สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกที่เล่าประสบการณ์ชีวิตของเรา มันเป็นชีวิตรักครั้งแรกในระยะเวลาแค่ 4 เดือน แต่มันโคตรจะฝังใจสุดๆ เลยค่ะ รายละเอียดปลีกย่อยมันเยอะมาก แต่จะพยายามเล่าให้จบภายในพาร์ทเดียวนะคะ กระทู้นี้ไร้สาระมาก ถ้าไม่อยากเสียเวลาแนะนำว่าเปลี่ยนไปอ่านกระทู้อื่นเถอะค่ะ 5555
เจ้าของกระทู้ (คิดว่าตัวเอง) เป็น Bisexual ค่ะ เหตุการณ์ตอนนั้นเกิดขึ้นในระหว่างที่เรากำลังเรียนเทียบเท่าชั้น ม.6 ใกล้จบ และมีความฝันว่าอยากหาแฟนให้ได้ในมหาลัย (11รดมากกก 5555) หลังจากต้องทนทุกข์อยู่กับการแอบชอบหนึ่งในประชากรชายอันน้อยนิดในรั้วสถาบันการศึกษาปัจจุบันแล้วต้องกินแห้ว TwT ระหว่างนั้นเราก็เล่นโปรแกรม MSN ไปด้วย ในตอนนั้นการคุยกันใน MSN เริ่มน้อยลงแล้ว ถือว่าใกล้ถึงยุคล่มสลาย (จริงๆ มันก็ไม่นาน ผ่านมาแค่เกือบ 2 ปีเองค่ะ) ตอนนั้นมันเป็นการเล่นเอ็มแบบยืมรูปชาวบ้านชาวช่องเขามาแล้วเล่นเป็นคนๆ นั้นหรือที่เรียกกันว่ายูโฟ่นั่นเองค่ะ ส่วนใหญ่คนที่เล่นก็เป็นผู้หญิงกันทั้งนั้น เราก็เล่นจนได้แฟนมาหนึ่งคน ตอนนั้นคือขอเบอร์กันเลยนะคะ โทรไปหาบ่อยๆ ด้วย ฟฟฟฟ แต่ด้วยความไม่พอของเราจึงไปคุยกับอีกคน และคนๆ นั้นก็ขอเราเป็นแฟน โอ้โหหหห ... ประเด็นหลักมันอยู่ที่คนนี้ค่ะ
เรากับเธออยู่กันคนละจังหวัดกันนะคะ เธออยู่กรุงเทพฯ ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นขอคบ ด้วยความนึกคึกอยากรู้ว่าตอนตัวเองมีแฟนแล้วจะเป็นยังไงเลยตอบตกลง หลังจากนั้นมาแรกๆ เราก็ไม่ได้อะไรเธอเท่าไหร่ ก็คุยกันน่ารักกุ๊กกิ๊กตามประสา จำได้รางๆ ว่าคบกันก่อนเข้าพรรษาประมาณสองสามอาทิตย์แหละ มีวันนึงเราไปกินหมูกระทะกับกลุ่มเพื่อนแล้วเขากินเหล้ากันเล็กน้อย เราก็กินบ้าง ซัดไปสองแก้วแล้วรายงานเธอ ปรากฏเธอวีนใส่เราค่ะ คือเราก็ไม่ได้เมา และเราก็โตแล้วป่ะ? เราคิดอย่างนี้แล้วมันไม่โอเคเลย ไม่พอยังเหลือบไปเห็นเพื่อนเราคุยกับเธอแล้วเธอหัวเราะคิกคักใส่ทั้งๆ ที่หน้าแชทเราอย่างกับยักษ์มาร ขึ้นเลยสิคะ ไม่ยุติธรรม! ดราม่าหนัก หลังจากนั้นมาเธอโคตรมีอิทธิพลต่อเรามาก ขนาดคุยกันแค่ตัวอักษรนะคะ
