เี่ราเพิ่งตั้งกระทู้แรก ผิดอะไรก็ขออภัยด้วย
ตอนที่เราอายุ 20 ปี เราเคยคบกับคนหนึ่งมา 6 เดือน มีอะไรด้วยกันแต่ป้องกัน เนื่องจากตอนนั้นยังเรียนอยู่ วันหนึ่งแม่มาค้นห้องเราเจอยาคุมแม่ก็ว่าเรา ว่า ทำไม่ทำตัวแบบนี้ ปล่อยเนื้อปล่อยตัว บลาๆ..... เราก็ยอมรับว่าเรามีอะไรกัน ตอนนั้นพ่อกับแม่เสียใจมาก พ่อเราจะให้ผู้ชายรับผิดชอบเลยโทรไปหาฝ่ายชาย ได้คำตอบมาแบบว่าอึ้งไปเลยว่า ไม่อยากให้พ่อกับแม่เราเข้าบ้านจะนัดไปร้านอาหาร ห้ามให้พ่อกับแม่มาหน้าบ้าน ห้ามมายุ่งกับบ้านมัน ถ้าไม่ทำตามนี้ก็เลิกกันไปเลย เราเลยเลิกกันไปเลยเหมือนกับว่าไม่อยากจะรับผิด เราก็คิดว่าช่าง
ผู้ชายเหียๆไม่อยากรั้งไว้ ถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจ แต่จะให้ทำไงได้มันพูดมาอย่างงี้แล้ว ตั้งแต่เลิกมันก็พยายามติดต่อเราทุกทาง ทั้ง ไลน์ ทั้งเฟส จากเพื่อนเราบ้าง ทุกวันนี้มันยังโทร กับส่งข้อความ แต่โทรไม่ติดเราบล็อคเบอร์ไว้
แล้วตอนอายุ 21 ปี เราคบกับรุ่นพี่คนนึงเป็นวิศวะ (พ่อกับแม่รู้ว่าคบกันอยู่) ก่อนคบกันพี่เขาบอกว่าเขาทำงานแบบนี้ไม่ค่อยมีเวลาให้นะ แต่ถ้าช่วงไหนว่างจะจะว่างยาว เราไม่ได้อะไรกับเรื่องพวกนี้มี แค่ไว้ใจกัน เชื่อใจกัน โทรหากันตลอดพอ พี่เขาดูแลเรา ห่วงเราตลอด อยากได้ อยากกินอะไรก็ให้บอก ไปรับไปส่งเราทุกวัน(วันที่ว่าง) ชอบคุยเรื่องอนาคต วางแผนไว้ตลอด พี่เขาบอกว่า เขาอยากใช้อยู่ชีวิตกับเรา(ผู้ชายชอบพูดงี้ทุกคน) เราก็เออๆไป พี่เค้าจะเอาเงินมาให้เราทุกเดือน เดือนละ 5000บาท บอกฝากไว้เป็นค่าสินสอด อยากเอาเอาใช้ก็ใช้ได้ เราคบกันจน9 เดือนก็มีอะไรกัน ปล่อยนอกบ้าง ปล่อยในบ้าง ไม่ได้ป้องกัน แล้วประจำเดือนเราไม่มา ตรวจสรุปท้อง พี่เขาดีใจมากๆ เราทั้งดีใจทั้งเสียใจเพราะเราเพิ่งเรียนจบ ยังไม่ได้รับปริญญา เพิ่งทำงานได้แค่ 3 อาทิตย์เอง เราเครียดมากไม่รู้จะบอกพ่อกับแม่ยังไง ยิ่งมีเรื่องคราวที่แล้วอยู่เครียดหนักกว่าเดิมอีก พี่เขาปลอบเราตลอดว่าไม่ต้องเครียดยังไงเขาก็รับผิดชอบเรา ลูกเราเกิดมาจากความรักไม่ใช่ความผิดพลาด ไม่ต้องเครียดพี่ไม่ไปไหนหรอกจะอยู่ข้างๆเราตลอดไป เดี๋ยวพี่จะเข้าบ้านไปขอเร็วๆนี้แหละ ไม่ให้ก็พาหนีเลย
