ผมเป็นคนหนึ่งที่คัดค้านคำสอนของท่านพุทธทาส ไม่ใช่ว่าผมเกลียดชังท่าน ไม่ใข่ว่าผมรักหรือเคารพท่าน  ผมก็รู้ว่าความรักความชังไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการแล้วผมจะรักหรือชังท่านไปทำไม แต่เพราะผมเคารพในพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ผมจึงจำเป็นต้องคัดค้าน ในคำสอนของท่านพุทธทาส เพราะคำของท่านพุทธทาสสอนผิดจากคำสอนของพระพุทธเจ้า และผิดไปจากหลักธรรมตามความเป็นจริงที่ จะเป็นไปได้อย่างยิ่ง คนถ้าไม่รู้ ไม่ได้ศึกษาตามหลักพระพุทธศาสนาที่ถูกต้องมาก่อนเลย หรือศึกษาแบบงู ๆ ปลา ๆ แล้ว ก็จะเข้าใจว่าคำสอนของท่านพุทธทาส เป็นปรัชญาอย่างเลิศประเสริฐอย่างยิ่งแล้ว แต่คน ถ้าศึกษาพระพุทธศาสนาให้มากกว่าการอ่านตำรา คือปฏิบัติให้เข้าใจในพระพุทธศาสนามาด้วย ก็จะต้องถอยหลังออกจากท่านพุทธทาสทุกรายไป ให้สังเกตุดูได้ว่า ผู้ที่ฝักไฝ่ในคำสอนของท่านพุทธทาส แทนที่จะเป็นคนปล่อยวาง ว่างได้จริง ตามคำสอน แต่กลับจะเป็นคนมีมานะทิฎฐิ อัสมิมานะ อหังการ มะมังการ สูงเกินกว่าธรรมดาเสียอีก คนพวกนี้จะชอบคนอื่นว่างมงาย โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าการที่เขาเชื่อถือตามคำสอนของท่านพุทธทาสนั้น มันคือความงมงาย อย่างร้ายแรงกว่า เช่นความเชื่อที่เชื่อทุกสิ่งเป็นสูญ ไม่มีตัวตน โดยที่เขาไม่ได้สนใจในคำสอนของพระพุทธเจ้าเลยว่า คำว่าอนัตตาของพระพุทธเจ้านั้นหมายความว่าอย่างไร ตัวอย่างท่านเจ้าของกระทู้ที่เชื่อว่าท่านพุทธทาสเป็นพระอรหันต์ ท่านเจ้าของกระทู้รู้ตัวหรือไม่เล่าครับว่า ท่านเจ้าของกระทู้ ติดเชื้องมงายเข้าไปแล้ว อยากให้ท่านเจ้าของการทู้ทำใจให้เป็นกลาง ๆ ให้ได้ก่อน แล้วศึกษาพระไตรปิฎก ศึกษากายใจของตัวเองตามนัยในพระไตรปิฎกด้วย แล้วมาทวนคำสอนของท่านพุทธทาสใหม่ เช่นท่านสอนว่า จงทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง ท่านเจ้าของกระทู้ ไม่ต้องใส่เสื้อผ้า
********************************************************
คือทำกายทำจิตให้ว่าง ๆ  แล้วเดินไปตามถนนหนทาง ข้ามถนนที่มีรถวิ่งแข่งกันอย่างแรง แบบไม่มีสติ ไม่มีสตางค์ได้ไหม หรือไปผูกคอตายตามพระองค์หนึ่งในสวนโมกข์ไป หรือไปโดดน้ำตายซะคือตายก่อนที่ร่างกายจะตายตามคำสอนของท่านพุทธทาสได้ไหม ต้องเข้าใจว่าธรรมะที่ดีต้องไม่มีหลายแง่หลายง่าม เพราะธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นสัจจะเป็นธรรมที่มีแต่ดีเป็นทางสายเอก เป็นทางเดียว ไม่มีหลางแง่หลายง่าม มีเหตุผลอื่นอีกมากมายหลายอย่างมากที่ทำให้ผมมีความคิดเห็นว่า คำสอนของท่านพุทธทาส เป็นเหมือนกับดักคนให้สับสนแล้วกลายเป็นคนไม่มีศาสนา ไร้ศีลธรรมจรรยาไปในที่สุด เป็นคำสอนที่สอนให้คนผู้ใหญ่มีปัญญากลายเป็นคนมีปัญญาตามประสาเด็กทารกมากกว่า ขอให้ท่านเจ้าของกระทู้ศึกษาอย่างละเอียดให้ดีอย่างมีเหตุผลเถิด ท่านอาจจะมีความคิดเห็นที่เป็นไปในทางลบกับท่านพุทธทาสมากกว่าผมหลายเท่าก็ได้.....