จากคนที่ชอบการอยู่คนเดียวมา22ปี

อยากมาแบ่งปันเรื่องราวในชีวิตของตัวเองนะคะ
เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยมีแฟนมาทั้งชีวิต 22 ปีคะ
จนทุกคนบอกว่าเราเป็นคนไร้หัวใจ
ใครเข้ามาในชีวิตเราก็ผลักเขาออกไปคะ รำคาญ หงุดหงิด จะชวนไปไหนอะไรมากมาย ไม่ชอบๆๆๆๆ จะถามไรทั้งวันทุกวันว่าทำอะไรอยู่ จะทักทำไมเนี้ยทุกวัน
แม้แต่เราเจอคนที่เรารู้สึกว่า ชอบนะ แต่สุดท้ายเราก็หาเหตุผลมากมายเพื่อผลักเขาออกไปอีกเช่นเดิม
ไม่เคยเข้าใจคะว่า ทำไมต้องมีแฟน ก็ในเมื่อเราไปเที่ยวคนเดียวได้ ดูหนังคนเดียวได้ กินข้าวคนเดียวก็ได้
ทำอะไรคนเดียวได้เสมอ ไม่อยากพึ่งใครคะ แถม ยังคิดว่าโลกหมุนรอบตัวเองอีก
จนเมื่อต้นปี เราได้เจอผู้ชายคนหนึ่งคะ
เขาทำให้เราเปลี่ยนโลก เปลี่ยนความคิดไปเลย
เขาพยายามทำทุกอย่าง เราอยากไปดูหนังคนเดียว เขาก็ไม่ว่าอะไร
แต่ถ้าเขาอยากดูหนังเรื่องไหน เขาก็ขอให้เราไปดูกับเขาอีกครั้ง
เราอยากทำอะไรคนเดียวเขาก็ปล่อยให้เราทำคะ
สิ่งเดียวที่เขาทำคือ ให้ความเป็นห่วง
ห่วงที่ไม่ใช่หวงคะ บางครั้งเราไปเที่ยวคนเดียว
เขาถามเราว่า ให้เขาไปด้วยไหม ถ้าเราบอกไม่ เขาก็จะบอกว่าดูแลตัวเองนะ ถ่ายรูปมาฝากเขาด้วยนะ
จนวันนึง เขาทำให้เรารู้สึกว่า เราอยากที่จะบอกเขาเอง

ทุกวันนี้เราไม่ได้ติดการอยู่กับเขานะคะ แล้วก็ไม่ได้ติดการอยู่คนเดียวอีกแล้ว
เราสามารถที่จะอยู่คนเดียวแบบมีความสุขได้ เมื่อเขาไม่ว่าง
แล้วเราก็สามารถที่จะไปไหนมาไหน ใช้ชีวิตกับเขาได้ เมื่อเรามีเวลาให้กัน

เราแค่อยากจะบอกทุกคนนะคะว่า ขนาดเราที่เสพติดการอยู่คนเดียวมาทั้งชีวิต วันนึงเรายังสามารถเลือกจะมีใครสักคนได้
มันไม่แปลกเลยคะ เพียงแค่เมื่อวันนึง คุณเจอคนที่ใช่ และเขาเข้าใจคุณ คุณจะสามารถเดินออกมายืนอีกจุดนึงได้

การมีใครสักคน มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะเข้ามาแย่งอีกส่วนในชีวิตเราได้คะ แต่แค่เราแบ่งปันอีกส่วนในชีวิตของเราให้เขาได้
แค่การพูดคุย และเข้าใจซึ่งกันและกันก็พอแล้วคะ

ขอให้ทุกคนโชคดีนะคะ เชื่อในสิ่งที่เราเห็นและสัมผัสคะ
ความสุขอยู่ที่เรามองคะ วันนี้เรามีความสุขกับวันนี้พอคะ
อย่ากลัวที่จะทิ้งอดีตไป และมัวแต่มองอนาคตที่เรายังไม่รู้ว่า
เราจะมีโอกาสตื่นมาในวันพรุ่งนี้ไหม