เวลาพูดถึงไต้หวันใครๆ ก็บอกว่าไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ  แต่ความจริงแล้วมีอะไรมากกว่าที่คิด  ทริปนี้จัดเป็นหนึ่งในทริปที่ดีที่สุดที่เคยไป  ช็อปปิ้งก็สนุก  ธรรมชาติก็สวย  การคมนาคมสะดวกสบาย  คนนิสัยดีมีน้ำใจมากๆ

ไปไต้หวันครั้งแรกถึงรู้ว่า.... (ไม่มีรูปนะครับ  แค่ชวนคุย)

คนไต้หวันนิสัยดีน่ารัก  เวลาถามทางแม้จะพูดอังกฤษไม่ได้แต่ก็พยายามอธิบาย  หลายคนถึงกับเดินไปส่ง

ส่วนใหญ่หน้าตาเหมือนคนไทย  แต่โดยเฉลี่ยคิดว่าคนไทยหน้าตาดีกว่าหน่อย

ส่วนใหญ่แต่งตัวไม่เก่งเหมือนคนไทย  เน้นแต่งตัวสบายๆ

คนไต้หวันไม่ค่อยพูดภาษาอังกฤษ  ถ้าไปคุยด้วยก็จะพูดภาษาจีนใส่รัวเป็นชุด

เที่ยวไต้หวันให้ความรู้สึกเหมือนฮ่องกง  แต่มีกลิ่นอายความเป็นญี่ปุ่นเล็กๆ อยู่ทั่วไป

พนักงานขายไม่ตามจี้กดดันลูกค้า  ปล่อยให้เลือกตามสบาย  แต่ก็พร้อมอธิบายอย่างดี

ขึ้นบันได  บันไดเลื่อนให้ชิดขวา  ด้านซ้ายสำหรับคนเดินเท่านั้น

รถยนต์ขับเลนซ้าย  ข้ามถนนต้องระวังเพราะรถไม่ค่อยระวังคน

รถสกู๊ตเตอร์เยอะมาก  ขี่กันทั้งบ้านทั้งเมือง

รถเมล์  รถใต้ดิน  มีที่นั่งสำหรับคนพิการ  เด็ก  คนอุ้มเด็ก  และผู้สูงอายุ  ค่อนข้างเยอะ  คนทั่วไปจะหลีกเลี่ยง

การเดินทางสะดวกสบาย  สามารถนั่ง MRT ไปต่อรถไฟหรือรถเมล์ได้ง่ายๆ  จุดเชื่อมต่อดีมาก

MRT ราคาถูกกว่ากรุงเทพฯ เยอะ  ขึ้นๆ ลงๆ ทั้งวันราคา 100 กว่าบาท

รถไฟสะอาด  ระบบดี  ตรงเวลา  เดินทางสะดวก

จักรยานมีจุดให้เช่ากระจายอยู่หลายที่  แต่ไม่ถึงกับเยอะอย่างที่คิด

Main Station สถานีการคมนาคมหลักใหญ่อลังการมาก  มีให้เดินช็อปปิ้งได้เป็นวัน  เวลาต่อรถอาจหลงได้ง่ายๆ

แหล่งช็อปปิ้งเยอะมากๆ  มีแทบทุกย่านสำคัญๆ  เน้นถนนช็อปปิ้ง  ไม่เน้นห้าง

ตลาดกลางคืนเยอะและใหญ่มาก   ตลาดซื่อหลินเดินทั้งวันก็ไม่หมด

7-11 และ family mart มีเยอะ  เห็นได้ทั่วไป

ค่าเงินไต้หวันแทบจะเท่ากับเงินบาทไทย  เวลาซื้อของคิดง่ายไม่ปวดหัว

นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นคนจีน  รองลงมาคือเกาหลีและญี่ปุ่น  ฝรั่งไม่ค่อยเห็น

ที่นี่นิยมรองเท้ากีฬา  รองเท้าผ้าใบ  แม้แต่คนสูงอายุก็ใส่เดินเป็นเรื่องธรรมดา

รองเท้าถูกกว่าเมืองไทย  ยิ่งถ้าลดราคายิ่งถูกเป็นพิเศษ

เครื่องสำอาง  ของแบรนด์เนม  และสินค้าไอที  ถูกกว่าบ้านเราเยอะพอสมควร

สินค้า  อาหารในสนามบิน  ไม่ชาร์จเยอะอย่างเมืองไทย  ส่วนใหญ่ราคาสูงกว่าข้างนอกไม่เยอะ

คนไทยไปไต้หวันนิยมซื้อพายสับปะรด  รองเท้ากีฬา  และเครื่องสำอางญี่ปุ่นบางยี่ห้อ

ถังขยะมีไม่เยอะ  บางที่ค่อนข้างหายากมาก  แต่บ้านเมืองสะอาดดี

ตามชานเมืองยังเห็นวิถีชีวิตแบบจีนๆ อยู่มาก  ความไม่เจริญมีให้เห็นประปราย

ข้ามฝั่งไปปาหลี่ และขึ้นไปชมวิวที่จิ่วเฟิ่น  ยังเห็นขี้หมาตามถนน  

ขอทานยังมีให้เห็นในตัวเมือง  ทำท่าเหมือนเอาหัวโขกพื้น

ห้องน้ำทั่วไปมีทิชชู่ว์ให้ใช้ฟรี  

ห้องน้ำส่วนใหญ่เป็นแบบญี่ปุ่นหรือแบบนั่งยองๆ  หลายที่ห้องน้ำยังไม่ค่อยสะอาด

สวนสาธารณะ และสวนหย่อมสวยๆ มีให้เห็นทั่วไป

เด็กมัธยมไต้หวันนั่งจับกลุ่มเล่นไพ่ในที่สาธารณะเป็นเรื่องปกติ

รายการโทรทัศน์ไม่น่าสนใจ  ค่อนข้างดูเชยกว่าบ้านเรา

คนที่นี่ใช้กันแต่สมาร์ทโฟน  ยังไม่เคยเห็นใครใช้โทรศัพท์ธรรมดา

สัญญาณเน็ตดีและไวมาก   ไวไฟมีให้ใช้ฟรีทั่วไป

สนามบินมีโซฟาให้นอนได้สบายๆ  ปลั๊กไฟ  ไวไฟ  ห้องอาบน้ำมีพร้อม

เค้ก  เบเกอรี่  รสชาติพอกับไทยแต่ถูกกว่าพอสมควร

อาหารต่างชาติ  ยกเว้นอาหารญี่ปุ่น  ค่อนข้างหายาก  เน้นอาหารท้องถิ่นเป็นหลัก

ของกินข้างทางหาง่าย  มีตามแหล่งช็อปปิ้ง  แหล่งชุมชนทั่วไป

อาหารไต้หวันอร่อยบ้างไม่อร่อยบ้าง  โดยเฉลี่ยแล้วรสชาติไม่ได้โดดเด่น  ออกแนวจืด

คนเข้าคิวยาวๆ เพื่อซื้ออาหารเป็นเรื่องปกติ

อาหารข้างทางทั่วไปจานละ 60-80 บาท   แต่อาหารตามแหล่งช็อปปิ้งหรือขึ้นห้างราคาพอกับบ้านเราหรือถูกกว่า

อาหารตามสั่งหลายอย่างคล้ายจนเกือบเหมือนบ้านเราเป๊ะ  เช่น ไก่ผัดเม็ดมะม่วง  กุ้งคั่วพริกเกลือ  ปลานึ่งซีอิ๊ว

เครื่องดื่มเย็นเป็นแก้วที่นี่ไม่ค่อยใส่น้ำแข็ง  เน้นไม่เย็นมาก  และหวานน้อย

ชาเขียวที่นี่จืดมาก  ไม่มีแคลอรี่เพราะไม่ใส่น้ำตาล

ชานมไข่มุก  รสชาติจืดๆ ตัวเม็ดไข่มุกหนึบๆ แต่ไม่หนืดเหนียวเท่าบ้านเรา  

น้ำแข็งเกล็ดหิมะตัวน้ำแข็งนิ่มละมุนลิ้นมากๆ แทบละลายในปากจนเกือบคล้ายไอศครีม

ของกิน เช่น ข้าวกล่องในร้านสะดวกซื้อ  รสชาติใช้ได้และปริมาณเยอะคุ้มค่ากับราคา

ตลาดปลาในไทเปราคาไม่ถูกอย่างที่คิด และรสชาติงั้นๆ (เจอหอยเม่นคาวเข้าไปโยนทิ้งแทบไม่ทัน)

เต้าหู้เหม็นแบบทอดกลิ่นแรง  แต่รสไม่ได้แย่อย่างที่คิด  ราดซอสไปแล้วก็อร่อยดี (แบบนึ่งไม่ได้กิน)

ไส้กรอกที่นี่รสชาติคล้ายกุนเชียง

ของทอดรสชาติอร่อยดี  ทุกเจ้าคลุกเกลือกับผงปรุงรส  มีรสชาติเฉพาะตัว  กินแล้วติดใจ

ไก่ hot star ไม่ได้อร่อยเป็นพิเศษ  ร้านของทอดทั่วไปหลายเจ้าอร่อยกว่า

ร้านขายของฝากมีเยอะและราคาไม่แพง  ของฝากที่เห็นเยอะคือ พายสับปะรด  พายไส้ผลไม้  โมจิ  เนื้อสวรรค์

พายสับปะรดยี่ห้อ chia te ที่คนไทยแนะนำหายากมาก  เดินเข้าร้านไหนๆ ก็ไม่มี

โมจิได้หวันไม่อร่อย  พายสับปะรดรสชาติงั้นๆ

หลายร้าน เช่น ร้านอาหาร  ร้านบุฟเฟ่ต์  ไม่รับบัตรเครดิต   แลกเงินไปเผื่อดีกว่า

จิ่วเฟิ่นขากลับเดินทางลำบาก  คนรอคิวรถเมล์ยาวหลายร้อยคน  แท็กซี่จะไปแต่ไทเป  

ไปทาโรโกะนั่งแท็กซี่สะดวกสุดเพราะมีจุดแวะหลายจุด  ขนาดเหมาแท็กซี่ 6 ชม.ยังต้องรีบถ่ายรูปๆ แล้วขึ้นรถ

ทาโรโกะสวยมากๆ อากาศดีสุดๆ  ส่วนเย่หลิวสวยน้อยกว่าแต่ถ่ายรูปออกมาแล้วดูสวยกว่า

วัดไต้หวันสวยเกือบทุกวัด  และไม่เคยเห็นตู้ให้บริจาคเงิน  

Xinyi และย่าน Dongmen มีแต่คนญี่ปุ่นไปเที่ยว