สวัสดีครับ
มีเรื่องมาเล่าครับ
ผมเป็นเด็กผู้ชายครับ อายุ 18 ย่าง 19 ได้เคยมีโอกาสรู้จักกับผู้หญิงฮ่องกงคนนึงจากกิจกรรมที่โรงเรียนครับ
เราเจอกันเมื่อสองปีก่อน (ม.4) เค้ามาสอนภาษาอังกฤษผมครับ จากนั้นเค้าก็กลับประเทศไป แต่เราก็มีไลน์มีเฟซกัน เค้าก็ขอที่อยู่ผม เพื่อที่จะส่ง Post Card มาให้ ผมก็ให้เค้าไป เราแลก จม. คุยกันซักพัก แล้วเราก็ห่างกันไป
จนมาเมื่อสองวันก่อนครับ เค้าบอกผมว่าจะมาเที่ยวไทย มากับเพื่อนอีกสองคน ผมก็ดีใจมาก จัดการเรื่องสถานที่ท่องเที่ยว จะพาเค้าทัวร์กรุงวันนึง ก็ตัดสินใจครับ ว่าจะพาไปเที่ยวสยาม หาของกิน ดูงานนิทรรศการ (MBK) และก็หาอะไรทาน เดินช๊อปที่ Terminal 21 ครับ
แล้วเราก็เจอกันวันนี้ครับ สิบโมงเจอกัน พาเค้าไปสยาม (เราคุยภาษาอังกฤษกันตลอดครับ) เดินเล่นซักพัก เกือบเที่ยง ก็คุยกันว่าจะไปหาอะไรกินที่ Terminal 21 ระหว่างทางเค้าก็ชมให้เราฟังตลอดเลยว่าที่กลับมาไทย เพราะชอบเมืองไทยมาก คนนิสัยดี เมืองสวย ของอร่อย บลาๆ เราก็โอเค เค้าชอบก็ดีใจ
ก็นั่ง BTS ไป หาไรกินแล้วก็เดินเล่นซื้อของ จนมาถึงร้านเถ้าแก่น้อยครับ เค้าถามเรา แบบนี้ห้างอื่นมีขายมั้ย (คือเค้าจะสื่อว่า ป๊อปคอร์นยี่ห้อนี้ รสแบบนี้ ที่อื่นมีขายมั้ย ) เราก็ตอบไปว่ามีแค่ไม่กี่รส เค้าก็ทำหน้าชั่งใจ สุดท้ายก็เข้าร้าน (ประมาณบ่ายสี่โมงเย็น) พอเข้าไปนี่ยิ่งกว่า เค้าดูชอบมาก ป๊อปคอร์นหลายรส เค้าก็ลองชิมไปเรื่อยๆ ถามพนักงานตลอดว่านี่รสอะไร แบบไหน
แต่คือพนักงานแทบไม่สนใจเลย ไม่รู้ว่าพูดภาษาอังกฤษไม่ได้หรืออย่างไร เราก็ไม่อะไร เราก็คุยกับเพื่อนของเรา เป็นภาษาอังกฤษ เราก็สงสัยนะ เออ รสใหม่ ชิมหน่อย (เมล่อน) ทีนี้เราสี่คนก็ยืนชิมเกือบทุกรส (ตรงเค้าท์เตอร์เค้ามีถาดเล็กๆ วางป๊อปคอร์นหลายรสไว้ให้ชิม )
จนสักพักมีพนักงานคนนึง พูดออกมาว่า " ชิมมันทุกรส แต่ไม่ซื้อซักรส " เราฟังละเราก็แบบ เห้ย.. มันไม่ใช่ป้ะว้ะ เราก็ไม่ได้อะไร หันหน้าหนีพนักงาน (คือเวลาเราไม่พอใจเราจะแสดงออกทางสีหน้าชัดมาก เราเลยเลือกที่จะหันหนี) พนักงานก็ยังนินทาต่อ ไม่หยุดซักที เพื่อนเราก็ไม่รู้อะไร ยังคงชิมและสอบถามรสชาติ ขนาด และราคาต่อ (ยังไม่ได้บอกเพื่อน) "ตลอดเวลาที่เพื่อนถาม สีหน้าและน้ำเสียงของพนักงานไม่ได้มีจิตใจของการบริการเลยแม้แต่น้อย .จนโอเค เราเดินไปตรงเค้าท์เตอร์ เราก็ยังเห็นเค้าซุบซิบๆ ทำหน้าไม่พอใจเวลาเพื่อนเราขอชิมรสที่มันหมดจากถาด (เค้าต้องตักใหม่) จนเพื่อนเราซื้อของเสร็จสรรพ รอจ่ายเงิน