วันที่ 24 มิ.ย. พี่กับเราลางานครึ่งวันไปฝากครรภ์ พอกลับมาบ้านก็เก็บใบฝากครรภ์ไว้ในกระเป๋าไปไหนเอาไม่ด้วยกลัวพ่อกับแม่รู้ (เรายังไม่กล้าบอก) แต่สมุดคำแนะนำเราไว้ในแฟ้มอย่างมิดชิดแล้วใส่ไว้ในตู้หนังสือ แล้วล็อคไว้ วันนี้เรากลับมาจากที่ทำงานเจอแม่เริ่มแปลกๆ ทำหน้าบึ้งๆ กำมือแน่น วอกแวกหันมองพ่อตลอด บางทีก็มองท้องเรา เราคิดว่าต้องมีอะไรแน่ๆ พอกินข้าวเสร็จพ่อออกไปนั่งหน้าบ้าน ตอนนั้นเราอยู่กับแม่2คนแม่เลยถาม วันที่24 ไปไหนมา เราก็บอกว่าก็ไปทำงานไง แม่บอกว่าอย่ามาโกหก ทำอะไรไว้ก็รู้อยู่ เราถามทำอะไรแม่บอกให้เราขึ้นไปบนห้องเลยเราก็รู้เลยว่าเรื่องอะไร แม่ค้นห้องเรางัดตู้หนังสือ แล้วว่าเรา เราก็ยอมรับว่าผิด แต่แม่เรารับไม่ได้ แม่อายจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ให้เราไปเอาลูกออก เราก็เถียงขาดใจเลยว่าไม่ แม่ก็มาจิ้มท้องเรา ตีท้องอย่างแรง เราก็โมโหมากแต่ทำอะไรไม่ได้ แม่ก็ย้ำอยู่นั้นว่าจะให้เอาออกจะให้มันเกิดมาทำไมให้ขายขี้หน้าชาวบ้าน เดี๋ยวก็เอาไปนินทากันสนุกปากอีก ทำให้กุอับอายมาก แล้วก็เดินออกจากห้องไป (เรื่องนี้พ่อเรายังไม่รู้ ถ้ารู้เราคงตาย) เราเลยบอกพี่เขาว่าแม่เรารู้แล้ว พี่เขาบอกว่าไม่ต้องเครียด ยังไงก็ต้องรู้จะช้าจะเร็วก็ต้องรู้ อย่าเครียดเดี๋ยวลูกหน้างอคอหักเป็นปลาทูหรอก เดือนหน้าก็จะเข้าไปขอแล้ว ใจเย็นๆ
เราไม่รู้จะทำไงดี จะบอกพ่อดีไหม หรือรอจนกว่าพี่เขาจะมาขอดี แล้วแม่จะทำอะไรกับเราพรุ่งนี้ก็ไม่รู้
ท้องแต่ แม่ให้เอาออก
ตอนที่เราอายุ 20 ปี เราเคยคบกับคนหนึ่งมา 6 เดือน มีอะไรด้วยกันแต่ป้องกัน เนื่องจากตอนนั้นยังเรียนอยู่ วันหนึ่งแม่มาค้นห้องเราเจอยาคุมแม่ก็ว่าเรา ว่า ทำไม่ทำตัวแบบนี้ ปล่อยเนื้อปล่อยตัว บลาๆ..... เราก็ยอมรับว่าเรามีอะไรกัน ตอนนั้นพ่อกับแม่เสียใจมาก พ่อเราจะให้ผู้ชายรับผิดชอบเลยโทรไปหาฝ่ายชาย ได้คำตอบมาแบบว่าอึ้งไปเลยว่า ไม่อยากให้พ่อกับแม่เราเข้าบ้านจะนัดไปร้านอาหาร ห้ามให้พ่อกับแม่มาหน้าบ้าน ห้ามมายุ่งกับบ้านมัน ถ้าไม่ทำตามนี้ก็เลิกกันไปเลย เราเลยเลิกกันไปเลยเหมือนกับว่าไม่อยากจะรับผิด เราก็คิดว่าช่าง
แล้วตอนอายุ 21 ปี เราคบกับรุ่นพี่คนนึงเป็นวิศวะ (พ่อกับแม่รู้ว่าคบกันอยู่) ก่อนคบกันพี่เขาบอกว่าเขาทำงานแบบนี้ไม่ค่อยมีเวลาให้นะ แต่ถ้าช่วงไหนว่างจะจะว่างยาว เราไม่ได้อะไรกับเรื่องพวกนี้มี แค่ไว้ใจกัน เชื่อใจกัน โทรหากันตลอดพอ พี่เขาดูแลเรา ห่วงเราตลอด อยากได้ อยากกินอะไรก็ให้บอก