กระทู้แรกของผม เลยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า " เมื่อ 5-6 เดือนทที่ผ่านมา ผมกับแฟนยังคบกันอยู่(คบกันมา 3 ปี) วันนึ่งผมเลิกงานมา แล้วก็เกิดเรื่องขึ้น
เราคุยโทรศัพท์กันตามปกติ ครับ แต่วันนั้นผมคุยกับแม่อยู่ เลยประชุมสาย เราเริ่มมีปากเสียง ทะเลาะกันเรื่องความหึงหวงของแฟนผม
ซึ่งเธอมักคิดว่า การที่ผมมีเพื่อนร่วมงานที่เป็นผู้หญิง ผมต้องเข้าไปจีบเธอเหล่านั้นแน่ แต่ผมไม่ได้คิดไรครับ เพราะเพื่อนร่วมงานทุกคนล้วนมีผัวแล้วทุกคน
เราเริ่มทะเลาะกันแรงขึ้น แม่ที่ฟังเราคุยกันแต่แรกเลยบอกว่าค่อยคุยกัน แล้วผมเลยบอกเลิกเธอแบบอารมณ์ร้อน ไม่ทันคิด จากนั้น 3-4 วัน ผมเองก็ไปทำงานปกติ แต่เริ่มรู้สึกว่า ชีวิตเหมือนขาดอะไรสักอย่างช่วงนั้นผมคุยกับแม่ทุกวันครับ แต่ก็ยังเหมือนขาดๆอยู่ดี สุดท้ายแม่บอกเลยครับ ว่า ถ้าไม่ไหวก็ลองดูว่าเค้าจะกลับมามั๊ย
ผมเองเลย โทรไปหาเธอครับ เพื่อที่จะขอคืนดีกับเธอ
ผ่านไป 7-8 วันครับ การติดต่อกลับไปของผมเอง ทำให้ผมเองแทบจะไม่มีแรงจะยืน อาการล้มทั้งยืน อาการทรุด นี่รู้เลยครับว่าเป็นยังไง
ผมโทรไป เราคุยกันปกติครับ และบอกเธอว่าจะขอคืนดีกัน (ซึ่งดูเหมือนมันจะไปได้ด้วยดี)
มีวันนึ่ง ผมทำงานเลิกงาน ตี 1 วันนนั้นผมเองบอกเธอว่าจะไปหา(เราอยู่คนล่ะจังหวัดน่ะครับขับรถ1ชั่วโมง) เธอก็ตอบตกลง
พอเลิกงานผมก็ตรงไปหาเธอเลย ครับ ขับมอร์ไซต์ ไปหาเธอ พอไปถึงหอ ผมโทรหาเธอแต่ไม่มีการรับสาย ผมเลย รอ ครับ รอ อยู่ที่จอดรถ สักพักมีรถยนต์มาจอดแล้วผมก็เห็น ผู้ชายพยุงเธอลงมาจากรถ แล้วเดินขึ้นห้องไป บอกเลยว่าตอนนั้นทำไรไม่ถูกเลย(ผมนั้งสวมหมวกกันน๊อคอยู่)ได้แต่นั่งดูภาพที่มันบาดตา ที่แรกด้วยความเชื่อใจครับ ผมคิดว่าคงงเมา เค้ามาส่งแล้วคงกลับ แต่ผ่านไป 30 นาที ยังไม่ลงมา(หอหญิงน่ะครับ)ผมเลยเดินไปหายามแล้วบอกว่ามาแฟนแลกบัตรขึ้นไป ยืนหน้าห้องครับ ไม่กล้าเคาะสักพักเสียงมันเร็ดลอดอกมาจากห้อง มันเป็นเสยงที่คุ้นเคย ทรุดลงตรงนั้นเลยครับ คนที่บอกว่าจะกลับมาคืนดีกัน ทำแบบนี้ ทรุด ครับ ผมลงมาข้างล่างแต่ยังไม่กลับ จนเช้าครับค่อยกลับ
ผมกลับมาห้องที่ไกล้ๆกับที่ทำงาน เริ่มมีการ ช็อค มือสั้น เกร็ง จนต้องเข้าโรงพยาบาล สามรอบ แต่ก็ยังมีอาการอยู่ ไปทำงานได้ปกติครับ แต่ เหมือนร่างไร้วิณญาณครับ เพื่อนร่วมงานถามเป็นเสียงเดียวกันว่า ไปทำไรมาทำไมโทรมขนาดนี้
วันๆผมนี่ทำได้แค่ ทำงาน และทำให้ตัวเองเหนื่อยมากเพื่อจะได้กลับมา นอนไปเลย จะได้ไม่มีเวลามาคิดเรื่องราวเก่าๆ บางวันถึงขั้นต้องพึ่งยานอนหลับเลยครับ อาการเสียใจ ช็อค สั่น เกร็ง ก็ยังไม่หายไป คิดจะฆ่าตัวตาย เพื่อจะได้ไม่ต้องรู้สึกแบบนี้อีก เวลาผ่านไปจนปัจจุบันครับและผมเองก็ยังไม่มีแฟนใหม่เพราะคิดว่า ตัวเองยังไม่พร้อม ไม่อยากให้ใครมาเจ็บเพราะตัวเอง และตอนนี้ เริ่มจะหายดี เธอกลับทักมาอีก มาถามว่า
"ยังไม่ลืมเค้าหรอ?"