พนักงานแคชเชียร์ก็ถามว่า จะจ่ายบิลรวมหรือบิลแยก เราก็ตอบว่า Separate พนักงานก็ยืนอึนๆ จนเราต้องว่า จ่ายแยกครับ
โอ้โห ทีนี้หล่ะคุณเอ้ยยยยยย พนักงานทั้งสามหน้าซีด ช๊อคหน่อยๆ ว่าเราเป็นคนไทย ทีนี้ยังไงไม่รู้ ขายของใหญ่เลย ชิมได้นะคะ รสนี้แบบนี้ รสนี้แบบนั้น
แบบนี้ ขนาดนี้ก็มีนะคะ คือเค้าคงไม่คิดว่าเราเป็นคนไทย เพราะเราพูดภาษาอังกฤษกับเค้าแต่แรก เค้าก็พูดดีทำดี จากหน้า..เป็นหลังมือ
จนเพื่อนถามว่าเป็นอะไร เราก็ตอบไม่ได้เป็น จนเพื่อนพูดย้ำๆว่า เค้ารู้นะว่าหน้าแบบนี้คือไม่พอใจ สุดท้ายเราก็เล่าให้เค้าฟัง เค้าก็บอกว่าไม่คิดว่าเค้าจะพูดแบบนั้น เราก็ซื้อตั้งเยอะนะ (อันนี้ฟังละรู้สึกแย่) เราก็ปลอบๆเค้าไป ว่ามันก็ต้องมีบ้าง อะไรแบบนี้ เค้าก็โอเคๆ
ที่บ่นมาซะยาว ไม่ได้อะไร อยากให้คุณมีจิตใจในการทำงานบริการบ้าง ไม่ใช่พอรู้ว่าลูกค้าไม่ใช่คนไทย ก็เอาลูกค้าไปนินทา แต่พอรู้ว่าฟังไทยออกละ แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ปล.คือเพื่อนแอบนอยด์นะ ว่าทำไมต้องพูดแบบนั้น เพราะนางสามคนก็ซื้อกันเยอะอยู่
ผิดหวังกับการบริการของประเทศไทยมากครับ -เถ้าแก่น้อย- Top Corn
มีเรื่องมาเล่าครับ
ผมเป็นเด็กผู้ชายครับ อายุ 18 ย่าง 19 ได้เคยมีโอกาสรู้จักกับผู้หญิงฮ่องกงคนนึงจากกิจกรรมที่โรงเรียนครับ
เราเจอกันเมื่อสองปีก่อน (ม.4) เค้ามาสอนภาษาอังกฤษผมครับ จากนั้นเค้าก็กลับประเทศไป แต่เราก็มีไลน์มีเฟซกัน เค้าก็ขอที่อยู่ผม เพื่อที่จะส่ง Post Card มาให้ ผมก็ให้เค้าไป เราแลก จม. คุยกันซักพัก แล้วเราก็ห่างกันไป
จนมาเมื่อสองวันก่อนครับ เค้าบอกผมว่าจะมาเที่ยวไทย มากับเพื่อนอีกสองคน ผมก็ดีใจมาก จัดการเรื่องสถานที่ท่องเที่ยว จะพาเค้าทัวร์กรุงวันนึง ก็ตัดสินใจครับ ว่าจะพาไปเที่ยวสยาม หาของกิน ดูงานนิทรรศการ (MBK) และก็หาอะไรทาน เดินช๊อปที่ Terminal 21 ครับ
แล้วเราก็เจอกันวันนี้ครับ สิบโมงเจอกัน พาเค้าไปสยาม (เราคุยภาษาอังกฤษกันตลอดครับ) เดินเล่นซักพัก เกือบเที่ยง ก็คุยกันว่าจะไปหาอะไรกินที่ Terminal 21 ระหว่างทางเค้าก็ชมให้เราฟังตลอดเลยว่าที่กลับมาไทย เพราะชอบเมืองไทยมาก คนนิสัยดี เมืองสวย ของอร่อย บลาๆ เราก็โอเค เค้าชอบก็ดีใจ
