อยู่เป็นโสดมาก็นานนม
ไม่ใช่ว่าไม่เคยชอบใคร หรือไม่มีใครชอบ..เคยมีหมดทั้งสองกรณี
แต่ตัวเองก็ไม่กล้าเปิดใจให้ใคร หรือรับใครเข้ามา
ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเคยบอบช้ำจากเรื่องความรัก ด้วยเหตุผลที่ว่า เรามันไม่ดีพอ มาอย่างสาหัส
เคยทำให้คนอื่นต้องผิดหวังในตัวเรา
สายตาเวลาที่คนผิดหวังในตัวเรามองเรา มันเจ็บปวดขนาดไหน....ว่าทำไมเราถึงดีกว่านี้ไม่ได้
ก็เลยกลัวการเริ่มต้นใหม่ กลัวที่จะมีใครสักคนเข้ามา แล้วเราจะทำให้เขาผิดหวัง
ถึงจะเจอคนที่คิดว่าใช่ แต่ก็ยังกลัวว่าเราจะดีพอให้เขาไม่ได้
กลัวว่าตัวเองจะไปทำให้เขาเสียใจ
คิดแบบนี้ มันผิดมากไหม
ไม่รู้จะแก้นิสัยนี้ได้ยังไง
ใครเคยเป็นแบบนี้มั่ง
ไม่เคยคิดว่าตัวเองดีพอสำหรับใคร ผิดหรือเปล่า
ไม่ใช่ว่าไม่เคยชอบใคร หรือไม่มีใครชอบ..เคยมีหมดทั้งสองกรณี
แต่ตัวเองก็ไม่กล้าเปิดใจให้ใคร หรือรับใครเข้ามา
ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเคยบอบช้ำจากเรื่องความรัก ด้วยเหตุผลที่ว่า เรามันไม่ดีพอ มาอย่างสาหัส
เคยทำให้คนอื่นต้องผิดหวังในตัวเรา
สายตาเวลาที่คนผิดหวังในตัวเรามองเรา มันเจ็บปวดขนาดไหน....ว่าทำไมเราถึงดีกว่านี้ไม่ได้
ก็เลยกลัวการเริ่มต้นใหม่ กลัวที่จะมีใครสักคนเข้ามา แล้วเราจะทำให้เขาผิดหวัง
ถึงจะเจอคนที่คิดว่าใช่ แต่ก็ยังกลัวว่าเราจะดีพอให้เขาไม่ได้
กลัวว่าตัวเองจะไปทำให้เขาเสียใจ
คิดแบบนี้ มันผิดมากไหม
ไม่รู้จะแก้นิสัยนี้ได้ยังไง
ใครเคยเป็นแบบนี้มั่ง