่าเสียดาย อยากให้มาทำด้วยกัน
จนเราก็ไม่ได้ติดต่อกันไปสักพัก และเขาก็โทรมาหาเราว่าจะชวนไปทำงานด้วยที่ออฟฟิศของพี่เขา พี่เขาเป็นเจ้าของ เราก็ปฏิเสธไปเพราะตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไรมากถึงอนาคตคิดแค่ว่าทำร้านอาหารในห้างก็มีเงินใช้และให้พ่อแม่ได้แล้ว พี่เอก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ยังโทรมาเรื่อยๆจนเรายอมไปทำด้วย แต่ยังไม่ได้เข้าไปทำแบบเต็มตัวเพราะเรายังเรียนอยู่ด้วย ก็มีช่วยงานนิดๆหน่อยๆที่เราพอทำได้ เพราะประสบการณ์ด้านนี้เราไม่มีเลยแต่พี่เอก็จะคอยช่วยเหลือตลอด จนมีงานคอนเสิร์ตของวัยรุ่นที่เขาใหญ่คิดว่าคนที่อ่านอยู่น่าจะรู้จักกันนะไม่ขอเอ่ยชื่อ เราได้เข้าไปทำหน้าที่ติดต่อประสานงาน สำหรับเรามันเป็นงานที่วุ่นวายมากอยากกลับบ้านตั้งแต่วันแรก แต่อดทนทำถึงจนจบเพราะกลัวไม่ได้เงิน ฮ่าๆ จนหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ทำงานกับพี่เอเลยเพราะเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ทาง จนวันนึงอยู่ๆไลน์พี่เอก็เด้งเพิ่มเพื่อนเรา เพราะมีเบอร์กัน เราจึงทักไปคุยกับพี่เขาถามสารทุกข์สุขดิบ ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากเพราะพี่เขาก็มีลูกแล้ว จนพอเราเริ่มคุยกันบ่อยๆ บางทีก็เนียนโทรผิดไปหาพี่เขาบ้าง เนียนคุยเรื่องงาน เรื่องเรียนบ้างจนรู้สึกว่าตัวเองจะเริ่มชอบพี่เขาเข้าแล้วล่ะ เริ่มไปหาเฟสบุ๊ค หาไอจีพี่เขาจนเจอจากแท็กที่คิดว่าเขาจะแท็ก เก่งมั้ยล่ะ ฮ่าๆ จนเราได้แอดไอจีไป แต่เฟสไม่ได้แอดเพราะมีสามีพี่เขาเล่นอยู่ด้วยเลยไม่อยากแอดไปมันส่วนตัวเกิน จนมีวันที่พี่เขาเรียกมาเจอเคลียค่าใช้จ่ายงานต่างๆกันและค่าจ้างเรา วันนั้นเราก็ไปเจอพี่เขาและมีเหตุผิดพลาดนิดหน่อยทางเอกสารเลยต้องโทรหาพี่อีกคนที่มีเอกสาร เราเอาเบอร์เราโทรแล้วพี่เอเป็นคนคุย พอพี่เอคุยเสร็จ ก็มองหน้าจอจะกดวางสาย หน้าพี่เอดูตกใจ เราเลยนึกขึ้นได้ เห้ย!!!! งานเข้า รูปหน้าจอมันเป็นรูปพี่เขา เราไม่กล้าพูดอะไรอีกเลยเงียบสนิท พี่เขาก็ยิ้มแล้วเรียกเราออกมาคุยด้านนอกและพาดูออฟฟิศ เขาก็ถามชีวิตความเป็นอยู่เรา แล้วก็ถามว่าเราชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย เราก็ตอบขำๆไปด้วยว่า