คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราเองเพิ่งเรียนจบและได้มีโอกาสเข้ามาทำงานฝ่ายนิติกรรมใน ธอส.สาขาหนึ่งในโคราช เราทำตำแหน่งนี้ประมาณ 2เดือนได้
เออ!! ลืมไป เราเป็นคนตัวเล็ก เป็นทอมด้วย บุคคลิกมันก็เลยไม่โอเคเท่าไหร่ อ่าๆเข้าเรื่องต่อ เหมือนประมาณว่า ผจก.คงเห็นในความขยันของเราหรือยังไงไม่รู้ พอดีที่ธนาคารพี่ที่ทำตำแหน่ง พนักงานธุรการ จะออกพอดี ผจก.เลยเรียกเราไปคุยว่าสนใจอยากทำตำแหน่งนี้มั้ย เราตอนแรกก็ยังไม่ได้ตอบอะไร ผจก.ไปเพราะไม่รู้ว่าทำอะไร ยังไงบ้าง ผจก.ยังคงเรียกเราไปคุยอยู่เรื่อยๆ ว่าอยากให้เราสมัครตำแหน่งนี้ จนกระทั่งวันสุดท้าย ผจก.ก็เรียกเราไปคุยอีก ว่าเมื่อวานปิดรับสมัครไปแล้ว ตกลงว่าจะสมัครมั้ย เราก็เลยถาม ผจก.ว่าไม่มีใครมาสมัครเลยหรอค่ะ แกก็บอกว่ามี แต่ไม่รับ แกก็พูดกะเราตรงๆว่า อยากให้เราสมัคร! ประเด็นคือ เหมือนเค้าเลือกเราแล้ว โอกาสมันอยู่ข้างหน้าแล้ว เราไม่ต้องไปแข่งขันกับใครเพื่อแลกกับตำแหน่งนี้ เหมือนสถานการณ์บังคับสุดๆ ณ วันนั้นเราเลยตอบตกลงที่จะสมัครตำแหน่งนี้ มันเลยทำให้พี่ที่เค้าดูแลเราอยู่ ผิดใจกัน ด้วยที่ว่า ผจก.ดึงตัวเราไปโดยไม่บอกเขา จนแล้วจนรอด เราก็ได้มาทำตำแหน่ง พนักงานธุรการ แต่ทำได้ยังไม่ถึงเดือน ก็มารู้ข่าวว่า ผจก.จะเอาเราออก เราก็งง ว่าเราทำอะไรผิด ทำงานไม่ดีหรอก็ปล่าว ทำเงินเดือนยังไม่ทันออก รองเท้าที่แม่ซื้อให้ใส่ทำงานยังใส่ไม่ถึงอาทิตย์ คือมันโมโหมาก คุณเอาอนาคตของคนๆนึงมาเล่นได้ยังไง พ่อแม่เราก็อุตสาห์ดีใจที่ลูกมีงานดีๆทำ แล้วนี่มันคืออะไร คุณดึงฉันลงมาทำไม เพราะในเมื่อตอนนั้นก็ทำฝ่ายนิติกรรมอยู่ดีๆ ถือว่าเป็น ผจก. แล้วจะทำอะไรก็ได้อย่างงั้นหรอ มันเป็นอะไรที่เจ็บและเสียความรู้สึกสุดๆ
โอกาสทำงาน
เออ!! ลืมไป เราเป็นคนตัวเล็ก เป็นทอมด้วย บุคคลิกมันก็เลยไม่โอเคเท่าไหร่ อ่าๆเข้าเรื่องต่อ เหมือนประมาณว่า ผจก.คงเห็นในความขยันของเราหรือยังไงไม่รู้ พอดีที่ธนาคารพี่ที่ทำตำแหน่ง พนักงานธุรการ จะออกพอดี ผจก.เลยเรียกเราไปคุยว่าสนใจอยากทำตำแหน่งนี้มั้ย เราตอนแรกก็ยังไม่ได้ตอบอะไร ผจก.ไปเพราะไม่รู้ว่าทำอะไร ยังไงบ้าง ผจก.ยังคงเรียกเราไปคุยอยู่เรื่อยๆ ว่าอยากให้เราสมัครตำแหน่งนี้ จนกระทั่งวันสุดท้าย ผจก.ก็เรียกเราไปคุยอีก ว่าเมื่อวานปิดรับสมัครไปแล้ว ตกลงว่าจะสมัครมั้ย เราก็เลยถาม ผจก.ว่าไม่มีใครมาสมัครเลยหรอค่ะ แกก็บอกว่ามี แต่ไม่รับ แกก็พูดกะเราตรงๆว่า อยากให้เราสมัคร! ประเด็นคือ เหมือนเค้าเลือกเราแล้ว โอกาสมันอยู่ข้างหน้าแล้ว เราไม่ต้องไปแข่งขันกับใครเพื่อแลกกับตำแหน่งนี้ เหมือนสถานการณ์บังคับสุดๆ ณ วันนั้นเราเลยตอบตกลงที่จะสมัครตำแหน่งนี้ มันเลยทำให้พี่ที่เค้าดูแลเราอยู่ ผิดใจกัน ด้วยที่ว่า ผจก.ดึงตัวเราไปโดยไม่บอกเขา จนแล้วจนรอด เราก็ได้มาทำตำแหน่ง พนักงานธุรการ แต่ทำได้ยังไม่ถึงเดือน ก็มารู้ข่าวว่า ผจก.จะเอาเราออก เราก็งง ว่าเราทำอะไรผิด ทำงานไม่ดีหรอก็ปล่าว ทำเงินเดือนยังไม่ทันออก รองเท้าที่แม่ซื้อให้ใส่ทำงานยังใส่ไม่ถึงอาทิตย์ คือมันโมโหมาก คุณเอาอนาคตของคนๆนึงมาเล่นได้ยังไง พ่อแม่เราก็อุตสาห์ดีใจที่ลูกมีงานดีๆทำ แล้วนี่มันคืออะไร คุณดึงฉันลงมาทำไม เพราะในเมื่อตอนนั้นก็ทำฝ่ายนิติกรรมอยู่ดีๆ ถือว่าเป็น ผจก. แล้วจะทำอะไรก็ได้อย่างงั้นหรอ มันเป็นอะไรที่เจ็บและเสียความรู้สึกสุดๆ