ความรักของเพื่อนที่มันพัฒนาเกินไป ''ควรหยุด'' หรื่อไปต่อ
สวัดดีครับ ชาว pantip ผมขอใช้ชื่อตัวเองว่า ค่อน เเล้วกันน้ะครับ
วันนี้จะมาขอเล่าเรื่องความในมัยมัธยมเเละกัน 555'
ผมก็เป็นเด็กธรรมดาคนนึงนี่ล่ะครับ วันๆไปเรียนๆกลับบ้านๆเเล้วก็ตื่นไปเรียน จนกระทั่งวันนึง เราก็ได้แอบชอบเพื่อนคนนึง ขอใช้ชื่อเค้าว่า ลิต ล้ะกันน้ะครับ
อ่อผมลื่มบอกไป ผมเป็นเกย์น้ะครับส่วน ลิต เป็นผู้ชาย ผมได้รู้จักกับลิตช่วงเเรกๆก็เฉยๆไม่รุ้สึกอะไรมาก จนกระทั่งเราได้รู้จักกันมากขึ้นสนิทกันมากขึ้น ทำงานด้วยกัน เล่นด้วยกัน กินข้าว ดูหนัง จนบางทีมันทำให้ผมขึ้นว่าเค้าอาจจะมีใจให้เราหรื่อป่าว ด้วยเหตุนี้ก็ทำให้เราเรื่มเปลี่ยนจากความรุ้สึกจากเพื่อนมารัก จนกระทั่ง ม.1เทอม 2 เค้าได้เรื่ม คบ กับผู้ชาย ตอนที่เค้าเรื่มคบ เเฟน เเรกๆ ผมก็รู้สึกเเย่ เเละเฟลมาก เเต่รักนั้นก็ไปได้ไม่นาน เพราะ เขาทั้ง 2 คนก็ได้เลิกลากันไป (เเต่เราก็ยังไม่ตัดใจน้ะ) เเต่ด้วยความเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก ใครมันจะกล้าบอกว่ารักล่ะจิงไหมครับ (สนิทกันจนลิตกับผม สามารถเเปรงฟัน ใส่เสื่อผ้า กินลูกอม เเละอมยิ้มต่อกันได้โดยที่ไม่รังเกลียดกัน จนเวลาผ่านเนิ่นนานมาจนถึง ม.2 เขาได้เรื่มคบกับเเฟนใหม่ ซึ่ง เเฟนใหม่เขานั้นเป็นเพื่อนผมอีกที ช่วงนั้นผมเองก็ร้องไห้หนักมาก จนเรื่มตัดสินใจว่า ท่าจะต้องหาอะไรเป็นที่ระบายอารมณ์สักอย่าง จึงเรื่มเขียน ''ไดอารี่'' เล่มหนึ่งขึ้นมา เวลาผมรุ้สึกอะไรคิด อะไร โกรธอะไร ไอลิต ก็มักจะไปเขียน ไประบาย 5555 ข้ามมาวันลอยกระทงเลยเเละกันน้ะครับ วันนั้นเเฟนของลิตได้ไปเข้าค่าย ผมเองด้วยการที่เป็นเพื่อนสนิท วันนั้นห้องของลิตมีงานกลุ่มพอดีผมเลยไปช่วยงานกลุ่มที่บ้านของเพื่อนลิต(ผมกับลิตอยู่คนล่ะห้องน้ะครับ) พอช่วงงานเส็จ เวลากับบ้านของผมที่เเม่บังคับคื่อ 16.30 เเต่เราก็เเกล้งบอกเเม่ไปว่าทำงานจนเวลาเนิ่นนานนนมาจนถึง 19.30 งานก็เส็จพอดีผมกับลิตจึงนั่งรถ 2 เเถวกลับบ้านกัน เเล้วก็เหมื่อนสววคร์มาโปรด ลิตพูดออกมาว่า ไปลอยกระทงกบกูป่าว(หยาบนิดๆครับโทษที) ด้วยนิสัยคนแอบชอบล้ะเนาะสักครั้งในชีวิต
