ผมเคยมีเเฟนคนนึงตอนม.2เธอเป้นคนเลือกผมด้วย
คบกันมาได้4-5เดือนละ พอหลังๆมาเธอเปลี่ยนไปจากคนที่เคยใส่ใจเรา กลับกลายเป้นอีกคนที่เราไม่รู้จัก  จนมาวันนึงผมมารุ้ว่าเธอเเอบคุยกับผู้ชายคนอื่น ตอนเเรกผมไม่เชื่อหรอกคับ ผมคิดว่าเขาไม่ใช่คนเเบบนั้นหรอก เขาคงเเค่ไม่ว่างคงคิดเพื่อน
  
เเต่พอหลังๆมา ผมได้ยินเพื่อนหลายคนบอกว่า​
เห้นเเฟนผมอยุ่กับคนนี้บ่อยๆ  เเต่ผมไม่กล้าถามเธอเลยผมกัวว่าถามไปเราจะมองหน้ากันติดอยุ่รึป่าว
เลยกลับมาร้องไห้ที่บ้านทุกวันที่ได้ยินเรื่องเเบบนี้ตลอด

พอเราเริ่มห่างกัน​ สุดท้ายเธอทักมาขอลดสถานะคสพ.ด้วยเหตุผลว่า อยากให้เธอไปเจอคนที่ดีกว่าเธอ
ผมก้ยื้อที่มา2วันสุดท้าย เธอบอกว่าถ้าไม่ไป เราจะไปเอง ความรุ้สึกผมตอนนั้นเหมือนมันหายไปเลย
มันผ่านมาหลายเดือนเเล้วผมยังจำไม่ลืมเลย ท้ายสุดผมก้เคารพการตัดสินใจเธอ

จนเธอเปิดตัวเเฟนใหม่ ผมต้องเห้นภาพที่เธออยู่ด้วยกับคนนั้นทุกวันเลย เพราะเเม่งห้องติดกัน
ตอนวันวาเลนไทน์ ก้เห้นเขาให้ดอกไม้กัน ผมกลับบ้านมาร้องไห้ทุกวันเลย เเฟนใหม่เธอดีกว่าผมทุกอย่าง
เลยทั้งหน้าตาดี ความสามารถ เเละอีกเยอะ

ผมเลยรู้สึกไร้ค่าในตัวเองมาก คิดกลับตัวเองว่าเราไปทำอะไรให้เธอหรอ เธอเลยเกลียดเราได้มากขนาดนี้ ไม่สนใจว่าเราจะรุ้สึกยังไงเลยหรอ เราก้คนเหมือนกันไม่ใช่หรอทำไมทำกันถึงขนาดนี้เลย

ตอนนี้ผมก้ยังทำใจไม่ค่อยได้หรอกครับมันจุกจิงๆยังรุ้สึกไร้ค่าอยู่เลย ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ🥲