ก็นั่ง BTS ไป หาไรกินแล้วก็เดินเล่นซื้อของ จนมาถึงร้านเถ้าแก่น้อยครับ เค้าถามเรา แบบนี้ห้างอื่นมีขายมั้ย (คือเค้าจะสื่อว่า ป๊อปคอร์นยี่ห้อนี้ รสแบบนี้ ที่อื่นมีขายมั้ย ) เราก็ตอบไปว่ามีแค่ไม่กี่รส เค้าก็ทำหน้าชั่งใจ สุดท้ายก็เข้าร้าน (ประมาณบ่ายสี่โมงเย็น) พอเข้าไปนี่ยิ่งกว่า เค้าดูชอบมาก ป๊อปคอร์นหลายรส เค้าก็ลองชิมไปเรื่อยๆ ถามพนักงานตลอดว่านี่รสอะไร แบบไหน
แต่คือพนักงานแทบไม่สนใจเลย ไม่รู้ว่าพูดภาษาอังกฤษไม่ได้หรืออย่างไร เราก็ไม่อะไร เราก็คุยกับเพื่อนของเรา เป็นภาษาอังกฤษ เราก็สงสัยนะ เออ รสใหม่ ชิมหน่อย (เมล่อน) ทีนี้เราสี่คนก็ยืนชิมเกือบทุกรส (ตรงเค้าท์เตอร์เค้ามีถาดเล็กๆ วางป๊อปคอร์นหลายรสไว้ให้ชิม )
จนสักพักมีพนักงานคนนึง พูดออกมาว่า " ชิมมันทุกรส แต่ไม่ซื้อซักรส " เราฟังละเราก็แบบ เห้ย.. มันไม่ใช่ป้ะว้ะ เราก็ไม่ได้อะไร หันหน้าหนีพนักงาน (คือเวลาเราไม่พอใจเราจะแสดงออกทางสีหน้าชัดมาก เราเลยเลือกที่จะหันหนี) พนักงานก็ยังนินทาต่อ ไม่หยุดซักที เพื่อนเราก็ไม่รู้อะไร ยังคงชิมและสอบถามรสชาติ ขนาด และราคาต่อ (ยังไม่ได้บอกเพื่อน) "ตลอดเวลาที่เพื่อนถาม สีหน้าและน้ำเสียงของพนักงานไม่ได้มีจิตใจของการบริการเลยแม้แต่น้อย .จนโอเค เราเดินไปตรงเค้าท์เตอร์ เราก็ยังเห็นเค้าซุบซิบๆ ทำหน้าไม่พอใจเวลาเพื่อนเราขอชิมรสที่มันหมดจากถาด (เค้าต้องตักใหม่) จนเพื่อนเราซื้อของเสร็จสรรพ รอจ่ายเงิน
พนักงานแคชเชียร์ก็ถามว่า จะจ่ายบิลรวมหรือบิลแยก เราก็ตอบว่า Separate พนักงานก็ยืนอึนๆ จนเราต้องว่า จ่ายแยกครับ
โอ้โห ทีนี้หล่ะคุณเอ้ยยยยยย พนักงานทั้งสามหน้าซีด ช๊อคหน่อยๆ ว่าเราเป็นคนไทย ทีนี้ยังไงไม่รู้ ขายของใหญ่เลย ชิมได้นะคะ รสนี้แบบนี้ รสนี้แบบนั้น
แบบนี้ ขนาดนี้ก็มีนะคะ คือเค้าคงไม่คิดว่าเราเป็นคนไทย เพราะเราพูดภาษาอังกฤษกับเค้าแต่แรก เค้าก็พูดดีทำดี จากหน้า..เป็นหลังมือ
จนเพื่อนถามว่าเป็นอะไร เราก็ตอบไม่ได้เป็น จนเพื่อนพูดย้ำๆว่า เค้ารู้นะว่าหน้าแบบนี้คือไม่พอใจ สุดท้ายเราก็เล่าให้เค้าฟัง เค้าก็บอกว่าไม่คิดว่าเค้าจะพูดแบบนั้น เราก็ซื้อตั้งเยอะนะ (อันนี้ฟังละรู้สึกแย่) เราก็ปลอบๆเค้าไป ว่ามันก็ต้องมีบ้าง อะไรแบบนี้ เค้าก็โอเคๆ
ที่บ่นมาซะยาว ไม่ได้อะไร อยากให้คุณมีจิตใจในการทำงานบริการบ้าง ไม่ใช่พอรู้ว่าลูกค้าไม่ใช่คนไทย ก็เอาลูกค้าไปนินทา แต่พอรู้ว่าฟังไทยออกละ แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ปล.คือเพื่อนแอบนอยด์นะ ว่าทำไมต้องพูดแบบนั้น เพราะนางสามคนก็ซื้อกันเยอะอยู่