ประสบการณ์ทั้งหมดที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องแต่ง เกิดขึ้นในโรงเรียนที่เรากำลังเรียนอยู่ตอนนี้ จริงๆโรงเรียนนี้สร้างยังไม่ถึง 50 ด้วยซ้ำ แต่ประวัติพื้นที่นี้มีมากกว่า 100ปี โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนเฉลิมพระเกียรติ ในภาคอีสานคะ ไม่ขอบอกว่าอยู่จ.ไหนนะคะ แต่ก็น่าจะรู้ เริ่มเลยนะคะ
ครั้งแรก..
เราเข้าม.1 ส่วนตัวเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผี แล้วก็ไม่กลัวด้วย (ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าหอเราอยู่กันเป็นเตียงรวมเหมือนในเรื่องเด็กหออ่ะคะ ชั้นนึ่งจะมี2ห้องแยกซีกซ้าย-ขวา แต่ละห้องเราเรียกเป็นไซด์ และแต่ละไซด์จะมีผนังกั้นอยู่เป็นล็อกA ล็อกB )
แล้ววันนั้นเป็นตอนเย็นหลังเลิกเรียนประมาณ 4-5 โมงเย็น เพื่อนเราไปซ้อมกีฬาหมด พี่ที่อยู่ไซด์เดียวกันก็ยังไม่กลับหอ
คือเราเรียนเสร็จก็รีบกลับอ่ะเพราะเราจะซักผ้า พอเราจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเปลี่ยนชุด ซักผ้าไปสักพัก
เราก็คิดเรื่องผีนี่แหละเพราก่อนหน้านี้รุ่นพี่เราก็เล่าให้ฟังถึงประวัติหอนี้เป็นยังไง
เราก็คิดไปเรื่อยๆ ว่ามันจะเป็นจริงๆหรอมันก็แค่เรื่องเล่าเท่านั้นแหละ
ประวัติแบบนี้คนก็เล่ากันทุกที่ว่าเป็นลานประหารบ้าง เป็นที่ทิ้งศพบ้าง ไร้สาระ อะไรประมาณนี้
เราคิดแบบไม่กลัวอะไรเลย แล้วนาทีทองของเราก็มาถึง เราก็ก้มหน้าซักผ้าไปเรื่อยๆ
แล้วเราก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินผ่านจากด้านหลัง เราก็หันกลับไปมองก็ไม่เห็นมีใคร
มันเป็นเหมือนลมพัดอะคะ แต่จะมีลมได้ไง ก็เราปิดประตูที่ติดกับระเบียงนิ จำได้ว่าเป็นคนปิดกับมือ
ถ้ามีใครไปเปิดก็ต้องมีแสงจากข้างนอกเข้ามาสิ แต่นี้ไม่มีแสงเข้ามา แล้วลมมาจากไหน เราก็เริ่มกลัวละ รีบซัก รีบตากผ้ากลับไปนอนที่เตียงเลยค่ะ
เด็กหอ
ครั้งแรก..
เราเข้าม.1 ส่วนตัวเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผี แล้วก็ไม่กลัวด้วย (ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าหอเราอยู่กันเป็นเตียงรวมเหมือนในเรื่องเด็กหออ่ะคะ ชั้นนึ่งจะมี2ห้องแยกซีกซ้าย-ขวา แต่ละห้องเราเรียกเป็นไซด์ และแต่ละไซด์จะมีผนังกั้นอยู่เป็นล็อกA ล็อกB )
แล้ววันนั้นเป็นตอนเย็นหลังเลิกเรียนประมาณ 4-5 โมงเย็น เพื่อนเราไปซ้อมกีฬาหมด พี่ที่อยู่ไซด์เดียวกันก็ยังไม่กลับหอ
คือเราเรียนเสร็จก็รีบกลับอ่ะเพราะเราจะซักผ้า พอเราจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเปลี่ยนชุด ซักผ้าไปสักพัก
เราก็คิดเรื่องผีนี่แหละเพราก่อนหน้านี้รุ่นพี่เราก็เล่าให้ฟังถึงประวัติหอนี้เป็นยังไง
เราก็คิดไปเรื่อยๆ ว่ามันจะเป็นจริงๆหรอมันก็แค่เรื่องเล่าเท่านั้นแหละ
ประวัติแบบนี้คนก็เล่ากันทุกที่ว่าเป็นลานประหารบ้าง เป็นที่ทิ้งศพบ้าง ไร้สาระ อะไรประมาณนี้
เราคิดแบบไม่กลัวอะไรเลย แล้วนาทีทองของเราก็มาถึง เราก็ก้มหน้าซักผ้าไปเรื่อยๆ
แล้วเราก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินผ่านจากด้านหลัง เราก็หันกลับไปมองก็ไม่เห็นมีใคร
มันเป็นเหมือนลมพัดอะคะ แต่จะมีลมได้ไง ก็เราปิดประตูที่ติดกับระเบียงนิ จำได้ว่าเป็นคนปิดกับมือ
ถ้ามีใครไปเปิดก็ต้องมีแสงจากข้างนอกเข้ามาสิ แต่นี้ไม่มีแสงเข้ามา แล้วลมมาจากไหน เราก็เริ่มกลัวละ รีบซัก รีบตากผ้ากลับไปนอนที่เตียงเลยค่ะ