คือ...เรื่องมีอยู่ว่า...เราได้ เป็นเพื่อนกันในเฟสบุค มานานพอสมควร ซึ่งเรานั่นเเหละเป็นคนที่เเอดไปหาเขาก่อน...
เเละเมื่อเขารับเเอดเรา...เราก็ไม่ได้ ทักเเชท หรือสนทนาอะไรกับเขาเลย...นะ
เเต่สิ่งที่เขาชอบทำ บ่อยๆคือ เขาชอบไลค์ เสตตัส ของเรา หรือ รูปภาพที่เราโพสไป...ก็เป็นเรื่องปกติของคนชอบเเจกไลค เเละนะ เราก็ไม่ได้ ซีเรียสอะไร...
เเต่ ลึกๆเเล้ว เราเเอบชอบเขา...มานานเเล้วเหมือนกัน..เพียงเเต่เราไม่กล้า ที่จะเริ่มต้นสนทนากับเขา...เราเองก็เเอบส่องเฟสเขาอยู่บ่อยๆ เเละกดไลคบ้าง..
เผื่อเขาจะเรารู้ว่าเรา เเอบสนใจเขาอยู่...เเต่ดูเหมือนเขาไม่มีท่าทีว่าจะสนใจอะไรเขาก็ไม่เคยทักเรามา...
จนมาวันหนึ่ง...เรา ขับรถ ไป ก็สวนทางกับเขา ตัวจริงเขาก็น่ารักอยู่หรอกนะ เราก็ได้มองเขา..เเล้วก็ผ่านไป...
จนเรา ตัดสินใจ ว่า จะทักเขาไป...ในที่สุด.. เราก็บอกเขาว่าเราเจอเขาด้วยเเหละ เเถวๆวงเวียนนาฬิกา...
เขาก็ไ้สนทนากับเราเหมือน เพื่อนออนไลน์ทั่วไป.. ไม่ได้อะไรกับเรามากนัก...
เเละเราก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น..เเละเขาก็เริ่มเม้นเสตตัสของเรามากขึ้น....เเละทุกครั้งที่เขามีการเม้นเสตตัสที่เราโพส เราก็จะทักเขาไป...
เเละเราคุยกัน ในฐานะ เพื่อน ที่ปรึกษากันไปมาได้...เขาก็บอกว่าเขามีเเฟนเเล้ว...
โดยความที่ว่าเราชอบเขา เราไม่สนใจหรอกว่าเขาจะมีแฟน..เราเเค่อยากคุย...กับเขามันทำให้เราสบายใจ...เราคุยกันมาสักพัก...เเล้ว
จนมาวันดีขคืนดี เรามีโอกาส ได้ไปทำทุระที่ที่สถานที่เเห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่ที่เขาทำงานอยู่ เราก็บอกเขาไปว่า เรามาที่นี่นะ... เรามาทำทุระ เราไม่รู้จักที่เที่ยว...
ช่วยเเนะนำให้เราหน่อยได้ไหม...เเละเราก็ไม่คิดว่าเขาจะมาช่วยเรา จริงๆ... จนเขาพาเราไปทำทุระ พาไปกินข้าว ...เเละเกิด วีรกรรมนิดหน่อย ...เขาไม่สวมหมวกกันน็อก...ก็โดนค่าปรับ ไป..เราต้องเดินไปจ่ายค่าปรับ ที่สถานีตำรวจ ต้องข้ามสะพานลอย ไปด้วยกัน...มันเป็นครั้งเเรกของเรา...ที่มีคนเดินอยู่ข้างๆเเละฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วย กัน...เขาหมดตังไปหลายบาท..ตลอดระยะ การเดินทาง...เขาสร้างรอยยิ้มให้เรา...ตลอด..เรารู้สึกว่าเราไว้ใจเขา... เพราะ เขาก็คิดกับเราเเค่เพื่อน... เเละก่อนจะจากกน เราก็บอกเขาว่า ยินดีที่ได้รู้จักนะ..
เป็นเพื่อนกับเรานานๆนะ....
เเละเราก็กลับบ้านไป.... ก็ได้ คุยกันอยู่เหมือนเดิม คุยมากกว่าทุกวที่เราเคยคุย...
เราเเทนชื่อเขาว่าคุณเพื่อน...เขาเรียกเราว่าคุณเทอ...
เราว่าเขาเองก็น่าจะรู้ว่าเราจิงๆเเล้วชอบเขา...