ไปรับไปส่งเราทุกวัน(วันที่ว่าง) ชอบคุยเรื่องอนาคต วางแผนไว้ตลอด พี่เขาบอกว่า เขาอยากใช้อยู่ชีวิตกับเรา(ผู้ชายชอบพูดงี้ทุกคน) เราก็เออๆไป พี่เค้าจะเอาเงินมาให้เราทุกเดือน เดือนละ 5000บาท บอกฝากไว้เป็นค่าสินสอด อยากเอาเอาใช้ก็ใช้ได้ เราคบกันจน9 เดือนก็มีอะไรกัน ปล่อยนอกบ้าง ปล่อยในบ้าง ไม่ได้ป้องกัน แล้วประจำเดือนเราไม่มา ตรวจสรุปท้อง พี่เขาดีใจมากๆ เราทั้งดีใจทั้งเสียใจเพราะเราเพิ่งเรียนจบ ยังไม่ได้รับปริญญา เพิ่งทำงานได้แค่ 3 อาทิตย์เอง เราเครียดมากไม่รู้จะบอกพ่อกับแม่ยังไง ยิ่งมีเรื่องคราวที่แล้วอยู่เครียดหนักกว่าเดิมอีก พี่เขาปลอบเราตลอดว่าไม่ต้องเครียดยังไงเขาก็รับผิดชอบเรา ลูกเราเกิดมาจากความรักไม่ใช่ความผิดพลาด ไม่ต้องเครียดพี่ไม่ไปไหนหรอกจะอยู่ข้างๆเราตลอดไป เดี๋ยวพี่จะเข้าบ้านไปขอเร็วๆนี้แหละ ไม่ให้ก็พาหนีเลย
วันที่ 24 มิ.ย. พี่กับเราลางานครึ่งวันไปฝากครรภ์ พอกลับมาบ้านก็เก็บใบฝากครรภ์ไว้ในกระเป๋าไปไหนเอาไม่ด้วยกลัวพ่อกับแม่รู้ (เรายังไม่กล้าบอก) แต่สมุดคำแนะนำเราไว้ในแฟ้มอย่างมิดชิดแล้วใส่ไว้ในตู้หนังสือ แล้วล็อคไว้ วันนี้เรากลับมาจากที่ทำงานเจอแม่เริ่มแปลกๆ ทำหน้าบึ้งๆ กำมือแน่น วอกแวกหันมองพ่อตลอด บางทีก็มองท้องเรา เราคิดว่าต้องมีอะไรแน่ๆ พอกินข้าวเสร็จพ่อออกไปนั่งหน้าบ้าน ตอนนั้นเราอยู่กับแม่2คนแม่เลยถาม วันที่24 ไปไหนมา เราก็บอกว่าก็ไปทำงานไง แม่บอกว่าอย่ามาโกหก ทำอะไรไว้ก็รู้อยู่ เราถามทำอะไรแม่บอกให้เราขึ้นไปบนห้องเลยเราก็รู้เลยว่าเรื่องอะไร แม่ค้นห้องเรางัดตู้หนังสือ แล้วว่าเรา เราก็ยอมรับว่าผิด แต่แม่เรารับไม่ได้ แม่อายจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ให้เราไปเอาลูกออก เราก็เถียงขาดใจเลยว่าไม่ แม่ก็มาจิ้มท้องเรา ตีท้องอย่างแรง เราก็โมโหมากแต่ทำอะไรไม่ได้ แม่ก็ย้ำอยู่นั้นว่าจะให้เอาออกจะให้มันเกิดมาทำไมให้ขายขี้หน้าชาวบ้าน เดี๋ยวก็เอาไปนินทากันสนุกปากอีก ทำให้กุอับอายมาก แล้วก็เดินออกจากห้องไป (เรื่องนี้พ่อเรายังไม่รู้ ถ้ารู้เราคงตาย) เราเลยบอกพี่เขาว่าแม่เรารู้แล้ว พี่เขาบอกว่าไม่ต้องเครียด ยังไงก็ต้องรู้จะช้าจะเร็วก็ต้องรู้ อย่าเครียดเดี๋ยวลูกหน้างอคอหักเป็นปลาทูหรอก เดือนหน้าก็จะเข้าไปขอแล้ว ใจเย็นๆ
เราไม่รู้จะทำไงดี จะบอกพ่อดีไหม หรือรอจนกว่าพี่เขาจะมาขอดี แล้วแม่จะทำอะไรกับเราพรุ่งนี้ก็ไม่รู้