เราบอกเธอทุกเรื่องที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา ทั้งเรื่องแฟนคนก่อนหน้านั้นด้วยที่เราขอเบอร์ แต่ตั้งแต่คบกับเธอเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับแฟนคนนั้น แล้วอยู่ๆ แฟนคนนั้นทักไลน์มา เราก็คุยเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร แล้วก็บอกเธอว่าเออเนี่ย แฟนคนนั้นทักมานะ แล้วเธอก็บอกว่าไม่อยากให้เราคุย เราก็โอเค ไม่คุยก็ไม่คุย คราวนี้เราก็มีแต่เธอ มีแต่เธอ มีแต่เธอคนเดียว~ (โปรดอ่านเป็นเพลง) คือโคตรติดโทรศัพท์มากๆ เลยค่ะ ทำอะไรที่ไหนยังไงก็ต้องพิมพ์คุยกับเธอ ตอบกันแบบฉับไว ส่งไป อ่านหนึ่งวิ ตอบกลับมาแล้ว มันฟินนะคะการที่มีคนคุยด้วยแบบนี้ทั้งวัน แล้วคุยกันได้เรื่อยๆ ทุกวัน บางวันเธอก็โทรหาเราบ้าง แต่เราก็ทะเลาะกันบ่อยมากๆ เลยค่ะ มันเกิดจากความงี่เง่าของเราเอง เพราะก่อนหน้าจะคบกันเธอก็บอกว่าเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามา แล้วระหว่างคบกันไปเธอก็เล่าเรื่องแฟนเก่า คนนั้นคนนี้ทักมา บลาๆๆ ตอนแรกเราก็ไม่อะไรหรอก พอเล่าบ่อยๆ ก็รู้สึกว่า เฮ้ย! แฟนเก่านี่แม่.งศัตรูหัวใจตรูชัดๆ เริ่มหาเรื่องทะเลาะ แล้วก็ถูกด่าว่างี่เง่า ก็เอ๊อ! ยอมรับ แต่เราจะหึงคนที่แฟนเราเคยรักมันผิดเหรอวะ? เพราะคิดแบบนี้เลยยังคงหาเรื่องทะเลาะต่อไป แต่ไม่ใช่เรื่องแฟนเก่าเธอนะ เปลี่ยนเป็นเรื่องอื่นแทนเดี๋ยวโดนจับไต๋ได้ 5555
เราก็ทะเลาะสลับกับดีกันไปเรื่อยๆ จนถึงวันประกาศรับสมัครนักศึกษาใหม่ของ มศว. เราก็เอาเลย อยากต่อมหาลัยเลยกะจะไปลองสนามซักหน่อย ตอนนั้นมีเพื่อนจะไปสอบด้วยหลายคน แล้วเพื่อนสนิทเรามันสอบอีกคณะและสถานที่สอบคนละที่ ซึ่งถ้าเราไปพร้อมมันเราก็ต้องกลับพร้อมมัน ใช้เวลา 3 วัน ตอนแรกก็ไม่กล้ารบกวนเธอหรอกเกรงใจมาก แถมเพิ่งคบกันได้ไม่นานด้วย ถึงอีกใจจะบอกว่า “ลองขอไปก่อน ไงก็ผู้หญิงด้วยกันไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว” ก็ตาม =w= แต่พอใกล้ถึงวันสอบจริงเราหาที่พึ่งไม่ได้เลยจริงๆ ค่ะ เลยลองพูดแบบอ้อมๆ ขอเธอดู อ้อมไปอ้อมมาเธอจึงเอ่ยปากชวนเราไปพักอยู่กับเธอเองเลย (เยส! จะได้เจอหน้าแฟนแล้ว แอบ11รดอ่ะ 555)
