โง่เลขขั้นinfinite

คือเราอยากมาระบายเฉยๆคือตอนนี้อยู่ม.6แล้วก็เรียนศิลป์-คำนวนด้วย(อังกฤษ-คณิต) ตอนที่เลือกสายยอมรับว่าตอนนั้นเลือกตามเพื่อนมา แล้วเราก็ไม่ชอบทางภาษาเท่าไรเลยเลือกแต่พอมาเรียนแล้วโอ้โห้แม่เจ้า!!!!! อยากกัดลิ้นตายวันละ3รอบเรียนเลขเยอะมากบางวัน3คาบอาทิตย์หนึ่งตก7-8คาบ จากตอนม.4ที่ยังพอได้นิดหน่อยก็เริ่มยากขึ้นเรื่อยๆจนไม่ไหว แล้วตอนนี้ม.6แล้วเข้าขั้นเกลียดเลขมาก เวลาสอบนี่ถ้าลอกไม่ได้ก็ปล่อยกระดาษว่างเปล่า เข้าห้องสอบเพื่อนก็แอบจดสูตรกันแต่เรานี่ไม่เคย ไม่ใช่เพราะเทพอะไรนะแต่เพราะจดเข้าไปก็ใช้ไม่เป็นเปิดสมุดยังทำไม่ได้เลย เราไม่โทษใครนะเพราะรู้ว่ามันเป็นเพราะสมองตัวเอง มีคนบอกให้เปิดใจยอมรับแต่เรารู้ตัวว่าเราไม่ได้ แล้วทุกคนในกลุ่มเราก็ตั้งใจเรียนกันมากทุกครั้งที่เพื่อนติวเลขเรานี่จะเสียบหูฟังแล้วทำอย่างอื่นเลย เพราะไม่อยากฟังไม่อยากรับรู้แต่เพื่อนก็ให้กำลังใจนะเหมือนอยากให้เราเรียนอยากให้ลองพยายามจนบางทีมันก็ด่าก็รู้ว่ามันหวังดีแต่มีครั้งหนึ่งเราทนไม่ไหวเลยตะโกนบอกไปว่า "กูโง่โคตรโง่มาสิงกูสิแล้วจะรู้ว่ากูโง่ขนาดไหน" จากนั้นเพื่อนก็ไม่ค่อยมายุ่งกับการที่เราไม่สนใจเลขแล้ว
แต่อีกไม่ถึงปีเราก็จบม.6แล้วก็คงต้องทนๆต่อไปอีกนิด แล้วตั้งใจว่าจะสอบตรงมัณฑนาศิลป์เพราะชอบและคิดว่าถนัดทางนี้มากกว่า เวลาได้วาดแล้วมีความสุขแตกต่างจากตอนที่เรียนเลขราวbtsกับmrt แล้วถ้าย้อนไปได้เราก็คงเลือกสายทั่วไป จะได้ไม่ต้องมานั่งพิมพ์กระทู้ระบายอย่างนี้