คำทรงจำที่แสนดีแต่เจ็บ

ผมได้คุยกับพี่คนหนึ่งเขาเป็นผู้ชายแล้วพอคุยกันนานขึ้นผมกลับรู้สึกดีกับเขาเริ่มรักเขาเริ่มรู้สึกว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตที่ขาดหายแล้ววันหนึ่งผมก็คุยกับเขาแล้วก็ได้บอกความในใจกับเขาแล้วผลออกมาก็คือเขาบอกว่าสิ่งที่ผมมีให้เขานั้นมันไม่ใช่ความรักแต่มันเป็นความรู้สึกดีๆชั่วขณะหนึ่งเท่านั้นเองแล้มผมก็ทะเลาะกับเขาแล้วผมก็บอกกับเขาว่าพี่เดี๋ยวผมจะเดินออกจากชีวิตพี่เองแล้วคำที่ผมพูดไปนั้นมันย้อนมาทำร้ายผมผมเหมือนขาดอะไรไปในชีวิตผมยังเก็บความทรงจำนั้นไว้ว่าเราคุยกันมีความสุขแค่ไหนแต่ตอนนี้ผมอยากจะลืมแต่ก็ลืมไม่ได้ผมเจ็บผมเศร้าควรทำไงดีครับ