เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2558 ที่ผ่านมา เวลา 17.45 น.
ผมได้เดินทางเข้ากรุงเทพเพื่อจะไปอบรมที่สำนักงานใหญ่
ผมลงรถทัวร์ที่หน้าเมเจอร์รังสิตและต่อแท็กซี่เพื่อที่จะไปท่าอากาศยานดอนเมือง
เพื่อที่จะรับน้องที่นั่งเครื่องตามมาทีหลังเพราะอยู่คนละจังหวัดกัน
ผมขอให้แท็กวี่จอดให้ผมลงตรงป้ายรถเมล์เพราะว่าจะรีบวิ่งเข้าข้างในเพราะ
ถ้าให้แท็กซี่เข้าไปคงไม่มีที่จอดรถแท็กซี่จอดหน้านั้นเยอะมากและรถติดด้วย
แต่ด้วยความรีบและสะเพร่าระหว่างที่จ่ายค่าแท็กซี่เสร็จแล้วและตอนลงรถ
ทำให้ผมทำโทรศัพท์หล่นจากกระเป๋า (Sony Xperia C3 ใส่เคสหนังฝาพับเสียบเงินไว้ด้วย 1,800 บาท)
พอลงมาและระหว่างเดินเข้าไปควานหาโทรศัพท์ไม่เจอใจผมนี่ใจหายวาบเลยครับพี่น้อง
ผมวิ่งตามหาขอความช่วยเหลือจากคนแถวนั้นไม่มีใครยอมโทรเข้าเบอร์ผมให้เลย
(ขนาดไม่ได้ขอยืมโทรศัพท์นะครับแค่บอกว่าโทรเข้าเบอร์ผมให้หน่อย)
วิ่งไปหานายตรวจรถเมลล์ ขสมก. ผู้ชายมีอายุหน่อย ถือ ว. เสายาวๆสูงๆตรงนั้นก็ไม่ยอมโทรเข้าให้เลย
ตอนมืดไปหมดเลยครับเข้าใจความรู้สึกคนที่โทรศัพท์หายเลยครับ กระวนกระวาย
ทุกสิ่ง ทุกอย่าง อยู่ในนั้นหมดเลย เบอร์เพื่อน เบอร์ที่ทำงาน และรูปไฟล์ที่ทำงานอีกพร้อมกับเงินด้วย
และเราก็มาจากต่างจังหวัดด้วยจะไปขอความช่วยเหลือใครล่ะยังหาน้องที่นั่งเครื่องมาไม่เจอเลย
พอดีมีพี่คนนึงบอกว่ามีพี่ตำรวจจราจรจอดมอเตอร์ไซค์อยู่ตรงนั้นลองไปขอความช่วยเหลือแกดู
ผมเลยวิ่งไปหาพี่ตำรวจ ผมพูดเร็วมากเพราะความตื่นตระหนก พี่แกบอกว่าใจๆเย็นๆน้อง
ลองอธิบายลักษณะโทรศัพท์มาสิ ผมก็อธิบายให้แกฟัง แกก็บอกว่าใช่อันนี้มั้ยพร้อมหยิบขึ้นมา
ผมนี่ดีใจสุดๆเลยครับ มันเป็นโทรศัพท์ของผมพร้อมเงินเสียบในเคสอยู่ครบเลยครับ
พี่แกบอกว่าเห็นมันตกอยู่แกกำลังจะขับมอไซค์ทับพอดีเลยเก็บไว้ และรออยู่ตรงแถวนั้นเผื่อเจ้าของจะมาตามหา
พี่แกชื่อ ร.ต.ต. สมชาย ผิณมณี จาก สน.วิภาวดี
ขออนุญาตใช้พื้นนี้ตรงนี้ขอบคุณพี่แกด้วยครับ ถ้าพี่เค้ามันเก็บไว้ให้ตอนนั้น ผมคงต้องลำบากแน่ๆเลยครับสำหรับคนที่เดินทางมาจากต่างจังหวัดอย่างผม
รบกวนแชร์ไปถึงพี่เค้าด้วยครับ