พอถึงก่อนวันสอบ เอาอีกแล้วจ้า... มีเรื่องทะเลาะกันอีกแล้ว ทะเลาะกันตั้งแต่วันที่เราขึ้นรถยันไปถึงกรุงเทพฯ แล้วยังไม่คืนดี ทะเลาะกันอยู่นั่น พิมพ์ยาวเป็นกิโลฯ เราก็คิดว่าเธอคงไม่อยากให้เราไปนอนกับเธอแล้วมั้งเลยลองขออาศัยบ้านญาติเพื่อนดู ปรากฏมันไม่ให้ค่ะ (เพื่อนเฬว TwT) จำเป็นต้องบากหน้าไปรอเธอมารับที่เธอบอกให้ไปรอ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้[ขออนุญาตเล่าประสบการณ์ขึ้นรถตู้ในกรุงเทพฯ ครั้งแรกหน่อยนะคะ คือประทับใจคนกรุง นึกว่าจะมองเราเป็นเด็กบ้านนอกอารมณ์เหม็นกลิ่นโคลนสาบควาย รังเกียจเราตั้งแต่หัวจรดเท้าอะไรอย่างนี้ (ดูหนังมากไป 5555) พอเจอกับตัวจริงๆ เขาใจดีมากค่ะ เราถามทางแบบขึ้นคันนี้ใช่หรือเปล่าคะ? ไปทางนี้หรือเปล่าคะ? ต้องลงตรงนี้หรือเปล่าคะ? เขาก็ตอบเรามาอย่างใจเย็น คือซึ้ง T^Tb] แต่พอเรากับเธอใกล้เจอกันเธอกลับบอกว่าตื่นเต้น ดีใจที่จะได้เจอเรา เราก็เออๆ ก็ดีแล้ว (คิดในใจ หายโกรธตรูแล้วช่ะ? เออดี 55555) พอเธอลงรถเมล์มา เธอสูงกว่าเราแล้วก็ผอมมากกกกก อารมณ์เราตอนนั้นคือแบบอยากโผเข้ากอดเหมือนละครเกาหลีแต่ไม่ค่ะ เราเดินเตาะแตะๆ ไปหาเธอแล้วอ้าแขน ปรากฏเธอเดินผ่านเราไปฟิ้ว... แล้วหันมาบอก “รถเมล์มาแล้ว” ดีออกกกกกกก!!
ไปอยู่กับเธอคืนนึงนี่คือรู้เลยค่ะ ที่เธอเคยบอกเป็นคนไม่ชอบยิ้ม ไม่ชอบกินข้าว ไม่ชอบนั่นชอบนี่คือมันใช่ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดเคยเจอแต่ยิ้มๆ มองหน้ากันรู้จักมั้ยไม่รู้ตรูยิ้มใส่มันไว้ก่อน เฟรนด์ลี่สุดๆ ฮ่าๆๆๆ แต่เธอไม่เลยซักแอะ ตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันนี่ไม่ยิ้มเลย แต่การกระทำโอเคค่ะ ใส่ใจเราดีมาก แบบที่ไม่คิดว่าจะทำแบบนี้ ก่อนนอนเธอก็ให้เราร้องเพลงกล่อมพร้อมลูบหัวด้วยค่ะ อายมาก ร้องเพลงเบาสุดๆ เท่าที่จะเบาได้ 5555 วันรุ่งขึ้นเธอก็ขอให้แม่เธอพาเราไปส่งที่สนามสอบ เจอสายตาพิฆาตจากแม่ของเธอแล้วทำให้เราไม่กล้าเข้าใกล้เธอเลย แต่เธอสะกิดเราและยื่นหูฟังมาให้ข้างนึงระหว่างอยู่บนรถ เปิดเพลงที่เราชอบให้ฟังค่ะ น่ารักมากกกก >< ตอนไปสอบนี่ไม่คิดอะไรเลยนอกจากคิดถึงเธอ... นี่เรื่องจริงนะคะ คิดอะไรไม่ออกเลยนอกจากเสียงและกลิ่นของเธอ (โรคจิตมาก 5555) เดินออกจากห้องสอบมารู้เลยว่ายังไงก็ไม่ติด ตอบมั่วซะขนาดนั้น แต่เราก็ไม่เครียดค่ะ โทรหาเธอแล้วถามทางกลับบ้านอย่างเอาเป็นเอาตาย กลัวหลงค่ะ เพราะแม่เธอแค่มาส่งไม่มารับค่ะ เราก็โอเคแค่นี้ไม่เป็นไร โทรหาเธอได้ ปรากฏคุยกับเธอตลอดทางกลับบ้านเลยค่ะ กลัวหลงมาก คุยโทรศัพท์ไปกอดเสาตรงประตูรถเมล์ไป เจอพี่ชายคนนึงบนรถท่าจะทนฟังเราบ่นว่ากลัวหลงไม่ไหวเลยตะโกนมาบอกว่า “น้องจะลงที่ XXX ใช่มั้ย ก็ $*%*((*_)^(*^*( นะ แล้ว %(*^%RYFGJHLHO จากนั้น GIGJKP:N^(^)((*_) พอข้ามสะพานแสดงว่าน้องเลยไปแล้ว” เราฟังรู้เรื่องแค่นี้ อยากจะถามซ้ำอีกรอบมากแต่พี่แกก็ลงรถไป ... T^T แต่ก็มีคุณยายคนหนึ่งเปรียบดั่งนางฟ้ามาโปรด ท่านเดินมายืนข้างๆ แล้วพูดกับเราว่า “น้องจะลงที่ XXX ใช่มั้ย เดี๋ยวลงพร้อมยายนะ” ในหัวเรามีคำถามร้อยแปดอยากถามยายมากแต่เราก็เลือกที่จะรับปากยายไปง่ายๆ จนมาถึงหน้าทางเข้าบ้านเธอและยายแกก็ลงตรงนั้นจริงๆ เราก็เลยลงตามพลางขอบคุณยายยกใหญ่ เราอาสาจะพายายไปส่งที่บ้าน แต่ยายปฏิเสธ บอกว่าเดี๋ยวเรียกแท็กซี่ไปส่งอีกนิดก็ถึงบ้านยายแล้ว (ทำเป็นอวดเก่งนะเรา ฟฟฟฟ)
คืนที่สองสามก็เหมือนเดิม ด้วยความที่เราว่างเลยนั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องของเธอตลอดเวลาที่ผ่านมา อ่านการ์ตูนของเธอจบไปก็หลายเล่ม ดูหนัง ดูการ์ตูนกับเธอจนมาถึงวันที่เราต้องกลับแล้ว ก่อนกลับ ระหว่างที่อยู่ในห้องเราก็ขอกอดเธอ (คือฝังใจมาก ตอนเจอกันครั้งแรกไม่ได้กอด 5555) มันเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ไง แต่เธอไม่สนใจเสียงนกเสียงกาของเราเลยค่ะ เธอบอกให้เราถ่ายรูปคู่ ก็เออ ถ่ายรูปคู่ก็ได้วะ จนถึงเวลาจริงๆ เธอก็เดินมาส่งเราขึ้นรถที่หน้าทางเข้าบ้านของเธอ เธอยังไม่เลิกถ่ายรูปเราเลยค่ะ TwT รอจนรถมาถึงแล้วเธอจึงกอดเราแบบที่เราไม่ทันได้ตั้งตัว อื้มมมม มันเป็นความรู้สึกที่แบบ... ในที่สุด! ฟฟฟ
อยากให้จบพาร์ทเดียว แต่กลับไม่พอ 5555 ขอต่อที่คอมเมนต์นะคะ
แท็กผิดถูกยังไงบอกได้นะคะ ^^
ปสก. คบแฟนคนแรกเกือบ 4 เดือน แต่ยังฝังใจจนถึงปัจจุบัน
