ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
ยิ่งประเภทแบบคบกันมาเป็นปีๆ จะสิบปีแล้ว หรือสิบกว่าปี ต้องมาแพ้ให้กับคนที่เจอกันไม่กี่เดือน
บางคนนี่ฝั่งผู้ชายดีมาก ไม่เคยมีประวัติเสีย แต่งงานกันมีลูก ชีวิตครอบครัวสงบสุข
ความจริงพอเข้าใจหลักการที่ว่าของเก่าอยู่นานๆไปก็เบื่อ ไม่ตื่นเต้นเร้าใจอยู่นะคะ
แต่ที่ไม่เข้าใจเลยคือ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี หรือการหักห้ามใจนี่มันลดลงกันไปเรื่อยๆหรืออย่างไร
ทั้งฝั่งผู้หญิงที่เข้ามา ทั้งที่รู้ว่าเค้ามีแฟนหรือมีครอบครัวแล้ว ไม่มีละอายใจกันบ้างเลยเหรอคะ
ฝั่งผู้ชายที่บางทีก็ไปหลอกเค้าว่าไม่มีใคร หรือบอกไปตรงๆแต่ก็เอนอ่อนไปตามความต้องการของตัวเอง
ที่เจ็บใจกว่าคือปากบอกว่ารู้สึกผิดนะ แต่มันห้ามใจไม่ได้ แบบนั้นคุณไม่ได้รู้สึกผิดจริงๆค่ะ ถ้ารู้ตัวจริงๆต้องห้ามใจไม่ให้เริ่มแต่แรก
บางทีกิเลสของคนเราก็น่ากลัวไปค่ะ
ที่น่ากลัวกว่าคือใจของคน..
อยากให้คนที่หลงผ่านเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ไม่ว่าจะเป็นคนที่ไม่เคยเกี่ยวข้องกับเรื่องประเภทนี้
หรือคนที่กำลังทำอยู่ ทั้งผู้ชายหรือผู้หญิง ฉุกคิดบ้างเถอะค่ะ
นึกถึงหน้าคนของเราบ้าง ว่าเค้าไม่รู้เรื่อง รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจเพราะการกระทำของคุณ
นึกถึงอดีตที่เคยมีกันมาบ้าง ว่าเคยมีความสุขกันแค่ไหน หรือเคยวาดฝันอะไรด้วยกันมา เผื่อจะทำให้ฉุกคิดไม่ทำขึ้นมาได้บ้าง
นึกถึงความรู้สึกผิดบาปบ้าง ไม่ใช่แค่ว่า ฉันรู้สึกดีต่อกันนะ เค้าทำให้ฉันมีความสุข เราอยู่อย่างนี้ก็มีความสุข ฉันทำอย่างนี้ไปก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ บางทีมันก็อาจเป็นแค่ช่วงหลงก็ได้ค่ะ ก็ของใหม่ ของลักกินขโมยกินนี่เนอะ ก็ให้ความรู้สึกตื่นเต้นเป็นธรรมดา เพราะถ้ารู้ว่าคนอื่นจะทุกข์แต่เราสุขแบบนั้นเรียกเห็นแก่ตัวค่ะ
ไม่รู้จะต้องมีอีกกี่คนที่ต้องเสียใจให้กับความไม่รู้จักพอหรือไม่ยั้งคิดอีกซักเท่าไหร่
อยากให้กระทู้เล็กๆนี้พอจะเตือนสติคนที่หลงเข้ามาได้บ้าง เพราะไม่รู้ว่าอนาคตคุณอาจจะได้มีส่วนกับเหตุการณ์เหล่านี้รึเปล่าด้วย ขอบคุณค่ะ
[ขอพท.ระบาย] กระทู้นอกใจ มีบ้านเล็กบ้านน้อยมันเยอะไปมั้ย?
ยิ่งประเภทแบบคบกันมาเป็นปีๆ จะสิบปีแล้ว หรือสิบกว่าปี ต้องมาแพ้ให้กับคนที่เจอกันไม่กี่เดือน
บางคนนี่ฝั่งผู้ชายดีมาก ไม่เคยมีประวัติเสีย แต่งงานกันมีลูก ชีวิตครอบครัวสงบสุข
ความจริงพอเข้าใจหลักการที่ว่าของเก่าอยู่นานๆไปก็เบื่อ ไม่ตื่นเต้นเร้าใจอยู่นะคะ
แต่ที่ไม่เข้าใจเลยคือ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี หรือการหักห้ามใจนี่มันลดลงกันไปเรื่อยๆหรืออย่างไร
ทั้งฝั่งผู้หญิงที่เข้ามา ทั้งที่รู้ว่าเค้ามีแฟนหรือมีครอบครัวแล้ว ไม่มีละอายใจกันบ้างเลยเหรอคะ
ฝั่งผู้ชายที่บางทีก็ไปหลอกเค้าว่าไม่มีใคร หรือบอกไปตรงๆแต่ก็เอนอ่อนไปตามความต้องการของตัวเอง
ที่เจ็บใจกว่าคือปากบอกว่ารู้สึกผิดนะ แต่มันห้ามใจไม่ได้ แบบนั้นคุณไม่ได้รู้สึกผิดจริงๆค่ะ ถ้ารู้ตัวจริงๆต้องห้ามใจไม่ให้เริ่มแต่แรก
บางทีกิเลสของคนเราก็น่ากลัวไปค่ะ
ที่น่ากลัวกว่าคือใจของคน..
อยากให้คนที่หลงผ่านเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ไม่ว่าจะเป็นคนที่ไม่เคยเกี่ยวข้องกับเรื่องประเภทนี้
หรือคนที่กำลังทำอยู่ ทั้งผู้ชายหรือผู้หญิง ฉุกคิดบ้างเถอะค่ะ
นึกถึงหน้าคนของเราบ้าง ว่าเค้าไม่รู้เรื่อง รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจเพราะการกระทำของคุณ
นึกถึงอดีตที่เคยมีกันมาบ้าง ว่าเคยมีความสุขกันแค่ไหน หรือเคยวาดฝันอะไรด้วยกันมา เผื่อจะทำให้ฉุกคิดไม่ทำขึ้นมาได้บ้าง
นึกถึงความรู้สึกผิดบาปบ้าง ไม่ใช่แค่ว่า ฉันรู้สึกดีต่อกันนะ เค้าทำให้ฉันมีความสุข เราอยู่อย่างนี้ก็มีความสุข ฉันทำอย่างนี้ไปก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ บางทีมันก็อาจเป็นแค่ช่วงหลงก็ได้ค่ะ ก็ของใหม่ ของลักกินขโมยกินนี่เนอะ ก็ให้ความรู้สึกตื่นเต้นเป็นธรรมดา เพราะถ้ารู้ว่าคนอื่นจะทุกข์แต่เราสุขแบบนั้นเรียกเห็นแก่ตัวค่ะ
ไม่รู้จะต้องมีอีกกี่คนที่ต้องเสียใจให้กับความไม่รู้จักพอหรือไม่ยั้งคิดอีกซักเท่าไหร่
อยากให้กระทู้เล็กๆนี้พอจะเตือนสติคนที่หลงเข้ามาได้บ้าง เพราะไม่รู้ว่าอนาคตคุณอาจจะได้มีส่วนกับเหตุการณ์เหล่านี้รึเปล่าด้วย ขอบคุณค่ะ