ใครอยู่ในห้อง?

เรื่องมันมีอยู่ว่าสมัยหนูเรียนมหาลัยค่ะ เริ่มจากวันที่หนูไปหาหออยู่ ซึ่งเป็นหอที่อยู่ตรงข้ามกับมหาลัยเลยค่ะ ห่างกันเพียงแค่ข้ามคลอง วันนั้นหนูกับเพื่อนที่เป็นรูมเมทไปทีหอดังกล่าว ทางนิติก็พาเข้าไปดูห้องที่ว่าง เราชมห้องไปสักพักก็เลยตัดสินใจว่าจะเช่าห้องค่ะ ต้องบอกก่อนว่านิติพาไปชมชั้น 3 ชั้น 4 และชั้น 5 ค่ะ โดยชั้น 5 อยู่ริมขวาสุดติดกับระเบียงของชั้นค่ะ ซึ่งเราทั้งคู่ไม่ชอบเพราะเป็นห้องพัดลม

ขออธิบายห้องนะคะ ห้องเป็นห้องที่ทั้งนักศึกษาและคนทำงานอาศัยอยู่ค่ะ ซึ่งแต่ละห้องจะมีหน้าต่างที่เป็นหน้าต่างที่ต้องใช้มือหมุนให้กระจกปิดลง ซึ่งมันสามารถทำให้เสียงในห้องเราลอดออกไปได้ มันค่อยข้างที่จะไม่ส่วนตัว แต่เพราะห้องมันถูกและใกล้หอ 

เราเลยเดินมาชั้น 3 และ 4 สองห้องนี้เป็นห้องตรงกันค่ะ คือ 313 และ 413 ซึ่งตอนห้อง 313 เป็นห้องแบบเดียวกับห้อง 413 แต่เพราะห้อง 313 ตรงระเบียงตากผ้า มีต้นมะม่วงขนาดใหญ่ ใบไม้ในตอนนั้นมันเยอะจนปกคลุม ทำให้ห้องมันมืด หนูรู้สึกว่าไม่โอเคเพราะห้องมืดไปค่ะ เลยแจ้งกับนิติว่า ขอเป็น 413 ได้ไหม เนื่องจากห้องนั้นต้นไม้ไม่ขึ้นไปสูง แสงสว่างเข้าถึง แต่ทางนิติกลับบอกว่า ห้องนั้นโดนจองไปแล้ว เราทั้งคู่ก็แบบ เอ้า ละจะพาไปดูทำไม ด้วยตอนนั้นใกล้เปิดเทอมแล้ว เราทั้งคู่จึงตัดสินใจว่า งั้นเอาห้อง 313 ก็ได้ ต้องบอกตามตรงนะคะ เรื่องเลขห้องเราทั้งคู่ต่างก็เฉยๆ ค่ะ

จนวันที่เราย้ายเข้ามาพัก บรรยายกาศคือไม่มีอะไรน่ากลัวเลยค่ะ แถมห้องก็โอเคมาก ชั้นเราก็สงบค่ะ หนูก็อยู่หอนี่ไปก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันเริ่มจากวันหนึ่งค่ะ โดยที่หนูกับเพื่อนชอบพูดเล่นเรื่องผีสาง ชอบพูดตลกๆ แต่ไม่ได้ลบหลู่พวกเขานะคะ ส่วนตัวหนูชอบหยอกเพื่อนว่า ระวังจีจี้ตามไปนะ จีจี้ เป็นชื่อเรียกแทนผีค่ะ เราก็คุยกันขำๆ สนุกๆ ไม่ได้คิดอะไรค่ะ 

จนวันนึงหนูฝันค่ะ จะว่าฝันร้ายก็ไม่ร้าย ฝันถึงผีบ้างหรือฝันถึงบรรยายกาศน่ากลัวๆ หนูนอนเล่นกับเพื่อน อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าเหมือนโดนผีอำค่ะ ร่างกายขยับไม่ได้ ตะโกนเรียกเพื่อน เพื่อนก็ไม่ได้ยิน จนหนูสวดมนต์ ร่างกายหนูถึงหลุดค่ะ แต่ก็คิดเป็นวิทยาศาตร์ว่าอาจจะเพราะเราเหนื่อย 