เจ้าของกระทู้ (คิดว่าตัวเอง) เป็น Bisexual ค่ะ เหตุการณ์ตอนนั้นเกิดขึ้นในระหว่างที่เรากำลังเรียนเทียบเท่าชั้น ม.6 ใกล้จบ และมีความฝันว่าอยากหาแฟนให้ได้ในมหาลัย (11รดมากกก 5555) หลังจากต้องทนทุกข์อยู่กับการแอบชอบหนึ่งในประชากรชายอันน้อยนิดในรั้วสถาบันการศึกษาปัจจุบันแล้วต้องกินแห้ว TwT ระหว่างนั้นเราก็เล่นโปรแกรม MSN ไปด้วย ในตอนนั้นการคุยกันใน MSN เริ่มน้อยลงแล้ว ถือว่าใกล้ถึงยุคล่มสลาย (จริงๆ มันก็ไม่นาน ผ่านมาแค่เกือบ 2 ปีเองค่ะ) ตอนนั้นมันเป็นการเล่นเอ็มแบบยืมรูปชาวบ้านชาวช่องเขามาแล้วเล่นเป็นคนๆ นั้นหรือที่เรียกกันว่ายูโฟ่นั่นเองค่ะ ส่วนใหญ่คนที่เล่นก็เป็นผู้หญิงกันทั้งนั้น เราก็เล่นจนได้แฟนมาหนึ่งคน ตอนนั้นคือขอเบอร์กันเลยนะคะ โทรไปหาบ่อยๆ ด้วย ฟฟฟฟ แต่ด้วยความไม่พอของเราจึงไปคุยกับอีกคน และคนๆ นั้นก็ขอเราเป็นแฟน โอ้โหหหห ... ประเด็นหลักมันอยู่ที่คนนี้ค่ะ
เรากับเธออยู่กันคนละจังหวัดกันนะคะ เธออยู่กรุงเทพฯ ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นขอคบ ด้วยความนึกคึกอยากรู้ว่าตอนตัวเองมีแฟนแล้วจะเป็นยังไงเลยตอบตกลง หลังจากนั้นมาแรกๆ เราก็ไม่ได้อะไรเธอเท่าไหร่ ก็คุยกันน่ารักกุ๊กกิ๊กตามประสา จำได้รางๆ ว่าคบกันก่อนเข้าพรรษาประมาณสองสามอาทิตย์แหละ มีวันนึงเราไปกินหมูกระทะกับกลุ่มเพื่อนแล้วเขากินเหล้ากันเล็กน้อย เราก็กินบ้าง ซัดไปสองแก้วแล้วรายงานเธอ ปรากฏเธอวีนใส่เราค่ะ คือเราก็ไม่ได้เมา และเราก็โตแล้วป่ะ? เราคิดอย่างนี้แล้วมันไม่โอเคเลย ไม่พอยังเหลือบไปเห็นเพื่อนเราคุยกับเธอแล้วเธอหัวเราะคิกคักใส่ทั้งๆ ที่หน้าแชทเราอย่างกับยักษ์มาร ขึ้นเลยสิคะ ไม่ยุติธรรม! ดราม่าหนัก หลังจากนั้นมาเธอโคตรมีอิทธิพลต่อเรามาก ขนาดคุยกันแค่ตัวอักษรนะคะ
เราบอกเธอทุกเรื่องที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา ทั้งเรื่องแฟนคนก่อนหน้านั้นด้วยที่เราขอเบอร์ แต่ตั้งแต่คบกับเธอเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับแฟนคนนั้น แล้วอยู่ๆ แฟนคนนั้นทักไลน์มา เราก็คุยเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร แล้วก็บอกเธอว่าเออเนี่ย แฟนคนนั้นทักมานะ แล้วเธอก็บอกว่าไม่อยากให้เราคุย เราก็โอเค ไม่คุยก็ไม่คุย คราวนี้เราก็มีแต่เธอ มีแต่เธอ มีแต่เธอคนเดียว~ (โปรดอ่านเป็นเพลง) คือโคตรติดโทรศัพท์มากๆ เลยค่ะ ทำอะไรที่ไหนยังไงก็ต้องพิมพ์คุยกับเธอ ตอบกันแบบฉับไว ส่งไป อ่านหนึ่งวิ ตอบกลับมาแล้ว มันฟินนะคะการที่มีคนคุยด้วยแบบนี้ทั้งวัน แล้วคุยกันได้เรื่อยๆ ทุกวัน