พยายามเขาใจแต่ไม่เข้าใจปานรุ้งเลย ทำลายทุกคนรอบข้างหมดทุกคน แม่ เพื่อน คนที่รัก
จะบอกว่าเพราะนายแม่ทำก่อน แต่ทำอะไรเหรอ ตั้งแต่เด็กรุ้งคิดไปเองทั้งนั้นว่าแม่ไม่รัก ปานรุ้งไม่เคยเปิดใจรับและเข้าใจเลยว่าแม่ทำอะไรทุกข์แค่ไหน
อยากจะหมั้นกับใคร แต่งกับใคร เลิกกับใคร ก้อทำตามอารมณ์(บ้าๆ)ของตัวเองทั้งนั้น
สมน้ำหน้ามากๆที่ชีวิตพัง
เพราะตัวเองเลยทำเองเลือกเองเหมือนเด็กที่แค่อยากเอาชนะ แต่เอาชีวิตตัวเองและคนรอบๆข้างพังไปด้วย
เปนตัวละครที่สงสารไม่ลงจริงๆคล้ายๆเรยาดอกส้มฯ ต่อให้ชีวิตพังก้อจะไม่สงสารอยากสมน้ำหน้าซ้ำๆ

สงสารนายแม่คมขวัญตอนรดน้ำสังข์ไปน้ำตาตกไป
ลูกเลวขนาดไหนแต่แม่โกรธไม่ลง สำนึกบ้างมั้ยนังปานรุ้ง

อินจนเกลียด