ทั้งสองค่ะ เขาก็ดูหน้านิ่งไม่ตกใจอะไร และถามต่อว่า แล้วผู้หญิงกับผู้ชายชอบอะไรมากกว่า เราเลยตอบผู้หญิง เขาก็ถามว่าทำไม เราก็เลยบอกว่า ไม่รู้สิ เราว่าคุยกับผญแล้วมันโอเคกว่า เขาก็พยักหน้าแล้วบอกเราว่า เค้ามีเพื่อนที่เป็นเลสเยอะมาก บางคนก็มีครอบครัวแล้ว เราก็ตกใจนิดนึงมีแบบนี้ด้วยเหรอ เราเลยถามกลับ แล้วพี่ใช่มั้ย เขาเลยถามเราใช่อะไรเสียงสูงมากพี่เขาบอกว่าเราเป็นอะไรเรารู้ดีเนอะแต่พี่ไม่ใช่นะ เราเลยไม่ได้ถามต่อก็เขามีลูกแล้วคงไม่ใช่หรอก แล้วเขาก็ถามเราว่าอยากเรียนอะไร ให้เขาช่วยแนะนำมั้ย แล้วเราก็คุยกันสักพัก ตอนกลับเขาก็บอกเราว่าไปเลือกมาว่าจะเรียนคณะอะไรแล้วต้องมาให้คำตอบด้วยนะ คิดได้แล้วว่าตัวเองชอบอะไร เราก็บอกจ้าแม่ เขาก็บอกจ้าลูก โอยยน่ารักมากแค่นี้ก็ฟิน หลังจากนั้นเราก็ได้ติดต่อกันตลอดเนื่องจากเราชอบพี่เค้าไปแล้วแน่ๆแบบมั่นใจ เราพยายามหาเรื่องทักไป ส่งนู่นนี่ไปแต่ไม่ถี่นะ เค้าก็ตอบเรามาตลอดนะอาจจะรำคาญบ้างแหละ ฮ่าๆ ยิ่งมีเทศกาลอะไรเราจะไปทักทายในไลน์ตลอดเช่นวันแม่ วันเด็ก วันสงกรานต์เอาหมดขอให้ได้คุยเถอะ 5555 เราว่าเขารู้อยู่แล้วล่ะว่าเราชอบเขาแต่ท่าทางเขาดูเฉยๆนะไม่ได้รังเกียจหรือแสดงว่าชอบ ดูปกติ เราว่าเขาคงมองเราเป็นลูกเป็นน้องสาวประมาณนั้น จนเราได้เข้ามาทำงานกับเขา ได้เจอกันทุกวันแล้วโต๊ะทำงานเราแบบนั่งเห็นหน้ากันเลย เรารู้สึกอยากมาทำงานมากถึงจะตื่นเช้ามากแค่ไหนก็ตาม จนมีวันที่เรารู้สึกเบื่อกับงานมันอาจจะวุ่นวายเกินไปสำหรับเด็กไร้ประสบการณ์อย่างเราหรือเปล่า เลยตัดสินใจจะลาออก เราก็โทรไปบอกพี่เค้าตรงๆ พี่เค้าบอกเราไม่ให้ออก อยากให้เราอดทนต่ออีกนิด ให้เรารู้ว่าเราอยากจะทำอะไรจริงๆแล้วเขาจะให้เราทำอย่างนั้น หรือถ้าเราอยากกลับไปทำร้านอาหารพี่ก็มีร้านอาหารให้ทำ อย่าออกเลยนะ เราแบบหัวเราะนะจากเครียดๆ เราเลยบอกไปนี่กะจะไม่ให้ไปไหนเลยใช่มั้ยคะ อยู่ด้วยกันตลอดเลยมั้ยคะ พี่เค้าก็หัวเราะ แล้วบอก ก็ดีสิ อยู่ด้วยกันแบบนี้เถอะนะ คิดว่าโอกาสแบบนี้พี่เคยให้ใครบ่อยๆมั้ย ก็ไม่ พี่เลือกเรามาแล้วแล้วพี่ก็ไม่อยากหาใครมาทำแทนด้วย เราเลยถามกลับทำไมพี่ถึงมาเลือกเค้า เค้าไม่มีประสบการณ์อะไรอะไรด้านนี้เลย พี่เคยเลยบอก ที่พี่เลือกเพราะพี่เชื่อว่าเราทำได้ พี่ดูคนออก พี่ชอบเราเป็นคนอดทนแต่พี่คิดถูกมั้ยที่ว่าเราอดทน เราเลยแบบ รู้สึกฮึด ที่โอกาสแบบนี้หายากนะงานดีๆแบบนี้ หัวหน้าดีๆแบบนี้ เขาบอกลองอดทนไปก่อน3เดือน เราเลยบอกถ้า3เดือน พอดีเราก็หลงรักไปเต็มๆแล้วหล่ะ พี่เค้าก็หัวเราะมาแล้วบอกเราว่า ทำไม หลงรักอะไรก็ดีทั้งนั้นแหละ หลงรักเถอะนะ แล้วเสียงพี่เค้าหวานมากจนเรา โอยยย ตายๆ หลงรักพี่นี่แหละค่ะคิดในใจ จนเรายอมทำงานต่อพี่เขาก็บอกดีใจนะที่อยู่ต่อ พี่โชคดีจะตายที่มีเรา คอยถามว่าจะกินอะไรวันๆนึง พี่ต้องทำอะไรมากมายและมีเราคอยช่วยพี่ข้างๆพี่ก็ดีใจนะ คือที่เรารู้สึกดีใจมากคือหลายครั้งที่เราปัดโอกาสที่พี่เอมีให้แต่พี่เอก็ยังรอเราเสมอไม่รับใครมาแทนเราเลย เค้าบอกว่าถูกชะตากับเรา เราก็ไม่รู้ว่าทำไมแต่ตอนนี้ทุกวันนี้ก็แอบชอบอยู่มาปีได้แล้วเขาก็รู้โดยที่เราไม่ต้องบอกว่าเราชอบนะ แต่เราจะคอยดูแลพี่เขาแบบไม่รู้ตัวมากกว่า อย่างที่บอกพี่เองานยุ่งมากบางทีก็ลืมกินข้าวเราก็ต้องเป็นคนคอยเตือนตลอด อย่างมีธุระไปไหนเราก็ไปให้ถ้าพี่เอไม่ว่าง ส่วนที่พี่เอให้เราคือใจ พี่เค้าไว้ใจเรามากให้เราถือเงิน ดูแลค่าใช้จ่าย เอารองเท้าผ้าใบมาให้ เอาMacbookให้ใช้ ซึ่งเขาก็ให้ทุกคนแหละคอมเอาไว้ทำงาน ซื้อขนมมาฝากเวลาไปเที่ยว ก็คงให้ทุกคนเหมือนกัน ฮ่าๆ และมีครั้งนึงมีพี่ที่ทำงานถามเราว่า มีแฟนหรือยัง ตอนนั้นนั่งอยู่หลายคนพี่เอก็อยู่ เราก็บอกว่ายัง เขาก็ถามว่าทำไม เราก็บอกว่า เราทำงานไม่มีเวลาไปคุยง้องแง้งกับใคร พี่เอเลยบอกว่า เห็นด้วย โสดดีแล้ว เราเลยหันไปแบบ งงๆ พี่แต่งงานแล้วไม่ใช่หรอ แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร เราก็บอกว่า อีกอย่างเราชอบคนมีอายุ ไม่ชอบรุ่นเดียวกันหรือเด็กกว่า พี่เค้าก็ยิ้มกรุ้มกริ่มเหมือนรู้ เราเลยไม่พูดต่อรีบกลับบ้าน และหลายๆครั้งที่เราอยู่กันสองคน เราจะเป็นกันเองมาก คือส่วนตัวเราเป็นคนกวนตีนมาก และคนในที่ทำงานก็มีคนเคยมาถามเราว่า เราชอบพี่เอหรอ เราก็พยายามเก็บอาการที่สุดและตอบไปว่า ก็ชอบเพราะว่าทำงานเก่ง ไม่มีเหตผลอื่น ความจริงแล้วโอยย ฉันชอบคนมีลูกแล้วหรอนเนี่ย
เราควรทำยังไงต่อไปดี นับวันความรู้สึกเริ่มมากขึ้นทุกที