ผมจึงตอบไปว่าตกลง ในบัดดล เเต่ด้วยเวลาที่ดึกขึ้นเรื่อยๆ(จนเเม่ผมโทรจิกๆ) ลิตกับผมจึงตัดสินใจลงจากรถ 2 เเถว เเล้วมันก็จับมื่อผมเเล้ววิ่งจามฟุตบาดมาเรื่อยๆ เเต่ด้วยความที่กระเป๋าผมไม่เเน่นทำให้ ปากกาของใช้ต่างๆล่นไป จนผมสะบัดมื่อมันเเล้วหันกลับไปมองของ เเล้วไอลิตมันก็เรียกผม เวลานั้นเราจึงตัดสินใจมองข้างหน้าเเล้วจับมื่อวิ่งไปต่อ(อันนี้ฟินมากฟินคนเดี่ยว-.-) จนเราก็ไปลอยกระทงเส็จผมจึงรีบกลับบ้าน --- ข้าม มา ม.3 เลยเเละกัน
ไอลิตกับเเฟนก็ยังคบกันอยู่จนตอนนี้ ส่วนผมน่ะหรอ ค่อยเป็นที่ปรึกษาให้มันเวลามันทะเลาะกับเเฟน เวลามันมีปัณหาอะไร มันก็จะมาหาผม (ถังขยะดีๆนี่เองครับ) เเต่ด้วยความรักที่อยากให้มันเป็นเเบบนี้ต่อไปโดยไม่อยากเสียเพื่อน เราก็ยังไม่กล้าบอกไป 555
จนมาถึงวัน ปัจฉิม ผมก็ได้เขียนเสื่อให้มันเเละใช้ ราหัสลับว่า 3113 (มันรุ้น้ะครับว่า 3113 นี่หมายถึงคนที่ผมรัก) เเต่ด้วยความที่มันไม่ใส่ใจ มันก็เลยไม่คิดมาก(T^T) เเต่เมื่อผมกลับไปอ่านสิ่งที่มันเขียนบนเสื่อให้ผม กุเพื่อนมีไรปรึกษากุได้น้ะ จำได้ไหมคำสัญยาที่จะเป็นเพื่อนกันตลอดไปพริกเม็ดนั้น กุจำได้น้ะ
นั่นยิ่งทำให้ผมตรอกย้ำตัวเองว่า มันเพื่อนเรา เราต้องหยุดความรู้สึกเเบบนี้ได้เเล้ว ผมควรจะทำยังไงดีครับรู้ว่ามันทำอยากเเต่ครวจะหยุดเเค่นี้หรื่อแอบรักเเบบนี้ต่อไป
อ่อ ม.4 นี่ผมกับมันนั่งข้างกันน้ะครับเพราะดันตกสายเดี่ยวกัน... ขอบคุณน้ะครับที่รับฟัง สวัดดีครับ
ความรักของเพื่อนที่มันพัฒนาเกินไป ''ควรหยุด'' หรื่อไปต่อ
วันนี้จะมาขอเล่าเรื่องความในมัยมัธยมเเละกัน 555'
ผมก็เป็นเด็กธรรมดาคนนึงนี่ล่ะครับ วันๆไปเรียนๆกลับบ้านๆเเล้วก็ตื่นไปเรียน จนกระทั่งวันนึง เราก็ได้แอบชอบเพื่อนคนนึง ขอใช้ชื่อเค้าว่า ลิต ล้ะกันน้ะครับ
อ่อผมลื่มบอกไป ผมเป็นเกย์น้ะครับส่วน ลิต เป็นผู้ชาย ผมได้รู้จักกับลิตช่วงเเรกๆก็เฉยๆไม่รุ้สึกอะไรมาก จนกระทั่งเราได้รู้จักกันมากขึ้นสนิทกันมากขึ้น ทำงานด้วยกัน เล่นด้วยกัน กินข้าว ดูหนัง จนบางทีมันทำให้ผมขึ้นว่าเค้าอาจจะมีใจให้เราหรื่อป่าว ด้วยเหตุนี้ก็ทำให้เราเรื่มเปลี่ยนจากความรุ้สึกจากเพื่อนมารัก จนกระทั่ง ม.1เทอม 2 เค้าได้เรื่ม คบ กับผู้ชาย ตอนที่เค้าเรื่มคบ เเฟน เเรกๆ ผมก็รู้สึกเเย่ เเละเฟลมาก เเต่รักนั้นก็ไปได้ไม่นาน เพราะ เขาทั้ง 2 คนก็ได้เลิกลากันไป (เเต่เราก็ยังไม่ตัดใจน้ะ) เเต่ด้วยความเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก ใครมันจะกล้าบอกว่ารักล่ะจิงไหมครับ (สนิทกันจนลิตกับผม สามารถเเปรงฟัน ใส่เสื่อผ้า กินลูกอม เเละอมยิ้มต่อกันได้โดยที่ไม่รังเกลียดกัน