เมื่อวานตอนเย็นออกจากพารากอน สามทุ่มครึ่ง
ขึ้นรถไฟฟ้าเดินเข้าไปสวย ๆ สบาย ๆ ที่โล่ง ๆ คิวไม่แน่น เดินเข้าไปคนสุดท้ายห่างกลางประตูเกือบก้าวนึงค่ะ
มีสัญญาณกะไฟขึ้น
แล้วก็มีผช.หน้าตาดี ดูเป็นมนุษย์ออฟฟิศเหมือนอิชั้น รีบวิ่งแจ้นเข้าประตูมาประชิดตัวอิชั้นนน เฮ้ยยย
เราตกใจอ่ะ แค่ศอกโดนพุงฮีก็เหอะ
ฮีก็ค้างรอประตูปิด อิชั้นก็ยืนตัวแข็งค้างเลยก้าวขาไม่ออก
หายตกใจก็เดินเข้ามา ฮีก็หลบ ๆ เดินเข้าไปข้างใน หันมามองหน้าเราอีกครั้ง
ณ จุดนี้ เขินนะ ไม่หันหน้าไปสบตา ตีหน้านิ่งและมึน ๆ
อยากบอกว่า กลับบ้านตอนนเค่ำ ๆ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้นะคะ รถไฟฟ้ามาบ่อยค่ะ
อยากบอกคนขึ้นรถไฟฟ้าว่า ....
ขึ้นรถไฟฟ้าเดินเข้าไปสวย ๆ สบาย ๆ ที่โล่ง ๆ คิวไม่แน่น เดินเข้าไปคนสุดท้ายห่างกลางประตูเกือบก้าวนึงค่ะ
มีสัญญาณกะไฟขึ้น
แล้วก็มีผช.หน้าตาดี ดูเป็นมนุษย์ออฟฟิศเหมือนอิชั้น รีบวิ่งแจ้นเข้าประตูมาประชิดตัวอิชั้นนน เฮ้ยยย
เราตกใจอ่ะ แค่ศอกโดนพุงฮีก็เหอะ
ฮีก็ค้างรอประตูปิด อิชั้นก็ยืนตัวแข็งค้างเลยก้าวขาไม่ออก
หายตกใจก็เดินเข้ามา ฮีก็หลบ ๆ เดินเข้าไปข้างใน หันมามองหน้าเราอีกครั้ง
ณ จุดนี้ เขินนะ ไม่หันหน้าไปสบตา ตีหน้านิ่งและมึน ๆ
อยากบอกว่า กลับบ้านตอนนเค่ำ ๆ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้นะคะ รถไฟฟ้ามาบ่อยค่ะ