สวัสดีค่ะ ดิฉันเพิ่งหัดเขียนลงpantipเป็นครั้งแรก อยากจะแชร์เรื่องราวที่ใครๆก็บอกว่าโลกสังคมมันไม่น่าอยู่ จริงๆแล้วมันไม่ได้เปลี่ยนไปหรอกค่ะ คนในสังคมต่างหากที่ทำให้มันไม่น่าอยู่ ในเมื่อหลายๆคนคิดว่าสังคมสมัยนี้อยู่ยาก จึงเกิดเรื่องที่ฉันอยากเขียนมุมมองเล็กที่ซ่อนอยู่สังคม เพียงใช้ใจและสมองมองอีกมุม กับตอน "อนุสาวรีย์มีอะไรอยู่"
โลกวุ่นวาย สับสน ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างมีเรื่องราวที่แสนสุขและทุกข์ อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ถิ่นหลากชนชั้น หลากวัย มีเด็กเดินไปมาจนยันคนแก่นั่งขอทานก็ยังมี ทุกคนมุ่งหน้าเดินไป เดินไปยังเป้าหมายของตนเอง วันนั้นช่วงบ่ายๆ ดิฉันต้องเดินทางไปเล่นละครที่หอศิลป์ ฉันเดินอย่างสบายใจเพราะรู้ว่ามันทันเวลา ดิฉันนึกถึงบทละครที่เล่นอยู่ว่าบทละครเรืองหมีกากบาท หมีที่มีเรื่องราวที่บาดแผลเต็มตัว เรื่องราวที่ทุกๆคนมี แผลในใจของเราที่เราไม่มีวันลืมมัน ฉันเดินมองไปรอบตัว คนเราเกิดมานี่เก่งนะ ผ่านเรื่องราวแย่ๆมากมาย เจ็บปวด สูญเสีย ผ่านทุกข์ใจ คนที่เดินๆในเสาวรีย์คนเมืองนี้ เคยผ่านมันมาหมด และฉันก็เหลือบเห็นคุณแม่กับลูกท่านหนึ่ง แต่ที่ฉันต้องชื่นชมคุณแม่ท่านนี้คงเพราะ ลูกเค้าผิดปกติค่ะ ลูกเดินขาเสียเล็กน้อย ดูเป็นเด็กดาวน์ซินโดรม ผู้หญิงวัยกลางคน แต่งตัวไม่ได้บ่งบอกว่ามีฐานะดีอะไร ผู้หญิงบ้านๆนี่แหละค่ะ แต่ใจของเค้ายิ่งใหย่นะค่ะ เค้าคงเสียใจไม่น้อยอยู่นะค่ะที่ลูกเค้าผิดปกติ แต่ตอนนี้เค้ายิ้มเดินเล่นกับลูกอย่างมีความสุข เค้าผ่านความทุกข์ใจเหล่านั้น ยอมรับที่จะอยู่กับปัจุจบัน รอยยิ้มที่มีความสุขมันทำให้ดิฉันน้ำตาซึมเลยค่ะ คุณแม่คนเก่งเดินผ่านอนุสาวรีย์คนเมือง ดิฉันขอบคุณที่เค้าเดินผ่านสร้างแรงบัลดาลใจให้ดิฉัน ว่าความบาดแผลความทุกข์เหล่านั้นถ้ามองมันดีมันก็สวยงามได้เช่นกัน
แล้วคุณล่ะเคยมีบาดแผลอะไร??? เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ
By : Little Star 22/4/2558
โลกสวย ด้วยสมอง ... ตอน อนุสาวรีย์ชัยมีอะไรอยู่?
โลกวุ่นวาย สับสน ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างมีเรื่องราวที่แสนสุขและทุกข์ อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ถิ่นหลากชนชั้น หลากวัย มีเด็กเดินไปมาจนยันคนแก่นั่งขอทานก็ยังมี ทุกคนมุ่งหน้าเดินไป เดินไปยังเป้าหมายของตนเอง วันนั้นช่วงบ่ายๆ ดิฉันต้องเดินทางไปเล่นละครที่หอศิลป์ ฉันเดินอย่างสบายใจเพราะรู้ว่ามันทันเวลา ดิฉันนึกถึงบทละครที่เล่นอยู่ว่าบทละครเรืองหมีกากบาท หมีที่มีเรื่องราวที่บาดแผลเต็มตัว เรื่องราวที่ทุกๆคนมี แผลในใจของเราที่เราไม่มีวันลืมมัน ฉันเดินมองไปรอบตัว คนเราเกิดมานี่เก่งนะ ผ่านเรื่องราวแย่ๆมากมาย เจ็บปวด สูญเสีย ผ่านทุกข์ใจ คนที่เดินๆในเสาวรีย์คนเมืองนี้ เคยผ่านมันมาหมด และฉันก็เหลือบเห็นคุณแม่กับลูกท่านหนึ่ง แต่ที่ฉันต้องชื่นชมคุณแม่ท่านนี้คงเพราะ ลูกเค้าผิดปกติค่ะ ลูกเดินขาเสียเล็กน้อย ดูเป็นเด็กดาวน์ซินโดรม ผู้หญิงวัยกลางคน แต่งตัวไม่ได้บ่งบอกว่ามีฐานะดีอะไร ผู้หญิงบ้านๆนี่แหละค่ะ แต่ใจของเค้ายิ่งใหย่นะค่ะ เค้าคงเสียใจไม่น้อยอยู่นะค่ะที่ลูกเค้าผิดปกติ แต่ตอนนี้เค้ายิ้มเดินเล่นกับลูกอย่างมีความสุข เค้าผ่านความทุกข์ใจเหล่านั้น ยอมรับที่จะอยู่กับปัจุจบัน รอยยิ้มที่มีความสุขมันทำให้ดิฉันน้ำตาซึมเลยค่ะ คุณแม่คนเก่งเดินผ่านอนุสาวรีย์คนเมือง ดิฉันขอบคุณที่เค้าเดินผ่านสร้างแรงบัลดาลใจให้ดิฉัน ว่าความบาดแผลความทุกข์เหล่านั้นถ้ามองมันดีมันก็สวยงามได้เช่นกัน
แล้วคุณล่ะเคยมีบาดแผลอะไร??? เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ
By : Little Star 22/4/2558