บางวันเธอก็โทรหาเราบ้าง แต่เราก็ทะเลาะกันบ่อยมากๆ เลยค่ะ มันเกิดจากความงี่เง่าของเราเอง เพราะก่อนหน้าจะคบกันเธอก็บอกว่าเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามา แล้วระหว่างคบกันไปเธอก็เล่าเรื่องแฟนเก่า คนนั้นคนนี้ทักมา บลาๆๆ ตอนแรกเราก็ไม่อะไรหรอก พอเล่าบ่อยๆ ก็รู้สึกว่า เฮ้ย! แฟนเก่านี่แม่.งศัตรูหัวใจตรูชัดๆ เริ่มหาเรื่องทะเลาะ แล้วก็ถูกด่าว่างี่เง่า ก็เอ๊อ! ยอมรับ แต่เราจะหึงคนที่แฟนเราเคยรักมันผิดเหรอวะ? เพราะคิดแบบนี้เลยยังคงหาเรื่องทะเลาะต่อไป แต่ไม่ใช่เรื่องแฟนเก่าเธอนะ เปลี่ยนเป็นเรื่องอื่นแทนเดี๋ยวโดนจับไต๋ได้ 5555
เราก็ทะเลาะสลับกับดีกันไปเรื่อยๆ จนถึงวันประกาศรับสมัครนักศึกษาใหม่ของ มศว. เราก็เอาเลย อยากต่อมหาลัยเลยกะจะไปลองสนามซักหน่อย ตอนนั้นมีเพื่อนจะไปสอบด้วยหลายคน แล้วเพื่อนสนิทเรามันสอบอีกคณะและสถานที่สอบคนละที่ ซึ่งถ้าเราไปพร้อมมันเราก็ต้องกลับพร้อมมัน ใช้เวลา 3 วัน ตอนแรกก็ไม่กล้ารบกวนเธอหรอกเกรงใจมาก แถมเพิ่งคบกันได้ไม่นานด้วย ถึงอีกใจจะบอกว่า “ลองขอไปก่อน ไงก็ผู้หญิงด้วยกันไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว” ก็ตาม =w= แต่พอใกล้ถึงวันสอบจริงเราหาที่พึ่งไม่ได้เลยจริงๆ ค่ะ เลยลองพูดแบบอ้อมๆ ขอเธอดู อ้อมไปอ้อมมาเธอจึงเอ่ยปากชวนเราไปพักอยู่กับเธอเองเลย (เยส! จะได้เจอหน้าแฟนแล้ว แอบ11รดอ่ะ 555)
พอถึงก่อนวันสอบ เอาอีกแล้วจ้า... มีเรื่องทะเลาะกันอีกแล้ว ทะเลาะกันตั้งแต่วันที่เราขึ้นรถยันไปถึงกรุงเทพฯ แล้วยังไม่คืนดี ทะเลาะกันอยู่นั่น พิมพ์ยาวเป็นกิโลฯ เราก็คิดว่าเธอคงไม่อยากให้เราไปนอนกับเธอแล้วมั้งเลยลองขออาศัยบ้านญาติเพื่อนดู ปรากฏมันไม่ให้ค่ะ (เพื่อนเฬว TwT) จำเป็นต้องบากหน้าไปรอเธอมารับที่เธอบอกให้ไปรอ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ แต่พอเรากับเธอใกล้เจอกันเธอกลับบอกว่าตื่นเต้น ดีใจที่จะได้เจอเรา เราก็เออๆ ก็ดีแล้ว (คิดในใจ หายโกรธตรูแล้วช่ะ? เออดี 55555) พอเธอลงรถเมล์มา เธอสูงกว่าเราแล้วก็ผอมมากกกกก อารมณ์เราตอนนั้นคือแบบอยากโผเข้ากอดเหมือนละครเกาหลีแต่ไม่ค่ะ เราเดินเตาะแตะๆ ไปหาเธอแล้วอ้าแขน ปรากฏเธอเดินผ่านเราไปฟิ้ว... แล้วหันมาบอก “รถเมล์มาแล้ว” ดีออกกกกกกก!!
