ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงยังใช้ชีวิตแบบน่าเบื่อๆกันอยู่?

เป็นความสงสัยของเราค่ะ เราชอบสังเกตคน ชอบมองพฤติกรรมของคนนั่นคนนี้ แล้วเราก็เกิดความคิดที่ว่า
คนเราทุกคนต้องมีวันสุดท้ายของชีวิตกันอยู่แล้ว ทำไมเค้าถึงยังทำเรื่องน่าเบื่อๆแบบนี้กับชีวิตของตัวเอง? ถ้าหากว่าวันนี้คือวันสุดท้างของชีวิตล่ะ?? ถ้าหากว่าพวกเค้ารู้ พวกเค้ายังจะทำกิจวัตรซ้ำๆเดิมๆกันอยู่ไหม???
อย่างตอนเราขึ้นนถเมย์ เราสังเกตคนบนรถเมย์ เป็นแม่ค้าบ้าง พยาบาลบ้าง นักเรียน คนแก่ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกวัยทำงาน มนุษย์เงินเดือน ที่ต้องตื่นขึ้นมา อาบน้ำ กินข้าว รีบออกไปทำงาน กลับบ้าน นอน วนลูบอย่างนี้ไปเรื่อยๆเป็นวงกลม วันนั้นเป็นช่วงเย็นๆที่เราอยู่บนนถเมย์ สีหน้าของคนส่วนใหญ่อ่อนล้า และดูเหนื่อยหน่ายกับชีวิต ไหนจะต้องมาเจอสถานการณ์รถติดขั้นบรรลัย เราเชื่อว่าทุกๆคนมีความฝันของตัวเอง บางคนพยายามทำสิ่งน่าเบื่อนี้เพื่อความฝัน แต่บางคนที่พยายามมานานจนลืมไปแล้วว่า เราทำเพื่ออะไรกันแน่?  เราไม่เข้าใจคนบางคนที่แบบ ทำงานและใชเชีวิตไปวันๆเลย ชีวิตเค้าต้องการแค่นั้นจริงๆหรอ??

ถาสมมติว่า นรก สวรรค์ ไม่มีอยุ่จริง การตาย คือการดับสลายหายไปตลอดกาล คุณคิดว่า คุณจะใช้ชีวิตอันล้ำค่านี้กับเรื่องพวกนี้จริงๆหรอ ??

เคยถามตัวเอง ว่า ถ้าหากวันนี้ คือวันสุดท้ายของชีวิต เราจะทำอะไร?? คงไม่มานั่งหน้าบูดอยู่บนรถเมย์ช่วงเย็นแน่ๆ ความตายอยู่รอบๆตัวเราเสมอ เราไม่มีทางรู่เลยว่า วันไหน จะเป็นวันสุดท้ายของชีวิต ทำไมเราถึงไม่ใช้ชีวิตในทุกๆวันให้เต็มที่ ถ้าสมมติว่าเบื่องานแต่ไม่กล้าเสี่ยงที่จะเปิดโอกาสให้ตัวเองลองทำในสิ่งใหม่ๆ จมปลักอยู่กับงานที่ได้เงินมาเพื่อเสียไป และเงินเก็บอันแสนน้อยนิด บางคนไม่มีเงินเก็บซะด้วยซ้ำ บางคนต้องการรถทั้งๆที่รู้ทั้งรู้ว่าถ้าซื้อมา มันจะสร้างปัญหาให้คุณ มันจะทำให้คุณเดือดร้อนมากขึ้น ค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น คุณก็จะเป็น หนี้ และนั่น คือ การติดแหงกอย่างสมบูรณ์แบบ....

เอาสั้นๆง่ายๆนะ (สำหรับคนขี้เกียจอ่าน)
เราแค่สงสัยว่า ทำไมคนเราในปัจจุบันนี้ถึงยังใช้ชีวิตที่น่าเบื่อแบบนี้อยู่
หรือสำหรับพวกเค้า มันไม่ได้น่าเบื่อ
ถ้าเป็นวันสุดท้ายของชีวิต พวกเค้าจะทำแบบนี้อยู่ไหม
พวกเค้าเคยตระหนักไหม ว่าวันไหน คือ วันสุดท้ายของชีวิต