แต่ก็ไม่ได้ต้องการจะทำอะไรมากไปกว่านี้นะ แค่เราไม่อยากให้พี่เขาหายไปไหนหรือเปลี่ยนไปแต่ก็อยากรู้เหมือนกันจริงๆแล้วเขารู้สึกกับเราบ้างมั้ยสักนิดก็ยังดี เพราะพี่เขาไม่เคยพูดถึงสามีให้ฟังเลยรูปในไอจีก็ไม่ค่อยมีหรือเพราะต่างคนต่างทำงาน ไปเจอกันที่บ้านก็ได้อะไรประมานนี้มั้ง
เป็นผู้หญิงที่แอบชอบผู้หญิงที่มีลูกแล้วควรทำยังไงดีคะ
เราสองคนอายุห่างกัน 12 ปี พี่เขาอายุเลขสามแล้ว
เราเจอกันเพราะความบังเอิญแต่ขอเก็บไว้เป็นความลับนะคะ ก่อนหน้าที่เราจะมาสนิทกันเราเคยทำงานให้กับพี่เขามาก่อน สมมติว่าชื่อพี่เอนะคะ
พี่เอทำงานอยู่แวดวงฟรีแลนซ์และมีหุ้นส่วนร้านอาหารชื่อดังในหมู่พวกเด็กแนวอยู่หลายที่เลยค่ะ
ส่วนเราเด็กก๊อกแก๊กธรรมดา เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยตั้งแต่เด็กๆ และได้มีโอกาสมารู้จักกับพี่เอ ซึ่งพี่เอเป็นคนนัดเจอเราไปสัมภาษณ์งานร้านอาหารตอนนั้น วันแรกที่เจอ ผิดกับที่เราจินตนาการพี่เอไว้เลย อายุเลขสาม ผมสั้น ตัวเล็กซึ่งเราคิดว่าเตี้ยด้วยซ้ำ ฮ่าๆ ผิวขาว มาดขรึม แต่ตัวจริงพี่เอสวยมากสวยจนเราไม่รู้ว่านี่คือพี่เอนะ แถมยังไม่ถามเขาอีกว่า ขอโทษนะคะพี่เอคนไหนคะ ซึ่งเจ้าตัวก็ขำแล้วบอกว่า พี่เอง เราก็ตกใจ ขอโทษไป เขาก็ถามเราว่าทำไม พี่ไม่เหมือนที่คิดไว้เหรอ เราก็ตอบไปแบบเขินๆว่า พี่สวยกว่าที่คิดไว้เยอะ ขออธิบายเป็นการพิมพ์นะคะ หุ่นดี สูงและขาว ผมสั้นดูมีสไตล์มาก เสียงหวาน แต่งตัวเท่ห์ด้วย ไม่คิดว่าจะอายุเท่านี้แล้ว โอ่ยยนอกเรื่องซะนานเข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ เราได้ตกลงคุยกันเรามาทำพาร์ททามเสาร์อาทิตย์ที่ร้านของพี่เอ ซึ่งพี่เอชวนมาเพราะอยากช่วยเรา เห็นว่าเราส่งเสียตัวเองและครอบครัว เราก็ตกลง แต่ทำได้ไม่นานเราก็ออก เพราะทางที่ทำงานที่ทำอยู่ปกติเขาไม่ยอมให้เราหยุดเสาร์อาทิตย์ เราจึงต้องออกจากพี่เอ มาทำที่ทำอยู่(เราเรียนเช้าถึงเย็นส่วนเย็นถึงดึกเราทำงาน) พี่เอก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่เขาก็บอกว่าเสียดาย อยากให้มาทำด้วยกัน
