แฟนเราเสียไปได้เกือบ1เดือนนึงแล้วค่ะ
เสียชีวิตด้วยโรคประจำตัว (ต้องบอกก่อนว่าแฟนเรามาเสียที่บ้านนะคะ เพราะตอนที่ไปรักษาตัวหมอบอกว่าไม่มีทางรักษาแล้ว เค้าอยากทำอะไรก็ให้เค้าทำ ตอนนั้นก็เลยคุยกันว่าให้กลับมาอยู่บ้านค่ะ เค้าอยากกลับมาอยู่บ้าน) โรคที่เค้าเป็น คือเป็น โรค1ในล้านค่ะ ชื่อโรคว่า ฮีโมฟีเรียบี <ชนิดรุนแรง> ซึ่งเป็นตั้งแต่เกิดนะคะ หมอบอกว่าคนเป็นโรคนี้จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ไม่มีวันหาย ไม่มียารักษา อาการก็จะเป็นแบบว่าเลือดออกภายในร่างกาย อยากจะออกตรงไหนก็ออก ไม่มีสาเหตุ
ตอนที่เราคบกันตอนแรกเค้าก็บอกให้เราทราบนะคะ เราก็โอเค เรารับได้ เรากับแฟนคบกันมาเกือบ3ปีค่ะ มีแพลนจะแต่งงานกันวันที่22 ธันวาคม 2557 เตรียมงานไว้หมดทุกอย่างแล้วนะคะ แต่แฟนเรามาทรุดลงก่อนวันแต่งงานได้ 2 อาทิตย์ เค้าก็อยู่กับเรามาได้ 5 เดือนนะคะตอนที่อาการของโรคเริ่มรุนแรง ตอนนั้นเราก็แบบใจนึงก็ลุ้นว่าปาฏิหารย์มันก็อาจจะมีจริง (เพราะเค้าเหมือนคนที่มาพร้อมปาฏิหารย์ค่ะ คือเคยจะเสียชีวิตไปหลายรอบแล้ว แต่ก็รอดมาได้)
ตอนที่เค้าแย่เค้าก็พยายามสู้ไปกับเรานะคะ เค้าก็บอกเราว่าแบบไม่เป็นไร เค้าต้องหายจะได้มาแต่งงงานกัน เค้าเข้มแข็งมากเลยค่ะ
จนมาวันที่เค้าเสีย ตอนแรกก็ยังนั่งคุยกันอยู่เลยค่ะ <แต่คือว่าอาการเค้าก็เริ่มแย่ลงมาประมาณ2 วันได้แล้วนะคะ คือ กินอะไรไม่ได้ กินแล้วอ๊วกออกหมด เท้าบวม> วันนั้นเราก็นั่งคุยกับเค้าก็ถามเค้าว่ารักเราไหม เค้าก็บอกว่ารัก เราก็บอกสัญญากับเรานะว่าจะอยู่กับเรา เค้าก็เกี่ยวก้อยสัญญา (ซึ่งวันนั้นจริงๆเรามีธุระต้องไปทำต่างจังหวัดด้วยค่ะ เราก็นึกยังไงไม่รู้ รู้สึกไม่อยากไป) พอนั่งคุยกันได้สักพักนึง เค้าก็บอกเราว่าเค้าไม่ไหวแล้ว เค้าหายใจไม่ออก พอเค้าพูดมาเราก็ร้องให้อย่างเดียวเลยค่ะ เราก็ถามเค้าว่าไม่สู้แล้วหรอ ไม่รักเราแล้วหรอ เค้าก็แบบส่ายหน้า เราก็เลยถามอีกว่ารักเราไหม เค้าก็พยักหน้าค่ะ
พอสักพักนึงเค้าก็ตาค้างไป แต่คือตอนนั้นยังไม่เสียนะคะ ก็อยู่ได้ประมาณ 4 ชั่วโมง แต่ไม่มีสติแล้วนะคะ พูดอะไรไปก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง แต่ก็ยังหายใจนะคะ แต่หายใจเหมือนคนเหนื่อย ตอนนั้นญาติพี่น้องแฟนเราก็แบบพยายามปิดตายังไงก็ปิดไม่สนิท จนประมาณ3 ทุ่มครึ่ง ญาติเค้าก็ไปจุดธูปเรียกพ่อของแฟนเราอ่ะค่ะ บอกว่าให้มารับลูกไปด้วย พอได้สักพักแล้วเค้าก็นิ่งไปเลย หลังจากนั้นเราก็เหมือนคนบ้าเลยค่ะ เหมือนความฝันเลยอ่ะ
ตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบ 1เดือนแล้ว
เราก็ร้องให้น้อยลงนะคะ แบบพยายามหาจุดโฟกัสที่ทำให้ตัวเองไม่คิดมาก แม่แฟนเราก็พาไปทำบุญค่ะ แต่บางทีมันก็รู้สึกแย่ค่ะ เพราะไปทางไหนก็เป็นที่ที่เคยทำด้วยกันหมดเลย จนบางครั้งก็แอบคิดว่าแบบหรือจะตามเค้าไปดีนะ แต่ก็สงสารพ่อแม่เราค่ะ แล้วเค้าก็เคยบอกเราไว้ว่า ให้เราเข้มแข็ง ต้องอยู่ให้ได้ เราไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ
ตอนนี้เราก็ยังอยู่ที่บ้านของแฟนนะคะ เพราะว่าตอนที่เค้าเสียแรกๆพ่อแม่เราก็ให้เรากลับไปอยู่บ้าน เราก็แบบร้องให้ทั้งวันเลยค่ะ ไม่ทำอะไรเลย เราก็เลยบอกพ่อแม่เราว่าเราขออยู่ที่บ้านแฟนไปก่อน เพราะเรายังทำใจไม่ได้เลย ตอนนี้เราก็นอนที่ห้องที่แฟนเราเสีย นอนบนเตียงที่เค้าเสีย แอบหวังว่าเค้าจะมาหาเราค่ะ แต่ก็เงียบไปเลย เค้าไม่เคยมาเข้าฝันหรือมาบอกอะไรเลย (แต่พวกเพื่อนเค้าบอกว่าไปหาพวกเพื่อนนะคะ ไปหา ไปแกล้ง แต่กับเรานิ่งเลย)
ตอนนี้เราคิดถึงเค้ามากเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ
แฟนเสียไปเกือบจะ 1เดือนแล้ว แต่ยังทำใจไม่ได้เลย ควรทำยังไงดีคะ
เสียชีวิตด้วยโรคประจำตัว (ต้องบอกก่อนว่าแฟนเรามาเสียที่บ้านนะคะ เพราะตอนที่ไปรักษาตัวหมอบอกว่าไม่มีทางรักษาแล้ว เค้าอยากทำอะไรก็ให้เค้าทำ ตอนนั้นก็เลยคุยกันว่าให้กลับมาอยู่บ้านค่ะ เค้าอยากกลับมาอยู่บ้าน) โรคที่เค้าเป็น คือเป็น โรค1ในล้านค่ะ ชื่อโรคว่า ฮีโมฟีเรียบี <ชนิดรุนแรง> ซึ่งเป็นตั้งแต่เกิดนะคะ หมอบอกว่าคนเป็นโรคนี้จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ไม่มีวันหาย ไม่มียารักษา อาการก็จะเป็นแบบว่าเลือดออกภายในร่างกาย อยากจะออกตรงไหนก็ออก ไม่มีสาเหตุ
ตอนที่เราคบกันตอนแรกเค้าก็บอกให้เราทราบนะคะ เราก็โอเค เรารับได้ เรากับแฟนคบกันมาเกือบ3ปีค่ะ มีแพลนจะแต่งงานกันวันที่22 ธันวาคม 2557 เตรียมงานไว้หมดทุกอย่างแล้วนะคะ แต่แฟนเรามาทรุดลงก่อนวันแต่งงานได้ 2 อาทิตย์ เค้าก็อยู่กับเรามาได้ 5 เดือนนะคะตอนที่อาการของโรคเริ่มรุนแรง ตอนนั้นเราก็แบบใจนึงก็ลุ้นว่าปาฏิหารย์มันก็อาจจะมีจริง (เพราะเค้าเหมือนคนที่มาพร้อมปาฏิหารย์ค่ะ คือเคยจะเสียชีวิตไปหลายรอบแล้ว แต่ก็รอดมาได้)