ขอบคุณครับ
เมื่อผมทำโทรศัพท์และเงินหล่นระหว่างลงจากรถแท็กซี่หน้าท่าอากาศยานดอนเมือง
ผมได้เดินทางเข้ากรุงเทพเพื่อจะไปอบรมที่สำนักงานใหญ่
ผมลงรถทัวร์ที่หน้าเมเจอร์รังสิตและต่อแท็กซี่เพื่อที่จะไปท่าอากาศยานดอนเมือง
เพื่อที่จะรับน้องที่นั่งเครื่องตามมาทีหลังเพราะอยู่คนละจังหวัดกัน
ผมขอให้แท็กวี่จอดให้ผมลงตรงป้ายรถเมล์เพราะว่าจะรีบวิ่งเข้าข้างในเพราะ
ถ้าให้แท็กซี่เข้าไปคงไม่มีที่จอดรถแท็กซี่จอดหน้านั้นเยอะมากและรถติดด้วย
แต่ด้วยความรีบและสะเพร่าระหว่างที่จ่ายค่าแท็กซี่เสร็จแล้วและตอนลงรถ
ทำให้ผมทำโทรศัพท์หล่นจากกระเป๋า (Sony Xperia C3 ใส่เคสหนังฝาพับเสียบเงินไว้ด้วย 1,800 บาท)
พอลงมาและระหว่างเดินเข้าไปควานหาโทรศัพท์ไม่เจอใจผมนี่ใจหายวาบเลยครับพี่น้อง
ผมวิ่งตามหาขอความช่วยเหลือจากคนแถวนั้นไม่มีใครยอมโทรเข้าเบอร์ผมให้เลย
(ขนาดไม่ได้ขอยืมโทรศัพท์นะครับแค่บอกว่าโทรเข้าเบอร์ผมให้หน่อย)
วิ่งไปหานายตรวจรถเมลล์ ขสมก. ผู้ชายมีอายุหน่อย ถือ ว. เสายาวๆสูงๆตรงนั้นก็ไม่ยอมโทรเข้าให้เลย
ตอนมืดไปหมดเลยครับเข้าใจความรู้สึกคนที่โทรศัพท์หายเลยครับ กระวนกระวาย
ทุกสิ่ง ทุกอย่าง อยู่ในนั้นหมดเลย เบอร์เพื่อน เบอร์ที่ทำงาน และรูปไฟล์ที่ทำงานอีกพร้อมกับเงินด้วย
และเราก็มาจากต่างจังหวัดด้วยจะไปขอความช่วยเหลือใครล่ะยังหาน้องที่นั่งเครื่องมาไม่เจอเลย
พอดีมีพี่คนนึงบอกว่ามีพี่ตำรวจจราจรจอดมอเตอร์ไซค์อยู่ตรงนั้นลองไปขอความช่วยเหลือแกดู
ผมเลยวิ่งไปหาพี่ตำรวจ ผมพูดเร็วมากเพราะความตื่นตระหนก พี่แกบอกว่าใจๆเย็นๆน้อง
ลองอธิบายลักษณะโทรศัพท์มาสิ ผมก็อธิบายให้แกฟัง แกก็บอกว่าใช่อันนี้มั้ยพร้อมหยิบขึ้นมา
ผมนี่ดีใจสุดๆเลยครับ มันเป็นโทรศัพท์ของผมพร้อมเงินเสียบในเคสอยู่ครบเลยครับ
พี่แกบอกว่าเห็นมันตกอยู่แกกำลังจะขับมอไซค์ทับพอดีเลยเก็บไว้ และรออยู่ตรงแถวนั้นเผื่อเจ้าของจะมาตามหา
พี่แกชื่อ ร.ต.ต. สมชาย ผิณมณี จาก สน.วิภาวดี
ขออนุญาตใช้พื้นนี้ตรงนี้ขอบคุณพี่แกด้วยครับ ถ้าพี่เค้ามันเก็บไว้ให้ตอนนั้น ผมคงต้องลำบากแน่ๆเลยครับสำหรับคนที่เดินทางมาจากต่างจังหวัดอย่างผม
รบกวนแชร์ไปถึงพี่เค้าด้วยครับ
ขอบคุณครับ