"ยังรักเค้าอยู่ป่ะ?"
คือ ผมเองนี่ได้แต่คิดว่า เธอต้องการอะไร กลับมาทำไม ตอนเธอไป ใช้เวลาแค่ 7-8 วันมีใหม่แต่เราใช้เวลา 5-6เดือนในการรักษาตัว หัวใจ ตอนนี้เริ่มทำใจได้แล้วเริ่มจะโอเครแล้วว แล้วกลับมาถามแบบนี้ทำไหม
"ลืมกันได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?"
"เวลาสามปีที่ผ่านมามันไม่มีความหมายอะไรเลยหรอ?"
"ตอนที่ฉันร้องไห้จะเป็นจะตาย ไขว่คว้าเธอ เธฮกลับไปอยู่ไหน?"
"ตอนนี้ที่ฉันเริ่มจะโอเครแล้ว เธอมาถามแบบนี้อีกทำไม?"
"ต้องการอะไรจากฉัน?"
"แล้วจากนี้ไปเธอคงกลับมาถามฉันอีกใช่มั๊ย?"
"เธอมีเค้าอยู่แล้ว การหายไปเลยของเธอมันดีที่สุดแล้วสำหรับเรา"
"เวลา" คงไม่มีความหมายกับ "เธอ"
เรื่องมีอยู่ว่า " เมื่อ 5-6 เดือนทที่ผ่านมา ผมกับแฟนยังคบกันอยู่(คบกันมา 3 ปี) วันนึ่งผมเลิกงานมา แล้วก็เกิดเรื่องขึ้น
เราคุยโทรศัพท์กันตามปกติ ครับ แต่วันนั้นผมคุยกับแม่อยู่ เลยประชุมสาย เราเริ่มมีปากเสียง ทะเลาะกันเรื่องความหึงหวงของแฟนผม
ซึ่งเธอมักคิดว่า การที่ผมมีเพื่อนร่วมงานที่เป็นผู้หญิง ผมต้องเข้าไปจีบเธอเหล่านั้นแน่ แต่ผมไม่ได้คิดไรครับ เพราะเพื่อนร่วมงานทุกคนล้วนมีผัวแล้วทุกคน
เราเริ่มทะเลาะกันแรงขึ้น แม่ที่ฟังเราคุยกันแต่แรกเลยบอกว่าค่อยคุยกัน แล้วผมเลยบอกเลิกเธอแบบอารมณ์ร้อน ไม่ทันคิด จากนั้น 3-4 วัน ผมเองก็ไปทำงานปกติ แต่เริ่มรู้สึกว่า ชีวิตเหมือนขาดอะไรสักอย่างช่วงนั้นผมคุยกับแม่ทุกวันครับ แต่ก็ยังเหมือนขาดๆอยู่ดี สุดท้ายแม่บอกเลยครับ ว่า ถ้าไม่ไหวก็ลองดูว่าเค้าจะกลับมามั๊ย
ผมเองเลย โทรไปหาเธอครับ เพื่อที่จะขอคืนดีกับเธอ
ผ่านไป 7-8 วันครับ การติดต่อกลับไปของผมเอง ทำให้ผมเองแทบจะไม่มีแรงจะยืน อาการล้มทั้งยืน อาการทรุด นี่รู้เลยครับว่าเป็นยังไง
ผมโทรไป เราคุยกันปกติครับ และบอกเธอว่าจะขอคืนดีกัน (ซึ่งดูเหมือนมันจะไปได้ด้วยดี)
มีวันนึ่ง ผมทำงานเลิกงาน ตี 1 วันนนั้นผมเองบอกเธอว่าจะไปหา(เราอยู่คนล่ะจังหวัดน่ะครับขับรถ1ชั่วโมง) เธอก็ตอบตกลง