เเต่เราไม่อยากเสียคำว่ามิตรภาพ...เป็นเพื่อนกันดีที่สุด...เพราะเราไ่อยากเสียเขาไป
แอบรักเพื่อนไปแล้ว
เพื่อนในฝันัน้นมีอยู่จริง
เเละเมื่อเขารับเเอดเรา...เราก็ไม่ได้ ทักเเชท หรือสนทนาอะไรกับเขาเลย...นะ
เเต่สิ่งที่เขาชอบทำ บ่อยๆคือ เขาชอบไลค์ เสตตัส ของเรา หรือ รูปภาพที่เราโพสไป...ก็เป็นเรื่องปกติของคนชอบเเจกไลค เเละนะ เราก็ไม่ได้ ซีเรียสอะไร...
เเต่ ลึกๆเเล้ว เราเเอบชอบเขา...มานานเเล้วเหมือนกัน..เพียงเเต่เราไม่กล้า ที่จะเริ่มต้นสนทนากับเขา...เราเองก็เเอบส่องเฟสเขาอยู่บ่อยๆ เเละกดไลคบ้าง..
เผื่อเขาจะเรารู้ว่าเรา เเอบสนใจเขาอยู่...เเต่ดูเหมือนเขาไม่มีท่าทีว่าจะสนใจอะไรเขาก็ไม่เคยทักเรามา...
จนมาวันหนึ่ง...เรา ขับรถ ไป ก็สวนทางกับเขา ตัวจริงเขาก็น่ารักอยู่หรอกนะ เราก็ได้มองเขา..เเล้วก็ผ่านไป...
จนเรา ตัดสินใจ ว่า จะทักเขาไป...ในที่สุด.. เราก็บอกเขาว่าเราเจอเขาด้วยเเหละ เเถวๆวงเวียนนาฬิกา...
เขาก็ไ้สนทนากับเราเหมือน เพื่อนออนไลน์ทั่วไป.. ไม่ได้อะไรกับเรามากนัก...
เเละเราก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น..เเละเขาก็เริ่มเม้นเสตตัสของเรามากขึ้น....เเละทุกครั้งที่เขามีการเม้นเสตตัสที่เราโพส เราก็จะทักเขาไป...
เเละเราคุยกัน ในฐานะ เพื่อน ที่ปรึกษากันไปมาได้...เขาก็บอกว่าเขามีเเฟนเเล้ว...
โดยความที่ว่าเราชอบเขา เราไม่สนใจหรอกว่าเขาจะมีแฟน..เราเเค่อยากคุย...กับเขามันทำให้เราสบายใจ...เราคุยกันมาสักพัก...เเล้ว
จนมาวันดีขคืนดี เรามีโอกาส ได้ไปทำทุระที่ที่สถานที่เเห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่ที่เขาทำงานอยู่ เราก็บอกเขาไปว่า เรามาที่นี่นะ... เรามาทำทุระ เราไม่รู้จักที่เที่ยว...
ช่วยเเนะนำให้เราหน่อยได้ไหม...เเละเราก็ไม่คิดว่าเขาจะมาช่วยเรา จริงๆ... จนเขาพาเราไปทำทุระ พาไปกินข้าว ...เเละเกิด วีรกรรมนิดหน่อย ...เขาไม่สวมหมวกกันน็อก...ก็โดนค่าปรับ ไป..เราต้องเดินไปจ่ายค่าปรับ ที่สถานีตำรวจ ต้องข้ามสะพานลอย ไปด้วยกัน...มันเป็นครั้งเเรกของเรา...ที่มีคนเดินอยู่ข้างๆเเละฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วย กัน...เขาหมดตังไปหลายบาท..ตลอดระยะ การเดินทาง...เขาสร้างรอยยิ้มให้เรา...ตลอด..เรารู้สึกว่าเราไว้ใจเขา... เพราะ เขาก็คิดกับเราเเค่เพื่อน... เเละก่อนจะจากกน เราก็บอกเขาว่า ยินดีที่ได้รู้จักนะ..
เเละเราก็กลับบ้านไป.... ก็ได้ คุยกันอยู่เหมือนเดิม คุยมากกว่าทุกวที่เราเคยคุย...
เราเเทนชื่อเขาว่าคุณเพื่อน...เขาเรียกเราว่าคุณเทอ...
เราว่าเขาเองก็น่าจะรู้ว่าเราจิงๆเเล้วชอบเขา...
เเต่เราไม่อยากเสียคำว่ามิตรภาพ...เป็นเพื่อนกันดีที่สุด...เพราะเราไ่อยากเสียเขาไป
แอบรักเพื่อนไปแล้ว