ไปอยู่กับเธอคืนนึงนี่คือรู้เลยค่ะ ที่เธอเคยบอกเป็นคนไม่ชอบยิ้ม ไม่ชอบกินข้าว ไม่ชอบนั่นชอบนี่คือมันใช่ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดเคยเจอแต่ยิ้มๆ มองหน้ากันรู้จักมั้ยไม่รู้ตรูยิ้มใส่มันไว้ก่อน เฟรนด์ลี่สุดๆ ฮ่าๆๆๆ แต่เธอไม่เลยซักแอะ ตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันนี่ไม่ยิ้มเลย แต่การกระทำโอเคค่ะ ใส่ใจเราดีมาก แบบที่ไม่คิดว่าจะทำแบบนี้ ก่อนนอนเธอก็ให้เราร้องเพลงกล่อมพร้อมลูบหัวด้วยค่ะ อายมาก ร้องเพลงเบาสุดๆ เท่าที่จะเบาได้ 5555 วันรุ่งขึ้นเธอก็ขอให้แม่เธอพาเราไปส่งที่สนามสอบ เจอสายตาพิฆาตจากแม่ของเธอแล้วทำให้เราไม่กล้าเข้าใกล้เธอเลย แต่เธอสะกิดเราและยื่นหูฟังมาให้ข้างนึงระหว่างอยู่บนรถ เปิดเพลงที่เราชอบให้ฟังค่ะ น่ารักมากกกก >< ตอนไปสอบนี่ไม่คิดอะไรเลยนอกจากคิดถึงเธอ... นี่เรื่องจริงนะคะ คิดอะไรไม่ออกเลยนอกจากเสียงและกลิ่นของเธอ (โรคจิตมาก 5555) เดินออกจากห้องสอบมารู้เลยว่ายังไงก็ไม่ติด ตอบมั่วซะขนาดนั้น แต่เราก็ไม่เครียดค่ะ โทรหาเธอแล้วถามทางกลับบ้านอย่างเอาเป็นเอาตาย กลัวหลงค่ะ เพราะแม่เธอแค่มาส่งไม่มารับค่ะ เราก็โอเคแค่นี้ไม่เป็นไร โทรหาเธอได้ ปรากฏคุยกับเธอตลอดทางกลับบ้านเลยค่ะ กลัวหลงมาก คุยโทรศัพท์ไปกอดเสาตรงประตูรถเมล์ไป เจอพี่ชายคนนึงบนรถท่าจะทนฟังเราบ่นว่ากลัวหลงไม่ไหวเลยตะโกนมาบอกว่า “น้องจะลงที่ XXX ใช่มั้ย ก็ $*%*((*_)^(*^*( นะ แล้ว %(*^%RYFGJHLHO จากนั้น GIGJKP:N^(^)((*_) พอข้ามสะพานแสดงว่าน้องเลยไปแล้ว” เราฟังรู้เรื่องแค่นี้ อยากจะถามซ้ำอีกรอบมากแต่พี่แกก็ลงรถไป ... T^T แต่ก็มีคุณยายคนหนึ่งเปรียบดั่งนางฟ้ามาโปรด ท่านเดินมายืนข้างๆ แล้วพูดกับเราว่า “น้องจะลงที่ XXX ใช่มั้ย เดี๋ยวลงพร้อมยายนะ” ในหัวเรามีคำถามร้อยแปดอยากถามยายมากแต่เราก็เลือกที่จะรับปากยายไปง่ายๆ จนมาถึงหน้าทางเข้าบ้านเธอและยายแกก็ลงตรงนั้นจริงๆ เราก็เลยลงตามพลางขอบคุณยายยกใหญ่ เราอาสาจะพายายไปส่งที่บ้าน แต่ยายปฏิเสธ บอกว่าเดี๋ยวเรียกแท็กซี่ไปส่งอีกนิดก็ถึงบ้านยายแล้ว (ทำเป็นอวดเก่งนะเรา ฟฟฟฟ)
คืนที่สองสามก็เหมือนเดิม ด้วยความที่เราว่างเลยนั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องของเธอตลอดเวลาที่ผ่านมา อ่านการ์ตูนของเธอจบไปก็หลายเล่ม ดูหนัง ดูการ์ตูนกับเธอจนมาถึงวันที่เราต้องกลับแล้ว ก่อนกลับ ระหว่างที่อยู่ในห้องเราก็ขอกอดเธอ (คือฝังใจมาก ตอนเจอกันครั้งแรกไม่ได้กอด 5555) มันเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ไง แต่เธอไม่สนใจเสียงนกเสียงกาของเราเลยค่ะ เธอบอกให้เราถ่ายรูปคู่ ก็เออ ถ่ายรูปคู่ก็ได้วะ จนถึงเวลาจริงๆ เธอก็เดินมาส่งเราขึ้นรถที่หน้าทางเข้าบ้านของเธอ เธอยังไม่เลิกถ่ายรูปเราเลยค่ะ TwT รอจนรถมาถึงแล้วเธอจึงกอดเราแบบที่เราไม่ทันได้ตั้งตัว อื้มมมม มันเป็นความรู้สึกที่แบบ... ในที่สุด! ฟฟฟ
อยากให้จบพาร์ทเดียว แต่กลับไม่พอ 5555 ขอต่อที่คอมเมนต์นะคะ
แท็กผิดถูกยังไงบอกได้นะคะ ^^