ตอนที่เค้าแย่เค้าก็พยายามสู้ไปกับเรานะคะ เค้าก็บอกเราว่าแบบไม่เป็นไร เค้าต้องหายจะได้มาแต่งงงานกัน เค้าเข้มแข็งมากเลยค่ะ
จนมาวันที่เค้าเสีย ตอนแรกก็ยังนั่งคุยกันอยู่เลยค่ะ <แต่คือว่าอาการเค้าก็เริ่มแย่ลงมาประมาณ2 วันได้แล้วนะคะ คือ กินอะไรไม่ได้ กินแล้วอ๊วกออกหมด เท้าบวม> วันนั้นเราก็นั่งคุยกับเค้าก็ถามเค้าว่ารักเราไหม เค้าก็บอกว่ารัก เราก็บอกสัญญากับเรานะว่าจะอยู่กับเรา เค้าก็เกี่ยวก้อยสัญญา (ซึ่งวันนั้นจริงๆเรามีธุระต้องไปทำต่างจังหวัดด้วยค่ะ เราก็นึกยังไงไม่รู้ รู้สึกไม่อยากไป) พอนั่งคุยกันได้สักพักนึง เค้าก็บอกเราว่าเค้าไม่ไหวแล้ว เค้าหายใจไม่ออก พอเค้าพูดมาเราก็ร้องให้อย่างเดียวเลยค่ะ เราก็ถามเค้าว่าไม่สู้แล้วหรอ ไม่รักเราแล้วหรอ เค้าก็แบบส่ายหน้า เราก็เลยถามอีกว่ารักเราไหม เค้าก็พยักหน้าค่ะ
พอสักพักนึงเค้าก็ตาค้างไป แต่คือตอนนั้นยังไม่เสียนะคะ ก็อยู่ได้ประมาณ 4 ชั่วโมง แต่ไม่มีสติแล้วนะคะ พูดอะไรไปก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง แต่ก็ยังหายใจนะคะ แต่หายใจเหมือนคนเหนื่อย ตอนนั้นญาติพี่น้องแฟนเราก็แบบพยายามปิดตายังไงก็ปิดไม่สนิท จนประมาณ3 ทุ่มครึ่ง ญาติเค้าก็ไปจุดธูปเรียกพ่อของแฟนเราอ่ะค่ะ บอกว่าให้มารับลูกไปด้วย พอได้สักพักแล้วเค้าก็นิ่งไปเลย หลังจากนั้นเราก็เหมือนคนบ้าเลยค่ะ เหมือนความฝันเลยอ่ะ
ตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบ 1เดือนแล้ว
เราก็ร้องให้น้อยลงนะคะ แบบพยายามหาจุดโฟกัสที่ทำให้ตัวเองไม่คิดมาก แม่แฟนเราก็พาไปทำบุญค่ะ แต่บางทีมันก็รู้สึกแย่ค่ะ เพราะไปทางไหนก็เป็นที่ที่เคยทำด้วยกันหมดเลย จนบางครั้งก็แอบคิดว่าแบบหรือจะตามเค้าไปดีนะ แต่ก็สงสารพ่อแม่เราค่ะ แล้วเค้าก็เคยบอกเราไว้ว่า ให้เราเข้มแข็ง ต้องอยู่ให้ได้ เราไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ
ตอนนี้เราก็ยังอยู่ที่บ้านของแฟนนะคะ เพราะว่าตอนที่เค้าเสียแรกๆพ่อแม่เราก็ให้เรากลับไปอยู่บ้าน เราก็แบบร้องให้ทั้งวันเลยค่ะ ไม่ทำอะไรเลย เราก็เลยบอกพ่อแม่เราว่าเราขออยู่ที่บ้านแฟนไปก่อน เพราะเรายังทำใจไม่ได้เลย ตอนนี้เราก็นอนที่ห้องที่แฟนเราเสีย นอนบนเตียงที่เค้าเสีย แอบหวังว่าเค้าจะมาหาเราค่ะ แต่ก็เงียบไปเลย เค้าไม่เคยมาเข้าฝันหรือมาบอกอะไรเลย (แต่พวกเพื่อนเค้าบอกว่าไปหาพวกเพื่อนนะคะ ไปหา ไปแกล้ง แต่กับเรานิ่งเลย)
ตอนนี้เราคิดถึงเค้ามากเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