แต่อาการนี้หนูก็เป็นอีกครั้ง วันนั้นเรียนเสร็จกลุ่มเพื่อนก็ต่างมาอยู่ด้วยกันที่ห้อง เราก็นอนเล่นกันบนเตียง โดยหนูนอนที่เตียงตัวเองติดริมเตียงค่ะ โดยมีโต๊ะเครื่องแป้งติดกับเตียงค่ะ อยู่ๆ หนูก็ฝันและมีอาการผีอำอีกแล้วค่ะ หนูฝันค่ะ จะว่าฝันร้ายก็ไม่ร้าย มันออกแนวฝันถึงผีแบบเหนือจินตนการ จำได้คราวๆ ว่า หนูฝันว่า เจอผีที่คอยาวไล่ตามหนู แลบลิ้น ปลิ้นตา แต่ในความฝันเหมือนอยู่สวนสนุกไปด้วยค่ะ พยายามเรียกเพื่อนที่นั่งข้างๆ ว่า เจ๊ เจ๊ ช่วยด้วย แต่ความรู้สึกหนูคือ ตะโกนไป มีแต่ลมออกค่ะ ไม่มีเสียงเลย หนูกลัวมากค่ะ นึกถึงพ่อแม่ว่า ช่วยด้วย แม่ช่วยด้วย พ่อช่วยด้วย จนหนูหลุดก็เด้งตัวขึ้น พร้อมถามเพื่อนว่า ได้ยินหนูเรียกไหม เจ๊บอกว่า เห็นเองส่งเสียงอืมๆ อะไรสักอย่าง หนูเลยเล่าว่า หนูโดนอำ พยายามเรียกเจ๊ให้ช่วย แต่เจ๊ไม่ได้ยิน ละเรื่องนี้ก็จบไปค่ะ

หนูได้ไปทำบุญจนอาการผีอำก็ไม่เกิดขึ้นแล้วค่ะ ก็เลยคิดเสียว่าอาจะเป็นอาการเหนื่อยกับนอนหลับไม่เพียงพอจนมีอาการเกิดขึ้น

วันนั้นเพื่อนๆ ต่างก็ไปกินข้าวกัน แต่หนูเลือกกลับหอไปคนเดียว หนูรู้สึกอยากอาบน้ำจึงเข้าไปอาบน้ำค่ะ แต่พออาบเสร็จก็นึกได้ว่าลืมหยิบผ้าขนหนู แต่ตอนนั้นความรู้สึกว่า เหมือนเพื่อนๆ กลับมาแล้ว เพราะได้ยินเสียงคนอยู่ในห้องค่ะ จึงตะโกนออกไปว่า ฝน ฝน ฝนหยิบผ้าขนหนูให้หน่อย ทุกอย่างเงียบ หนูรู้สึกถึงบรรยายไม่ดี จึง ค่อยๆ เปิดประตูห้องน้ำออก ในห้องไม่มีสิ่งมีชีวิตนอกจากหนู หนูพยายามไม่คิดอะไร หยิบผ้าขนหนูได้ รีบเข้าห้องน้ำไปแต่งตัวและรีบออกมานอนบนเตียง และรอเพื่อนอย่างกลัวๆ โดยคิดไปว่า อาจจะเพราะมีคนเดินมาคุยกันเสียงดังจนทะลุเข้ามาในห้อง แต่มันก็ขัดแย้งตรงที่เสียงนั้นมันดังมาถึงห้องน้ำเลยหรอ ดังเหมือนคุยกันในห้องเลยนะ นี่คือคำถามจากวันนั้นจนถึงวันนี้...

และเรื่องเล่สุดท้าย หลังจากปิดเทอม หนูได้ไปทำงานที่ร้านสะดวกซื้อ วันนั้นก็มีเบอร์โทรศัพท์จากหอโทรมาค่ะ 
นิติ - สวัสดีค่ะ น้องหนูใช่ไหมคะ
หนู - ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ
นิติ - คือมีคนโทรแจ้งพี่มาว่าห้องหนูเนี่ย เสียงดังมากเลยนะคะ เอาโพสอิทไปติดก็ไม่เลิกเสียงดัง
หนูหัวเราะแห้งๆ พร้อมตอบกลับไปว่า
หนู - พี่ค่ะ หนูกับเพื่อนไม่ได้อยู่ห้องหลายเดือนแล้วนะคะ 
จากนั้นพี่นิติก็เงียบ และหัวเราะแห้งๆ จากนั้นปลายสายก็ตัดสายไป
คำถามต่อมา ใครอยู่ในห้อง?