จนเราก็ไม่ได้ติดต่อกันไปสักพัก และเขาก็โทรมาหาเราว่าจะชวนไปทำงานด้วยที่ออฟฟิศของพี่เขา พี่เขาเป็นเจ้าของ เราก็ปฏิเสธไปเพราะตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไรมากถึงอนาคตคิดแค่ว่าทำร้านอาหารในห้างก็มีเงินใช้และให้พ่อแม่ได้แล้ว พี่เอก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ยังโทรมาเรื่อยๆจนเรายอมไปทำด้วย แต่ยังไม่ได้เข้าไปทำแบบเต็มตัวเพราะเรายังเรียนอยู่ด้วย ก็มีช่วยงานนิดๆหน่อยๆที่เราพอทำได้ เพราะประสบการณ์ด้านนี้เราไม่มีเลยแต่พี่เอก็จะคอยช่วยเหลือตลอด จนมีงานคอนเสิร์ตของวัยรุ่นที่เขาใหญ่คิดว่าคนที่อ่านอยู่น่าจะรู้จักกันนะไม่ขอเอ่ยชื่อ เราได้เข้าไปทำหน้าที่ติดต่อประสานงาน สำหรับเรามันเป็นงานที่วุ่นวายมากอยากกลับบ้านตั้งแต่วันแรก แต่อดทนทำถึงจนจบเพราะกลัวไม่ได้เงิน ฮ่าๆ จนหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ทำงานกับพี่เอเลยเพราะเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ทาง จนวันนึงอยู่ๆไลน์พี่เอก็เด้งเพิ่มเพื่อนเรา เพราะมีเบอร์กัน เราจึงทักไปคุยกับพี่เขาถามสารทุกข์สุขดิบ ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากเพราะพี่เขาก็มีลูกแล้ว จนพอเราเริ่มคุยกันบ่อยๆ บางทีก็เนียนโทรผิดไปหาพี่เขาบ้าง เนียนคุยเรื่องงาน เรื่องเรียนบ้างจนรู้สึกว่าตัวเองจะเริ่มชอบพี่เขาเข้าแล้วล่ะ เริ่มไปหาเฟสบุ๊ค หาไอจีพี่เขาจนเจอจากแท็กที่คิดว่าเขาจะแท็ก เก่งมั้ยล่ะ ฮ่าๆ จนเราได้แอดไอจีไป แต่เฟสไม่ได้แอดเพราะมีสามีพี่เขาเล่นอยู่ด้วยเลยไม่อยากแอดไปมันส่วนตัวเกิน จนมีวันที่พี่เขาเรียกมาเจอเคลียค่าใช้จ่ายงานต่างๆกันและค่าจ้างเรา วันนั้นเราก็ไปเจอพี่เขาและมีเหตุผิดพลาดนิดหน่อยทางเอกสารเลยต้องโทรหาพี่อีกคนที่มีเอกสาร เราเอาเบอร์เราโทรแล้วพี่เอเป็นคนคุย พอพี่เอคุยเสร็จ ก็มองหน้าจอจะกดวางสาย หน้าพี่เอดูตกใจ เราเลยนึกขึ้นได้ เห้ย!!!! งานเข้า รูปหน้าจอมันเป็นรูปพี่เขา เราไม่กล้าพูดอะไรอีกเลยเงียบสนิท พี่เขาก็ยิ้มแล้วเรียกเราออกมาคุยด้านนอกและพาดูออฟฟิศ เขาก็ถามชีวิตความเป็นอยู่เรา แล้วก็ถามว่าเราชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย เราก็ตอบขำๆไปด้วยว่า ทั้งสองค่ะ เขาก็ดูหน้านิ่งไม่ตกใจอะไร และถามต่อว่า แล้วผู้หญิงกับผู้ชายชอบอะไรมากกว่า เราเลยตอบผู้หญิง เขาก็ถามว่าทำไม เราก็เลยบอกว่า ไม่รู้สิ เราว่าคุยกับผญแล้วมันโอเคกว่า เขาก็พยักหน้าแล้วบอกเราว่า เค้ามีเพื่อนที่เป็นเลสเยอะมาก