จนเวลาผ่านเนิ่นนานมาจนถึง ม.2 เขาได้เรื่มคบกับเเฟนใหม่ ซึ่ง เเฟนใหม่เขานั้นเป็นเพื่อนผมอีกที ช่วงนั้นผมเองก็ร้องไห้หนักมาก จนเรื่มตัดสินใจว่า ท่าจะต้องหาอะไรเป็นที่ระบายอารมณ์สักอย่าง จึงเรื่มเขียน ''ไดอารี่'' เล่มหนึ่งขึ้นมา เวลาผมรุ้สึกอะไรคิด อะไร โกรธอะไร ไอลิต ก็มักจะไปเขียน ไประบาย 5555 ข้ามมาวันลอยกระทงเลยเเละกันน้ะครับ วันนั้นเเฟนของลิตได้ไปเข้าค่าย ผมเองด้วยการที่เป็นเพื่อนสนิท วันนั้นห้องของลิตมีงานกลุ่มพอดีผมเลยไปช่วยงานกลุ่มที่บ้านของเพื่อนลิต(ผมกับลิตอยู่คนล่ะห้องน้ะครับ) พอช่วงงานเส็จ เวลากับบ้านของผมที่เเม่บังคับคื่อ 16.30 เเต่เราก็เเกล้งบอกเเม่ไปว่าทำงานจนเวลาเนิ่นนานนนมาจนถึง 19.30 งานก็เส็จพอดีผมกับลิตจึงนั่งรถ 2 เเถวกลับบ้านกัน เเล้วก็เหมื่อนสววคร์มาโปรด ลิตพูดออกมาว่า ไปลอยกระทงกบกูป่าว(หยาบนิดๆครับโทษที) ด้วยนิสัยคนแอบชอบล้ะเนาะสักครั้งในชีวิต
ผมจึงตอบไปว่าตกลง ในบัดดล เเต่ด้วยเวลาที่ดึกขึ้นเรื่อยๆ(จนเเม่ผมโทรจิกๆ) ลิตกับผมจึงตัดสินใจลงจากรถ 2 เเถว เเล้วมันก็จับมื่อผมเเล้ววิ่งจามฟุตบาดมาเรื่อยๆ เเต่ด้วยความที่กระเป๋าผมไม่เเน่นทำให้ ปากกาของใช้ต่างๆล่นไป จนผมสะบัดมื่อมันเเล้วหันกลับไปมองของ เเล้วไอลิตมันก็เรียกผม เวลานั้นเราจึงตัดสินใจมองข้างหน้าเเล้วจับมื่อวิ่งไปต่อ(อันนี้ฟินมากฟินคนเดี่ยว-.-) จนเราก็ไปลอยกระทงเส็จผมจึงรีบกลับบ้าน --- ข้าม มา ม.3 เลยเเละกัน
ไอลิตกับเเฟนก็ยังคบกันอยู่จนตอนนี้ ส่วนผมน่ะหรอ ค่อยเป็นที่ปรึกษาให้มันเวลามันทะเลาะกับเเฟน เวลามันมีปัณหาอะไร มันก็จะมาหาผม (ถังขยะดีๆนี่เองครับ) เเต่ด้วยความรักที่อยากให้มันเป็นเเบบนี้ต่อไปโดยไม่อยากเสียเพื่อน เราก็ยังไม่กล้าบอกไป 555
จนมาถึงวัน ปัจฉิม ผมก็ได้เขียนเสื่อให้มันเเละใช้ ราหัสลับว่า 3113 (มันรุ้น้ะครับว่า 3113 นี่หมายถึงคนที่ผมรัก) เเต่ด้วยความที่มันไม่ใส่ใจ มันก็เลยไม่คิดมาก(T^T) เเต่เมื่อผมกลับไปอ่านสิ่งที่มันเขียนบนเสื่อให้ผม กุเพื่อนมีไรปรึกษากุได้น้ะ จำได้ไหมคำสัญยาที่จะเป็นเพื่อนกันตลอดไปพริกเม็ดนั้น กุจำได้น้ะ
นั่นยิ่งทำให้ผมตรอกย้ำตัวเองว่า มันเพื่อนเรา เราต้องหยุดความรู้สึกเเบบนี้ได้เเล้ว ผมควรจะทำยังไงดีครับรู้ว่ามันทำอยากเเต่ครวจะหยุดเเค่นี้หรื่อแอบรักเเบบนี้ต่อไป
อ่อ ม.4 นี่ผมกับมันนั่งข้างกันน้ะครับเพราะดันตกสายเดี่ยวกัน... ขอบคุณน้ะครับที่รับฟัง สวัดดีครับ