เคยรู้สึกเหนื่อยๆ เบื่อๆ บ้างไหมคะ? วันที่รู้สึกว่างานค่อดหนัก มีแต่ปัญหา พ่อแม่ก็ไม่อยู่บ้าน (ฮันนีมูนรอบที่ร้อย >.<) กินข้าวคนเดียว เปล่าเปลี่ยวสุดๆ เพื่อนมีนะ แต่อารมณ์ไม่อยากคุย อยากอยู่นิ่งๆ...มัน เหนื่อย มาจากข้างใน...
คือเรากำลังมีปัญหาเรื่องงาน อาจจะเพราะวันนี้โดนว่ามา 555 กลางที่ประชุมเลย (วันนี้ไปแบบไม่มีคนคุ้มหัว เพราะหัวหน้าไม่ว่าง เลยหนีบพี่ในทีมไปคนนึง ซึ่งช่วยอะไรไม่ได้) ทำงานมาเกือบจะสองปีแล้ว ไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อน เหมือนตัวเองเป็นหมากให้ผู้ใหญ่สองฝ่ายโจมตีกัน เหมือนโปรเจคที่เราตั้งใจทำ เป็นแค่อะไรที่เขาเอาไว้แย่งกันเพื่อเอาตำแหน่งที่ใหญ่กว่า ประมาณว่าใครเป็นคนของใคร
เราทำโปรเจค เราก็ตั้งใจนะกับทุกอย่างที่ทำ แต่บางทีพอมาเจอแบบนี้ ซึ่งเพิ่งเคยเจอครั้งแรก เรื่องงบประมาณ ปัญหาการจัดสรร budget เราแอบท้อ เราถามพี่ที่อยู่ทีมเดียวกับเราว่า เคยเจอแบบนี้ไหม? เขาบอกว่าเดี๋ยวเราก็ชิน...
เราเกิดคำถามว่า ฉันต้องเจอแบบนี้ไปเรื่อยๆเหรอ? นี่คือชีวิตการทำงานใช่ไหม? อยากหัวเราะให้ตัวเอง แม่เราเคยบอกว่า เป็นนายตัวเอง ดีที่สุด อยู่บ้านเก็บค่าเช่าดีกว่าลูก จะดิ้นรนทำไม?
แต่เราเองที่อยากเจอโลกกว้าง อยากใช้สิ่งที่เรียนมาทำงาน ตอนนี้แอบสันสน เคว้งนิดนึง หรือเราควรกลับมาทำงานที่บ้านตัวเองได้แล้ว? หรือจริงๆแล้วที่ๆดีกว่านี้ก็มีอยู่? หรือเราแค่ด้อยประสบการณ์ เลยมองไม่เห็นจุดที่ผู้ใหญ่เหล่านั้นเห็น? เรายังไม่ใช่ผู้บริหารเลยมีวิสัยทัศน์ไม่เพียงพอ ใช่ไหม?
ปวดหัวนิดหน่อย งานหนักไม่เท่าไร แต่ความสับสนนี่สิ วันนี้อารมณ์แบบ...เรามาทำอะไรที่นี่ ยืนพรีเซนต์ในสิ่งที่แต่ละคนไม่ได้จะฟัง การบอกว่าโปรเจคนี้มันดียังไง มันไม่มีผลอะไรเลยถ้าจริงๆแล้วเขามีคนของเขาที่เขาเลือกไว้แล้วเพื่อที่จะทำตรงนี้ แค่ต้องมีเราให้การประชุมสมบูรณ์ เหมือนเธอส่งมอบได้แล้วสิ่งที่เธอคิดอ่ะ แล้วไปซะนะ...
งง 5555
ปล. เพ้อเจ้อ บ้าบอ...โหมดขาดสติ
เหนื่อยจัง มาระบายความรู้สึกกันเถอะ
คือเรากำลังมีปัญหาเรื่องงาน อาจจะเพราะวันนี้โดนว่ามา 555 กลางที่ประชุมเลย (วันนี้ไปแบบไม่มีคนคุ้มหัว เพราะหัวหน้าไม่ว่าง เลยหนีบพี่ในทีมไปคนนึง ซึ่งช่วยอะไรไม่ได้) ทำงานมาเกือบจะสองปีแล้ว ไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อน เหมือนตัวเองเป็นหมากให้ผู้ใหญ่สองฝ่ายโจมตีกัน เหมือนโปรเจคที่เราตั้งใจทำ เป็นแค่อะไรที่เขาเอาไว้แย่งกันเพื่อเอาตำแหน่งที่ใหญ่กว่า ประมาณว่าใครเป็นคนของใคร
เราทำโปรเจค เราก็ตั้งใจนะกับทุกอย่างที่ทำ แต่บางทีพอมาเจอแบบนี้ ซึ่งเพิ่งเคยเจอครั้งแรก เรื่องงบประมาณ ปัญหาการจัดสรร budget เราแอบท้อ เราถามพี่ที่อยู่ทีมเดียวกับเราว่า เคยเจอแบบนี้ไหม? เขาบอกว่าเดี๋ยวเราก็ชิน...
เราเกิดคำถามว่า ฉันต้องเจอแบบนี้ไปเรื่อยๆเหรอ? นี่คือชีวิตการทำงานใช่ไหม? อยากหัวเราะให้ตัวเอง แม่เราเคยบอกว่า เป็นนายตัวเอง ดีที่สุด อยู่บ้านเก็บค่าเช่าดีกว่าลูก จะดิ้นรนทำไม?
แต่เราเองที่อยากเจอโลกกว้าง อยากใช้สิ่งที่เรียนมาทำงาน ตอนนี้แอบสันสน เคว้งนิดนึง หรือเราควรกลับมาทำงานที่บ้านตัวเองได้แล้ว? หรือจริงๆแล้วที่ๆดีกว่านี้ก็มีอยู่? หรือเราแค่ด้อยประสบการณ์ เลยมองไม่เห็นจุดที่ผู้ใหญ่เหล่านั้นเห็น? เรายังไม่ใช่ผู้บริหารเลยมีวิสัยทัศน์ไม่เพียงพอ ใช่ไหม?
ปวดหัวนิดหน่อย งานหนักไม่เท่าไร แต่ความสับสนนี่สิ วันนี้อารมณ์แบบ...เรามาทำอะไรที่นี่ ยืนพรีเซนต์ในสิ่งที่แต่ละคนไม่ได้จะฟัง การบอกว่าโปรเจคนี้มันดียังไง มันไม่มีผลอะไรเลยถ้าจริงๆแล้วเขามีคนของเขาที่เขาเลือกไว้แล้วเพื่อที่จะทำตรงนี้ แค่ต้องมีเราให้การประชุมสมบูรณ์ เหมือนเธอส่งมอบได้แล้วสิ่งที่เธอคิดอ่ะ แล้วไปซะนะ...
งง 5555
ปล. เพ้อเจ้อ บ้าบอ...โหมดขาดสติ