บางคนก็มีครอบครัวแล้ว เราก็ตกใจนิดนึงมีแบบนี้ด้วยเหรอ เราเลยถามกลับ แล้วพี่ใช่มั้ย เขาเลยถามเราใช่อะไรเสียงสูงมากพี่เขาบอกว่าเราเป็นอะไรเรารู้ดีเนอะแต่พี่ไม่ใช่นะ เราเลยไม่ได้ถามต่อก็เขามีลูกแล้วคงไม่ใช่หรอก แล้วเขาก็ถามเราว่าอยากเรียนอะไร ให้เขาช่วยแนะนำมั้ย แล้วเราก็คุยกันสักพัก ตอนกลับเขาก็บอกเราว่าไปเลือกมาว่าจะเรียนคณะอะไรแล้วต้องมาให้คำตอบด้วยนะ คิดได้แล้วว่าตัวเองชอบอะไร เราก็บอกจ้าแม่ เขาก็บอกจ้าลูก โอยยน่ารักมากแค่นี้ก็ฟิน หลังจากนั้นเราก็ได้ติดต่อกันตลอดเนื่องจากเราชอบพี่เค้าไปแล้วแน่ๆแบบมั่นใจ เราพยายามหาเรื่องทักไป ส่งนู่นนี่ไปแต่ไม่ถี่นะ เค้าก็ตอบเรามาตลอดนะอาจจะรำคาญบ้างแหละ ฮ่าๆ ยิ่งมีเทศกาลอะไรเราจะไปทักทายในไลน์ตลอดเช่นวันแม่ วันเด็ก วันสงกรานต์เอาหมดขอให้ได้คุยเถอะ 5555 เราว่าเขารู้อยู่แล้วล่ะว่าเราชอบเขาแต่ท่าทางเขาดูเฉยๆนะไม่ได้รังเกียจหรือแสดงว่าชอบ ดูปกติ เราว่าเขาคงมองเราเป็นลูกเป็นน้องสาวประมาณนั้น จนเราได้เข้ามาทำงานกับเขา ได้เจอกันทุกวันแล้วโต๊ะทำงานเราแบบนั่งเห็นหน้ากันเลย เรารู้สึกอยากมาทำงานมากถึงจะตื่นเช้ามากแค่ไหนก็ตาม จนมีวันที่เรารู้สึกเบื่อกับงานมันอาจจะวุ่นวายเกินไปสำหรับเด็กไร้ประสบการณ์อย่างเราหรือเปล่า เลยตัดสินใจจะลาออก เราก็โทรไปบอกพี่เค้าตรงๆ พี่เค้าบอกเราไม่ให้ออก อยากให้เราอดทนต่ออีกนิด ให้เรารู้ว่าเราอยากจะทำอะไรจริงๆแล้วเขาจะให้เราทำอย่างนั้น หรือถ้าเราอยากกลับไปทำร้านอาหารพี่ก็มีร้านอาหารให้ทำ อย่าออกเลยนะ เราแบบหัวเราะนะจากเครียดๆ เราเลยบอกไปนี่กะจะไม่ให้ไปไหนเลยใช่มั้ยคะ อยู่ด้วยกันตลอดเลยมั้ยคะ พี่เค้าก็หัวเราะ แล้วบอก ก็ดีสิ อยู่ด้วยกันแบบนี้เถอะนะ คิดว่าโอกาสแบบนี้พี่เคยให้ใครบ่อยๆมั้ย ก็ไม่ พี่เลือกเรามาแล้วแล้วพี่ก็ไม่อยากหาใครมาทำแทนด้วย เราเลยถามกลับทำไมพี่ถึงมาเลือกเค้า เค้าไม่มีประสบการณ์อะไรอะไรด้านนี้เลย พี่เคยเลยบอก ที่พี่เลือกเพราะพี่เชื่อว่าเราทำได้ พี่ดูคนออก พี่ชอบเราเป็นคนอดทนแต่พี่คิดถูกมั้ยที่ว่าเราอดทน เราเลยแบบ รู้สึกฮึด ที่โอกาสแบบนี้หายากนะงานดีๆแบบนี้ หัวหน้าดีๆแบบนี้ เขาบอกลองอดทนไปก่อน3เดือน เราเลยบอกถ้า3เดือน พอดีเราก็หลงรักไปเต็มๆแล้วหล่ะ พี่เค้าก็หัวเราะมาแล้วบอกเราว่า ทำไม หลงรักอะไรก็ดีทั้งนั้นแหละ หลงรักเถอะนะ แล้วเสียงพี่เค้าหวานมากจนเรา โอยยย ตายๆ หลงรักพี่นี่แหละค่ะคิดในใจ จนเรายอมทำงานต่อพี่เขาก็บอกดีใจนะที่อยู่ต่อ พี่โชคดีจะตายที่มีเรา คอยถามว่าจะกินอะไรวันๆนึง พี่ต้องทำอะไรมากมายและมีเราคอยช่วยพี่ข้างๆพี่ก็ดีใจนะ คือที่เรารู้สึกดีใจมากคือหลายครั้งที่เราปัดโอกาสที่พี่เอมีให้แต่พี่เอก็ยังรอเราเสมอไม่รับใครมาแทนเราเลย เค้าบอกว่าถูกชะตากับเรา เราก็ไม่รู้ว่าทำไมแต่ตอนนี้ทุกวันนี้ก็แอบชอบอยู่มาปีได้แล้วเขาก็รู้โดยที่เราไม่ต้องบอกว่าเราชอบนะ แต่เราจะคอยดูแลพี่เขาแบบไม่รู้ตัวมากกว่า อย่างที่บอกพี่เองานยุ่งมากบางทีก็ลืมกินข้าวเราก็ต้องเป็นคนคอยเตือนตลอด อย่างมีธุระไปไหนเราก็ไปให้ถ้าพี่เอไม่ว่าง ส่วนที่พี่เอให้เราคือใจ พี่เค้าไว้ใจเรามากให้เราถือเงิน ดูแลค่าใช้จ่าย เอารองเท้าผ้าใบมาให้ เอาMacbookให้ใช้ ซึ่งเขาก็ให้ทุกคนแหละคอมเอาไว้ทำงาน ซื้อขนมมาฝากเวลาไปเที่ยว ก็คงให้ทุกคนเหมือนกัน ฮ่าๆ และมีครั้งนึงมีพี่ที่ทำงานถามเราว่า มีแฟนหรือยัง ตอนนั้นนั่งอยู่หลายคนพี่เอก็อยู่ เราก็บอกว่ายัง เขาก็ถามว่าทำไม เราก็บอกว่า เราทำงานไม่มีเวลาไปคุยง้องแง้งกับใคร พี่เอเลยบอกว่า เห็นด้วย โสดดีแล้ว เราเลยหันไปแบบ งงๆ พี่แต่งงานแล้วไม่ใช่หรอ แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร เราก็บอกว่า อีกอย่างเราชอบคนมีอายุ ไม่ชอบรุ่นเดียวกันหรือเด็กกว่า พี่เค้าก็ยิ้มกรุ้มกริ่มเหมือนรู้ เราเลยไม่พูดต่อรีบกลับบ้าน และหลายๆครั้งที่เราอยู่กันสองคน เราจะเป็นกันเองมาก คือส่วนตัวเราเป็นคนกวนตีนมาก และคนในที่ทำงานก็มีคนเคยมาถามเราว่า เราชอบพี่เอหรอ เราก็พยายามเก็บอาการที่สุดและตอบไปว่า ก็ชอบเพราะว่าทำงานเก่ง ไม่มีเหตผลอื่น ความจริงแล้วโอยย ฉันชอบคนมีลูกแล้วหรอนเนี่ย
เราควรทำยังไงต่อไปดี นับวันความรู้สึกเริ่มมากขึ้นทุกที
แต่ก็ไม่ได้ต้องการจะทำอะไรมากไปกว่านี้นะ แค่เราไม่อยากให้พี่เขาหายไปไหนหรือเปลี่ยนไปแต่ก็อยากรู้เหมือนกันจริงๆแล้วเขารู้สึกกับเราบ้างมั้ยสักนิดก็ยังดี เพราะพี่เขาไม่เคยพูดถึงสามีให้ฟังเลยรูปในไอจีก็ไม่ค่อยมีหรือเพราะต่างคนต่างทำงาน ไปเจอกันที่บ้านก็ได้อะไรประมานนี้มั้ง