พอเลิกงานผมก็ตรงไปหาเธอเลย ครับ ขับมอร์ไซต์ ไปหาเธอ พอไปถึงหอ ผมโทรหาเธอแต่ไม่มีการรับสาย ผมเลย รอ ครับ รอ อยู่ที่จอดรถ สักพักมีรถยนต์มาจอดแล้วผมก็เห็น ผู้ชายพยุงเธอลงมาจากรถ แล้วเดินขึ้นห้องไป บอกเลยว่าตอนนั้นทำไรไม่ถูกเลย(ผมนั้งสวมหมวกกันน๊อคอยู่)ได้แต่นั่งดูภาพที่มันบาดตา ที่แรกด้วยความเชื่อใจครับ ผมคิดว่าคงงเมา เค้ามาส่งแล้วคงกลับ แต่ผ่านไป 30 นาที ยังไม่ลงมา(หอหญิงน่ะครับ)ผมเลยเดินไปหายามแล้วบอกว่ามาแฟนแลกบัตรขึ้นไป ยืนหน้าห้องครับ ไม่กล้าเคาะสักพักเสียงมันเร็ดลอดอกมาจากห้อง มันเป็นเสยงที่คุ้นเคย ทรุดลงตรงนั้นเลยครับ คนที่บอกว่าจะกลับมาคืนดีกัน ทำแบบนี้ ทรุด ครับ ผมลงมาข้างล่างแต่ยังไม่กลับ จนเช้าครับค่อยกลับ
ผมกลับมาห้องที่ไกล้ๆกับที่ทำงาน เริ่มมีการ ช็อค มือสั้น เกร็ง จนต้องเข้าโรงพยาบาล สามรอบ แต่ก็ยังมีอาการอยู่ ไปทำงานได้ปกติครับ แต่ เหมือนร่างไร้วิณญาณครับ เพื่อนร่วมงานถามเป็นเสียงเดียวกันว่า ไปทำไรมาทำไมโทรมขนาดนี้
วันๆผมนี่ทำได้แค่ ทำงาน และทำให้ตัวเองเหนื่อยมากเพื่อจะได้กลับมา นอนไปเลย จะได้ไม่มีเวลามาคิดเรื่องราวเก่าๆ บางวันถึงขั้นต้องพึ่งยานอนหลับเลยครับ อาการเสียใจ ช็อค สั่น เกร็ง ก็ยังไม่หายไป คิดจะฆ่าตัวตาย เพื่อจะได้ไม่ต้องรู้สึกแบบนี้อีก เวลาผ่านไปจนปัจจุบันครับและผมเองก็ยังไม่มีแฟนใหม่เพราะคิดว่า ตัวเองยังไม่พร้อม ไม่อยากให้ใครมาเจ็บเพราะตัวเอง และตอนนี้ เริ่มจะหายดี เธอกลับทักมาอีก มาถามว่า
"ยังไม่ลืมเค้าหรอ?"
"ยังรักเค้าอยู่ป่ะ?"
คือ ผมเองนี่ได้แต่คิดว่า เธอต้องการอะไร กลับมาทำไม ตอนเธอไป ใช้เวลาแค่ 7-8 วันมีใหม่แต่เราใช้เวลา 5-6เดือนในการรักษาตัว หัวใจ ตอนนี้เริ่มทำใจได้แล้วเริ่มจะโอเครแล้วว แล้วกลับมาถามแบบนี้ทำไหม
"ลืมกันได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?"
"เวลาสามปีที่ผ่านมามันไม่มีความหมายอะไรเลยหรอ?"
"ตอนที่ฉันร้องไห้จะเป็นจะตาย ไขว่คว้าเธอ เธฮกลับไปอยู่ไหน?"
"ตอนนี้ที่ฉันเริ่มจะโอเครแล้ว เธอมาถามแบบนี้อีกทำไม?"
"ต้องการอะไรจากฉัน?"
"แล้วจากนี้ไปเธอคงกลับมาถามฉันอีกใช่มั๊ย?"
"เธอมีเค้าอยู่แล้ว การหายไปเลยของเธอมันดีที่สุดแล้วสำหรับเรา"