เวลาเราไปห้าง เข้าไปเดินดูแต่ละแบรนด์ ลองสี ลองเนื้อ หล่อนมอง.. มองแบบสายตาเหยียดมาก เหยียดสุด มองหัวจรดฝ่าเท้าดิฉัน
บางที่ก็คุยเข้าหัวบ้างอะไรบ้าง ยืนกรีดตา เติมแป้ง ยืนบังเคาท์เตอร์ก็มี พูดจากระทบกระแทก-ดัน ก็มีบ้างที่เจอดีๆยิ้มแย้ม แนะนำดีแต่น้อยมาก สิบส่วนล้านประมาณนี้ ไม่ว่าจะเป็น Drugstore hi-end เป็นหมด อยากจะมองหน้าและถามหล่อนเบาๆว่า หล่อนเป็นใคร หล่อนกำลังทำอาชีพอะไรอยู่ แรกๆนี่โมโหมาก หยิบๆจ่ายตังค์ แต่ฉันเป็นคนใหม่ละหล่อน หลังๆ ปลง แตะก็แตะแต่ก็มียี่ห้ออยู่ คือบ้านอยู่ใกล้ไง แต่งเต็มออกมาในสถานที่ใกล้ๆมันก็ยังไงอยู่แต่รู้ ว่าควรแต่งตัวยังไงมีกาละเทศะอยู่ในจิตใจพอสมควร เสื้อยืดสีพื้น กางเกงขายาว เข้าไปเคาท์เตอร์ MAC เลือกๆ เดินๆ ด้อมๆ ท่อมมอง ตามประสาคนที่ไม่รู้จะซื้ออะไรแต่อยากจะซื้อ หล่อนมองดิฉันหัวจรดฝ่าเท้าอีกแล้ว คราวนี้ดิฉันไม่ยอมมองหล่อนกลับ ค้างตาอยู่อย่างนั้นแล้วค่อยมองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนที่เขามองดิฉันครั้งแรก (มองแรง) หล่อนหลบสายตา ไม่กล้า วิธีนี้สามารถเรียกสติหล่อนกลับมาได้นะว่าหล่อนเป็นใคร 555555555555 ขำแรง...

เชื่อว่าหลายๆคนต้องเจอแหละ อย่าไปยอม งัดด้วยสายตาเลยค่ะ เราเป็นลูกค้า เธอต้องทำหน้าที่ เธอเป็นพนักงานขายไม่ใช่พนักงานคุย
ไม่ได้อยากจะดูถูกเพื่อนมนุษย์เลย เพศเดียวกันอีก แต่การกระทำของหล่อนมันไม่ใช่ มันบ่งบอกว่าหล่อนมี backgroud เป็นอย่างไร

กระทู้นี้เป็นเพียงความไม่เข้าใจของเราเอง ทำไมพนักงานต้องมองเหยียดหยามลูกค้า ทำไม Why? เกี่ยวกับอาชีพ BA