ฉันจะร้องเพลงเบา ๆ กล่อมเธอเหมือนเคยทุกที ฉันยังรักเธอเสมอ

แหม ๆ ๆ !!!!! จะด้วยความตั้งใจ หรืออารมณ์พาไปก็ตามแต่
วันนี้มีโอกาศนั่งเงียบ ๆ คนเดียวพร้อมกับเพลงเพราะ ๆ ของ
นักร้องลูกทุ่ง ภาพสมัยเรียนที่เราต้องใช้ความพยามยาม
และความอดทนกว่าจะจบ พร้อมกับภาพความหลังวันวาน
ทั้งเวลาที่มีความสุข และเวลาที่ทุกข์มาเยือน กับสิ่งที่เป็น
ปัจจุบันที่ ทำให้มีอารมณ์บอกไม่ถูก หลายคนน่าจะเคยเป็น

ในตอนที่ทุกข์ที่สุดหากผมตัดสินใจทำเรื่องครั้งนั้น และสามารถ
ทำได้สำเร็จ ตอนนี้ชีวิตผมก็คงไม่เหลือ ที่พอมีอาจจะแค่
ดวงจิตที่ล่องลอย เป็นผีเฝ้าถนน สาเหตุที่ยังนั่งเป็นคน เพราะ
มีเพื่อนมาช่วยประคองชีวิตไว้ แต่ตอนนี้ คนที่ทำให้ผมมีลมหาย
ใจอยู่ทุกวันมันกลับไม่มีตัวตนอยู่บนโลกแล้ว ฝากไว้แค่รอยยิ้ม
บนใบหน้าในค่ำคืนที่หมองมั่ว ช่วงหนึ่งในชีวิตของผม
คิดถึงเหลือเกิน (......เอ......)

ยังมีน้อง ๆ พี่ ๆอีกหลายคนมีปัญหาคาซัง กับบ่วงรักไม่จบไม่สิ้น
อาจจะน้อนอยู่แน่นิ่ง บนที่นอนเหมือนผมตอนวันวาน คิดไม่ออก
บอกไม่ถูก ก็ให้ทำอย่างนั้นต่อไป เป็นเวลาที่เราจะได้ทบทวน
กับสิ่งที่ทำไปว่าดีหรือไม่ได้ ผมใช้ช่วงเวลานั้นอย่างที่แนะนำไปแล้ว
คิดตรองสิ้นที่ได้ทำลงไปว่าโอเคไหม สุดท้ายก็ยอมให้เจ็บปวดหัวใจ
เท่าที่ความรู้สึกคนอย่างเราจะสามารถรับรู้ได้ ต้องยอมมันไป
และวันเวลาที่ผ่านมา จนถึงวันนี้เราก็อยู่ได้น่ะ สิ่งที่ต้องทำเพียงแค่เรา
ต้องอดทนอยู่ เท่านั้น ฟ้าหลังฝนมีจริง ผมยืนยัน ผ่านมาแล้ว

ปล.พรุ่งนี้วันหยุดน่ะรู้ยัง 5555